Η επιχείρηση συρρίκνωσης των «κόκκινων» δανείων και η συνολικότερη «αποκατάσταση» του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος βρίσκονται ψηλά στη λίστα των αντιλαϊκών παρεμβάσεων από την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως ήταν και με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με φόντο αυτήν τη φορά τις προσδοκίες για το άνοιγμα ενός νέου κύκλου διευρυμένης επιχειρηματικής κερδοφορίας. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι μεταξύ άλλων η διοχέτευση φτηνού τραπεζικού δανεισμού προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, σε συνδυασμό με τον πακτωλό των κρατικών ενισχύσεων και τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα.

Ουσιαστικά, η «εξυγίανση» του τραπεζικού συστήματος, με κεντρικό άξονα την προσπάθεια απαλλαγής του από τα βαρίδια των «κόκκινων» δανείων, προβάλλεται ως όρος για την καπιταλιστική ανάκαμψη. Για παράδειγμα, ο γενικός κανόνας των χρηματοδοτήσεων και «μοχλεύσεων» από το πολυδιαφημισμένο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, πέρα από την κρατική επιδότηση και την ίδια συμμετοχή των επενδυτών, εστιάζει και στη διοχέτευση φτηνού - ανταγωνιστικού δανεισμού προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, στο 30% του επιχειρηματικού πλάνου. Επομένως, μόνο από το σκέλος του Ταμείου Ανάκαμψης οι επενδύσεις στην «πράσινη» και «ψηφιακή» οικονομία θα απαιτήσουν δεκάδες δισ. ευρώ από τραπεζικό δανεισμό, που καλούνται να διεκπεραιώσουν οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάθε ευρώ «κόκκινου» δανείου αποτελεί «επισφάλεια» για τις τράπεζες, αλλά και ανάχωμα για τη διοχέτευση νέων δανείων. Αυτός είναι ο λόγος που «τρέχει» η προσπάθεια για απομείωση των «κόκκινων» δανείων, με καθοριστικό εργαλείο σε ό,τι αφορά τη λαϊκή κατοικία τη διοχέτευσή τους στα «κοράκια» των funds και τη διεύρυνση των πλειστηριασμών, προκειμένου να τα ξεφορτωθούν οι τράπεζες.

Αποκαλυπτική ως προς αυτό είναι η σύσταση της Κομισιόν για «σύγκλιση των πτωχευτικών δικαίων» στα κράτη της ΕΕ, γεγονός που, όπως δείχνει και ο Πτωχευτικός Κώδικας, τον οποίο ψήφισε πρόσφατα και ξεκίνησε να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, σηματοδοτεί θηλιές πλειστηριασμών στη λαϊκή κατοικία, στους εργαζόμενους, αλλά και απέναντι σε αυτοαπασχολούμενους και επιχειρήσεις, που τους «ρουφάει» η χοάνη του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Παραπέρα, όπως επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδας, «οι οικονομίες στις οποίες το κανονιστικό πλαίσιο διευκολύνει την εκκαθάριση των μη οικονομικά βιώσιμων επιχειρήσεων και την είσοδο νέων, έχουν περισσότερες πιθανότητες για δυναμική ανάκαμψη μετά από υφέσεις». Και «διευκρινίζει» πως «η έξοδος μη βιώσιμων επιχειρήσεων αναμένεται να διευκολύνει την τεχνολογική αναπροσαρμογή (...) η οποία συνεπάγεται και αναδιανομή πόρων σε νέους κλάδους».

Πρόκειται στην πραγματικότητα για επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων, σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα «προαπαιτούμενα» του Ταμείου Ανάκαμψης για τη διευκόλυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στο σύνολο της οικονομίας, με εξαγορές, συγχωνεύσεις, αλλά και καταστροφή «μη βιώσιμων» επιχειρήσεων. Γι' αυτές τις τελευταίες, οι ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια δίνουν τη χαριστική βολή, καθώς τα χρέη τους, σε συνδυασμό με εκείνα των λαϊκών νοικοκυριών, επιβαρύνουν - όπως λένε - οικονομικά τις «υγιείς» εταιρείες, μειώνοντας την κερδοφορία και τις προοπτικές ανάπτυξής τους «σαν να ήταν ένα είδος φόρου».

Αλλά και η προσπάθεια συγκρότησης του «κοινού ταμείου» τραπεζικών διασώσεων στην ΕΕ προϋποθέτει τη ραγδαία συρρίκνωση της μάζας με τα «κόκκινα» δάνεια, ειδικά στους σχετικά αδύναμους κρίκους, όπως είναι η ελληνική οικονομία, προκειμένου να επιμεριστούν οι «κίνδυνοι» στο πλαίσιο της «αναλογικότητας» και των μέσων όρων που επικρατούν κάθε φορά στην ΕΕ. Ετσι, η διεργασία εμβάθυνσης της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη στήριξη των μονοπωλίων της ΕΕ, επίσης προϋποθέτει τη διαρκή παρακολούθηση των «κόκκινων» δανείων, προκειμένου να κλιμακωθούν οι αναγκαίες για το κεφάλαιο παρεμβάσεις.

Προς αυτήν την κατεύθυνση δείχνει και η πρόσφατη Οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με στόχο να παρασχεθούν στα κράτη - μέλη και στον χρηματοπιστωτικό τομέα τα απαραίτητα «εργαλεία» για την έγκαιρη αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Μεταξύ άλλων στο επίκεντρο βρίσκεται το περαιτέρω άνοιγμα της αγοράς των «κόκκινων» δανείων με τη μεγαλύτερη εμπλοκή funds και λοιπών «κορακιών», ενώ η Κομισιόν κρίνει σκόπιμη και τη δημιουργία κεντρικού ηλεκτρονικού κόμβου δεδομένων σε επίπεδο ΕΕ, ο οποίος θα λειτουργεί ως «αρχείο δεδομένων στο οποίο θα στηρίζεται η αγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων».

Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, το συμπέρασμα είναι ότι η νομοθεσία για τα «κόκκινα» δάνεια, που ολοκληρώνει το έγκλημα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων σε βάρος της λαϊκής κατοικίας και πολλών μικρών και υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, αποτελεί ένα ακόμα «αναπτυξιακό εργαλείο» στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, προκειμένου να εξασφαλίσει την αναγκαία χρηματοδότηση για τις επενδύσεις του. Είναι δηλαδή άλλη μια απόδειξη ότι «τζάμπα χρήμα δεν υπάρχει», όπως δηλώνουν με κάθε αφορμή κυβερνητικοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, ξεκαθαρίζοντας κυνικά ότι ο λογαριασμός από την κρίση και τις προσδοκίες των ομίλων για ανάκαμψη θα φορτωθεί εξολοκλήρου στα λαϊκά στρώματα. Στο χέρι τους είναι να μην το επιτρέψουν, οργανώνοντας την αλληλεγγύη και την πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς, παλεύοντας για πραγματικά μέτρα προστασίας του εισοδήματος και ανακούφισης από τα χρέη για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ.