ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Μαζί με όλο τον λαό υπερασπιζόμαστε την Τέχνη, το δίκιο, τη ζωή μας

Από περσινές κινητοποιήσεις στη Λάρισα

«Η Τέχνη μας όπλο στον αγώνα για την επιβίωσή μας». Με αυτό το σύνθημα καλλιτεχνικά σωματεία της Θεσσαλίας πραγματοποίησαν διαμαρτυρία, την Τρίτη, στη Λάρισα, έξω από την Περιφέρεια. Και μπορεί η βροχή που ξέσπασε στην πόλη το απόγευμα να συντόμευσε το πρόγραμμα, στο οποίο είχαν δηλώσει συμμετοχή τουλάχιστον 200 μουσικοί, εικαστικοί, ηχολήπτες, χορευτές, ηθοποιοί, ωστόσο η προσπάθεια αφήνει σημαντικούς καρπούς για το επόμενο διάστημα. Αλλωστε, τα σωματεία ανανέωσαν το ραντεβού τους για την Τρίτη 22 Ιούνη, για τη συνέχεια της μουσικής διαμαρτυρίας.

Στο πλαίσιο της κινητοποίησης ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Αχιλλέα Σίμο, γραμματέα του Παραρτήματος Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, την Λίνα Καρέτσου, γραμματέα του Παραρτήματος Τρικάλων, και τον Αρη Φαλιάγκα, πρόεδρο του Παραρτήματος Καρδίτσας.

«Κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε...»

Στη Θεσσαλία τον τελευταίο χρόνο συγκροτήθηκαν τρία παραρτήματα του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. Η κουβέντα μας, λοιπόν, επικεντρώθηκε γύρω από αυτές τις διεργασίες, αλλά και τη δράση που έχουν αναπτύξει τα σωματεία. Ο Αχ. Σίμος αναφέρει ότι «η δημιουργία του παραρτήματος ήταν επιτακτική ανάγκη, ώστε να οργανωθούμε και να παλέψουμε για την τέχνη μας. Μέσα από συζητήσεις, συσκέψεις και αγωνιστικές διαδικασίες "γεννήθηκε" πέρσι στις 10 Ιούνη και σήμερα αριθμεί περίπου 90 μέλη. Μια σειρά από δράσεις έχουν γίνει όλο αυτό το διάστημα. Αξίζει να θυμηθούμε: Τις πανθεσσαλικές κινητοποιήσεις, τη διαδικτυακή συναυλία τον περασμένο χειμώνα με τη συμμετοχή 62 μουσικών, το τριήμερο δράσης #artattack όπου συμμετείχαν πάνω από 60 καλλιτέχνες, την Πρωτομαγιά. Κάπως έτσι φτάσαμε έως εδώ και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε».

Στην Καρδίτσα για τους πλημμυροπαθείς

Από την πλευρά της, η Λίνα Καρέτσου επισημαίνει πως «στα Τρίκαλα, εδώ και αρκετά χρόνια δεν υπήρχε κάποιο ενεργό σωματείο μουσικών. Μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, αναδείχθηκε η ανάγκη δημιουργίας ενός μουσικού σωματείου, για να παλέψουμε για τα δίκαια αιτήματά μας. Ετσι, πριν από 1 χρόνο ιδρύθηκε το Παράρτημα Τρικάλων του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. Τα Τρίκαλα, η πόλη του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Βίρβου, του Μητροπάνου και άλλων πολλών σπουδαίων καλλιτεχνών που άφησαν πίσω τους μεγάλη μουσική παρακαταθήκη, δεν θα μπορούσαν να μην συμμετέχουν ενεργά σε αυτόν τον αγώνα. Ολο αυτό το διάστημα δεν μείναμε αμέτοχοι, δεν σκύψαμε το κεφάλι. Ημασταν στους δρόμους, συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις σε Λάρισα και Βόλο, ενώσαμε τις φωνές μας με τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς και ήμασταν δίπλα στον λαό που ζει πρωτόγνωρες στιγμές αλλά δεν το βάζει κάτω. Πραγματοποιήσαμε τη διαδικτυακή συναυλία "Τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο", με σκοπό τη δημιουργία ταμείου αλληλεγγύης για τη στήριξη συναδέλφων».

