Ανεβαίνοντας στο βήμα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Φοίβος Ιωαννίδης σημείωσε, μεταξύ άλλων:

«Θα έλθω στο θέμα του τι εστί τρομοκρατία. Διότι εάν δεχθούμε την κατά καιρούς άποψη των ισχυρών ότι κάθε προσπάθεια εναντίον της αυθαίρετης εξουσίας είναι τρομοκρατία, τότε, από τη Φιλική Εταιρεία μέχρι τις εξεγέρσεις των λαών για την απελευθέρωσή τους, οι πάντες μπορούν να χαρακτηρισθούν τρομοκράτες.

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι κατ' αρχήν υπάρχει μία ιδεολογική τρομοκρατία. Οποιος τυχόν διαφωνήσει με το συγκεκριμένο περιεχόμενο διατάξεων σχεδίου νόμου, θεωρείται ότι έμμεσα δεν καταδικάζει την τρομοκρατία, για να μην πούμε ότι τη συμπαθεί κιόλας. Αυτό είναι ιδεολογική τρομοκρατία που επιχειρήθηκε και πάλι εδώ μέσα και την οποία αρνούμαι. Οταν ως εισηγητής του ΠΑΣΟΚ το 1990 επιχειρηματολογούσα εναντίον του τρομονόμου - και μάλιστα ο όρος τρομονόμος για τον τότε νόμο είναι δικός μου - επισήμανα και τότε ότι επιχειρείτο ιδεολογική τρομοκρατία σε όσους είχαν διαφωνίες για λόχους αρχής στις ρυθμίσεις του νόμου, που είδατε πού κατέληξαν και πόσο δικαίωσαν όσους εξ ημών τον είχαμε τότε στιγματίσει ως τρομονόμο.

Εγώ βέβαια δεν πρόκειται να καλυφθώ από αυτήν την ιδεολογική τρομοκρατία και θα πω τις αντιρρήσεις μου, έστω και μετά την ψήφιση επί της αρχής του νόμου. Δε θα αμφισβητήσω ότι το σχέδιο νόμου υπέστη βελτιώσεις από τότε που εμφανίστηκε έως σήμερα. Αλλά παραμένουν ακόμα ορισμένα σημεία τα οποία είναι πάρα πολύ σοβαρά.

Κατ' αρχήν είναι αντισυνταγματική κατ' εμέ ευθέως η διάταξη που παραπέμπει όλες αυτές τις υποθέσεις στο δικαστήριο των τακτικών δικαστών και τις αφαιρεί από το δικαστήριο των ενόρκων, δηλαδή από το μεικτό ορκωτό. Ο κανόνας που θεσπίζει το Σύνταγμα είναι η υπαγωγή των υποθέσεων αυτών στο μεικτό ορκωτό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μόνο κατ' εξαίρεση μπορεί. Και εδώ δεν πρόκειται περί εξαιρέσεως, αλλά περί μεταβολής της εξαιρέσεως σε κανόνα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το σχετικό άρθρο μιλά για αρμοδιότητα των ορκωτών για τα πολιτικά εγκλήματα. Και είτε αρέσει είτε όχι και εγώ δε διστάζω να πω ότι επειδή αποδέχομαι την υποκειμενική θεωρία περί πολιτικού εγκλήματος, τα εγκλήματα που διαπράττονται, ακόμα και τα βαρύτερα, όταν έχουν πολιτικά κίνητρα και πολιτικούς στόχους, είναι καθαρά πολιτικά εγκλήματα. Και αρμοδιότητα επ' αυτού έχουν μόνο τα μεικτά ορκωτά σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Επιπλέον θα ήθελα να προσθέσω ότι καμιά ένδειξη ή απόδειξη δεν υπάρχει ότι οι δικαστές είναι πιο γενναίοι από τους ενόρκους. Αντιθέτως είναι και πιο ευάλωτοι διότι ανεβαίνουν μονίμως στην έδρα, ενώ ο ένορκος κληρώνεται μια φορά να δικάσει».

