Παραδόθηκε χτες στην Επιτροπή Αποτίμησης της Τεχνολογίας της Βουλής το πόρισμα που συνέταξε επιστημονική επιτροπή για τις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών στο Λεκανοπέδιο της Αττικής.
Οι επιστήμονες προτείνουν τρία σενάρια και την τελική απόφαση θα λάβει το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών.
Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο μπορούν να εκπέμψουν 39 σταθμοί από τους οποίους οι 33 από την Πάρνηθα και οι 6 από τον Υμηττό. Με το δεύτερο μπορούν να εκπέμψουν μόνο από την Πάρνηθα 37 σταθμοί και με το τρίτο μόνο από τον Υμηττό μπορούν να εκπέμψουν 35 σταθμοί. Οι παραπάνω εκπομπές, τόνισαν οι επιστήμονες, μπορούν να γίνουν μόνο εάν τηρηθούν σφιχτές προδιαγραφές (τύποι κεραίας κλπ), αλλιώς δεν μπορεί να ισχύσει η πρότασή τους. Ανέφεραν επίσης ότι οι παραπάνω συχνότητες είναι ξεχωριστές από αυτές της κρατικής ραδιοφωνίας που δεν επηρεάζονται, αλλά θα πρέπει η ΕΡΤ να μειώσει την ισχύ των πομπών εκπομπής.
Στην εύκολη λύση της αποποίησης και μετακύλησης των ευθυνών κατέφυγε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Ρέππας, προκειμένου να μην απαντήσει στα ερωτήματα που ανακύπτουν μετά το πόρισμα επιστημονικής επιτροπής, που ανεβάζει τον αριθμό των ραδιοφωνικών συχνοτήτων που μπορούν να διατεθούν, υπό προϋποθέσεις, έως τις 39 αντί των 28 που χορήγησε πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση, με τα γνωστά σε όλους παρεπόμενα.
Ο Δ. Ρέππας καλούμενος να απαντήσει στο ερώτημα αν θα δεχτεί το πόρισμα της επιτροπής, ως καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός, απάντησε: «Δεν έχω υπόψη μου το περιεχόμενο του πορίσματος. Αυτό, αντιλαμβάνεστε αποτελεί αντικείμενο αρμοδιότητας του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Θα το μελετήσει και θα αξιοποιήσει όλα εκείνα τα στοιχεία, προκειμένου να ενημερώσει και εμάς για το τεχνικό πλαίσιο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας για να προχωρήσουμε, αν αυτό είναι εφικτό -μακάρι να είναι- στη χορήγηση και νέων αδειών για τη λειτουργία ραδιοφωνικών σταθμών στο Νομό Αττικής. Είναι πρόωρο να πούμε οτιδήποτε από την πλευρά μας».
Ακολούθως επανέλαβε «είμαστε υποχρεωμένοι να προκηρύσσουμε και να χορηγούμε άδειες για κάθε διαθέσιμη συχνότητα. Εφόσον προκύπτουν διαθέσιμες συχνότητες - πράγμα το οποίο μόνο το υπουργείο Μεταφορών και οι υπηρεσίες του μπορούν να πιστοποιήσουν - τότε θα πράξουμε κι εμείς αναλόγως, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας. Αλλά, δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να ορίζουμε τον αριθμό των συχνοτήτων που θα διατεθούν».
Επιμένοντας οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Δ. Ρέππα γιατί με τόση βιασύνη προκηρύχτηκαν οι 28 άδειες και δεν περίμενε η κυβέρνηση το πόρισμα των επιστημόνων. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, απαντώντας ως υπουργός Τύπου, πέταξε το μπαλάκι στο υπουργείο Μεταφορών, λέγοντας: «Σας είπα ότι τον αριθμό των συχνοτήτων τον ορίζει το υπουργείο Μεταφορών. Εμείς προκηρύξαμε, προκειμένου να χορηγήσουμε άδειες λειτουργίας ραδιοφωνικών σταθμών, τόσες συχνότητες όσες μας υπέδειξε, με τη μελέτη που έκανε, το υπουργείο Μεταφορών με τις υπηρεσίες του. Αρα, λοιπόν, το υπουργείο Μεταφορών πρέπει να αλλάξει θέση στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν αφορά εμάς».
Οταν δε του επισημάνθηκε ότι η ερώτηση απευθυνόταν στον κυβερνητικό εκπρόσωπο και όχι στον υπουργό Τύπου, ο Δ. Ρέππας επέλεξε για απάντηση την εξής φράση: «Η διαδικασία αυτή έχει ξεκινήσει, εδώ και κάποια χρόνια. Δεν είναι διαδικασία που ξεκίνησε χτες. Εχει ξεκινήσει από το 1997»!