Ενώ ο Αρης Φαλιάγκας συμπληρώνει: «Το νεοσύστατο Παράρτημα δίνει το "παρών", για να πάρουμε τις ζωές μας πίσω. Εχουμε διανύσει μόνο έναν μήνα από τη σύστασή μας, αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να είμαστε ενεργοί και παρόντες στο πλάι άλλων κοινωνικών ομάδων της πόλης μας. Δίπλα στους πλημμυροπαθείς, κοντά στους φοιτητές της Κτηνιατρικής Σχολής, μαζί με ιατρούς και νοσηλευτές, αντάμα στον αγώνα για την προστασία των Αγράφων. Μία μερίδα μουσικών της Καρδίτσας έδωσαν και πήραν αλληλεγγύη, στήριξη και ζεστασιά. Αλίμονο στον μουσικό που ακούει μόνο τη μελωδία και δεν λαμβάνει τις "συγχορδίες" από τους παλμούς των πληγωμένων ψυχών γύρω του. Αλίμονο στον ζωγράφο που ρίχνει το βλέμμα του μόνο στα χρώματα του πίνακα κι όχι στη σκληρή κι ασπρόμαυρη πραγματικότητα. Αλίμονο στον ερμηνευτή που χαρίζει τη φωνή του μόνο στο τραγούδι και δεν την ενώνει με τους ήχους της αγάπης και του ανθρωπισμού. Αλλωστε, αυτό είναι το νόημα της δημιουργίας συλλογικοτήτων. Οδηγός μας σε αυτήν την πρωτόγνωρα δύσκολη διαδρομή είναι η ανάγκη ύπαρξης και διατήρησης του πνεύματος. Ας ενωθούμε δυναμικά γι' αυτό το καλύτερο αύριο, για το αύριο των παιδιών μας».

Μόνο η οργανωμένη, συλλογική δράση μπορεί να φέρει αποτέλεσμα

Από την πρόσφατη κινητοποίηση με το πανό των σωματείων κρεμασμένο στην Περιφέρεια Θεσσαλίας

Μιλώντας για την «επόμενη μέρα», ο Αχ. Σίμος αναδεικνύει πως «ήδη με την προβλεπόμενη αποζημίωση ειδικού σκοπού υπάρχει καθυστέρηση. Ακόμα δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει με γάμους, πανηγύρια, όπου ένα κομμάτι, ιδιαίτερα οι παραδοσιακοί μουσικοί, περιμένει αυτούς τους μήνες του καλοκαιριού, για να εργαστεί και να βγάλει το εισόδημα, μπορεί και όλης της χρονιάς. Τώρα που μας θέλουν μάνατζερ του εαυτού μας, τώρα που στον Πολιτισμό παίζουν μπάλα οι "μεγάλοι εργολάβοι", τώρα που μας θέλουν να δουλεύουμε "ευέλικτα", τώρα που χτυπάνε τη συλλογική δράση των σωματείων, εμείς χρειάζεται να μείνουμε ενωμένοι με τα αιτήματα και τον προσανατολισμό μας. Οι σκηνές λίγες, οι παραγωγές λιγότερες, άρα και τα μεροκάματα... Τι θα γίνει; Θα αρχίσουμε να τρώμε ο ένας τον άλλον για μια θέση στο πάλκο; Θα ψάχνουμε για ευκαιρίες και ατομικές λύσεις; Απέτυχαν όλα αυτά παταγωδώς... Εκτός αν θέλει κάποιος να είναι το χαλί στη γυαλιστερή βιομηχανία του Θεάματος. Εχει αποδείξει η ζωή και η πρόσφατη εμπειρία πως η οργανωμένη και συλλογική δράση μέσα από το σωματείο, διεκδικώντας συγκροτημένα δικαιώματα, μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Κυβερνήσεις και επιχειρηματικά συμφέροντα φοβούνται τη συλλογικότητα. Ας κάνουμε τους φόβους τους λοιπόν πραγματικότητα».