Στη συνέχεια αναφερόμενος σε κάποιο δημοσίευμα, σημειώνει:

«Είναι η "Ελευθεροτυπία" κύριε Υπουργέ, στις 6 Δεκεμβρίου 1995. "Η λίστα της ντροπής". Σε δίκη όπου έχει καταμηνυθεί δημοσιογράφος του "Ελεύθερου Τύπου", ο κ. Ζήσης, ο δημοσιογράφος προσκομίζει έγγραφο της ΕΥΠ με κατάλογο 251 ατόμων που παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ ως ύποπτοι για συμμετοχή στην τρομοκρατία. Ανάμεσά τους ο κ. Παναγιώτης Κρητικός, ο κ. Σήφης Βαλυράκης, ο κ. Μανώλης Γλέζος κ.ο.κ. Εδώ είναι ο κατάλογος των 251 ατόμων.

Αυτό το έγγραφο κατετέθη επισήμως στο δικαστήριο. Και αν δεν κάνω λάθος, αθωώθηκε ο δημοσιογράφος, διότι επικαλείτο επίσημο δημόσιο έγγραφο. Ορίστε, κύριοι, δεν έβγαλα εγώ από το νου μου ότι είναι αυτοί ύποπτοι. Να, έχω έγγραφο της ΕΥΠ.

Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, με το εξής: Βλέπω εδώ μια δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης του κ. Χρυσοχοΐδη, που με ανησυχεί ακόμη περισσότερο. Λέγει ο κ. Χρυσοχοΐδης: "Ο τρομονόμος θα πάρει την τελική του μορφή στην πράξη". Αυτή την πράξη φοβάμαι πάρα πολύ.

Επίσης, βλέπω τίτλους σε εφημερίδες ότι η CIA, αλλά και ο υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ ζητούν συλλήψεις και παραπομπές για την τρομοκρατία. Δε ζητούν τους ενόχους, διέκοψα χθες τον κ. Σκυλλάκο. Ζητούν συλλήψεις και παραπομπές. Δεν τους ενδιαφέρει. Είναι η χώρα του Σάκο και του Βαντσέτι, που δεν τους νοιάζει στην ουσία και αν την πληρώνουν αθώοι. Αυτό επιδιώκουν και τώρα και γι' αυτό πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί. Εν πάση δε περιπτώσει, εγώ δεν μπορώ να ψηφίσω αυτό το σχέδιο νόμου».

Παίρνοντας το λόγο, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Κρητικός τόνισε, μεταξύ άλλων:

Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Ιωαννίδη, ο οποίος έκανε την αναφορά σε εκείνο το έγγραφο του 1995, για να πω ότι εμένα με είχε εμπλέξει ένας φαεινός εγκέφαλος της Αστυνομίας, διότι διεπίστωσε από τη ληξιαρχική πράξη ότι έχω γεννηθεί τη 17η Νοέμβρη και άρα το συμπέρασμα είναι ότι «έχει δώσει και το όνομα στην τρομοκρατική αυτή οργάνωση εκ της γεννήσεώς του». Αυτό είναι γραμμένο σε έγγραφο αξιωματικού της Αστυνομίας, ανωτάτου.

Σκεφθείτε, λοιπόν, αυτός ο νόμος στα χέρια παρόμοιων εγκεφάλων τι μπορεί να επιτελέσει και τι θαύματα μπορεί να δημιουργήσει σ' αυτόν το δύσμοιρο τόπο, σ' αυτό το λαό. Σπάνια στη Βουλή έχουν έρθει τόσο σοβαρά νομοσχέδια και σπάνια η Βουλή και με δική της ευθύνη έχει ασχοληθεί τόσο επιδερμικά μ' αυτού του είδους τα νομοσχέδια υψίστης σοβαρότητας για τους θεσμούς, για τη δημοκρατία, για το λαό και τις ελευθερίες του.

Το νομοσχέδιο το οποίο συζητούμε έχει πολιτική διάσταση πρωτίστως και νομική διάσταση δευτερευόντως. Στην πολιτική του διάσταση, στα χέρια μιας αυταρχικής διοίκησης μπορεί να μεταβληθεί σε θηλιά των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και ανάλογα με το χειρισμό, είτε ετεροκινούμενο είτε αυτοκινούμενο, να τη σφίγγει ή να τη χαλαρώνει.

