Από την άλλη, τα όσα συνέβησαν στον χώρο έδειξαν να έχουν και προεκτάσεις εκτός ποδοσφαίρου και να απασχολούν και σε πολιτικό επίπεδο, όπως έδειξαν οι παρεμβάσεις των ηγετών της Γαλλίας, Εμ. Μακρόν, και της Βρετανίας, Μπ. Τζόνσον, αλλά και της ΕΕ, στην υπόθεση της European Super League. Μέσα απ' αυτές αναδεικνύεται το μεγάλο βάθος των ανταγωνισμών ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα στο εσωτερικό των ποδοσφαιρικών αγορών, τόσο εντός της ενιαίας αγοράς της Ευρώπης όσο και σε σύγκρουση με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (ΗΠΑ), ιδιαίτερα μετά την εκδήλωση της έντονης πρόθεσης αμερικανικών κολοσσών να στηρίξουν τα σχέδια για νέα ποδοσφαιρικά «προϊόντα», κυρίως στην Ευρώπη.

Ηταν μέσα του Απρίλη όταν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μαζί και με τις ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί χρόνια τώρα, φάνηκε να τρίζουν πιο σοβαρά από ποτέ. Λίγο πριν τις ανακοινώσεις της UEFA για νέες αλλαγές στο Champions League από τη σεζόν 2023 - 2024, προφανώς για να αποφύγει περαιτέρω πίεση των ισχυρών ομάδων, αυτές τράβηξαν το σκοινί και κορύφωσαν τον ανταγωνισμό. Οι ...ψίθυροι των τελευταίων χρόνων έγιναν πράξη με την ανακοίνωση της δημιουργίας δικής τους, κλειστής, αυτόνομης Λίγκας (European Super League - ESL), με ιδρυτικά μέλη 12 από τις ισχυρότερες ομάδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου: Από Αγγλία τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Αρσεναλ και Τότεναμ, από Ισπανία τις Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης και από Ιταλία τις Γιουβέντους, Ιντερ και Μίλαν.

Στο εγχείρημα αυτό της αυτονόμησής τους από την UEFA, με πλάνο για κλειστό πρωτάθλημα 20 ομάδων στην πρώτη φάση, οι «12» είχαν ως «συμμάχους» πολυεθνικές από τις ΗΠΑ, π.χ. την «JP Morgan», που προσέβλεπαν σε μπάσιμο στην ιδιαίτερα κερδοφόρα ποδοσφαιρική αγορά της Ευρώπης με τους δικούς τους όρους και όχι αυτούς που ορίζει η UEFA. Μάλιστα οι υπεύθυνοι της ESL έταξαν στις ομάδες που θα πάρουν μέρος έσοδα τα οποία με το «καλημέρα» θα έφταναν τα 350 εκατ. δολάρια για την καθεμιά, αρκετά παραπάνω από όσα προτίθεται να τους δώσει η UEFA, ακόμα και με τις νέες αλλαγές.

Τα όσα ανακοινώθηκαν άνοιξαν τον «ασκό του Αιόλου», με την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία και τις εγχώριες λίγκες της Ευρώπης - που έβλεπαν να θίγονται και τα δικά τους προϊόντα - να περνούν στην αντεπίθεση, απειλώντας τα μέλη της ESL με σοβαρές κυρώσεις. Το πράγμα «χόντρυνε», με τους Μακρόν και Τζόνσον αλλά και ανώτερα στελέχη της ΕΕ να παίρνουν θέση υπέρ του θεσμικού φορέα της UEFA, και την ίδια να απειλεί ευθέως με κυρώσεις τις αγγλικές ομάδες που συμμετείχαν στο εγχείρημα ESL. Δεν μπορεί άλλωστε να θεωρηθεί τυχαίο ότι οι ομάδες της Γερμανίας, από την οποία προέρχονται και αρκετοί παραδοσιακοί χορηγοί - πολυεθνικές της UEFA, τήρησαν στάση αναμονής απέναντι στην όλη υπόθεση.

Κάτω από τον καταιγισμό των αντιδράσεων σε πολιτικό επίπεδο αλλά και από τους ίδιους τους φιλάθλους - με την UEFA να κερδίζει το επικοινωνιακό παιχνίδι εμφανιζόμενη ως «θεματοφύλακας» του αθλήματος - η ESL γρήγορα «διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη», με τα μέλη της να εκδίδουν ανακοινώσεις αποχώρησης το ένα μετά το άλλο - όλα πλην τριών: Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους. Λίγο μετά, και αφού ο καπνός έδειξε να καταλαγιάζει, η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία ανακοίνωσε και τις νέες αλλαγές στο Champions League, που ουσιαστικά το μετατρέπουν ακόμα περισσότερο σε υπόθεση των ισχυρών. Οσον αφορά τις προθέσεις των τριών που απέμειναν στην ESL παρά τις απειλές για τιμωρία (στις οποίες ωστόσο δεν προχώρησε η UEFA), κατά καιρούς συνεχίζουν να υποστηρίζουν το εγχείρημα.

Πριν καλά καλά προλάβουν οι διοικούντες της UEFA να ...δρέψουν τις δάφνες από τη νίκη τους στον «πόλεμο» με τους ισχυρούς, βρέθηκαν μπροστά σε μια νέα αναστάτωση. Αιτία αυτήν την φορά τα πλάνα της «μαμάς» FIFA για το Μουντιάλ: Η Παγκόσμια Συνομοσπονδία, μετά τις «προειδοποιητικές βολές» για ανανεωμένο Μουντιάλ Συλλόγων (με 24 ομάδες), επιδιώκοντας προφανώς να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη που προσφέρουν οι διοργανώσεις των συλλόγων, αποφάσισε να βάλει μπρος το υπ' αριθμόν 1 «προϊόν» της και δεύτερη σε δημοτικότητα αθλητική διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες: Το Παγκόσμιο Κύπελλο Εθνικών ομάδων. Τα σχέδια που έχουν ήδη δρομολογηθεί προβλέπουν πλέον διεξαγωγή του κάθε δύο χρόνια αντί για τέσσερα, με τα αντίστοιχα οικονομικά οφέλη.

Και σ' αυτό το πρότζεκτ βέβαια παίζουν σημαντικό ρόλο πολυεθνικές και χορηγοί, με τις μέχρι σήμερα πληροφορίες να κάνουν λόγο για κεφάλαια από τη Σαουδική Αραβία, «φωτογραφίζοντάς» την ως σύμμαχο στις βλέψεις της FIFA. Ειδικά σε ό,τι αφορά το οικονομικό κομμάτι, στο πρόσφατο συνέδριο της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας ο πρόεδρός της, Τζιάνι Ινφαντίνο, σε μια προσπάθεια να καμφθούν οι αντιδράσεις έγινε πιο σαφής για τα κέρδη που θα αποφέρουν τα νέα σχέδια σε όλους τους αποδέκτες: Συνομοσπονδίες ηπείρων, εθνικές Ομοσπονδίες, Εθνικές ομάδες και φυσικά στην ίδια τη FIFA. Υποσχέθηκε ότι θα μοιραστεί ένα ποσό κοντά στα 3,9 δισ. δολάρια για την πρώτη τετραετία (πρακτικά με τη διεξαγωγή δύο Μουντιάλ), αυξάνοντας τα κέρδη σε βάθος τετραετίας για τις 211 Ομοσπονδίες - μέλη της από 5,3 εκατ. ευρώ στα 22,1 εκατ. ευρώ.

Με τα επίπεδα όμως των κερδών και φυσικά τις συμφωνίες με τις πολυεθνικές να είναι το ίδιο ή ακόμα υψηλότερες για Συνομοσπονδίες όπως η UEFA και η CONMEBOL (Λατινική Αμερική), οι τελευταίες δεν δείχνουν να συμμερίζονται τα πλάνα της FIFA: Η νέα μορφή του Μουντιάλ αναμένεται ότι θα πλήξει άμεσα και αποφασιστικά όχι μόνο τις διασυλλογικές διοργανώσεις που έχουν υπό την αιγίδα τους, αλλά και τα δικά τους ποδοσφαιρικά «προϊόντα» Εθνικών ομάδων (Euro, Copa America), χώρια που βλέπουν την «πίτα» των κερδών να μοιράζεται σε ακόμα περισσότερους «παίκτες», κάτι που συνεπάγεται μικρότερα «κομμάτια» για τις ίδιες.

Βλέποντας τη FIFA να μην κάνει πίσω, οι αντιδράσεις - κυρίως της UEFA - έχουν κορυφωθεί, με παράγοντές της να εκφράζονται ανοιχτά πλέον κατά του εγχειρήματος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας, το οποίο χαρακτηρίζουν «τυχοδιωκτικό». Παράλληλα, μια σειρά από ευρωπαϊκές Ομοσπονδίες - μέλη της UEFA, όπως των σκανδιναβικών χωρών, έχουν δηλώσει ευθέως ότι θα απέχουν σε περίπτωση που προχωρήσουν τα σχέδια της FIFA για το Μουντιάλ.