Lazaros_Koukorikos

Απέναντί μας δεν έχουμε ένα ανίκανο κράτος, αλλά ένα αποτελεσματικό εχθρικό κράτος που προωθεί την εμπορευματοποίηση βασικών αναγκών και δικαιωμάτων του λαού

Οι αστικές αναλύσεις υποδεικνύουν ένα πλήθος «ενόχων» για να κρύψουν ξανά τον πραγματικό ένοχο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζουν ως μοναδικό υπεύθυνο την ανίκανη κυβέρνηση, όπως ακριβώς έκανε και η ΝΔ ως αντιπολίτευση όταν έκλεισε η Εθνική Οδός το 2017 μετά τη χιονόπτωση, καθώς και μετά την τραγωδία στο Μάτι. Αλλοι εστιάζουν μόνο στην περίπτωση της Αττικής Οδού και στους «προνομιακούς όρους» που εξασφάλισε η συγκεκριμένη εταιρεία με τη σχετική σύμβαση παραχώρησης, άλλοι στη «λαθεμένη κατανομή αρμοδιοτήτων» μεταξύ υπουργείων, Περιφερειών και δήμων.

Το πιο προκλητικό είναι ότι την ώρα που η κυβέρνηση επαναλαμβάνει την υποκριτική συγγνώμη της προς τον λαό, διακηρύττει τα επόμενα βήματα στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση, σύμφωνα με τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις και τις κατευθύνσεις της ΕΕ: Νέο σχέδιο αξιοποίησης των ακινήτων του κράτους από το Υπερταμείο, με συμπράξεις με επιχειρηματικούς ομίλους, νέοι διαγωνισμοί παραχώρησης του ΤΑΙΠΕΔ, νέος διαγωνισμός για την παραχώρηση της Αττικής Οδού για άλλα 25 έτη. Την ίδια ώρα, ο αστικός Τύπος πανηγυρίζει γιατί το 2021 ανέκαμψαν τα κέρδη των ομίλων στους 8 μεγάλους αυτοκινητόδρομους που έχουν γίνει με συμβάσεις παραχώρησης.

Οσο όμως κι αν προσπαθούν, ο μύθος των «ανίκανων κυβερνήσεων» δεν μπορεί να συσκοτίσει τον πραγματικό ένοχο: Την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που τη στηρίζουν.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν πόσο ικανό είναι το επιτελικό αστικό κράτος να θυσιάζει τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας στον βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Απέναντί μας δεν έχουμε ένα ανίκανο κράτος, αλλά ένα αποτελεσματικό εχθρικό κράτος που προωθεί την εμπορευματοποίηση βασικών αναγκών και δικαιωμάτων του λαού (στην ασφαλή και γρήγορη μεταφορά, στη θέρμανση, στην προστασία της υγείας κ.λπ.), προκειμένου να διαμορφώσει πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Εκεί στοχεύει η «αλυσίδα» των μέτρων των συμβάσεων παραχώρησης, των ΣΔΙΤ, των ιδιωτικοποιήσεων, της «απελευθέρωσης» τομέων της οικονομίας από την κρατική προστασία (της Ενέργειας, των Μεταφορών κ.λπ.).

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η δημοσιονομική πολιτική, που ξεζουμίζει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και περικόπτει αναγκαίες κρατικές δαπάνες για να ενισχύει πλουσιοπάροχα τις νέες επενδύσεις της «πράσινης μετάβασης» και του «ψηφιακού μετασχηματισμού», καθώς και τις δαπάνες για τη συμμετοχή στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ.

Την ίδια ώρα το αστικό επιτελικό κράτος αποδεικνύεται ιδιαίτερα ικανό στην προώθηση αντεργατικών νόμων, στον περιορισμό διαδηλώσεων, στην υπονόμευση απεργιών, στην καταστολή του λαϊκού κινήματος.

Η μη λήψη αναγκαίων μέτρων για την προστασία του λαού δεν οφείλεται σε ανικανότητα κρατικής πρόβλεψης, αλλά σε πολιτική επιλογή για το πού θα κατανεμηθούν οι πόροι με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Οι προγνώσεις για τη χιονόπτωση ήταν γνωστές πολλές μέρες πριν. Οι ελλείψεις επίσης γνωστές εκ των προτέρων στις κρατικές αρχές. Σύμφωνα με τον χάρτη αποχιονισμού της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (με ημερομηνία 8/12/2021), η Περιφέρεια Αττικής διαθέτει μόνο 5 εκχιονιστικά μηχανήματα και 3 φορτωτές. Ο ισχυρισμός ότι αυτή η προφανής μεγάλη έλλειψη μπορεί να καλυφθεί με τη μίσθωση επιπλέον μηχανημάτων και χειριστών, ανάλογα με την περίπτωση, έχει καταρρεύσει επανειλημμένα από τα γεγονότα.

Η διάσπαση των αρμοδιοτήτων σε διάφορους κρίκους του κρατικού μηχανισμού (υπουργεία, Περιφέρειες κ.λπ.), εκτός από το αναγκαίο μοίρασμα της «πίτας» της κρατικής χρηματοδότησης στους διαφορετικούς ομίλους, διασφαλίζει και έναν βολικό τρόπο διάχυσης και συσκότισης των πολιτικών ευθυνών.

Ολα όσα προαναφέραμε βοηθούν να κατανοήσουμε γιατί υπάρχει η μεγάλη ψαλίδα ανάμεσα στο τι θα μπορούσε να γίνει και δεν γίνεται, με βάση τις υπάρχουσες τεχνολογικές δυνατότητες για αποτελεσματική Πολιτική Προστασία.

Με όλες τις κυβερνήσεις και περιφερειακές αρχές τους, εφαρμόζεται διαχρονικά ένα πλαίσιο που οδηγεί στο να υπάρχουν κάποια «σχέδια» ετοιμότητας για καταστροφές στα χαρτιά, με πολυδιάσπαση και περιγραφές ρόλων κάθε φορέα που δεν εξασφαλίζουν την πραγματική προστασία. Ανεξαρτήτως των επιμέρους διαφορών και της ονομασίας των «σχεδίων» ή των σχετικών υπουργείων (ανάλογα με τα κόμματα που βρίσκονται στην κυβέρνηση), στην πράξη διαχρονικά βιώνουμε:

-- Απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού που θα παίρνει υπόψη την πραγματική κατάσταση και την αλληλεπίδραση παραγόντων, που δεν θα βασίζεται μόνο σε θεωρητικά μοντέλα πρόβλεψης και εικονικές ασκήσεις(π.χ. ολοκληρωμένη εκτίμηση διακινδύνευσης - τρωτότητας, που θα λαμβάνει υπόψη το σύνολο του πληθυσμού, των δραστηριοτήτων και τα πραγματικά χαρακτηριστικά μιας περιοχής και των υποδομών της, θα λαμβάνει υπόψη πολλαπλούς κινδύνους που μπορεί να εκδηλωθούν ταυτόχρονα, όπως τεχνολογικό ατύχημα που θα προκληθεί από έναν σεισμό ή μια δασική πυρκαγιά, και θα εξετάζει το σύνολο των σεναρίων εκτάκτων καταστάσεων, με τους αστάθμητους παράγοντες που μπορεί να εμφανιστούν).

-- Απουσία επαρκών μέτρων πρόληψης(π.χ. συντήρηση υποδομών και δικτύων κοινής ωφέλειας, καθαρισμοί δασικών εκτάσεων, αντιπυρικές ζώνες, αντισεισμικές κατασκευές, μέτρα πρόληψης σε κάθε εργασιακό χώρο και δραστηριότητα για αποφυγή ατυχημάτων που μπορεί να οδηγήσουν σε δασικές πυρκαγιές και μεγάλα τεχνολογικά ατυχήματα, αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ δραστηριοτήτων, μέσα έγκαιρης ανίχνευσης και παρακολούθησης κινδύνων, μέτρα πρόληψης της ρύπανσης και διαχείρισης αποβλήτων κ.λπ.).

-- Απουσία επαρκών υποδομών, μέσων και εξοπλισμού για αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων(π.χ. εκχιονιστικά μηχανήματα, πρόβλεψη κατάλληλων χώρων απόθεσης χιονιού, πυροσβεστικά μέσα, μέσα επικοινωνίας, μέσα μεταφοράς, κατάλληλοι δρόμοι για μαζική διαφυγή, κατάλληλοι χώροι καταφυγής του πληθυσμού, εφεδρικές παροχές σε περίπτωση διακοπής ηλεκτροδότησης ή νερού).

-- Απουσία κατάλληλου, εκπαιδευμένου και επαρκούς σε αριθμό μόνιμου προσωπικού για την εφαρμογή μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων(π.χ. προσωπικό Πολιτικής Προστασίας, Πυροσβεστική, ΕΚΑΒ, προσωπικό υπηρεσιών Υγείας), με εξασφάλιση όλων των μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειάς τους. Απουσία ουσιαστικής εκπαίδευσης και ασκήσεων ετοιμότητας με σενάρια πολλαπλών κινδύνων.

Ο εγκλωβισμός ανθρώπων για πάνω από ένα 24ωρο στην Αττική Οδό ανέδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις συνέπειες της εμπορευματοποίησης των υποδομών, της πολιτικής των ΣΔΙΤ και των συμβάσεων παραχώρησης για έργα που ο λαός τα χρυσοπληρώνει διπλά και τριπλά προκειμένου να ωφελούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Σύμφωνα με το υπάρχον πλαίσιο, το οποίο ψήφισαν και διατήρησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλο μέρος των αυτοκινητοδρόμων της χώρας έχει δοθεί με συμβάσεις παραχώρησης σε εταιρείες οι οποίες έχουν την ευθύνη της λειτουργίας και συντήρησής τους. Για παράδειγμα, η σύμβαση παραχώρησης της Αττικής Οδού υπογράφηκε την περίοδο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1996, ανάμεσα στο ελληνικό Δημόσιο και την «Αττική Οδός ΑΕ», και συμπληρώθηκε το 2000 με τη σύμβαση που υπογράφηκε με την εταιρεία «Αττικές Διαδρομές ΑΕ» (μέτοχοι των δύο εταιρειών είναι οι «ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις ΑΕ», ΑΒΑΞ ΑΕ, ΕΤΕΘ ΑΕ και EGIS).

Η προσπάθεια να πετάξει η κυβέρνηση το μπαλάκι σε ορισμένες εταιρείες και το αντίστροφο, και οι αντιπολιτευτικές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, δεν μπορούν να κρύψουν ότι όλες οι κυβερνήσεις είναι συνυπεύθυνες για τη διατήρηση του καθεστώτος παραχωρήσεων που ενισχύει τους ομίλους, αφήνοντας έκθετους στους κινδύνους τούς οδηγούς σε περίπτωση εγκλωβισμού σε μια φυσική καταστροφή, την ώρα που πληρώνουν πανάκριβα διόδια.

Η εξίσου άθλια εικόνα που παρουσίασαν κεντρικοί δρόμοι οι οποίοι βρίσκονται υπό κρατική διαχείριση (Μεσογείων, Κατεχάκη κ.λπ.) αποδεικνύει επίσης τα κριτήρια με τα οποία λειτουργεί το κράτος του κεφαλαίου. Αποδεικνύει ότι το σημερινό «Δημόσιο» δεν είναι η απάντηση στα προβλήματά μας. Χρειάζεται μια ανώτερου τύπου κρατική οργάνωση της κοινωνίας, όπου σκοπός της παραγωγής θα είναι η οργάνωση των λαϊκών αναγκών.

INTIME NEWS

Ενδεικτικό είναι ότι με βάση το στατιστικό δελτίο τιμών της Κεντρικής Αγοράς (ΟΚΑΑ) την περασμένη Δευτέρα, η επικρατούσα τιμή στα αγγουράκια ήταν 2,30 ευρώ το κιλό από 1 ευρώ πέρυσι, τα κολοκύθια 1,50 ευρώ, δηλαδή 0,20 ευρώ παραπάνω από πέρυσι και 0,30 ευρώ ακριβότερα από την προηγούμενη βδομάδα, στα κουνουπίδια η επικρατέστερη τιμή ήταν 1,10 ευρώ από 0,43 ευρώ πέρυσι, στις μελιτζάνες 2,80 ευρώ από 2 ευρώ πέρυσι και 1,80 ευρώ την περασμένη βδομάδα, στα μπρόκολα 1,60 ευρώ, δηλαδή 1 ευρώ ακριβότερα από πέρυσι.

Αυτά ενώ ήδη από τις αυξήσεις όλου του προηγούμενου διαστήματος οι τιμές που έχουν περάσει στα ράφια των σούπερ μάρκετ και στη λιανική, ακόμα και για είδη πρώτη ανάγκης, είναι αυξημένες έως και 20%, ο δε πληθωρισμός, που τον προηγούμενο Δεκέμβρη έσπασε ρεκόρ πολλών χρόνων, με εκτίναξη στο 5,1%, προαναγγέλλεται ήδη ότι τον Γενάρη θα ανέβει ακόμα ψηλότερα, σπάζοντας ρεκόρ δεκαετιών.

Την ίδια ώρα, παρά τις προσπάθειες να αποδοθούν και οι νέες αυξήσεις στα αγροτικά προϊόντα λίγο πολύ σε «συγκυριακούς» λόγους, όπως η πρόσφατη κακοκαιρία, δεν κρύβεται ότι και εδώ η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην ίδια την οργάνωση και της αγροτικής παραγωγής με βάση το καπιταλιστικό κέρδος, στην πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων.