Το πρόβλημα της τοξικομανίας είναι πρόβλημα με επιστημονική, σίγουρα, αντανάκλαση και μάλιστα σε μια σειρά από επιστήμες (ιατρική, βιολογία, ψυχολογία, νομικές επιστήμες). Είναι, όμως, πρόβλημα πρωτίστως πολιτικό και ως τέτοιο θα το προσεγγίζουμε στο παρόν άρθρο, μ' αφορμή πάντα την πρόταση νόμου των πέντε βουλευτών της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Θα θέλαμε, λοιπόν, να κάνουμε, μεταξύ των άλλων τρεις βασικές παρατηρήσεις.
1. Από πότε η αντικατάσταση της εξάρτησης από μία ουσία με εξάρτηση από μια άλλη ουσία συνιστά λύση του προβλήματος;
2. Ορμώμενος κανείς από ποιο ιστορικό παράδειγμα υποστηρίζει ότι η νομιμοποίηση σε συνθήκες καπιταλισμού βοηθά στην πάταξη της παράνομης διακίνησης ή εμπορίας; Μήπως, πλάι στη νόμιμη εμπορία όπλων ή αλκοόλ δε συνυπάρχει αρμονικά ή παράνομη εμπορία;
3. Από πότε τη στροφή προς την εξάρτηση, την πλήρη αποδόμηση της προσωπικότητας δηλαδή, την ορίζει το αν μια ουσία είναι απαγορευμένη ή όχι;
4. Από πότε η εξάρτηση διαχωρίζεται σε μαλακή και σκληρή; Από πότε, δηλαδή, η πλήρης άρνηση της πραγματικότητας, η ολοκληρωτική φυγή από το κοινωνικό γίγνεσθαι καθορίζεται από την ουσία, με την οποία γεμίζει κανείς το κεφάλι του, για να την πετύχει;
Η συντηρητική παραδοχή είναι ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ανίκητος, ότι δεν μπορούμε - εν προκειμένω δε θέλουμε- να ανατρέψουμε τις αιτίες που παράγουν και αναπαράγουν το φαινόμενο της εξάρτησης.
Η φτώχεια, η ανεργία, η αποξένωση ανθρώπου από άνθρωπο, η αποξένωση του ανθρώπου από την εργασία του, τα πολιτιστικά, αθλητικά, εκπαιδευτικά αδιέξοδα που γεννά ο καπιταλισμός είναι δεδομένα και αμετακίνητα. Το μόνο που καλούμαστε να κάνουμε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι να διαχειριστούμε το πρόβλημα. Η παραδοχή τους αυτή είναι εκείνη που τους ωθεί να προσεγγίζουν μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε πρόταση, οποιαδήποτε νύξη περί πρόληψης, οποιαδήποτε φωνή που θα στρέφεται ενάντια στην πηγή του προβλήματος.
Οσο για τη συντηρητικότερη πρότασή τους, αυτή χαρακτηρίζεται θα λέγαμε από έναν έρποντα φασισμό. Εξηγούμαστε ευθύς αμέσως. Η αστική τάξη, που γέννησε και γεννά το κοινωνικό φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης, με τις σημερινές επιδημικές του διαστάσεις, έρχεται αντιμέτωπη με δύο άκρως ενοχλητικά ζητήματα. Το ένα είναι οι τραγικοί θάνατοι των νέων ανθρώπων που μας θυμίζουν τη σαπίλα του συστήματος, την ύπαρξη του προβλήματος με τον πιο φριχτό τρόπο. Το άλλο είναι η εγκληματικότητα των χρηστών, μια εγκληματικότητα που ενοχλεί την καθωσπρέπει, κατά τα άλλα, κοινωνία τους. Πρώτης και μοναδικής, λοιπόν, προτεραιότητας είναι η επίλυση των δύο αυτών ζητημάτων. Τι μας προτείνουν λοιπόν, μα τι άλλο παρά από το να ναυλώσουμε ξανά τα Πλοία των Τρελών του Μεσαίωνα (*) να τα φορτώσουμε με τους «ανίατους» τοξικομανείς, να γιομίσουμε τα αμπάρια τους με ανόθευτη ηρωίνη, μεθαδόνη και μπόλικη κάνναβη και να τους αφήσουμε να πλέουν στις παρυφές των ανθρωπίνων κοινοτήτων. Ανενόχλητοι, κοινωνικά αδρανείς αυτοί μες στη μέθη τους, ανενόχλητοι και εμείς μακάριοι για την ευαισθησία που επιδείξαμε στο ζήτημα των θανάτων, στο ζήτημα της εμπλοκής τους με το νόμο. Αν αυτό δεν είναι φασίζουσα άποψη τότε τι είναι;
* «Στο φανταστικό τοπίο της αναγεννησιακής τέχνης ένα νέο θέμα κάνει την εμφάνισή του. Είναι το θέμα του Πλοίου των Τρελών: το παράξενο μεθυσμένο καράβι που πλέει στα ποτάμια της Ρηνανίας και στα φλαμανδικά κανάλια». (Η ιστορία της Τρέλας. Μισέλ Φουκώ)
Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στο σ. Ανδρέα Φραγκέα, μέλος του Γραφείου του ΚΣ και στην οικογένειά του, για το θάνατο του πατέρα του Νίκου.