ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μεγάλος αδελφός...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενα μεγάλο αίσχος σας χρειάζεται, υπεύθυνοι και ιδιοκτήτες του ΑΝΤΕΝΝΑ! Ο «big brother» («ο μεγάλος αδελφός»), που ετοιμάζεστε να φέρετε και στη χώρα μας, αποτελεί στην πραγματικότητα έναν μεγάλο εξευτελισμό του ανθρώπου! Στην ουσία, πρόκειται για μια «εκούσια» εκπόρνευση - και, μάλιστα, συνοδευόμενη από ένα δημόσιο μπανιστήρι - όσων ελπίζουν να εισπράξουν, με αυτόν τον τρόπο, 50 εκατομμύρια δραχμές ή να αποκτήσουν δημοσιότητα!!!

Για όσους δε γνωρίζουν λεπτομέρειες: Δώδεκα άνθρωποι θα συμβιώνουν για διάστημα μερικών μηνών σε ένα διαμέρισμα, απομονωμένοι από τον έξω κόσμο. Δεκάδες ειδικές κάμερες και μικρόφωνα θα καταγράφουν μέρα - νύχτα τη ζωή αυτών των ανθρώπων!! Τι λένε, τι κάνουν, πώς κοιμούνται και τα λοιπά!! Κι αυτές οι σκηνές της ζωής τους, μέσα στο κοινόβιο, θα παρακολουθούνται από το κοινό (του ΑΝΤΕΝΝΑ, στη συγκεκριμένη περίπτωση)! Και όσοι από τους συμμετέχοντες σ' αυτόν τον στάβλο, που θα είναι εκτεθειμένος στο ...φιλοθεάμον κοινό, αντέξουν, θα αμείβονται σύμφωνα με τα συμβόλαια που θα έχουν υπογράψει! Στα οποία συμβόλαια, εννοείται, θα υπάρχουν οι ιδιαίτερες απαιτήσεις του τηλεοπτικού σταθμού, για το ποια πρέπει να είναι η ...συμπεριφορά των δώδεκα, ώστε να ικανοποιείται το κοινό!!!

... ή μεγάλος εξευτελισμός;

Αυτή είναι η «ιδιωτική πρωτοβουλία»! Αυτή είναι η ελευθερία του ατόμου στον ιμπεριαλισμό! Για τα κέρδη, να σουβλίζονται οι φουκαράδες! Πουλώντας ό,τι διαθέτουν! Οχι μόνο την εργατική τους δύναμη, που κι αυτήν μπορούν να την πουλάνε όσο όσο, μόνο στο βαθμό που δεν είναι άνεργοι! Αλλά πουλώντας και την ψυχή τους, την αξιοπρέπειά τους, ό,τι, τέλος πάντων, διαθέτει ένας άνθρωπος, πέρα από το κορμί του!!

Αυτός είναι ο «ελεύθερος κόσμος» Δύσης και περιχώρων. Γιατί απέξω έρχεται και αυτό το φρούτο, που, ανεξήγητα πώς, δε βγήκε από τους εδώ εγκεφάλους της πλουτοκρατίας, της προπαγάνδας της ζούγκλας, που κατατρώει τα πάντα! Για τα κέρδη και για να υποχρεώσουν τους ανθρώπους να σέρνονται σαν τα σκουλήκια!

Τουλάχιστον, ας σηκωθεί ανάστημα...

Η... νίκη της Πράγας

Ως «ένα δημόσιο κοινωνικό αγαθό, που θα παραμείνει υπό δημόσια ευθύνη» χαρακτηρίζεται η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στη συμφωνία που υπέγραψαν τις προάλλες οι 32 υπουργοί Παιδείας - ανάμεσά τους και ο Π. Ευθυμίου - στη σύνοδο της Πράγας. Τι σημαίνει, όμως, στην πραγματικότητα η διακήρυξη αυτή, που προβάλλεται, μάλιστα, από διάφορες πλευρές ως «μια νίκη της κοινωνίας ενάντια στην αγορά»; Το πρώτο της μέρος είναι μόνο λόγια, αφού οι πάντες γνωρίζουν, ότι συνολικά η Παιδεία και, ιδιαίτερα, η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, γίνονται όλο και λιγότερο «ένα δημόσιο, κοινωνικό αγαθό», καθώς οι πολύμορφοι ταξικοί και οικονομικοί φραγμοί συνεχώς μεγαλώνουν και εντείνονται. Καθώς, όλο και περισσότερα παιδιά, οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών δεν έχουν τις απαιτούμενες δυνατότητες και ευκαιρίες. Καθώς, η Παιδεία συνολικά και η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ειδικότερα προσαρμόζονται όλο και περισσότερο στην «αγορά» και τους «νόμους» της. Φροντίζουν οι κυβερνώντες γι' αυτό...