Εκεί άλλωστε δείχνουν και όλοι οι παράγοντες που «φωτογραφίζονται» από τα αστικά επιτελεία: Το αυξημένο κόστος στις τιμές των λιπασμάτων και πρώτων υλών, τις οποίες ελέγχουν τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού μονοπώλια, η εκτίναξη των τιμών Ενέργειας ως αποτέλεσμα της «πράσινης μετάβασης» και των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τα «προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα» εξαιτίας του κυνηγιού του κέρδους από εμπόρους και μεσάζοντες σε κάθε «κρίκο» της, οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού εξαιτίας και των μεροκάματων πείνας, αλλά και η μεγάλη εξάρτηση από εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, εξαιτίας και της ΚΑΠ, και παρά τις δυνατότητες της χώρας μας για επάρκεια σε φτηνά και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα.

Ολοι αυτοί οι παράγοντες διαμορφώνουν το έδαφος για μόνιμες αυξήσεις και στα αγροτικά προϊόντα, με τις διάφορες αναλύσεις (π.χ. από την Τράπεζα Πειραιώς μέσα στη βδομάδα) να καταγράφουν ότι οι αυξήσεις και στα αγροτικά προϊόντα «ήρθαν για να μείνουν», εκτιμώντας ότι θα διατηρηθούν στα σημερινά επίπεδα για τουλάχιστον ένα με ενάμιση χρόνο ακόμα, εξαιτίας και της πορείας των διεθνών τιμών, που έφτασαν νέα ιστορικά υψηλά στο σιτάρι (+20,34%), στο καλαμπόκι (+22,57%), στο ρύζι (+17,98%), στα βοοειδή (+20,76%), στη ζάχαρη (+21,89%), στο βαμβάκι (+44,14%) και στον χυμό πορτοκαλιού (+18,70%).

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση η κυβέρνηση, για να μη θίξει τον «δημοσιονομικό χώρο» που της δίνει τις δυνατότητες για «πακέτα» στους επιχειρηματικούς ομίλους, αρνείται και εδώ να πάρει ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης του λαού, που δεν είναι άλλα από τα όσα διεκδικούν τις μέρες αυτές οι αγρότες που ξαναβγαίνουν στους δρόμους (βλέπε αναλυτικά σελίδα 23) για: Κατώτατες εγγυημένες τιμές, που θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής και θα εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στον αγρότη, αλλά και προσιτές τιμές των προϊόντων του στη λαϊκή κατανάλωση. Μείωση του κόστους παραγωγής, με αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές. Μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος και κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής. Επιδότηση των ζωοτροφών και του κόστους στα μέσα και εφόδια. Κατάργηση του ΦΠΑ σε μέσα - εφόδια και σε βασικά είδη για την ικανοποίηση αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Εξόφληση του συνόλου των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ και αλλαγή του κανονισμού του, ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το κεφάλαιο από όλες τις φυσικές καταστροφές και νόσους στο 100%.

Οι σωληνώσεις του συστήματος κεντρικής θέρμανσης, που παρείχε ζεστό νερό και θέρμανση όλο το 24ωρο, περνούσαν κάτω από τους κεντρικούς δρόμους και έτσι δεν πάγωναν στις συνθήκες της χώρας. Υπήρχε επάρκεια ειδικών συνεργείων με μηχανικά μέσα και οργάνωση, με επαρκές προσωπικό για τον αποχιονισμό και επαρκές δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

Οπως προαναφέραμε, υπάρχουν οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες για έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό αντιμετώπισης προβλέψιμων φυσικών φαινομένων. Εκεί που «σκοντάφτει» η αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων είναι ότι στον καπιταλισμό το τι και πώς θα παραχθεί, με τι όρους θα λειτουργούν οι εκάστοτε δραστηριότητες, πώς θα διαμορφωθούν οι χρήσεις γης, πώς θα δομηθούν οι πόλεις, τι είδους έργα και υποδομές θα κατασκευαστούν και με τι προδιαγραφές, ποιες ανάγκες θα καλύπτουν, ποια μέτρα προστασίας και για ποιους κινδύνους θα σχεδιαστούν και θα υλοποιηθούν, δεν καθορίζονται με κριτήριο την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, αλλά το καπιταλιστικό κέρδος.

Στον αντίποδα του σημερινού αντιλαϊκού επιτελικού κράτους, στην εργατική εξουσία κριτήριο του σχεδιασμού θα είναι η διευρυμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι το κέρδος, γι' αυτό και θα μπορούν να αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά εργαλεία και μέσα για την προστασία των εργαζομένων και του λαού.

Για να ανοίξει ο δρόμος για αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική, μπαίνουμε μπροστά για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή, σημαδεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα προστασίας και πλήρη αποκατάσταση των πληγέντων, κατάργηση του αντιλαϊκού θεσμικού πλαισίου που ψήφισαν και εφάρμοσαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματά τους.