«Δίνουν και παίρνουν» τα πακέτα των διακρατικών συμφωνιών στη Βουλή, τα οποία μέχρι τώρα ψηφίζουν από κοινού κυβέρνηση της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, όλα κομμένα και ραμμένα στην προώθηση των στόχων της εγχώριας αστικής τάξης και στον αναβαθμισμένο ρόλο που διεκδικεί στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, που φτάνουν μέχρι και την ιμπεριαλιστική σύγκρουση όπως τώρα στην Ουκρανία.

Το νέο πακέτο που έχει κατατεθεί με μορφή νομοσχεδίων από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, συμπεριλαμβάνει πρώτα από όλα την «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης στον τομέα της Ενέργειας» μεταξύ των υπουργείων Ενέργειας Ελλάδας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ενώ ακολουθεί η «Κύρωση της Συμφωνίας - Πλαίσιο για την ίδρυση της Διεθνούς Ηλιακής Συμμαχίας».

Η πρώτη συμφωνία είχε υπογραφεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (με υπουργό Γ. Σταθάκη) το 2017 και, αφού ως γνωστόν ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει, κυρώνεται σήμερα από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα ως αντιπολίτευση να επιχαίρει την κυβέρνηση για την ψήφισή της. «Τα μνημόνια αυτά μπορούν να προσφέρουν πολλά στη χώρα» - προφανώς στους επιχειρηματικούς ομίλους - αλλά και «διπλωματικό επίπεδο», ανέφερε χαρακτηριστικά η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Χ. Καφαντάρη. Επιφυλάχτηκε ωστόσο για την Ολομέλεια, περιμένοντας κάποιες διευκρινίσεις.

Η κύρωση, βέβαια, υπηρετεί το γενικότερο σχέδιο της μεγάλης «πράσινης μπίζνας», το γνωστό πλέον (Green New Deal) που προωθεί η ΕΕ και υμνούν όλα τα αστικά κόμματα, προκειμένου να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τεράστια λιμνάζοντα κεφάλαια. Στην προκειμένη περίπτωση αφορά τόσο τις ΑΠΕ όσο και τους υδρογονάνθρακες (κυρίως το φυσικό αέριο) και συγκεκριμένα «στην εξερεύνηση και εκμετάλλευση των ενδογενών πόρων των υδρογονανθράκων». Προβλέπει, όπως αναφέρεται ξεκάθαρα στο προοίμιο της συμφωνίας και αναφέρθηκε και από τον εισηγητή, την «έναρξη επαφών μεταξύ εταιρειών των δυο χωρών έτσι ώστε να τονώσουν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες».

Η συμφωνία αυτή, όπως ανέδειξε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, καταψηφίζοντας τις συμφωνίες, όχι μόνο δεν προβλέπει κανένα όφελος για τα λαϊκά στρώματα, αλλά συνολικά αυτή η πολιτική «είναι ο μεγάλος ένοχος για τη μεγάλη εξάπλωση της ενεργειακής φτώχειας στον λαό, για την παραπέρα υπονόμευση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων, αλλά και αν δει κανείς και όλη τη μεγάλη διεθνή εικόνα, η πολιτική αυτή τροφοδοτεί και την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως το βλέπουμε με τη ρωσική εισβολή και την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία».

Σημείωσε ότι στη συμφωνία γίνεται ιδιαίτερη αναφορά για τις άριστες σχέσεις των δύο χωρών, «τόσο άριστες, μάλιστα συμπληρώνουμε εμείς που αναπτύσσονται ταχύτατα και στο στρατιωτικό επίπεδο» και πρόσθεσε ότι «είναι χαρακτηριστικό, δε, ότι στην πρόσφατη Συμφωνία των δύο χωρών σχετικά με την κοινή συνεργασία στην Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα περιλαμβάνεται και μια "Ρήτρα Αμοιβαίας Στρατιωτικής Συνδρομής", με επικίνδυνες προεκτάσεις για τον λαό».

Αντίστοιχα και η δεύτερη συμφωνία για τη «Διεθνή Ηλιακή Συμμαχία», προέρχεται από τη Διακήρυξη του Παρισιού το 2015, όπου στρώθηκε το έδαφος για τα νέα μεγάλα «πράσινα» επενδυτικά σχέδια. Οπως σημείωσε ο Γ. Δελής, «στόχος της "Συμμαχίας" είναι να ενώσει τις προσπάθειες των αναπτυσσόμενων χωρών για την προσέλκυση επενδύσεων και τεχνολογιών σε αυτόν τον τομέα και για την ανάπτυξη των χρήσεων της ηλιακής ενέργειας». Προβλέπονται, επισήμανε, επενδύσεις άνω των 1 τρισ. δισεκατομμυρίων δολαρίων έως το 2030 για τη μαζική ανάπτυξη της ηλιακής ενέργειας, ενώ οι γεωγραφικές περιοχές που αναγορεύονται σε «εν δυνάμει» χρυσοφόρα πεδία για τους ενεργειακούς κολοσσούς και βέβαια πεδία ανταγωνισμού είναι, σύμφωνα με τη «Συμμαχία», πάνω από 100 χώρες «που εκτείνονται πλήρως ή μερικώς ανάμεσα στον Τροπικό του Καρκίνου και του Αιγόκερω».

Στο πακέτο υπάρχει και μία τρίτη συμφωνία που αφορά την ενεργειακή συνεργασία σε ΑΠΕ με την Ινδία, στην οποία ο Γ. Δελής ψήφισε «παρών», καθώς βρίσκεται ακόμα καθαρά σε ερευνητικό επίπεδο.