...και στα εμπορικά κέντρα στα Σπάτα

Ο «χάρτης» της περιοχής, όπως τον σκιαγραφεί ο Μ. Μέντης, περιλαμβάνει εκατοντάδες χώρους δουλειάς και χιλιάδες εργαζόμενους. Μεταξύ άλλων, στην περιοχή των Σπάτων βρίσκεται το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας. Κοντά στο αεροδρόμιο, επίσης στα Σπάτα, λειτουργεί ένα τεραστίων διαστάσεων εμπορικό πάρκο. Στην περιοχή είναι εγκατεστημένες Βιομηχανικές Ζώνες, με μεγαλύτερη αυτή στην περιοχή του Κορωπίου, εκατοντάδες βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις σε Λαύριο, Κερατέα, Καλύβια και Μαρκόπουλο. Την εικόνα συμπληρώνουν τα λιμάνια του Λαυρίου και της Ραφήνας και ο ΑΗΣ Κερατέας - Λαυρίου της ΔΕΗ. Μαζί με τον πολλαπλασιασμό των χώρων δουλειάς και των εργαζομένων σε αυτούς, τις τελευταίες δυο - τρεις δεκαετίες έχει αυξηθεί και ο αριθμός του πληθυσμού που κατοικεί στα γεωγραφικά όρια της περιοχής.

Κινητοποιήσεις στο αεροδρόμιο...

«Οι συχνές καταγγελίες εργαζομένων, η ανάγκη να οργανώσουμε την παρέμβαση και τη δράση μας στο μέτωπο αυτό, μας οδήγησε στην απόφαση να συστήσουμε Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας», σημειώνει. Οπως εξηγεί, η λειτουργία της Επιτροπής συνέβαλε στις σχετικές πρωτοβουλίες, στις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις που έγιναν σε εργοστάσια, στο αεροδρόμιο, στα εμπορικά κέντρα στα Σπάτα, στα σούπερ μάρκετ της περιοχής, για τη διενέργεια τεστ και την πραγματοποίηση απολυμάνσεων με ευθύνη της εργοδοσίας. Ειδικότερα στον χώρο του αεροδρομίου, το Εργατικό Κέντρο προχώρησε μαζί με εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις με τα παραπάνω αιτήματα, την ώρα που ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών (ΔΑΑ) διαφήμιζε τη συμφωνία του με ιδιωτική εταιρεία και παρέπεμπε την πραγματοποίηση διαγνωστικών τεστ στην «ατομική ευθύνη» και στις αντοχές της ...τσέπης των εργαζομένων.

Από τις παρεμβάσεις για τη διεκδίκηση μέτρων στήριξης

Το κύμα των απολύσεων έθεσε πιο επιτακτικά επί τάπητος την ανάγκη να δυναμώσει η λαϊκή αλληλεγγύη. «Το Εργατικό Κέντρο έχει σταθερά στον προσανατολισμό του την οργάνωση της αλληλεγγύης», τονίζει ο πρόεδρός του και υπενθυμίζει τις πρωτοβουλίες για τη στήριξη των πυρόπληκτων στο Μάτι, τις δράσεις για την επανασύνδεση του ρεύματος στα σπίτια εργαζομένων και ανέργων, τη διοργάνωση σχετικών εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών. Η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε και στις συνθήκες της πανδημίας, μέσα από τη λειτουργία της Επιτροπής Αλληλεγγύης του Εργατικού Κέντρου. «Προχωρήσαμε σε μέρες δράσης, συγκεντρώσαμε είδη πρώτης ανάγκης που πρόσφεραν εργαζόμενοι, οργανώσαμε τη διανομή βοήθειας μαζί με τα σωματεία. Ο στόχος της προσπάθειάς μας δεν ήταν μόνο να προσφέρουμε μια μικρή υλική βοήθεια στις οικογένειες που την έχουν ανάγκη, αλλά παράλληλα να τους μεταφέρουμε και το κάλεσμα συμμετοχής στον αγώνα, να δείξουμε τη δύναμη που αποκτά ο οργανωμένος λαός», σημειώνει ο Μ. Μέντης. Παράλληλα έγιναν συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες σε δημαρχεία της περιοχής, για την απαλλαγή των απολυμένων από δημοτικά τέλη και φόρους.

Με παρακαταθήκη τη δράση του προηγούμενου διαστήματος, το Εργατικό Κέντρο οργανώνει την απάντηση των εργαζομένων στο αντεργατικό νομοσχέδιο και την απεργία στις 10 Ιούνη.«Με τα μέτρα που επιτίθενται στο 8ωρο, επιβάλλουν απλήρωτη υπερωρία και ξηλώνουν την κυριακάτικη αργία, η κυβέρνηση βάζει τη βούλα του νόμου σε πρακτικές που ήδη εφαρμόζει η εργοδοσία, διευρύνει το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, επιβάλλει έναν σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα», επισημαίνει ο Μ. Μέντης. Με εξορμήσεις, περιοδείες και αγωνιστικές πρωτοβουλίες, το Εργατικό Κέντρο συζητά με τους εργαζόμενους και προετοιμάζει την απεργία, διεκδικώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου και την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που ήδη μετατρέπουν τη δουλειά των εργαζομένων σε λάστιχο.

«Απέναντι στο νομοσχέδιο - οδοστρωτήρα για τη δουλειά και τη ζωή μας, καλούμε κάθε εργαζόμενο να συσπειρωθεί στο σωματείο του», τονίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου. «Δεν θα μείνουμε θεατές τη στιγμή που κυβέρνηση και εργοδοσία επιτίθενται στις κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Θα παλέψουμε για να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, για να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι», καταλήγει.

Σπαστά ωράρια, διάλυση σταθερού εργάσιμου χρόνου, εκ περιτροπής εργασία, συμβάσεις με ημερομηνία λήξης: Ολα τα έχει το «μενού» του εργασιακού μεσαίωνα και της έντασης της εκμετάλλευσης πάνω στα οποία στηρίζεται η ανάπτυξη της περιοχής. Μια πραγματικότητα εφιαλτική, που έχει διαμορφωθεί από όλες τις κυβερνήσεις για χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι ήταν από τους πρώτους που δοκίμαζαν όσα το αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται τώρα να γενικεύσει.

Στα δύο θηριώδη εμπορικά κέντρα στα Σπάτα οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ήδη το εκρηκτικό μείγμα του «σπαστού» ωραρίου, των συχνών υπερωριών και της δουλειάς την Κυριακή. Το διακεκομμένο ωράριο, το οποίο εδώ και χρόνια προβλέπει ο νόμος, τους υποχρεώνει να πιάνουν δουλειά το πρωί, να σταματούν 3 ή 4 ώρες το μεσημέρι, όταν η κίνηση είναι περιορισμένη, και να επιστρέφουν για να τελειώσουν το ωράριό τους μέχρι το κλείσιμο του καταστήματος. Κάνοντας τους υπολογισμούς και αθροίζοντας τον χρόνο μετακίνησης, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος, πολλοί διαπιστώνουν πως γυρίζουν σπίτι μετά από 13, 14 και 15 ώρες! Σε ορισμένες περιπτώσεις τα 11ωρα και οι υπερωρίες είναι καθημερινό φαινόμενο. Στα παραπάνω προστίθεται η δουλειά την Κυριακή, καθώς τα εμπορικά κέντρα έχουν εξασφαλίσει το «πράσινο φως» για να λειτουργούν όλες τις Κυριακές από τις αρχές Μάη έως το τέλος Οκτώβρη. Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, όπως τονίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, είναι για τους εμποροϋπαλλήλους στον συγκεκριμένο χώρο «αιτία πολέμου», ενώ η πείρα τους επιβεβαιώνει την ανάγκη πάλης για να καταργηθούν οι νόμοι που προβλέπουν «σπαστό» ωράριο, μερική απασχόληση, δουλειά τις Κυριακές.

Πικρή πείρα από τη «διευθέτηση» που ήδη επιβάλλει η εργοδοσία έχουν οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο. Τους μήνες της θερινής σεζόν, το ωράριο επιμηκύνεται ακόμα και πέρα από το 10ωρο «βάσει των επιχειρησιακών αναγκών» και οι παραπάνω ώρες δουλειάς υποτίθεται ότι «ισοφαρίζονται» με ρεπό και μειωμένο ωράριο τους μήνες και τις μέρες που οι πτήσεις είναι μειωμένες. Ωστόσο, την εξοντωτική δουλειά του καλοκαιριού διαδέχεται η μαζική λήξη των συμβάσεων το φθινόπωρο. Τα νέα εργαλεία που έχει δώσει η κυβέρνηση στην εργοδοσία έχουν επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τους όρους δουλειάς: Η αξιοποίηση του προγράμματος «Συν-Εργασία» ανακατεύει διαρκώς το ωράριο των εργαζομένων, που τη μια βδομάδα είναι 4ωρο, την άλλη 5ωρο και πάει λέγοντας, ανάλογα με το πρόγραμμα των πτήσεων. Την ίδια στιγμή που μέρος του προσωπικού παραμένει σε καθεστώς αναστολής, οι εταιρείες κάνουν προσλήψεις νέων εργαζομένων εκμεταλλευόμενες επιδοτούμενες θέσεις εργασίας μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ.

Αντίστοιχα, η εμπειρία των συμβασιούχων που κινδυνεύουν να βρεθούν στην ανεργία όποτε θέλει η εργοδοσία, όπως έγινε τον περασμένο Μάρτη, επιβεβαιώνει την ανάγκη του αγώνα για να καταργηθεί και ο νόμος που επιτρέπει στις επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο να απασχολούν το προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς κανέναν χρονικό περιορισμό, κρατώντας τους εργαζόμενους σε μόνιμη ομηρία ακόμα και μετά από 10 χρόνια δουλειάς. Ενδεικτικό για το πόσο έχουν αποθρασυνθεί οι εταιρείες απ' αυτό το αντεργατικό πλαίσιο είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι ούτε καν ενημερώνονται για την ημερομηνία λήξης των συμβάσεών τους! Οπως ανέδειξε το Εργατικό Κέντρο με αφορμή τις μαζικές απολύσεις, μετά την πρώτη σύμβαση που υπέγραψαν, οι ανανεώσεις γίνονται «αυτόματα», χωρίς οι ίδιοι να τις έχουν στα χέρια τους ή να γνωρίζουν τη διάρκειά τους.