Η πείρα της Κομμούνας αποτελεί φάρο για τους σύγχρονες αγώνες της νεολαίας, σημείωσε στην εισαγωγική της τοποθέτηση στην κεντρική συζήτηση του Φεστιβάλ η Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, επισημαίνοντας πως μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα και προβληματισμούς που δικαίως απασχολούν κάθε νέα και νέο που δεν συμβιβάζεται με τη σημερινή κατάσταση, που ασφυκτιά στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, για να δυναμώσει ο αγώνας για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών, να μην ποδοπατούνται οι διεκδικήσεις και οι επιθυμίες της νέας γενιάς από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

«Η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, αλλά και η πολιτική που προωθούν τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, εξυπηρετούν αυτές τις επιδιώξεις», σημείωσε και τόνισε πως «από τις φωτιές του φετινού καλοκαιριού, αλλά και όλων των προηγούμενων, από το πώς αντιμετωπίζουν τα μεγάλα υπαρκτά προβλήματα της νέας γενιάς και την προσπάθειά της να αγωνιστεί για να ζήσει καλύτερα, αναδεικνύεται ο κοινός παρονομαστής τους: Για την κερδοφορία του κεφαλαίου, των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, δεν διστάζουν να θυσιάσουν κανένα δικαίωμα στη μόρφωση, δουλειά και ζωή. Γι' αυτό και όλοι μαζί αποτελούν τους πιο καλούς, γνήσιους υπηρέτες της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Το ενδιαφέρον που κατά καιρούς δήθεν δείχνουν είναι υποκριτικό! Γι' αυτό και είναι χρέος μας να μην αφήσουμε κανέναν να παρασυρθεί από την προπαγάνδα της κυβέρνησης και του αστικού κράτους, να εγκλωβιστεί στα δίχτυα της διαχείρισης και του δήθεν μικρότερου κακού.

Το "πρώτο ένσημο" που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ, δεν λύνει την ανάγκη για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με βάση το αντικείμενο που ο καθένας έχει σπουδάσει και θέλει να ακολουθήσει επαγγελματικά. Παρά μόνο δίνει επιπλέον ζεστό χρήμα στους εργοδότες, φτηνή εργατική δύναμη με επιδότηση του κράτους.

Η επαναφορά του κατώτατου μισθού, που εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας, θυμίζει κάτι από ανέκδοτο... Αφού επί της κυβέρνησής του ενεργοποιήθηκε ο μνημονιακός νόμος "Βρούτση - Αχτσιόγλου", που καταργεί μόνιμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, διατηρήθηκε το αίσχος του "υποκατώτατου" για τους νέους κάτω των 25 χρόνων.

Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η εισαγωγή της Τράπεζας Θεμάτων ξανά στην Α' και Β' Λυκείου δεν απαντάει στην ανάγκη των μαθητών για ένα σχολείο που θα προσφέρει ολόπλευρη, σύγχρονη μόρφωση και δεν θα αποτελεί ένα εξεταστικό κέντρο, αίτημα που διαχρονικά βρίσκεται στην προμετωπίδα των μαθητικών κινητοποιήσεων, όσες κυβερνήσεις και αν αλλάζουν.

Οι 40.000 μαθητές απόφοιτοι που βρίσκονται εκτός κάποιου πανεπιστημιακού Ιδρύματος δεν ένιωσαν "απεγκλωβισμένοι", όπως λέει η κ. Κεραμέως, αλλά "εγκλωβισμένοι" στην ανασφάλεια για το αύριο, στην οικονομική δυσκολία των οικογενειών τους να τους στηρίξει στο επόμενο βήμα που θα αποφασίσουν να κάνουν.

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για "σχέδιο για φθηνή στέγη σε νέα ζευγάρια" αλλά και η "Διαμόρφωση Εθνικού Σχεδίου Φοιτητικής Στέγης" του ΣΥΡΙΖΑ μόνο κοροϊδία μπορούν να θεωρηθούν, τη στιγμή που ο λαός διαχρονικά στενάζει από δυσβάσταχτα χαράτσια, τις νέες αντικειμενικές αξίες, τους νέους "πράσινους" φόρους, τα "κόκκινα" δάνεια και τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα που μετατρέπει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε νοικάρηδες στα σπίτια τους. Τη στιγμή που τα κέντρα των πόλεων γίνονται βιτρίνα για τους τουριστικούς ομίλους, εκτοξεύοντας τα ενοίκια, και η ανεπάρκεια φοιτητικών εστιών οδηγεί τις οικογένειες των πρωτοετών και δευτεροετών φοιτητών σε απελπισία. Τη στιγμή που διαχρονικά τα κονδύλια για τη φοιτητική μέριμνα μειώνονται.

Η ψηφιακή κάρτα για νέους και τα φιλοδωρήματα της κυβέρνησης δεν μπορούν να απαντήσουν στην ανάγκη για διακοπές, σταθερή πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, εξασφάλιση καλύτερων υποδομών. Ούτε τα δωρεάν Gigabytes στην ανάγκη για επιστημονική ενημέρωση για την πανδημία και τον εμβολιασμό, για μέτρα προστασίας της υγείας στους χώρους εργασίας, τους χώρους Εκπαίδευσης κ.ο.κ.

Τα όνειρα της νέας γενιάς δεν χωράνε σε φιλοδωρήματα, αμοιβές με ρεπό και Gigabytes, που έχουν στόχο να κρύψουν την επίθεση στα δικαιώματα και τη ζωή των νέων ανθρώπων.

