Ο νέος «αναπτυξιακός» νόμος, όπως άλλωστε αναφέρθηκε και από τον υπουργό Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη στην αρμόδια Επιτροπή, αποτελεί ουσιαστικά επικαιροποίηση του προηγούμενου νόμου του ΣΥΡΙΖΑ του 2016, προκειμένου όπως είπε ο εισηγητής της ΝΔ Μ. Σενετάκης να «ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις της επιχειρηματικότητας». Με τον ΣΥΡΙΖΑ να μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες της ΝΔ, δηλαδή πώς θα «τρέξουν» οι στρατηγικοί στόχοι και οι επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων, ο εισηγητής του, Χ. Μαμουλάκης, ανέφερε ότι ο νέος νόμος της ΝΔ συνεχίζει να εντάσσει «καινοτομίες του νόμου του ΣΥΡΙΖΑ», όμως βρήκε ότι «αποτελεί βήμα πίσω σε σχέση με τη διαφάνεια».

Ο δε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Ραγκούσης, ανέφερε ότι το κόμμα του «ξανασηκώνει» την υπόθεση με το σκάνδαλο «Novartis» ακριβώς γιατί ανησυχεί για την προσέλκυση επενδυτών. «Ενα αναπτυξιακό νομοσχέδιο της ισχυρής αναπτυξιακής Ελλάδας τι καλεί διεθνώς τα επιχειρηματικά συμφέροντα να κάνουν; Να έρθουν να επενδύσουν στη χώρα. Σε ποια χώρα να επενδύσουν; Σε αυτήν που μπορεί ο καθένας να νοθεύει τον ανταγωνισμό, να παραβιάζει τους νόμους, να καταφεύγει σε μίζες κατά πολιτικών προσώπων;», ανέφερε.

Απαντώντας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος ανέφερε ότι έχουμε «αναπτυξιακούς» νόμους από όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, «όμως δεν απέτρεψαν την εκδήλωση των καπιταλιστικών κρίσεων, δεν βελτίωσαν τη θέση των εργαζομένων, ούτε αναβάθμισαν το επίπεδο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Και μόνο το γεγονός ότι το ένα τρίτο των λαϊκών στρωμάτων ζει κάτω από το όριο ή με τον κίνδυνο της φτώχειας, ότι το ένα τρίτο των λαϊκών νοικοκυριών ζει σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, επιβεβαιώνει τα παραπάνω».

«Αλλά, αλήθεια, τι είναι ο "αναπτυξιακός" νόμος; Είναι απλά και μόνο ένα εργαλείο χρηματοδοτικής στήριξης και διευκόλυνσης των επενδυτικών σχεδίων των επιχειρηματικών ομίλων. Και αυτό είναι ξεκάθαρο, δεν αμφισβητείται από τα στοιχεία όλων των μέχρι τώρα "αναπτυξιακών" νόμων», τόνισε ο Ν. Καραθανασόπουλος, για να προσθέσει πως οι «αναπτυξιακοί» νόμου δεν είναι το μοναδικό εργαλείο «αλλά ούτε και το πιο βασικό».

Αν συνυπολογιστούν «οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, η μείωση των φορολογικών συντελεστών για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ότι το κράτος με χρήματα του λαού δημιουργεί υποδομές απαραίτητες και αναγκαίες για τη στήριξη των επενδυτικών σχεδίων, ότι μέσα από τις συνεχόμενες παρεμβάσεις αλλάζει η χρήση γης, συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια η γη, αλλάζουν οι χωροταξικοί σχεδιασμοί προς όφελος των επενδυτικών συμφερόντων, αν συνυπολογίσουμε επίσης τις ιδιωτικοποιήσεις και την παραχώρηση προς το μεγάλο κεφάλαιο για αξιοποίηση των ορεινών όγκων, των ακτών και του αιγιαλού, και μια σειρά άλλα ζητήματα, καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά ότι διαμορφώνεται ένα ολόκληρο πλέγμα».

«Αλλά πάνω απ' όλα πρέπει στη συζήτηση αυτή εδώ να βάλουμε και το πιο βασικό: Οτι όλες οι κυβερνήσεις συνέβαλαν - η καθεμιά από τη δικιά της σκοπιά - στο να διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας ένας μηχανισμός αναπαραγωγής ενός πολύ φτηνού εργατικού δυναμικού, ενός εργατικού δυναμικού χωρίς συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα», με στόχο την προσέλκυση επενδυτών για την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής σημείωσε ότι αυτό που έχουν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα από νομοσχέδια σαν αυτό είναι «τα γνωστά: Τσακισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χαμηλά μεροκάματα και μισθούς, ατέλειωτα και σπαστά ωράρια από το πρωί ως το βράδυ και μια δουλειά που εν τέλει κάθεται τζάμπα, χωρίς καθόλου κόστος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, μιας και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ουσιαστικά θα πληρώνουν μέσω της φορολογίας τους, θα πληρώνουν για να δουλεύουν. Ολα αυτά δηλαδή που παλεύουν στην Καβάλα οι εργαζόμενοι της "Energean" για να αποφύγουν».

Οσο για τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματίες, μικροεπιχειρηματίες της χώρας «τους οποίους παραμυθιάζετε με κάτι ανήκουστα περί ενιαίου τάχα επιχειρηματικού κόσμου, τσουβαλιάζοντας μεγαλοεπιχειρηματίες με βιοπαλαιστές, ο αποκλεισμός αυτών των μικρών από τις πρόνοιες και αυτού του νόμου γίνεται και πάλι εν ψυχρώ, με νέους κόφτες και με αυστηρότερα κριτήρια χρηματοδότησης».

Ο Χρήστος Κατσώτης ανέφερε ανάμεσα σε άλλα ότι η ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο λαός είναι αυτή που θα ικανοποιεί τώρα, σ' αυτή τη ζωή, τις ανάγκες του, για να έχουν όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, οκτάωρο ή επτάωρο, χωρίς ανεργία, χωρίς εργασιακή ανασφάλεια. Να έχουν όλοι αξιοπρεπή σύνταξη, στα 60 οι άνδρες και στα 55 οι γυναίκες, με μείωση κατά πέντε χρόνια για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Πρόσθεσε ότι «εμπόδιο για μια τέτοια ανάπτυξη είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Μόνο όταν αυτή γίνει κοινωνική και πάρει η εργατική τάξη την εξουσία, θα μπορεί να σχεδιάσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών που όλο θα διευρύνονται. Και αυτό πρέπει να γίνει στόχος του λαού τώρα».

Η συναυλία πραγματοποιείται στον απόηχο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Μια συναυλία - αφιέρωμα στον μεγάλο μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό και στο εμβληματικό του έργο. Μια συναυλία τιμής στον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο.

Συμμετέχουν η Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία του δήμου Αθηναίων. Διευθύνει ο Αναστάσιος Συμεωνίδης, στη διδασκαλία χορωδίας ο Σταύρος Μπερής.

Ερμηνεύουν: Γιάννης Χριστόπουλος, Τάσος Αποστόλου, Μανώλης Χατζημανώλης και η Ελενα Κελεσίδη.

Αφηγείται η ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη.

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις, που διατίθενται από την Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ.