Είναι στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων περνάει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες. Αυτή είναι η «φωτογραφία» του καπιταλιστικού συστήματος, των αντιφάσεων και της παρακμής του. Δεν είναι οι «στρεβλώσεις», αλλά η «κανονικότητα».
Εκεί βρίσκεται λοιπόν η αιτία για την όξυνση των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων στις συνθήκες της κρίσης και της πανδημίας, που αξιοποιήθηκαν ως ευκαιρία για νέα αντιλαϊκά μέτρα, για βάθεμα των αντιλαϊκών - αντεργατικών αναδιαρθρώσεων. Σε κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο οι όροι ζωής, μεγάλωσε η ψαλίδα ανάμεσα στο πώς ζει ο λαός και τις πραγματικές ανάγκες του, που καθορίζονται από το σημερινό υψηλό επίπεδο αύξησης της παραγωγικότητας, της επιστήμης, της τεχνολογίας.
Η κατάσταση θα ήταν ακόμα χειρότερη για τους εργαζόμενους και τον λαό αν δεν υπήρχαν οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, κόντρα στην προσπάθεια κυβέρνησης και εργοδοσίας να βάλουν στον «γύψο» τη συλλογική διεκδίκηση και δράση, με πρόσχημα την πανδημία. Κόντρα στα κελεύσματα της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για «εθνικά υπεύθυνη στάση» απέναντι στην κρίση και στην πανδημία.
Κόντρα όμως και στην πονηρή λογική «θα λογαριαστούμε μετά», με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε χωρίς επιτυχία να υπονομεύσει κάθε λαϊκή αντίδραση στην κρίσιμη πρώτη φάση της πανδημίας, βάζοντας πλάτη σε κυβέρνηση και εργοδοσία, ενώ σήμερα, με τον ίδιο στόχο, πλασάρει πιο έντονα ότι «δικαίωση στη σημερινή αγανάκτηση και διαμαρτυρία θα δώσει η ψήφος για να φύγουν».
Η πολύμορφη δράση εκατοντάδων σωματείων και φορέων σε όλη τη χώρα, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, για μέτρα προστασίας της υγείας, αυξήσεις στους μισθούς, υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια και κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, γεννά δυνατότητες.
Συνεχίζεται και κλιμακώνεται, με κλαδικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με το μεγάλο συλλαλητήριο που σχεδιάζουν τον Φλεβάρη τα σωματεία της Αττικής, απευθύνοντας κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής.
Η πρωτοβουλία αυτή συντονίζει αγώνες σε μέτωπα πάλης και διεκδικήσεις που αναπτύχθηκαν τους τελευταίους μήνες, σε χώρους δουλειάς, στην Υγεία, στην Παιδεία, και που αφορούν συνολικά τους όρους που ζει και δουλεύει ο λαός.
Προβάλλει αιτήματα που διαμορφώθηκαν μέσα από τη συλλογική δράση του προηγούμενου διαστήματος, κυρίως την περίοδο της τελευταίας κρίσης και της πανδημίας, σε αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των κομμάτων του, με κριτήριο το τι έχουν πραγματικά ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για να μπορούν να ζουν καλύτερα και όχι τι χωράει στις «αντοχές της οικονομίας».
Από τις ίδιες τις εξελίξεις και τα αδιέξοδα που ανακυκλώνονται για τον λαό σε οικονομική ανάπτυξη και κρίση, με επεκτατική ή περιοριστική πολιτική, με τους μύθους για έναν άλλο, πιο «δίκαιο» τάχα καπιταλισμό να καταρρέουν, προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη για πολιτική αλλαγή. Αυτή όμως δεν περνάει μέσα από την κυβερνητική εναλλαγή των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, όπως το παρουσιάζουν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά από τη συνειδητοποίηση ότι η λύση για τον λαό δεν μπορεί να έρθει από τα πάνω, ούτε έξω από τους αγώνες του, και ότι ο ίδιος έχει τη δύναμη να σφραγίσει τις εξελίξεις αν συγκρουστεί με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με τα κόμματα που την υπηρετούν.
