Προβλέπουν «ευελιξία» για τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου και μόνιμα μνημόνια για τον λαό
INTIME NEWS |
Το ζήτημα αυτό θα βρεθεί και στην ατζέντα του Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα, που επικεντρώνει στον εμπλουτισμό του Συμφώνου με νέα «εργαλεία», όπως η χρηματοδοτική συνδρομή (για τυχόν προγράμματα διάσωσης στο μέλλον) και η εποπτεία μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, ουσιαστικά τους νέους τρόπους παρακολούθησης των αντιλαϊκών μέτρων και τους μόνιμους «κόφτες» σε κρατικές δαπάνες που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.
Αλλωστε, όποια κι αν είναι η κατάληξη του παζαριού στο εσωτερικό της ΕΕ, το μόνο σίγουρο είναι ότι το «κουστούμι» ράβεται για τους λαούς: Με νέα αντιλαϊκά μέτρα, «πράσινα» χαράτσια που γενικεύονται και ακόμα πιο στενό «δημοσιονομικό συντονισμό» σε όλη την ΕΕ, που σημαίνει μόνιμη μέγγενη ακόμα και στις παραμικρές δαπάνες που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες.
Οπως για το Ταμείο Ανάκαμψης, έτσι και για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας η ταύτιση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ με βάση τους «εθνικούς στόχους» του εγχώριου κεφαλαίου βγάζει μάτι. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση που κατέθεσε την προηγούμενη βδομάδα στη διαβούλευση της Κομισιόν για το Σύμφωνο Σταθερότητας ρίχνει και το τελευταίο «φύλλο συκής» μιας «προοδευτικής» - φιλολαϊκής τάχα διακυβέρνησης στην Ελλάδα και στην ΕΕ, ενώ στα βασικά της σημεία ταυτίζεται με αυτήν της ΝΔ.
Μιλάει για την ανάγκη ενός πιο «ευέλικτου» Συμφώνου Σταθερότητας και ζητάει οι κρατικές ενισχύσεις που θα κατευθύνονται σε «πράσινες» και «ψηφιακές» επενδύσεις να εξαιρούνται από τον υπολογισμό των κρατικών ελλειμμάτων, όπως δηλαδή ζητάει και η κυβέρνηση της ΝΔ, που - όπως έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός - ζητάει «ένα σύνολο κανόνων που θα επιτρέπουν μεγαλύτερη ευελιξία», γιατί «όλοι γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν τεράστιες δαπάνες για τη χρηματοδότηση της μετάβασης προς την κλιματική ουδετερότητα».
Σε κάθε περίπτωση, οι προτάσεις όλων τους διασφαλίζουν ότι και αυτά τα σπασμένα του κεφαλαίου θα συνεχίσει να τα πληρώνει ο λαός, με επιβολή νέων μέτρων και με μηχανισμούς που θα του στέλνουν απευθείας τον λογαριασμό: Είτε με τη «δημοσιονομική προσαρμογή» που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και ξαναμίλησε την Πέμπτη γι' αυτήν ο πρωθυπουργός, που προβλέπει επιστροφή στα ματωμένα πλεονάσματα από του χρόνου. Είτε με τους «αυτόματους δημοσιονομικούς σταθεροποιητές» για τους οποίους μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ και «που θα ενεργοποιούνται είτε σε συνθήκες κρίσης είτε όταν ένα κράτος - μέλος αντιμετωπίζει δημοσιονομική ανισορροπία», διευκρινίζοντας μάλιστα πως αυτοί θα είναι «με αξιοποίηση της διαδικασίας του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», που είναι ένα μνημόνιο διαρκείας για τους λαούς όλης της ΕΕ.