Εμείς οι νέοι κομμουνιστές και οι νέες κομμουνίστριες, όσοι συμπορεύονται με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, το γνωρίζουμε καλά αυτό. Εχουμε την επιστημονικά τεκμηριωμένη πεποίθηση ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν, ότι οι σύγχρονες δυνατότητες που υπάρχουν μπορούν να λειτουργήσουν και να αξιοποιηθούν προς όφελος της μέγιστης κοινωνικής ευημερίας... σε μια άλλη κοινωνία όμως.

Γι' αυτό και πρωτοστατούμε σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε σχολή και σχολείο, κάθε γειτονιά, προκειμένου η νεολαία να μη δώσει καμία συναίνεση στην αστική πολιτική και την πολιτική της κυβέρνησης που αποδεικνύεται εγκληματική σε όλους τους τομείς. Να μην κυριαρχήσει ο συμβιβασμός ή η μοιρολατρία.

Πρωτοστατούμε ώστε να οργανωθούν από τώρα η απάντηση και ο αγώνας των νέων μέσα από τα μαθητικά συμβούλια, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα εργατικά σωματεία. Και αυτή η προσπάθεια και ο αγώνας καθόλου μάταιος δεν είναι, παρά μόνο ελπιδοφόρος... Γιατί με των αγώνα χιλιάδων νέων τις προηγούμενες χρονιές, την προσπάθεια οργάνωσης "από τα κάτω" στους φορείς και τις δομές του κινήματος, την κατοχύρωση νέων μορφών και δομών του κινήματος που αναδύθηκαν μέσα από τους αγώνες, όπως οι Συντονιστικές Επιτροπές των μαθητών, καταφέραμε:

Να συζητάμε για το άνοιγμα των πανεπιστημίων, των σχολείων και των σχολών κατάρτισης ύστερα από δυο χρόνια που παρέμεναν ουσιαστικά κλειστά.

Να σκέφτεται η κυβέρνηση μια και δυο φορές αν και πώς θα μπει η πανεπιστημιακή αστυνομία μέσα στα Ιδρύματα.

Να καθυστερούμε την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων στα σχολεία, εδώ και δύο χρόνια.

Να υπάρχει ένα μεγάλο κύμα αντίδρασης από εργαζόμενους στην "e-food" απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και προσπάθεια της εργοδοσίας να υλοποιήσει τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη. Αλλά και ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης προς αυτούς τους εργαζόμενους που αντιστάθηκαν. Που τελικά οδήγησαν σε μια πρώτη νίκη για τους εργαζόμενους με την υπογραφή σύμβασης αορίστου για όλους.

Η ίδια η Παρισινή Κομμούνα αποτελεί τον πιο λαμπρό φάρο για τους σύγχρονους αγώνες που δίνονται. Οπως έλεγε ο Λένιν: "Η υπόθεση της Κομμούνας είναι υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης, υπόθεση της ολοκληρωτικής πολιτικής και οικονομικής απελευθέρωσης των εργαζομένων, είναι υπόθεση του παγκόσμιου προλεταριάτου. Και με την έννοια αυτή, το έργο της Κομμούνας είναι αθάνατο".

Τα 150 πλούσια χρόνια εργατικών αγώνων και εξεγέρσεων απέναντι στην αστική τάξη μάς εξοπλίζουν με πλούσια συμπεράσματα, ώστε αυτόν τον αγώνα μας να τον κάνουμε ακόμα πιο δυνατό. Να μπορέσει να δυναμώσει στην καθημερινή πάλη που δίνουμε ο αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός, να αποκαλυφθεί σε περισσότερους η ανάγκη για την ανατροπή της κοινωνίας».

«150 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα... Η πρώτη έφοδος στον ουρανό... Η σημερινή πάλη για να τον κατακτήσουμε...»: Με το θέμα αυτό δεσπόζει στην καρδιά του Φεστιβάλ, δίπλα στην Κεντρική Σκηνή, η κεντρική έκθεση. Οι οργανωμένες ξεναγήσεις είναι διαρκείς, με Οργανώσεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ να καλούν φίλους και οπαδούς για να περιηγηθούν μαζί στα πλούσια ντοκουμέντα.

Καθένας και καθεμιά που επισκέπτεται τον χώρο έχει να μάθει και κάτι καινούργιο, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι έρχονται δεύτερη και τρίτη φορά για να ξαναδούν, να μελετήσουν κάποια από τα εκθέματα, να «βουτήξουν» ακόμα βαθύτερα στα συμπεράσματα από το «πιο υψηλό παράδειγμα του πιο περίλαμπρου προλεταριακού κινήματος του 19ου αιώνα».

Λίγο παραδίπλα, τις εντυπώσεις «κερδίζει» και η ξεχωριστή εικαστική έκθεση που φιλοξενείται στο Στέκι του Πολιτισμού, στο θεατράκι του πάρκου, την οποία έχει επιμεληθεί η Επιτροπή Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ. Θέμα της η Τέχνη στην Παρισινή Κομμούνα.

Μέσα από εικαστικά έργα, γελοιογραφίες - λίγο έως πολύ άγνωστα στο ελληνικό κοινό - κείμενο, πρωτότυπες συνθέσεις, βιογραφικά μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής, ο επισκέπτης της έκθεσης προσεγγίζει πλευρές του πλούσιου και πρωτοπόρου έργου που υλοποιήθηκε και στον τομέα του Πολιτισμού αυτές τις 72 μέρες.