Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Μέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες

Το ντοκιμαντέρ « Επταήμερο» αναφέρεται στη ζωή και στις δραστηριότητες μιας κοινότητας νέων με νοητική καθυστέρηση, που φοιτούν στο Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα». Θα σκύψει με αγάπη και σεβασμό σε μερικές από τις στιγμές της καθημερινής ζωής αυτών των παιδιών και θα «μπει» στον κόπο να πλησιάσει τους νέους και να θυμηθεί το αυτονόητο: Οτι, δηλαδή, ο νοητικά υστερών έχει κι αυτός πρόσωπο και ότι το πρόσωπο εν τέλει δεν είναι δωρεά, αλλά κατάκτηση: Μια συνεχής διαδικασία, που προϋποθέτει τη σχέση και την τριβή με τους άλλους και που οδηγεί, όχι μόνο στην αναγνώριση του προσώπου του άλλου, αλλά και στην αυτογνωσία.

Το «Επταήμερο» του Λευτέρη Δανίκα, που παρακολουθεί τη ζωή αυτών των παιδιών όλη τη βδομάδα, δεν εστιάζει την προσοχή του μόνο στις δραστηριότητες των νέων μέσα στο χώρο και στα όρια του «Μαργαρίτα». Ο φακός ακολουθεί κάποιους από αυτούς τους νέους στα σπίτια τους και εισχωρεί στην ιδιωτική τους ζωή. Μαζί τους περνά μερικές στιγμές εντελώς ιδιωτικές, με αποτέλεσμα να προβάλει μπροστά στα μάτια του θεατή έναν κόσμο γεμάτο ζωντάνια. Εναν κόσμο, που καλλιεργεί ισχυρούς δεσμούς αλληλεγγύης, φιλίας, αλλά και έρωτα, ενώ την ίδια στιγμή παρουσιάζεται ένας κόσμος εύθραυστος, ανοχύρωτος και ευάλωτος. Την «Κυριακή» και την «Παρασκευή» επέλεξε ο σκηνοθέτης να προβάλει και μας καλεί να παρακολουθήσουμε τη ζωή τους στο Εργαστήρι, το οποίο παρέχει επαγγελματική κατάρτιση σε διάφορες ειδικότητες, καθώς και ορισμένα μαθήματα για την καλλιέργεια και την ανάπτυξη των γνώσεων και των δεξιοτήτων τους, που στοχεύουν σε μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό τους και τους άλλους. Ενώ, ταυτόχρονα, μας προσκαλεί στα σπίτια τους για να μας συστήσει στην οικογένειά τους, στους φίλους τους, στα αγαπημένα τους πρόσωπα και να μας δείξουν τις προτιμήσεις τους..

Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε με αυτά παιδιά, τα δικά μας παιδιά, που μας χρειάζονται, είναι μια ευκαιρία να μάθουμε ό,τι τους αφορά, γιατί μας αφορά, πότε έμμεσα και πότε άμεσα. Είναι μια ευκαιρία να ξεφύγουμε για λίγη ώρα από την άτολμη και «άγουστη», την απατηλή και φτηνή «γοητεία» της τηλεόρασης και να ταξιδεύσουμε στον αγνό κόσμο των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Το σενάριο, η σκηνοθεσία και η παραγωγή είναι του Λευτέρη Δανίκα. Η φωτογραφία του Ευγένιου Διονυσόπουλου, η ηχοληψία του Θόδωρου Μέλη και, τέλος, το μοντάζ είναι της Δέσπως Μαρουλάκου και της Εμανουέλε Σιμόν.

Ενα σοβιετικό αριστούργημα, μια ταινία του σημαντικότερου σκηνοθέτη και του μεγαλύτερου θεωρητικού του παγκόσμιου κινηματογράφου, του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1898 -1948), θα παρουσιαστεί την Παρασκευή στη 01.00 από την ΕΤ-1

Πρόκειται για την ταινία "Αλέξανδρος Νιέφσκι ", που γύρισε ο Αϊζενστάιν στα 1938, όταν είχε πλέον οριστικά στραφεί σε ιστορικά θέματα, που θεωρήθηκε ένα επιστέγασμα των αναζητήσεών του πάνω στις σχέσεις εικόνας και ήχου για να τιμηθεί με βραβείο Λένιν.

Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν σπούδασε πολιτικός μηχανικός, ακολουθώντας έτσι την οικογενειακή παράδοση. Στα 1918, ο πατέρας του εντάχθηκε στη Λευκή Φρουρά, ενώ ο Σεργκέι, για πρώτη φορά, σπάει τις παραδόσεις και αρχίζει να διαγράφει την προσωπική του πορεία, μπαίνοντας εθελοντής στον Κόκκινο Στρατό. Εκεί οι ασχολίες του και τα καθήκοντά του θα είναι οι κατασκευές οχυρωματικών έργων, καθώς και οι καλλιτεχνικές παραστάσεις, Εχοντας απαλλαγεί οριστικά από την πατρική κηδεμονία, ο Σεργκέι Αϊζενστάιν θα αναγνωρίσει αργότερα ότι η Επανάσταση τού πρόσφερε το πολυτιμότερο αγαθό: Tον έκανε καλλιτέχνη.

Στα 1920 θα συμμετάσχει ενεργά ως σκηνογράφος στο πρώτο εργατικό θέατρο της Προλετκούλτ ( Προλεταριακή Κουλτούρα), διαλέγοντας το "αριστερό μέτωπο" στην τέχνη ΛΕΦ, που ποιητής και εμπνευστής του ήταν ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι. Ομως, ο Σεργκέι ήταν που διατυπώνει το σύνθημα: Μέσα από την επανάσταση η τέχνη. Μέσα από την Τέχνη η Επανάσταση. Την πρώτη παγκόσμια αναγνώριση τη γνώρισε στα 28 χρόνια, με την εξαιρετική ταινία " Θωρηκτό Ποτέμκιν", ενώ το 1929 έκανε μια θεαματική περιοδεία στην Ευρώπη και στην Αμερική, όπου και διαπραγματεύτηκε την παραγωγή της ταινίας "Αμερικανική τραγωδία", βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τέντορ Ντράιζερ. Το σχέδιο ναυάγησε μετά από συντονισμένες προσπάθειες αμερικανικών παραγόντων και ο σκηνοθέτης έφυγε για το Μεξικό, όπου και γύρισε 70.000 μέτρα φιλμ, επιχειρώντας να ενσωματώσει σε μια ταινία ("Κε βίβα Μέξικο") τη διαδοχή και συνύπαρξη των πολιτισμικών καταβολών του μεξικανικού λαού. Το υλικό αυτής της ταινίας, ύστερα από απαίτηση των ΗΠΑ, παρακρατήθηκε!. Ευτυχώς για μας, που είχαμε την ευτυχία να το δούμε μετά από πολλές δεκαετίες.. Δηλαδή ένα μέρος του, εκείνο που σώθηκε.

Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν, τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής του, αφιερώθηκε στη συγγραφή. Σχεδίασε μια ταινία με θέμα τον Αλέξανδρο Πούσκιν, με τον τίτλο " Ο έρωτας του ποιητή", την οποία ήθελε να γυρίσει με χρώματα. Επίσης οργάνωσε το Τμήμα Ιστορίας του Σοβιετικού Κινηματογράφου στην Ακαδημία Τεχνών της ΕΣΣΔ. Και το τέλος ήρθε ξαφνικά σε ώρα εργασίας. Πέθανε από έμφραγμα μόλις είχε συμπληρώσει πάνω σε ένα φύλλο χαρτιού: "Μάνα -πατρίδα".

Στην ταινία που θα δούμε την Παρασκευή "Αλέξανδρος Νιέφσκι", στην επική αυτή ιστορία, που διαδραματίζεται τον 13ο αιώνα, όταν οι Ρώσοι καταφέρνουν να απωθήσουν τη γερμανική εισβολή, συμμετέχουν οι ηθοποιοί Νικολάι Τσερκασόφ και Ντιμίτρι Ορλόφ. Η εξαιρετική μουσική επένδυση είναι του Σεργκέι Προκόφιεφ.