Η Λίνα Καρέτσου συμπληρώνει λέγοντας: «Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή της πανδημίας έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν μας υπολογίζει και ότι θεωρεί την Τέχνη ως ένα είδος πολυτελείας στα χέρια λίγων και πάντα με τους δικούς τους όρους. Οπως φαίνεται, έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Ο δρόμος αυτός σίγουρα δεν θα είναι εύκολος αλλά η Ιστορία έχει δείξει ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται. Μόνο μέσα από τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και τους αγώνες μας μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να κερδίσουμε. Οπως διαβάζουμε στα κείμενα του Μπ. Μπρεχτ, "Κι η Τέχνη πρέπει σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς των αποφάσεων ν' αποφασίσει. Μπορεί να κάνει τον εαυτό της όργανο μιας μικρής μερίδας ορισμένων που παίζουν τις θεότητες της μοίρας για τους πολλούς και που απαιτούν μια πίστη που πρέπει πρώτ' απ' όλα να είναι τυφλή, και μπορεί να σταθεί στο πλευρό των πολλών και να βάλει τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια"».

Γ. Π.

«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» κυκλοφορεί σε συλλεκτικό βινύλιο

«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία», γράφει ο Καββαδίας σε ένα ποίημά του. Και αυτός ο στίχος έμελλε να είναι και ο τίτλος του τελευταίου δίσκου που επιμελήθηκε ο μεγάλος Θάνος Μικρούτσικος, λίγο πριν «φύγει» από τη ζωή και κυκλοφόρησε, με μεγάλη επιτυχία, τον περασμένο Δεκέμβρη.

Ηταν, άλλωστε, μια από τις αγαπημένες του φράσεις. Και ήταν η δικιά του μελοποίηση πάνω στον Καββαδία που μας βοήθησε να κατανοήσουμε τη βαθύτερη παρακίνηση του ποιητή. «Είμαστε εδώ, για να κάνουμε δυνατό και ρεαλιστικό το αδύνατο. Και μόνο έτσι, η πιο όμορφη θάλασσα θα έρθει, ακόμα κι αν αυτή τη στιγμή φαίνεται μακριά στον ορίζοντα...».

Πλέον, κυκλοφορεί και σε συλλεκτικό βινύλιο από το ogdoo.gr.

Ο δίσκος περιέχει την τελευταία προσέγγιση του συνθέτη πάνω στο πιο δημοφιλές έργο του, τη μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Καββαδία, μέσα από μια καινούρια ματιά (3 πιάνα, 3 φωνές και πνευστά), όπως ηχογραφήθηκε σε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής το Μάη του 2019. Απαιτεί από τους μουσικούς μεγάλη πειθαρχία, δυνατότητες αυτοσχεδιασμού και υψηλές δεξιοτεχνικές ικανότητες. Είναι η κατάληξη των συνεχών αναζητήσεων του συνθέτη όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από τη σύνθεση των τραγουδιών. Είχαν προηγηθεί το 1979 ο «Σταυρός του Νότου», που θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, οι «Γραμμές των Οριζόντων» το 1991, που αποτύπωσαν με έναν πολύ δυνατό τρόπο τον βαθύτερο δεσμό του συνθέτη με την ποίηση του Καββαδία, και το 2005 εκδόθηκε η τρίτη εκδοχή αυτής της εργασίας, με τίτλο «Live στο Μέγαρο». Για τον Θ. Μικρούτσικο, η θάλασσα, το πλοίο, το ταξίδι, τα λιμάνια είναι το πεδίο που χρησιμοποιεί ο Καββαδίας για να πει άλλα πράγματα, πολύ σημαντικά και διαχρονικά.

Τα έργα ερμηνεύουν οι κορυφαίοι ερμηνευτές Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης και Ρίτα Αντωνοπούλου. Στο πιάνο οι εξαιρετικοί σολίστες Μάξιμος Δράκος, Θοδωρής Οικονόμου και ο ίδιος ο συνθέτης. Στα πνευστά ο σπουδαίος Θύμιος Παπαδόπουλος.