Τη στήριξή του στον Νίκο Ανδρουλάκη δήλωσε χτες ο Ανδρέας Λοβέρδος ενόψει του δεύτερου γύρου των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη νέου προέδρου στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Σε γραπτή δήλωσή του αναφέρει: «Αυτονόητα σέβομαι την πλειοψηφία της 5ης Δεκεμβρίου και στις εκλογές της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου θα ψηφίσω τον Νίκο Ανδρουλάκη, με την επισήμανση ότι έως την ανακοίνωση της παρούσας δήλωσης δεν είχα την παραμικρή επικοινωνία μαζί του». Επιπλέον, είπε ότι επιχείρησε να πείσει τον Γιώργο Παπανδρέου - τόσο δημοσίως όσο και ιδιωτικώς - να αποσυρθεί από την κούρσα, ώστε να μην υπάρξει δεύτερος γύρος.

Από την πλευρά του Γ. Παπανδρέου, συνεργάτες του χαρακτήρισαν «πολιτικά αναμενόμενη» την επιλογή Λοβέρδου και πρόσθεσαν: «Οι προοδευτικοί πολίτες που στήριξαν τον Ανδρέα Λοβέρδο έχουν τώρα επιλογή, την προοδευτική πρόταση του Γιώργου Α. Παπανδρέου». Εξάλλου, σήμερα αναμένεται να ανακοινώσει ποιον θα στηρίξει και ο Παύλος Χρηστίδης, ο οποίος ανέφερε πως θα έχει μια σειρά συζητήσεων με τους συνεργάτες του και πως η τοποθέτησή του θα έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Τέλος, ο Ν. Ανδρουλάκης επικοινώνησε χτες με τους Χάρη Καστανίδη και Παύλο Γερουλάνο.

Ενδιαφέρον πάντως έχει η αντιπαράθεση Ανδρουλάκη - Παπανδρέου, που ήρθε να θυμίσει αφενός την αντιλαϊκή συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αφετέρου τους ρουσφετολογικούς διορισμούς στο Δημόσιο. Συγκεκριμένα, ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε πως ο Ν. Ανδρουλάκης συμμετείχε στις διαβουλεύσεις για διορισμούς στο Δημόσιο μεταξύ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ο δε Ν. Ανδρουλάκης κατηγόρησε τον Γ. Παπανδρέου για fake news. Οπως είπε σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Στο σύστημα 4-2-1 ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε ότι ήμουν γραμματέας. Δεν ευσταθεί. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έγινε το καλοκαίρι του 2012, ενώ εγώ εξελέγην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ την άνοιξη του 2013».

Για όποιον δεν κατάλαβε, 4-2-1 σημαίνει 4 προσλήψεις «ημετέρων» της ΝΔ, 2 του ΠΑΣΟΚ και 1 της ΔΗΜΑΡ...

Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι μπορεί να υπάρξει «ένα βιώσιμο μέλλον για όλους, χωρίς αποκλεισμούς» και αφού αναφέρθηκε στην «πρωτοφανή διεύρυνση των ανισοτήτων» τις τελευταίες δεκαετίες, δεν έκρυψε την αγωνία του για την εξασφάλιση της σταθερότητας του συστήματος. «Συνακόλουθο ήταν να κλονιστεί και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και στις δημοκρατικές αξίες. Συνεπώς, όποιος σήμερα δεν συμμερίζεται την ανάγκη αλλαγής πορείας, εθελοτυφλεί», ανέφερε και πρόσθεσε ότι «οφείλουμε να θέσουμε και να υλοποιήσουμε συμπεριληπτικούς οικονομικούς και κοινωνικούς στόχους (...) Χρειαζόμαστε μια νέα αντίληψη για την παγκόσμια διακυβέρνηση και μια νέα σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στη βάση της επίτευξης ενός κοινά αποδεκτού κοινωνικού στόχου», αναθερμαίνοντας αυταπάτες για πιο «δίκαιη» τάχα και πιο «κοινωνική» καπιταλιστική ανάπτυξη.