Οσο, για τη... δέσμευση, ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση «θα παραμείνει υπό δημόσια ευθύνη», δεν αποτελεί στην ουσία, παρά την έμμεση, αλλά σαφή τοποθέτηση των 32 υπουργών Παιδείας, υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η διατύπωση είναι σαφής και δεν επιτρέπει την παραμικρή εκμετάλλευση. Αλλωστε, όπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ, στη σύνοδο διευκρινίστηκε, ότι «δημόσια ευθύνη» δε σημαίνει αποκλειστικά δημόσια πανεπιστήμια, αλλά θέσπιση κανόνων από την πολιτεία, για τη λειτουργία των πανεπιστημίων.

Η... είδηση

Εντάξει, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κάνει τη «δουλιά» του και, ίσως, τη μόνη, που γνωρίζει καλά. Με άλλα λόγια, δηλαδή, προβάλλει ξανά και ξανά τις ίδιες - έστω και πολύ ωραίες - μακέτες των διάφορων «μεγάλων» και «μικρών» δημοσίων έργων. Οι εφημερίδες και τα υπόλοιπα ΜΜΕ, όμως, γιατί προβάλλουν το γεγονός, με ολόκληρα κατεβατά; Μήπως, για παράδειγμα, αποτελεί είδηση η παρουσίαση της μακέτας της πλατείας Ομονοίας, που ξαναπαρουσιάστηκε προχτές - δε ξέρουμε για ποια φορά; Οχι, βέβαια. Αντίθετα, είδηση αποτελεί το γεγονός, πως η ίδια μακέτα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1998, συνοδευόμενη από τις υποσχέσεις του ίδιου υπουργού, ότι το έργο θα έχει τελειώσει, μέχρι το τέλος του 1999 και αισίως βαδίζουμε προς στα μέσα του 2001.

Εκτος και δημοσιογραφία είναι η αναπαραγωγή της κυβερνητικής προπαγάνδας...

Τα ... διλημματικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ και πολλή λογική στις «επικοινωνιακές» κινήσεις του Λαλιώτη, που θυμήθηκε χτες να τα βάλει με τον Αβραμόπουλο, για τα έργα που όλο γίνονται κι όλο δεν τελειώνουν στην Αθήνα, ενώ τις προάλλες ασχολούνταν με τη Νέα Δημοκρατία και το παρελθόν της.

Εκτός πια κι έχει υιοθετήσει την τακτική - «πολυβόλο» και όπου βρει εφαρμόζει τις γνωστές τακτικές του με υψηλούς τόνους και ύβρεις, μήπως και επαναφέρει στην πολιτική σκηνή το «δεξιά - αντιδεξιά».

Φοβούμαστε, όμως, ότι η πρακτική της κυβέρνησης έχει κάνει τον κόσμο να αντιλαμβάνεται μόνο το «δεξιά - ακόμα πιο δεξιά» και, μάλιστα, δυσκολεύεται πολύ να προσδιορίσει σε ποιον από τους δυο πόλους ανήκει το ΠΑΣΟΚ.

ΣΩΣΤΗ η απορία που εκφράστηκε από αρκετές εφημερίδες. Πώς τα κατάφεραν οι Χατζηνικολάου και Κύρτσος και αφού κοντραρίστηκαν άγρια προχτές, στο τέλος αντάλλαζαν φιλοφρονήσεις;

Εχει, όμως, τη λογική του εξήγηση το φαινόμενο και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Αρκεί να θέλει κανείς να δει τα πράγματα πίσω από το προπέτασμα της δημόσιας εικόνας του καθενός, που ράγισε, ομολογουμένως, μ' αυτήν την υπόθεση.

Σ' αυτές τις δουλιές, βλέπετε (των μιντιοδιαπλεκομένων), ο Νο 1 κανόνας είναι «να κρατάς πισινή»! Δεν έχεις να κάνεις, βλέπετε, με την προσωπική σου αξιοπρέπεια, με την υστεροφημία σου ή με κάποιου τέτοιου είδους αξία. Ασχέτως αν αυτές προβάλλονται ως κίνητρα για τη μια η την άλλη αγανακτισμένη δήλωση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με οικονομικά συμφέροντα έχεις να κάνεις κι αυτά δε γνωρίζουν πρόσωπα και προσωπικά. Σήμερα τσακώνονται, αύριο, όμως, τα βρίσκουν, αν αυτό επιτάσσει η τιμή της μετοχής ή η κερδοφορία του εκάστοτε ομίλου ή μια κεντρική πολιτική επιλογή που συμφέρει όλους. Οπότε καλό είναι να ...εκτίθεται κανείς μέχρι εκεί που μπορεί να πάρει πίσω όσα είπε ή όσα έκανε.

Τώρα πού χωράνε η τιμιότητα, η ακεραιότητα, το ήθος και ό,τι άλλο ακούμε να ευαγγελίζονται, ειλικρινά είναι δύσκολο να το εντοπίσει κανείς. Από δύσκολο έως αδύνατο...

