Το σχέδιο νόμου, που δημοσιοποιήθηκε χτες από το υπουργείο Οικονομικών, προβλέπει ρητά πλείστες όσες δυνατότητες παραχώρησης (αντί εύλογου τιμήματος, φυσικά) τμημάτων της παραλίας, του αιγιαλού και των λιμενικών ζωνών στους ιδιώτες και παράλληλα έρχεται να νομιμοποιήσει την «πραγματικότητα», την ασυδοσία, δηλαδή, που διαμορφώθηκε εδώ και δεκαετίες από την αυθαίρετη δόμηση και καταπάτηση του αιγιαλού και της παραλίας. Η κυβέρνηση, με το πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου περιορίζει την έκταση του αιγιαλού ορίζοντάς τον σαν «ζώνη ξηράς, που περιβάλλει τη θάλασσα και βρέχεται από τις μεγαλύτερες, αλλά συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της». Είναι μια πρώτη γεύση γι' αυτό που πρόκειται να επακολουθήσει, καθώς η συγκεκριμένη διάταξη πηγαίνει πίσω ακόμη και από τον προηγούμενο α. ν. του 1940, που οριοθετεί τον αιγιαλό με βάση «τη μέγιστη ανάβαση του χειμερίου κύματος». Ταυτόχρονα, ανακαλύπτει την καινοφανή έννοια του «παλαιού αιγιαλού», που οφείλεται σε «φυσικές προσχώσεις, τεχνικά έργα ή άλλες αιτίες» και ανήκει στην «ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου», δηλαδή δεν ανήκει αναγκαστικά στη δημόσια κοινή χρήση.

Με δυο λόγια, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί συνονθύλευμα των πρασινογάλαζων απόψεων, που διατυπώθηκαν δυο ακόμη φορές στο πρόσφατο παρελθόν, μια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1992 και μια ακόμη από την κυβέρνηση Σημίτη το 1996.

Κάθε είδους νομιμοποιήσεις και επέκταση παραχωρήσεων γίνονται με γνώμονα τη συγκέντρωση χρημάτων, προκειμένου να παρουσιαστεί αύξηση των κρατικών εσόδων ακόμη και σε βάρος της περιβαλλοντικής και οικολογικής ισορροπίας.

Σε αυτό το πλαίσιο δίνεται δυνατότητα παραχώρησης νησίδων, υφάλων, σκοπέλων και αβαθών θαλασσίων εκτάσεων (όλα αυτά που εδώ και καιρό αποκαλούνται «βραχονησίδες») και του συνεχόμενου αιγιαλού της παραλίας σε κάθε είδους δραστηριότητες (τουριστικές, γεωργικές, κτηνοτροφικές), ακόμη και εντελώς ακαθόριστες και γενικόλογες, όπως για την «ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας».

Η... «εθνική ανάπτυξη», όπως την εννοούν οι κυβερνώντες, μπορεί να επιτρέψει ακόμη και προσχώσεις της θάλασσας από φυσικά ή νομικά πρόσωπα (διάβαζε το μεγάλο κεφάλαιο που αυτή την περίοδο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τα έργα της Ολυμπιάδας) καθώς επίσης και από το Δημόσιο.

Το άρθρο 15 του νομοσχεδίου προβλέπει παραχώρηση αιγιαλού, παραλίας συνεχόμενου ή παρακείμενου θαλάσσιου χώρου ή του πυθμένα για την εκτέλεση έργων που εξυπηρετούν εμπορικούς, βιομηχανικούς και άλλους σκοπούς. Η παραχώρηση γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δημοπρασία σε αυτούς που έχουν ιδρύσει ή ακόμη και σε αυτούς που σκοπεύουν να ιδρύσουν σε ιδιωτικούς χώρους βιομηχανικές ή βιοτεχνικές επιχειρήσεις, λατομεία και μεταλλεία και οι οποίοι θα μπορούν να κατασκευάζουν προβλήτες και άλλα έργα για την εξυπηρέτηση των δραστηριοτήτων τους.

Εκτός από τους παραπάνω, που φωτογραφίζονται ευκρινώς στο σ/ν, ευνοημένοι είναι και οι μεγαλοξενοδόχοι. Ο κυβερνητικός μποναμάς προβλέπει ότι μπορούν να νοικιάζουν καθίσματα και ομπρέλες σε ολόκληρη την έκταση που έχουν μπροστά από τις επιχειρήσεις τους, καθώς επίσης και να ασκούν όποια άλλη δραστηριότητα που «εξυπηρετεί» τους λουόμενους.

Το νομοσχέδιο έρχεται να «επαναδιευθετήσει» με βίαιο τρόπο, τις όποιες εκκρεμότητες ιδιοκτησιών πάρχουν στον αιγιαλό και την παραλία. Το άρθρο 28 που τιτλοφορείται «προστασία αιγιαλού, παραλίας και άλλων χώρων» προβλέπει κατεδαφίσεις κτισμάτων, μετά τη συντέλεση των απαλλοτριώσεων και ανεξάρτητα από το χρόνο ανέγερσής τους ή από το αν κατοικούνται. Σε περίπτωση μάλιστα που δεν είναι δυνατή η εξακρίβωση της ταυτότητας του ιδιοκτήτη αρκεί μια απλή δημοσίευση σε τοπική εφημερίδα που θα καλεί κάθε πληροφοριοδότη να δώσει τα σχετικά στοιχεία. Μετά την πάροδο 30 ημερών από την τελευταία δημοσίευση το Δημόσιο εκδίδει πρωτόκολλο κατεδάφισης...