Με δεδομένο ότι οι προτάσεις αυτές συνεπάγονται φούσκωμα των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ εισηγούνται και την αναθεώρηση των στόχων για τη μείωσή τους, ώστε αυτοί να είναι διαφορετικοί για κάθε κράτος - μέλος και να λαμβάνονται υπόψη η «βιωσιμότητα του χρέους», ο επιδιωκόμενος ρυθμός ανάπτυξης κ.ά. Να παίρνουν δηλαδή υπόψη την «ψαλίδα» που ανοίγει ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ και που για τα υπερχρεωμένα καπιταλιστικά κράτη, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία κ.ά., μετατρέπεται όπως λένε σε «βραχνά» για την ανταγωνιστικότητά τους.
Και η όποια τέτοια εξέλιξη, όμως, τίποτα θετικό δεν θα σηματοδοτήσει για τον λαό: Η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου εξασφαλίζεται πρώτα απ' όλα με την ένταση της εκμετάλλευσης, η οποία θωρακίζεται και με νέα αντεργατικά μέτρα, ενώ και τα αυξημένα ελλείμματα και χρέη θα συνεχίσουν να βαραίνουν τις δικές του πλάτες.
Στο ίδιο πλαίσιο, άλλωστε, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ζητάνε τη μονιμοποίηση του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να συνεχίσουν να δανείζονται φτηνά με εγγύηση της ΕΕ στις διεθνείς αγορές. Το «αντάλλαγμα» για τον λαό, όμως, είναι τα αντιλαϊκά μέτρα και οι δεσμεύσεις που το συνοδεύουν, όπως και η βήμα προς βήμα όλο και πιο «κοινή δημοσιονομική πολιτική». Στόχος που, όπως δείχνουν όλα τα βήματα της ευρωενωσιακής «ολοκλήρωσης», σηματοδοτεί μόνιμες βαριές θυσίες για τους λαούς της Ευρώπης.
Τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της «ενισχυμένης εποπτείας», οι στόχοι της οποίας ενσωματώνονται πλέον σταδιακά στο νέο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, σπεύδει να κλείσει ένα ένα η κυβέρνηση της ΝΔ.
Μεταξύ τους κυριαρχεί το ζήτημα των «κόκκινων» δανείων, με επόμενο βήμα, μέχρι τέλη Μάρτη, την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την ανάδειξη του επενδυτή που θα αναλάβει τον φορέα απόκτησης και επαναμίσθωσης ακινήτων, του φορέα στον οποίο θα μεταβιβάζουν την κυριότητα των σπιτιών τους οι δανειολήπτες για να γίνουν στη συνέχεια νοικάρηδες στα ίδια τους τα σπίτια.
Παράλληλα, θέμα ημερών είναι η κατάθεση του νομοσχεδίου για την παροχή νέων φοροελαφρύνσεων, απαλλαγών και κινήτρων για συγχωνεύσεις, συνεργασίες και εξαγορές επιχειρήσεων. Οι παρεμβάσεις αυτές αποσκοπούν στη «μεγέθυνση» των επιχειρήσεων, με εισαγωγή «μιας νέας νομικής μορφής για τις επιχειρηματικές συμπράξεις», ενός πλαισίου που «θα ενθαρρύνει τις ατομικές επιχειρήσεις να συμμετέχουν σε ανώτερης μορφής εταιρεία», καθώς και σειρά από νέα κίνητρα για τις συγχωνεύσεις και τη συνεργασία μεταξύ των επιχειρήσεων, με στόχο, όπως λένε, να γίνουν περισσότερο «προσανατολισμένες στις εξαγωγές».
Με επόμενο νομοσχέδιο προωθείται η επέκταση του καθεστώτος των «υπεραποσβέσεων» στο 200% για ψηφιακές και «πράσινες» επενδύσεις. Και η συγκεκριμένη ρύθμιση έρχεται να «κουμπώσει» με τις προτεραιότητες του Ταμείου Ανάκαμψης.
Τη Δευτέρα 17 Γενάρη τη σκυτάλη παίρνει το Γιούρογκρουπ, ενώ οι συζητήσεις και τα σχετικά παζάρια - αν και σε αυτήν τη φάση έχουν χαρακτήρα προεργασίας - θυμίζουν «δελτίο θυέλλης» για τα όσα βρίσκονται μπροστά.