Στο πλαίσιο αυτό επαίνεσε τον ΟΟΣΑ «για τη θέσπιση ενός παγκόσμιου ελάχιστου εταιρικού φόρου 15%» αλλά και την «καθιέρωση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Ατζέντας με Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης και, ιδίως, η καθιέρωση του Ταμείου Ανάκαμψης με δανεισμό από την ΕΕ»! Υπερασπίστηκε την προμετωπίδα της ατζέντας του κεφαλαίου για «κλιματική αλλά και την ψηφιακή μετάβαση», περιβάλλοντάς την με την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν αυτές να βασιστούν σε «δίκαιες φορολογικές και κοινωνικές πολιτικές». Και υπέδειξε σαν πρότυπο τις «προωθημένες πρωτοβουλίες αλλά και τις θέσεις που έχει πάρει ο Πρόεδρος Μπάιντεν», για να επικρίνει την κυβέρνηση της ΝΔ ότι δεν συμμετέχει σε αυτήν τη συζήτηση, «αντιθέτως, αναμασάει οικονομικές συνταγές του παρελθόντος που απέτυχαν και μας οδήγησαν στην πτώχευση».

«Οι επιλογές της κυβέρνησης οδηγούν σε έναν δυισμό την οικονομία, με λίγους και ισχυρούς να ωφελούνται και τη συντριπτική πλειοψηφία να μην εισπράττει από την ανάκαμψη. Και αυτός ο δυισμός είναι που υπονομεύει την προοπτική μιας διατηρήσιμης και βιώσιμης ανάπτυξης», υποστήριξε, επιβεβαιώνοντας ότι η όποια ανησυχία του για τις αντιθέσεις που οξύνονται έχει να κάνει με τη θωράκιση του συστήματος μέσα από μια πολιτική άμβλυνσης και διαχείρισης των πιο ακραίων μορφών φτώχειας.

Καταλήγοντας ανέπτυξε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «ένα νέο παραγωγικό μοντέλο» με ευνοημένους φυσικά τους ίδιους που ευνοεί και το σημερινό. «Που θα στοχεύει στη δημιουργία εγχώριας παραγόμενης αξίας, θα στηρίζει την αύξηση της εγχώριας παραγωγής. Μεταξύ άλλων, στηρίζοντας τις πολλές νεοφυείς επιχειρήσεις ιδίως σε τομείς των νέων τεχνολογιών. Που θα υποστηρίζει σοβαρές τομεακές πολιτικές και κυρίως βιομηχανική πολιτική, έχοντας περιφερειακή διάσταση. Ενα μοντέλο, τέλος, που θα επιδιώκει την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων (ελληνικών και ξένων κεφαλαίων) δίνοντας κίνητρα και αίροντας τους αναχρονισμούς του κράτους που εμπόδιζαν τους επενδυτές. Την ασφάλεια δικαίου, τη γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, την άρση της γραφειοκρατίας, το σαφές χωροταξικό πλαίσιο», ανέφερε συνοψίζοντας τη δέσμη μέτρων στήριξης του κεφαλαίου που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στο πλαίσιο αυτό, δήλωσε ότι το κόμμα του ενθαρρύνει τις επενδύσεις από τις ΗΠΑ, τη δράση του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, υπενθυμίζοντας ότι «η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που συνέβαλε σε αυτήν την κατεύθυνση, με την καθιέρωση του Στρατηγικού Διαλόγου μεταξύ άλλων και για τις διμερείς οικονομικές σχέσεις, τον Δεκέμβριο 2018. Και με την εξαιρετικά επιτυχημένη συμμετοχή των ΗΠΑ στη ΔΕΘ του 2018 ως τιμώμενη χώρα, αλλά και την ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων σε σειρά τομείς όπως η Ενέργεια και οι υποδομές».