Ούτε αφελείς, ουδέ αθώοι...

Το ερώτημα - ωσάν να προέρχεται από «αθώους» κι απευθύνεται σε αδαείς - τίθεται υπό μορφήν δημόσιας κατηγορίας σε βάρος όσων αρνούνται το «διάλογο» ΓΣΕΕ - κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό: Αν δε γίνει ο διάλογος, πού και πώς θα ληφθούν οι αποφάσεις για την επίλυση του προβλήματος; Και η απάντηση, βέβαια, δίδεται από τους ίδιους τους «κατηγόρους»: Μετά τις επιτυχημένες κινητοποιήσεις, ο διάλογος είναι μονόδρομος, διότι, αλλιώς κι αλλού, δεν μπορούν και δεν πρέπει ν' αποφασιστούν τα μέτρα που είναι αναγκαία. Εκ πρώτης όψεως, το ερώτημα φαίνεται εύλογο και η απάντηση αντικειμενική. Πλην όμως...

Είναι εκ του πονηρού το ερώτημα και σκοπίμως αποπροσανατολιστική η απάντηση, διότι - ακόμη κι αν αφαιρέσουμε το γενικότερο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου» και μιλήσουμε για διαπραγμάτευση - δεν είναι μόνο το «πού και πώς», αλλά και το «με ποιους και γιατί». Ο καθένας, δε, αντιλαμβάνεται πως η όποια διαπραγμάτευση θα είναι αποτελεσματική, όταν γίνει στους δρόμους της πάλης για την επίλυση των προβλημάτων και όχι στα σαλόνια της εξουσίας, όπου το «παιχνίδι» είναι «στημένο» σε βάρος των εργαζομένων. Ούτε, βεβαίως, το δίλημμα είναι «ναι, ή όχι στο διάλογο» γενικώς, καθότι το πρόβλημα δεν αφορά σε δημόσιες σχέσεις και στο «σαβουάρ βίβρ», αλλά άπτεται ταξικών συμφερόντων. Επομένως, ούτε αθώοι, ούτε αφελείς, οι «κατήγοροι».

Αν ήταν να γίνει ένας διάλογος, όπου θα λαμβάνονταν αποφάσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων απαιτήσεων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ουδείς θα είχε αντίρρηση. Ομως, η ΓΣΕΕ δε θα συζητήσει με την κυβέρνηση για αύξηση των κατώτερων συντάξεων, αλλά θα «παζαρέψει» τη μείωση. Δε θ' απαιτήσει «κατέβασμα» των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, αλλά θα διαπραγματευτεί το «ανέβασμα». Δε θα θέσει θέμα μείωσης των εργατικών ασφαλιστικών εισφορών, αλλά θα ζητήσει συνέχιση της τριμερούς χρηματοδότησης ως έχει. Δε θα διεκδικήσει δημόσια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, αλλά θα μπει σε κουβέντα και για την ιδιωτική ασφάλιση.

Είστε καχύποπτοι και άδικοι με τη ΓΣΕΕ, η οποία οργάνωσε τις δυο επιτυχημένες απεργιακές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, προκαλώντας τεράστιο πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση, απαντούν οι «κατήγοροι». Και συνεχίζουν το «κατηγορώ»: Είστε άδικοι και έναντι της κυβέρνησης, επειδή δεν της αναγνωρίζετε το δικαίωμα να κυβερνά εν ονόματι του ελληνικού λαού που την ψήφισε και να συναποφασίζει με τους εκπροσώπους των εργαζομένων για θέματα κυβερνητικής πολιτικής που τους αφορούν. Κι αυτή η θέση, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σωστή. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική, καθώς...

Η ΓΣΕΕ, όπως είναι συγκροτημένη, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να κάνει όσες και όποιες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις χρειαστούν για να «λυθεί» το Ασφαλιστικό, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της κυβερνητικής πολιτικής, με τις οποίες συμφωνεί και η ΝΔ. Τούτο δεν αποτελεί αυθαίρετη διαπίστωση, ούτε λαθεμένη πολιτική εκτίμηση. Στηρίζεται στα δεδομένα της εμπειρίας, αφού είναι γνωστό ότι η ΓΣΕΕ συμμετείχε κι άλλες φορές σε «θεσμοθετημένο κοινωνικό διάλογο» με την κυβέρνηση, ο οποίος κατέληξε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα σε βάρος των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Η κυβέρνηση, πράγματι, ψηφίστηκε για να κυβερνά, αλλά δεν της δόθηκε «εν λευκώ εξουσιοδότηση» ν' αποφασίζει ό,τι θέλει για θέματα και προβλήματα, που αφορούν το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού. Αλλωστε, όπως έδειξαν οι τελευταίες κινητοποιήσεις, ο λαός είναι έτοιμος να της αφαιρέσει τη «δεδηλωμένη»...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