Η ατζέντα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας (βλέπε σχετικό θέμα), καθώς επίσης:
-- Την κατάσταση φερεγγυότητας του εταιρικού τομέα στην Ευρωζώνη και ενδεχόμενα μέτρα που διευκολύνουν την εταιρική αναδιάρθρωση και την οικονομική προσαρμογή, στο πλαίσιο της ανάκαμψης μετά την πανδημία.
Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται λόγος για το ενδεχόμενο αύξησης πτωχεύσεων επιχειρήσεων, ιδιαίτερα μετά τη σταδιακή απόσυρση των μέτρων κρατικής στήριξης για τη διαχείριση της κρίσης.
-- Την οικονομική προσαρμογή και ανθεκτικότητα. Η συζήτηση θα επικεντρωθεί στις πρόσφατες επιδόσεις της Ευρωζώνης σε σύγκριση με τους «διεθνείς ομολόγους της», δηλαδή σε σχέση με τις εξελίξεις στις ΗΠΑ και στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με φόντο τη διόγκωση του πληθωρισμού, την απογείωση των τιμών στην Ενέργεια και τη διατάραξη της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας.
-- Τη Σύσταση για την Ευρωζώνη. Αφορά την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2022, που σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική πολιτική συνιστά τη διατήρηση «συγκρατημένα υποστηρικτικού δημοσιονομικού προσανατολισμού», το «μάζεμα» δηλαδή των επεκτατικών μέτρων του προηγούμενου διαστήματος και τη «σταδιακή επικέντρωσή» τους στις «πράσινες» και ψηφιακές επενδύσεις.
Αυτή η γλυκερά πλασαρισμένη αντίληψη περί τάξης στις ουρές δεν είναι παρά ένας ταξικός σαδισμός, που δεν εξωραΐζεται αν προσομοιωθεί με έλεγχο εισόδου σε γήπεδο ή συναυλία. Γιατί σ' αυτά η ουρά σχηματίζεται από ανθρώπους που θέλουν και μπορούν. Ενώ σ' εκείνες τις άλλες ουρές της ανάγκης, του φόβου, της ανασφάλειας, που σ' εκπαιδεύουν να ζεύεσαι σαν βόδι για να καρπίζει το χωράφι των συμφερόντων του εξουσιαστή, του αφέντη της τσέπης σου, της υγειάς σου, της δουλειάς και της χαράς σου, είναι μετάλλαξη της ανθρωπιάς σε υπολογισμένη αποκτήνωση.
Δεν ξέρω αν ο κοινός νους είναι μια απλοϊκή απαίτηση. Ξέρω όμως ότι είναι σε πλήρη ανεπάρκεια και προσφοράς και ζήτησης. Δεν μπορεί, που να με πάρει, να μην απαιτούμε πέρα απ' τα περισσότερα και ποιοτικότερα ως διαδικασία σημεία για rapid test σε πλατείες και γωνιές των πόλεων. Δεν μπορεί παρά να είναι μέσα στο δωρεάν και μια σειρά από ομπρέλες, ένα φερτό στέγαστρο, για να περιμένεις στην ουρά και σε απόσταση χωρίς με βήχα και με ρίγος, κρατώντας και ομπρέλα. Δεν μπορεί να μην υπάρχουν δυο, τρεις, πέντε πλαστικές καρέκλες γι' αυτόν που δεν τον βαστάνε τα πόδια του, ακόμα και με λιακάδα. Αν οι συνθήκες είναι υγιεινότερες εν υπαίθρω, στην ουρά π.χ. των εμβολίων, τότε είναι απαίτηση του κοινού νου να μη στήνεται σε κάθε σημείο, σε κάθε πόλη κι από ένα μικρό προσωρινό εύτακτο και πολιτισμένο στρατοπεδάκι συγκέντρωσης για το καλό μας.