Ωστόσο, με άλλη παράγραφο (9) του ίδιου άρθρου, το νομοσχέδιο αφήνει διάπλατα ανοιχτό παράθυρο για νομιμοποίηση εμπορικών, βιομηχανικών και άλλων αυθαίρετων κατασκευών, που έχουν γίνει στην παραλία και στον αιγιαλό, αρκεί να καταβληθούν τα πρόστιμα για την αυθαίρετη χρήση!

Κατά τα άλλα, το μήκος της παραλίας καθορίζεται σε μήκος 50 μέτρων από την οριογραμμή του αιγιαλού, εκτός αν υπάρχουν πόλεις ή οικισμοί, οπότε η γραμμή της παραλίας συμπίπτει με τη νομοθετημένη γραμμή δόμησης. Μέσα στα όρια της ζώνης της παραλίας ή του αιγιαλού όλες οι εκτάσεις ανήκουν στο Δημόσιο, ενώ τυχόν ακίνητα που ανήκουν σε ιδιώτες απαλλοτριώνονται.

Σύμφωνα με το άρθρο 17, η αξιοποίηση του αιγιαλού και της παραλίας από ιδιώτες δεν πρέπει να εμποδίζει την προσέγγιση των πολιτών στη θάλασσα, εκτός αν υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις, οι οποίες σηκώνουν «πολύ νερό», αφού αναφέρονται σε λόγους εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας, προστασίας του περιβάλλοντος ή δημόσιας υγείας...

Με το άρθρο 16 προβλέπεται ότι επιτρέπεται να τοποθετηθούν στη θάλασσα πλωτές εξέδρες επιφάνειας μέχρι 100 τ.μ. για εποχιακή χρήση μέχρι 6 μηνών, αρκεί να μη λειτουργούν σ' αυτές εστιατόρια ή κέντρα αναψυχής.

Εύσημα για την ετοιμότητά της να προσαρμόσει το θεσμικό πλαίσιο της χώρας στις νεοφιλελεύθερες απαιτήσεις της οικονομίας της αγοράς, αλλά και συστάσεις ώστε να επιταχύνει τα βήματά της προς αυτή την κατεύθυνση, εισέπραξε η κυβέρνηση από τον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).

Σε κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες με την υπουργό Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Β. Παπανδρέου - με την ευκαιρία της έκδοσης της σχετικής με το θέμα έκθεσης του Οργανισμού - η αναπληρώτρια γενική γραμματέας του ΟΟΣΑ Σάλι Σέλτον Κόλμπι ήταν άκρως αποκαλυπτική. «Επιδοκιμάζω - είπε - την ελληνική κυβέρνηση για τη συνεχή υποστήριξη του προγράμματος του ΟΟΣΑ για την κανονιστική μεταρρύθμιση (σ.σ. έτσι λέγεται ευσχήμως η θεσμική προσαρμογή στις απαιτήσεις της οικονομίας της αγοράς)». Πρόσθεσε μάλιστα, ότι το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν είναι ακόμη μεγάλο κι ότι «τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά για τη μεταρρύθμιση εάν η Ελλάδα θέλει να συγκλίνει με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Αναλυτικότερα, η Σ. Σέλτον Κόλμπι υποστήριξε ότι χρειάζονται αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο της χώρας ώστε:

- Να συνεχιστούν οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, δεδομένου ότι ο ΟΟΣΑ εκτιμά πως «η συνεχής ιδιωτικοποίηση αποτελεί υψηλή προτεραιότητα».

- Να ανοίξει η αγορά στις επενδύσεις από το εξωτερικό με την κατάργηση των ισχυουσών εθνικών ρυθμίσεων που ο ΟΟΣΑ τις κρίνει ως περιοριστικές.

- Να ανατραπεί η ισχύουσα νομοθεσία που διέπει την αγορά εργασίας την οποία ο ΟΟΣΑ κρίνει ως αυστηρή.

- Να βελτιωθεί η πολιτική ανταγωνισμού αλλά και να αυξηθούν οι ρυθμοί συμμόρφωσης με τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσον αφορά την απελευθέρωση των αγορών.

Ειδικότερες αναφορές έκανε η αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του ΟΟΣΑ στους τομείς της ηλεκτρικής ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών και των ακτοπλοϊκών μεταφορών, απαιτώντας την εφαρμογή ή την ολοκλήρωση πολιτικών μεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης των αγορών και της κατάργησης οποιασδήποτε κρατικής παρέμβασης που αντίκειται στο λεγόμενο ελεύθερο ανταγωνισμό, ακόμη κι αν αυτή λειτουργεί προστατευτικά προς τον πολίτη (π.χ., κυβερνητική ρύθμιση των τιμολογίων).

Τέλος, η Σ. Σέλτον Κόλμπι επέστησε την προσοχή στην ελληνική κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι «η αντίσταση στις αλλαγές που προβάλλεται από πολλές προστατευόμενες ομάδες είναι δύσκολο να ξεπεραστεί». Χωρίς αμφιβολία η αιχμή αυτή αφορούσε κυρίως τα λαϊκά στρώματα των οποίων τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις πλήττονται από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.

Στη δική της τοποθέτηση η Β. Παπανδρέου χαρακτήρισε αναγκαίες τις μεταρρυθμίσεις που ζητά ο ΟΟΣΑ με την έκθεσή του και τις υποδείξεις του, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει το περιβόητο πρόγραμμά «Πολιτεία» ως απόδειξη της κυβερνητικής προσαρμοστικότητας σ' αυτές. Τέλος, προανήγγειλε ότι μέχρι τέλους Ιούνη θα έχει καταρτιστεί σχέδιο νόμου το οποίο θα προβλέπει τη σύσταση κεντρικού οργάνου - υπό τον πρωθυπουργό - για τον έλεγχο της ποιότητας των νόμων.