Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσαν την Κυριακή 6 Φλεβάρη στο Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, οι Κομματικές Οργανώσεις Πρόνοιας και Αναπήρων του ΚΚΕ για τους αγώνες των αναπήρων την περίοδο 1940 - 1944.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Γιώργος Νάνος, μέλος του Τμήματος Υγείας και Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ με επικεφαλής τον πρόεδρο, Γιώργο Κατημερτζή, ενώ εκ μέρους του προεδρείου του ΔΣ της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιάννης Ζαγγανάς.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Στρατής Δουνιάς, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ανέδειξε την ηρωική συμβολή των αναπήρων στον αγώνα ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις και τους συνεργάτες τους, μεταξύ άλλων και με τα μεγάλα συλλαλητήρια των αναπήρων στις 8 και 26 Γενάρη 1942, τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια ματαίωσης της επιστράτευσης κ.ά.

Ο ομιλητής αναφέρθηκε αναλυτικά στα γεγονότα, στο πώς ένας μεγάλος αριθμός των τραυματιών, των αναπήρων συγκεντρώθηκε στην Αθήνα μετά την κάθοδο των Γερμανών, στην ίδρυση του Εθνικού Συνδέσμου Αναπήρων Πολέμου 1940 - '41 και στα σημαντικά βήματα που έγιναν με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ Αθήνας με τη συγκρότηση επιτροπών στα νοσοκομεία οι οποίες «πήρανε στα χέρια τους τη διαχείριση των φαρμάκων και των τροφίμων» και έκαναν πέρα τις διοικήσεις που είχαν διορίσει οι κατοχικές κυβερνήσεις.

Ολα τα παραπάνω συντέλεσαν στην απόφαση των κατοχικών αρχών να χτυπήσουν τα νοσοκομεία, με το μεγάλο έγκλημα, το πογκρόμ σε βάρος των αναπήρων που διέπραξαν τα Τάγματα Ασφαλείας τη νύχτα της 29ης προς 30ή Νοέμβρη 1943. Λίγες μέρες μετά, στις 13 Γενάρη 1944, 324 από τους συλληφθέντες αναπήρους και τραυματίες μεταφέρθηκαν από τις φυλακές Χατζηκώστα στο Χαϊδάρι και παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Αργότερα μεταφέρθηκαν εκεί και άλλοι, συνολικά 850. Απ' αυτούς 280 εκτελέστηκαν και 170 στάλθηκαν στη Γερμανία.

Αναφερόμενος στη δύναμη και τη θέληση που διακατείχε τον αγώνα των αναπήρων ο Στρ. Δουνιάς τόνισε: «Η ορμή, η δύναμη, τα "φτερά" τους πήγαζαν από την αφοσίωσή τους στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή, από τη συντροφικότητα, από τη συνείδηση και βαθιά πίστη στον σκοπό της πάλης τους, στο ιδανικό για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για μια δίκαιη κοινωνία, για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η ίδια δύναμη εμπνέει και τον δικό μας, τον δικό σας αγώνα - με τις επιπλέον δυσκολίες και προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλετε, τα "φτερά" όμως που μας δίνει η συλλογικότητα, η ομορφιά του αγώνα, η ιστορική γνώση και εμπειρία και τα συμπεράσματα που απορρέουν απ' αυτή...».

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν αυθεντικά κείμενα της εποχής για τους αγώνες των αναπήρων από εφημερίδες αλλά και μαρτυρίες αγωνιστών, τα οποία αντλήθηκαν από το Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» και το Αρχείο του ΚΚΕ.

Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση, κρατώντας σημαίες του ΚΚΕ, κατευθύνθηκαν με πορεία στον χώρο των εκτελέσεων. Πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων στο θυσιαστήριο της λευτεριάς από την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, από αντιπροσωπεία των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε σε κλίμα συγκίνησης και υπόσχεσης αγώνα, κρατώντας ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των ανάπηρων αγωνιστών και θυμάτων της Κατοχής, ενώ ακουγόταν το «Επέσατε θύματα...».

Σε κλίμα συγκίνησης κηδεύτηκε το Σάββατο 5 Φλεβάρη στο Νεκροταφείο των Γλυκών Νερών ο παλαίμαχος κομμουνιστής Δημήτρης Πρωτοψάλτης, ο οποίος «έφυγε» πλήρης ημερών σε ηλικία 96 ετών.

Στην κηδεία παρευρέθηκαν ο Θέμης Γκιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, και αντιπροσωπεία της ΕΠ Αττικής.

Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ και στέλεχος του ΚΚΕ, είπε: «Αποχαιρετούμε σήμερα ένα από τα πιο δραστήρια μέλη στον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 - 1974.

Διετέλεσε πρόεδρος του ΣΦΕΑ την περίοδο 1994 - 1995 και την περίοδο 2007 - 2010, αντιπρόεδρος την περίοδο 2009 - 2011 και γενικός γραμματέας την περίοδο 1993 - 2005.

Πρωτοστάτησε μαζί με άλλους συντρόφους και συναγωνιστές στην αλληλεγγύη του ΣΦΕΑ στον δοκιμαζόμενο λαό της Γιουγκοσλαβίας την περίοδο των βάρβαρων ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών.

Αντιτάχθηκε στην παραχώρηση τμήματος της έκτασης του ΕΑΤ - ΕΣΑ στο Μέγαρο Μουσικής και στην καταστροφή του μικρού θεάτρου του ΣΦΕΑ που υπήρχε στον χώρο αυτόν».