Πραγματική πολιτική αλλαγή σημαίνει να ζει ο λαός με βάση τις διευρυμένες ανάγκες του και τις δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας. Σημαίνει να έχει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία και μ' αυτό το κριτήριο να αναπτύσσει σχεδιασμένα την οικονομία. Η πραγματική πολιτική αλλαγή βρίσκεται στην αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην οργάνωση του αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, στην πάλη για τον σοσιαλισμό.
Στις 12.30 μ.μ., στην πλατεία Κοραή το αγωνιστικό ραντεβού | Συγκεντρώσεις και στη Δυτική Αθήνα στις 25/1, από σωματεία και φορείς
Συλλαλητήριο «για την υπεράσπιση της ζωής του λαού» οργανώνουν το Σάββατο 22 Γενάρη το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, σωματεία και φορείς της περιοχής, με το αγωνιστικό ραντεβού να έχει οριστεί στις 12.30 μ.μ. στην πλατεία Κοραή.
«Οργανώνουμε την πάλη ενάντια στην πολιτική που τσακίζει την υγεία, τα εργασιακά δικαιώματα, τη ζωή μας», σημειώνει στο κάλεσμά του το Εργατικό Κέντρο, στο οποίο έχουν ανταποκριθεί εργατικά σωματεία από μια σειρά κλάδους, όπως ναυτεργάτες, Εμπόριο, λογιστές, η ΕΝΕΔΕΠ, αλλά και υγειονομικοί από τα μεγάλα νοσοκομεία της πόλης.
Σε συγκεντρώσεις στους τρεις δήμους της Δυτικής Αθήνας (Ιλιον, Πετρούπολη και Αγ. Αναργύρους - Καματερό) καλούν σωματεία και φορείς της περιοχής, διεκδικώντας μέτρα προστασίας της υγείας και του λαϊκού εισοδήματος, την Τρίτη 25 Γενάρη, στις 7 μ.μ. Οι συγκεντρώσεις των σωματείων θα καταλήξουν σε πορείες στα δημαρχεία.
Πιο συγκεκριμένα, στην Πετρούπολη η συγκέντρωση θα είναι στην πλατεία Ηρώ, στο Ιλιον στην κεντρική πλατεία Ιλίου και στους Αγ. Αναργύρους - Καματερό στην κεντρική πλατεία Αγ. Αναργύρων.
Τα σωματεία σημειώνουν τις μεγάλες ελλείψεις στις δημόσιες δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, αφού για παράδειγμα το μοναδικό κέντρο Υγείας της περιοχής εξυπηρετεί τέσσερις δήμους. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι το ΠΕΔΥ της Πετρούπολης από 22 γιατρούς έχει μείνει με μόλις 3 (!), ενώ αυτά του Αγ. Φανουρίου και της Μπίμπιζα λειτουργούν και ως εμβολιαστικά κέντρα, χωρίς καμιά ενίσχυση σε προσωπικό. Η τραγική εικόνα συμπληρώνεται από το γεγονός ότι ολόκληρη η Δυτική Αθήνα στηρίζεται σε ένα μόνο νοσοκομείο, το «Αττικόν», και αυτό με τεράστιες ελλείψεις.
Δραματική είναι και η κατάσταση στα σχολεία. Την ίδια ώρα και ενώ τα κρούσματα στους μαθητές, εκπαιδευτικούς, συνολικά στους εργαζόμενους πολλαπλασιάζονται, υπάρχει μόνο ένα συνεργείο του ΕΟΔΥ στο δήμο Ιλίου, που πραγματοποιεί δωρεάν τεστ και αυτό μόνο τις πρωινές ώρες 9-3, με αποτέλεσμα η μεγάλη πλειοψηφία να στρέφεται στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, που θησαυρίζουν.
Τα σωματεία και οι φορείς της περιοχής διεκδικούν ενίσχυση της ΠΦΥ και των νοσοκομείων, δωρεάν μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ με ευθύνη του ΕΟΔΥ, σε περισσότερα σημεία και με επέκταση του ωραρίου, μείωση των μαθητών ανά τμήμα και προσλήψεις στα σχολεία. Απαιτούν επίσης μέτρα προστασίας του λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια.