Eurokinissi

Ενδεικτικά, χαιρετίζοντας την εκδήλωση ο Κυρ. Μητσοτάκης χαρακτήρισε τα «Rafale» «πολλαπλασιαστή ισχύος, που αναβαθμίζει τη χώρα μας σε επίπεδο επιχειρησιακό, τεχνολογικό, αλλά και γεωπολιτικό».

Δίνοντας άλλωστε αδρά το ευρωατλαντικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αξιοποιηθούν και αυτοί οι εξοπλισμοί, μίλησε για «μία γεωστρατηγική εξέλιξη πρώτης γραμμής, γιατί τα νέα μαχητικά καθιστούν την Αεροπορία μας μία από τις ισχυρότερες στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο, κάτι που προσδίδει στην ευελιξία της εθνικής μας διπλωματίας και τις πολύπλευρες συμμαχίες της χώρας» και «έκφανση της πολύ σημαντικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης μας με τη Γαλλία», που υπεγράφη πέρυσι και την οποία με τη σειρά της παρουσίασε ως «ένα σημαντικό βήμα ώστε να τεθούν τα θεμέλια αυτού που θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευρωπαϊκή στρατηγική άμυνας, η οποία μπορεί πάντα να δρα συμπληρωματικά στο ΝΑΤΟ, ενώ ταυτόχρονα να επιτρέψει στην Ευρώπη να οικοδομήσει τη δική της στρατηγική αυτονομία», για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου Γης.

Θυμίζουμε ότι πέρα από τους πανάκριβους εξοπλισμούς που θα πληρώσει ξανά ο λαός για να κατατεθούν στα ταμεία της πολεμικής βιομηχανίας της Γαλλίας, η επιθετική Συμφωνία με τη Γαλλία που υπεγράφη το φθινόπωρο προβλέπει μεταξύ άλλων τη διάθεση υποδομών ως βάσεων για τις γαλλικές Ενοπλες Δυνάμεις στην Ελλάδα (με τη «χρήση προκαθορισμένων θαλάσσιων λιμένων και αερολιμένων για εκπαίδευση και επίγνωση του περιβάλλοντος της περιοχής»).

Παραπέρα, προβλέπει ρητά και τη συμμετοχή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές και επεμβάσεις εκτός συνόρων στο πλευρό της Γαλλίας, αφού όπως αναφέρεται στο άρθρο 18 περιλαμβάνει «συμμετοχή σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, για παράδειγμα τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ», «αμοιβαία υποστήριξη αναφορικά με τη συμμετοχή σε πολυεθνικές αμυντικές δομές, όπως για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επέμβασης», αλλά και «οποιεσδήποτε άλλες δραστηριότητες οι οποίες συμφωνούνται από κοινού από τα μέρη στη βάση του κοινού τους συμφέροντος».

Ενδεικτικός ήταν και ο χαιρετισμός στη φιέστα του Γάλλου πρέσβη Π. Μεζονάβ, ο οποίος τόνισε ότι η στρατηγική σχέση Ελλάδας - Γαλλίας «αποτελεί μία δέσμευση που παγιώνει ότι η Γαλλία και η Ελλάδα θα υποστηρίξουν η μία την άλλη στο μέλλον».

Αξίζει δε να θυμίσουμε, μια που οι δηλώσεις αυτές παρουσιάστηκαν ξανά από τα κυβερνητικά επιτελεία ως δήθεν «ασπίδα» της Γαλλίας απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, ότι απέναντι στις αντίστοιχες «φανφάρες» των αστικών επιτελείων για την - έτσι κι αλλιώς αίολη - ρήτρα «αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής» που εμπεριέχεται στην Ελληνογαλλική Συμφωνία το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε από την πρώτη στιγμή να «διευκρινίσει» πως αυτή δεν αφορά τις ΑΟΖ...

Την ίδια ώρα, αποκαλυπτική της σύμπλευσης όλων των αστικών κομμάτων ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια της κυβέρνησης να καρπωθεί όλα τα «εύσημα» για την εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια, με αφορμή προπαγανδιστικό βίντεο που έστησε η ΝΔ ενόψει έλευσης των «Rafale».

