Πλήθος κόσμου, εργάτες, επιστήμονες, καλλιτέχνες, εκπρόσωποι φορέων, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και συμμετείχαν χτες βράδυ στην εκδήλωση για την παρουσίαση του Καλέσματος αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, στην αίθουσα Συνεδρίων στον Περισσό, επιβεβαιώνοντας την απήχηση που αυτό έχει σε όλους εκείνους που συνεγείρονται απ' τα «μεγάλα μεγέθη» που το ΚΚΕ κράτησε «μεγάλα», σε όλους εκείνους που κρατάνε ζωντανή την ελπίδα, σε όλους αυτούς που απευθύνεται το ΚΚΕ με το σύνθημα που δέσποζε στην εκδήλωση: «Ανοίγουμε μαζί το δρόμο της πάλης, της ελπίδας και της ανατροπής».

Με εφαλτήριο τη χτεσινή εκδήλωση, επιδίωξη είναι η συζήτηση και η δράση γύρω από το περιεχόμενο και όλες τις πλευρές του Καλέσματος αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ να φτάσουν σε δεκάδες χώρους δουλειάς, γειτονιές, σε χιλιάδες εργαζόμενους που προβληματίζονται, σε επιστήμονες, σε ανθρώπους του Πολιτισμού, σε επαγγελματίες όλων των κλάδων. Με την ιδιαίτερη συμβολή των φίλων του Κόμματος, ανθρώπων που προβληματίζονται θετικά, η δράση αυτή να γίνει ακόμα πιο διεισδυτική: Απ' όλα τα «ρυάκια» να δυναμώσει περισσότερο η ταξική πάλη, για να κατανοείται σε μεγαλύτερο βάθος από ολοένα και περισσότερους η ανάγκη σύγκρουσης και ανατροπής του σημερινού, ξεπερασμένου κόσμου, να φωτίζεται ολοένα και περισσότερο ο δρόμος για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.

Στη χτεσινή εκδήλωση, την κεντρική ομιλία έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ενώ σύντομες παρεμβάσεις έγιναν από τους Κώστα Τριανταφύλλου, καθηγητή Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Γαστρεντερολόγο στο ΠΓΝ «Αττικόν», Βασίλη Γκιτάκο, μέλος του ΔΣ της ΠΟΕ - ΟΤΑ, Χρήστο Σαλταπήδα, Πλοίαρχο ε.α. Πολεμικού Ναυτικού, Αντώνη Μυρωδιά, γλύπτη, μέλος της Εφορίας Γλυπτικής του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών και Νίκο Παπαδόπουλο, ποδοσφαιριστή, τερματοφύλακα του Αστέρα Τρίπολης.

Ενώ το στίγμα της συμπόρευσης με το ΚΚΕ μετέφεραν με δηλώσεις τους στον «Ριζοσπάστη» διανοούμενοι, εργαζόμενοι, καλλιτέχνες και εκπρόσωποι φορέων που βρέθηκαν στη χτεσινή εκδήλωση. Ορισμένες από αυτές μεταφέρουμε παρακάτω, ενώ θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες σε επόμενα φύλλα.

Είναι πλέον γνωστό ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Και κανένας σωτήρας είτε με τη μορφή της νυν κυβέρνησης είτε με τη μορφή μελλοντικής κυβέρνησης μέσω διαφόρων συμμαχιών. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Κατ' επέκταση σε αυτό το άνοιγμα, κάλεσμα του ΚΚΕ για συμπόρευση στο δρόμο ενός διαρκούς αγώνα, είναι φυσικό να είμαι δίπλα του. Είμαι εδώ, μαζί.

Το Κάλεσμα του ΚΚΕ δεν αφορά απλώς μια πρόσκληση, αποτελεί μια ανάγκη για την εργατική τάξη, για όλους τους εργαζόμενους, για αυτούς που αγωνίζονται, για να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Το ΚΚΕ είναι σταθερό στους αγώνες ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, ενάντια στην κρατική καταστολή και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Εχει καταλάβει πάρα πολύ καλά ότι ο αγώνας αυτός είναι αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού, ότι όλοι αυτοί, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι μπορούν να πετύχουν μια καλύτερη διαχείριση του συστήματος, στην πραγματικότητα κοροϊδεύουν τους εργαζομένους.

Με τη συμπόρευση αυτή, με ένα πλατύ μέτωπο αγώνων ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και με δεδομένο ότι αυτό που αποτελεί το βιοτικό μας επίπεδο, το οποίο είναι ο μισθός μας με την γενική έννοια του όρου μαζί με τον κοινωνικό μισθό, είναι αυτό που οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους ονομάζουν εργασιακό κόστος, καταλαβαίνουμε ότι το ταξικό χάσμα ανάμεσα στους εργαζόμενους και το κεφάλαιο είναι αγεφύρωτο.

Επομένως, ο καθένας πρέπει να διαλέξει μεριά και βεβαίως νιώθοντας στο πετσί τους την καταπίεση και την εκμετάλλευση, οι εργαζόμενοι είμαι σίγουρους ότι θα ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα, σε αυτή την ανάγκη.

Η μαχόμενη επιστημονική και εκπαιδευτική διανόηση αντιλαμβάνεται ότι το καθεστώς της κυριαρχίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο συνιστά απειλή για την ανθρωπότητα. Το καθεστώς αυτό, για τη διασφάλιση μονοπωλιακού υπερκέρδους, υπάγει τα πάντα στη ληστρική του σχέση προς τον άνθρωπο και τη φύση. Προβαίνει σε γενοκτονίες, σε πολεμικές συρράξεις μαζικής εξόντωσης, σε εξαθλίωση των εργαζομένων, σε υπονόμευση της υγείας και της ζωής πληθυσμών (σε συνθήκες επικίνδυνης πανδημίας), σε οικολογικές καταστροφές, σε παραμόρφωση και καταστροφή της επιστήμης, της τεχνολογίας και της Παιδείας (με περαιτέρω υπαγωγή τους στο κεφάλαιο), σε ακύρωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και σε αποδόμηση ακόμα και του ίδιου του βιολογικού πυρήνα της οικογένειας και της προσωπικότητας. Ζωτικής σημασίας γίνεται ο αγώνας για τη χειραφέτηση της Ερευνας από το κεφάλαιο, για θεωρία και μεθοδολογία στην υπηρεσία των πραγματικών αναγκών της ανθρωπότητας, δηλαδή, στην υπηρεσία της επιστημονικής θεμελίωσης της στρατηγικής και τακτικής του κομμουνισμού. Ο αγώνας αυτός είναι αποτελεσματικός μόνο στον βαθμό που συνδέεται με τη συγκρότηση και ανάπτυξη συνειδητών ομάδων/συλλογικοτήτων αναφοράς της επαναστατικής διανόησης, σε αντιδιαστολή με τους σκοπούς του κεφαλαίου και των καθεστωτικών θεσμών του, σε συστράτευση με τον αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Προέρχομαι από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι εγώ μαζί με πάρα πολύ κόσμο θητεύσαμε σ' αυτό τον χώρο τον οπορτουνιστικό, δηλαδή υπηρετήσαμε ένα πολιτικό σχέδιο που επί της ουσίας στερέωσε την αστική εξουσία στη χώρα και αυτό το λέω και με όρους προσωπικής συντριβής. Θεωρώ ότι είναι καθήκον ταξικό, πατριωτικό η αγωνιστική συμπόρευση οποιουδήποτε δημοκράτη, οποιουδήποτε αγωνιστή, οποιουδήποτε εργαζόμενου, κάθε έντιμου ανθρώπου, να ανταποκριθεί στο κάλεσμα που κάνει η ΚΕ του ΚΚΕ, για να αναγνωρίσει έμπρακτα την κατά κράτος ιδεολογικοπολιτική, προγραμματική και εν τέλει ιστορική δικαίωση του ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια, που αρνήθηκε να κάνει υποχώρηση, να βάλει νερό στο κρασί του και να συμμετάσχει σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης. Εάν δεν ήταν το ΚΚΕ να κρατήσει αυτήν τη στάση, δεν θα ήταν κανένας μας αυτήν τη στιγμή εδώ. Και το περισσότερο και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θα είχε πουθενά να ακουμπήσει η εργατική τάξη, δεν θα μιλάγαμε για όρους ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.

Ηρθαμε εδώ για να εκφράσουμε τη συμπόρευσή μας με το ΚΚΕ, εμείς το κομμάτι αυτό - αν θέλετε - της διανόησης ή της πανεπιστημιακής κοινότητας, που στους καιρούς που ζούμε καταλαβαίνουμε ότι αν δεν αγωνιστούμε πραγματικά τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα απ' ό,τι είναι τώρα. Δεν έχει σημασία να συμφωνούμε σε όλα με το ΚΚΕ, αρκεί να υπάρχει ένα γενικότερο πλαίσιο τακτικής και στρατηγικής, ώστε να συμπορευτούμε για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.