«Οι συναγωνιστές και σύντροφοί του στον ΣΦΕΑ, που για πολλά χρόνια πορευτήκαμε μαζί του, με εκτίμηση, σεβασμό και βαθιά θλίψη τον αποχαιρετούμε σήμερα», σημείωσε κλείνοντας.

Η Νάντια Κυριαζίδου, μέλος του Γραφείου Νότιου Τομέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, τόνισε για τον Δ. Πρωτοψάλτη: «Σε όλη του τη ζωή πορεύθηκε ως αταλάντευτος μαχητής της υπόθεσης του Κόμματος, για το δίκιο και την προοπτική της εργατικής τάξης και του λαού μας, για τον σοσιαλισμό. Στις δεκαετίες του '50 και του '60 αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα ως μέλος στη διοίκηση του Σωματείου των Εμποροϋπαλλήλων και συμμετέχει στην προδικτατορική ΕΔΑ. Αφού διαφεύγει από τις αρχές κατά την επιβολή της δικτατορίας, εν τέλει στις 30/6/1967 συλλαμβάνεται από τα όργανά της. Εξορίζεται στη Γυάρο, όπου έμεινε αλύγιστος. Τον Νοέμβρη του 1967 μεταφέρεται στο Λακκί της Λέρου και συμμετέχει δραστήρια στη ζωή του Στρατοπέδου. Το 1968, στηρίζει τις Αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Το 1970 μεταφέρεται στο Παρθένι της Λέρου, από όπου και απολύεται. Στη μεταπολίτευση συνεχίζει τη δράση του μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και τις Οργανώσεις της Νέας Σμύρνης. Στις αντεπαναστατικές ανατροπές του 1989 - 1991 παραμένει προσηλωμένος και υπερασπίζεται τις αρχές του Κόμματος, τον μαρξισμό - λενινισμό και τη σοσιαλιστική προοπτική».

Συνοψίζοντας την προσφορά του Δ. Πρωτοψάλτη, ανέφερε ότι ήταν αμείωτη μέχρι τέλους: «Προσέφερε στο Κόμμα και στο κίνημα απλόχερα, όπου τον καλούσε το καθήκον. Αποτέλεσε παράδειγμα για αρκετές γενιές νέων κομμουνιστών. Και μέχρι το τέλος της ζωής του είχε αγωνία και ανησυχία για αυτό, να διδαχθούν οι νέες γενιές, να μάθουν οι εργαζόμενοι του τόπου μας την πραγματική Ιστορία του λαού μας. Σε αυτό το πλαίσιο, είχε προβληματισμό πώς θα βοηθήσει το Κόμμα μας στην προσπάθεια που κάνει όλα αυτά τα χρόνια να ζωντανέψει τους αγώνες του λαού μας μέσα από την κατασκευή μνημείων και τιμητικών πλακών σε τόπους μαρτυρίων των λαϊκών αγωνιστών. Είχε την αγωνία πώς θα συμβάλει και ο ίδιος να φτιαχτεί προβλήτα στο νησί της Γυάρου, για να γίνει προσβάσιμη η μνήμη και το παράδειγμα των χιλιάδων αλύγιστων της ταξικής πάλης που πέρασαν από αυτό το νησί».

Τέλος η Φρόσω Κονδύλη, εκ μέρους των ΚΟ Ν. Σμύρνης του ΚΚΕ, σημείωσε: «Σε αποχαιρετούμε σήμερα κρατώντας στο μυαλό μας τα διδάγματα από τη δική σουωζωή και πράξη, μετουσιώνοντάς τα σε δράση, για να ξημερώσει μια ώρα νωρίτερα η κοινωνία για την οποία πάλεψες και αφιέρωσες τη ζωή σου».

Η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ με θλίψη αποχαιρετά τον σύντροφο Σταύρο Τσουπάκη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 6 Φλεβάρη, σε ηλικία 71 ετών.

Ο σύντροφος Σταύρος γεννήθηκε το 1950 στο Κατωχώρι Κεραμειών. Από 12 χρονών στη βιοπάλη, αρχικά σε ξυλουργείο και μετέπειτα ως εργάτης στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1985, στην ΚΟΒ Κοινής Ωφέλειας, συμβάλλοντας στην οργάνωση των εργαζομένων και στους αγώνες του λαού των Χανίων.

Διετέλεσε Γραμματέας της ΚΟΒ Κοινής Ωφέλειας από το 1986 μέχρι το 1991. Την περίοδο 1989 - 1991 έδωσε τη μάχη απέναντι στην προσπάθεια διάλυσης του Κόμματος από τον οπορτουνισμό. Πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων τη δύσκολη περίοδο που ακολούθησε, ως μέλος του Γραφείου της Νομαρχιακής Επιτροπής Χανίων του ΚΚΕ. Πάντα με υπευθυνότητα και με το χαμόγελο, υπηρέτησε το Κόμμα με ανιδιοτέλεια από διάφορες χρεώσεις, όπως υπεύθυνος για την εργατική δουλειά, την αγροτιά, την εφημερίδα «Αλήθεια», μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Υπαίθρου Χανίων του Κόμματος.

Από το 1996 που ανασυγκροτήθηκε η ΕΠ Κρήτης ήταν μέλος της, ενώ διατέλεσε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Χανίων την περίοδο 2000 - 2002.

Η ΕΠ Κρήτης εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην σύζυγό του Μαρία, στις κόρες του Ειρήνη και Ελένη και στους γιους του, συντρόφους Νίκο και Κώστα, καθώς και στα εγγόνια του.

Τον σύντροφο αποχαιρετούν με θλίψη επίσης η Τομεακή Επιτροπή Χανίων του ΚΚΕ και η Οργάνωση της ΚΝΕ.