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας εξανέστη, γιατί «κανένα κόμμα ποτέ στη σύγχρονη ιστορία του τόπου δεν μετέτρεψε αγορά εξοπλισμών με χρήματα του ελληνικού λαού, που μάλιστα δεν περισσεύουν, σε κομματικό σποτ», παρότι προηγουμένως το κόμμα του στη Βουλή είχε υποστηρίξει αυτά ακριβώς τα χρήματα, που δεν περισσεύουν από τον λαό, να δοθούν για την αγορά των «Rafale», ώστε να υπηρετήσουν τον κοινό «εθνικό» στόχο της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης διά της εμπλοκής σε επικίνδυνα σχέδια.

Στο μεταξύ, την ένταξη των «Rafale» σε σχεδιασμούς που δεν έχουν καμία σχέση με την άμυνα της χώρας αποτύπωσε και η συνάντηση, την Παρασκευή στην Αθήνα, μεταξύ του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κων. Φλώρου και του Γάλλου ομολόγου του, Thierry Burkhard, όπου σημειώθηκε ότι η παραλαβή των «Rafale» αναβαθμίζει «σημαντικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, προάγοντας τον ρόλο της χώρας μας ως προς τη διατήρηση της ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και πέραν αυτής».

Διόλου τυχαία, άλλωστε, οι δύο αρχηγοί συζήτησαν για την «κατάσταση ασφάλειας» σε Ανατολική Ευρώπη, Ανατολική Μεσόγειο, Βόρεια Αφρική και Σαχέλ, για το νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ (θα παρουσιαστεί τον Ιούνη), καθώς και για τη «Στρατηγική Πυξίδα» της ΕΕ, και υπέγραψαν το κείμενο «Κατευθυντήριων Οδηγιών για την Αναβάθμιση της Ελληνογαλλικής Στρατιωτικής Συνεργασίας».

Αυτό, κατά το ΓΕΕΘΑ, «καθορίζει και εξειδικεύει» την υλοποίηση της επιθετικής Ελληνογαλλικής Συμφωνίας σε τομείς όπως «των Επιχειρήσεων, της Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης, (...) του Διαστήματος, της Κυβερνοασφάλειας, των Πληροφοριών, της συνεκπαίδευσης Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων», ενώ επιπλέον περιλαμβάνει προβλέψεις που αφορούν τη διεύρυνση με αντικείμενα «Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης, Διαλειτουργικότητας, αμοιβαίας χρήσης υποδομών, Διοίκησης και Ελέγχου, καθώς και Στρατηγικής Επικοινωνίας, με σκοπό την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων σε θέματα άμυνας και ασφάλειας εντός του πλαισίου του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, αλλά και των εταιρικών σχημάτων και συνεργασιών όπου συμμετέχουν οι δύο χώρες».

Πρόκειται, άλλωστε, για την 5η Σύνοδο της Επιτροπής, η οποία συστάθηκε το 2000, στο πλαίσιο της Συμφωνίας Οικονομικής Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας και επανενεργοποιείται 11 χρόνια μετά από την τελευταία συνεδρίασή της, τον Οκτώβρη του 2010, δείγμα κι αυτό ότι στο παρασκήνιο «τρέχουν» εξελίξεις.

Από κοντά και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, που την Πέμπτη, μιλώντας σε τηλεδιάσκεψη που είχε με τους επικεφαλής των πρεσβειών και των μόνιμων αντιπροσωπειών της Ελλάδας στο εξωτερικό, για τις «βασικές προτεραιότητες» της «εξωτερικής πολιτικής» της κυβέρνησης το 2022, τόνιζε την «ετοιμότητα της Ελλάδας για διάλογο με βάση τη διεθνή νομιμότητα». Επαναλάμβανε, δε, τη «σημασία οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία να μείνουν ανοιχτοί σε όλα τα επίπεδα», ενώ τόνιζε ότι η κυβέρνηση «επιδιώκει εντατικοποίηση των επαφών για θέματα στα οποία οι δύο χώρες οφείλουν και μπορούν να συνεργάζονται», τα οποία εμπίπτουν στη λεγόμενη «θετική ατζέντα», τις μπίζνες, όπου «η συνεργασία μπορεί να είναι αμοιβαία επωφελής», όπως είπε.

Θυμίζουμε ότι τα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών παράλληλα με τις διερευνητικές επαφές αλλά και τα ΜΟΕ που συζητιούνται σε στρατιωτικό επίπεδο, και σε πλαίσιο ΝΑΤΟ - συνομιλίες που αναμένεται να επαναληφθούν το επόμενο διάστημα - «τρέχουν» σε επίπεδο υφυπουργών, εδώ και μήνες, επαφές επί 25 θεματικών της «θετικής ατζέντας» όπου κατέληξαν οι δυο πλευρές και η οποία περιλαμβάνει: Οικονομική και επιχειρηματική συνεργασία, Μεταφορές και Τηλεπικοινωνίες, Τεχνολογία, Ενέργεια, Τουρισμό, Ναυτιλία, Εκπαίδευση, Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία και Περιβάλλον. Δηλαδή μια σειρά σχέδια για μπίζνες που αν προχωρήσουν κρίνεται ότι θα βοηθήσουν να «ξεκλειδώσει» και το μεγαλύτερο παζάρι, για τις θαλάσσιες ζώνες και ευρωατλαντικής κοπής ρυθμίσεις.

Οι «αποκαλύψεις» αυτές αξιοποιήθηκαν για να ξανανοίξει η συζήτηση για τους όρους που θα πρέπει να περιλαμβάνει ένας συμβιβασμός με την Τουρκία, για να «τρέξουν» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή, σε συνθήκες που οξύνεται η αντιπαράθεση με Κίνα και Ρωσία.

Αλλωστε, η συζήτηση αυτή γίνεται με φόντο ακριβώς τις διεργασίες που δρομολογούν τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και το παζάρι ΗΠΑ - Τουρκίας που φουντώνει, όπως δείχνουν κινήσεις όπως η «απόσυρση» των ΗΠΑ από τη στήριξη του αγωγού «EastMed» και το «πάγωμα» της υπόθεσης για κυρώσεις στην τουρκική τράπεζα Halkbank, οι κινήσεις αποκατάστασης των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και τις χώρες του Κόλπου, η συζήτηση για τους όρους συμμετοχής της τουρκικής αστικής τάξης στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην Ανατ. Μεσόγειο.

Με φόντο αυτές τις εξελίξεις, η συζήτηση ξαναφουντώνει για το αν τα συμφέροντα της αστικής τάξης μπορούν να διασφαλιστούν με έναν συμβιβασμό που θα περιλαμβάνει «μια ώρα αρχύτερα» και πιο διακριτές παραχωρήσεις, ή αν προτιμότερο είναι ένα παρατεταμένο παζάρι για περισσότερα ανταλλάγματα, αλλά με το ενδεχόμενο να οδηγήσει σε «de facto» πιο «επώδυνους» συμβιβασμούς.

Σε κάθε περίπτωση - όπως έχει αποδείξει και όλη η έως τώρα πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων - πρόκειται για πλευρές του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος, αφού η κοινή πυξίδα όλων είναι η αναβάθμιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης, σε ανταγωνισμό της και με την τουρκική, και μέσα από τους αναβαθμισμένους ρόλους στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, σφαιρών επιρροής.

Τα σχέδια αυτά όχι μόνο δεν μπορούν να διασφαλίζουν την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά αντίθετα βυθίζουν ολοένα και περισσότερο στη δίνη των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων και ανταγωνισμών, με το γκριζάρισμα του Αιγαίου, της Ανατ. Μεσογείου και της κυπριακής ΑΟΖ, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τον ελληνικό, τον κυπριακό και τους άλλους λαούς της περιοχής.