Πρέπει όμως παράλληλα να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των Ελλήνων, τα δικαιώματα των πολιτών, τα οποία δε διασφαλίζει ο νόμος τον οποίο θέλουμε να ψηφίσουμε - δυστυχώς ψηφίσαμε - και τον οποίο καταψηφίζω κατά τρόπο μεθύστερο, διότι χτες δε μου παρεσχέθη η δυνατότητα να τον ψηφίσω και μεγαλοφώνως.

Με το σχέδιο νόμου, κύριε υπουργέ της Δικαιοσύνης, στερείται ο κατηγορούμενος βασικών εγγυήσεων, στερείται βασικών δυνατοτήτων. Στερείται του δικαιώματος να λογοδοτήσει στο μεικτό ορκωτό και δεν μπορούμε να του στερήσουμε αυτή τη δυνατότητα. Δεν έχουμε τον ισχυρισμό του φόβου, ότι μπορεί να εμπνευστεί από φοβία ο ορκωτός λαϊκός δικαστής, ο οποίος κατέχεται και από ένα λαϊκό αισθητήριο και από μια άλλη ευθυκρισία κι έχει και τη γενναιότητα να πάρει τις αποφάσεις. Δεν μπορώ να του αναγνωρίσω φοβία. Στερείται του δικαιώματος να προσβάλει το βούλευμα των Εφετών.

Και για σκεφθείτε, μια οψιγενής πλάνη πώς θα αντιμετωπιστεί; Η ανωνυμία του μάρτυρα οδηγεί κατευθείαν στη σκευωρία. Ανοίγει το σκοτεινό δρόμο της σκευωρίας η ανωνυμία του μάρτυρα. Πώς θα καταθέτει ο ανώνυμος μάρτυρας και μάλιστα ηλεκτρονικά χωρίς να έχει την ευθύνη της επωνυμίας που του προσδίδει για την κατάθεσή του; Πώς θα αξιολογηθεί;

Η εισαγωγή επίσης του DNA χωρίς δικαστικές εγγυήσεις, πολλαπλές μάλιστα, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Και δεν αντιλαμβάνομαι πώς στον κατηγορούμενο, από τον οποίον λαμβάνεται το γενετικό υλικό, παρέχεται το δικαίωμα να παρίσταται κατά την καταστροφή αυτού του γενετικού υλικού στο τέλος με τεχνικό σύμβουλο και το δικηγόρο του. Και του στερείται αυτή η δυνατότητα να παρίσταται τεχνικός σύμβουλος και δικηγόρος κατά τη λήψη και την επεξεργασία όταν είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση των εγγυήσεων παρότι η εγγύηση για τη διασφάλιση της έρευνας και της επεξεργασίας δεν έχει καμία προστασία.

Κύριε υπουργέ, έχετε συνδέσει τη ζωή σας, την ιστορία σας και τους αγώνες σας με την υπεράσπιση δικαιωμάτων και αξιών. Συνδέετε την υπογραφή σας, το όνομά σας μ' αυτό το νομοσχέδιο. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσο θα σας επιτρέπει να ατενίζετε στα μάτια την ιστορία σας. Διότι αυτό το νομοσχέδιο στην πορεία του χρόνου μπορεί να αποδειχθεί αποσταθεροποιητικό και του πολιτικού μας συστήματος ακόμα. Στα χέρια μιας αυταρχικής, επαναλαμβάνω, διοίκησης μπορεί να εξελιχθεί σε θηλιά και ανάλογα να τη χειρίζεται εκείνος ο οποίος την εξουσιάζει.

Λυπάμαι που πρέπει να πω ότι η παράταξή μας, κύριε υπουργέ της Δικαιοσύνης, δοκιμάστηκε τον τελευταίο καιρό σε δύο άξονες, σε δύο επίπεδα: Στον κοινωνικό με την απόπειρα εισαγωγής των γνωστών προτάσεων για το ασφαλιστικό σύστημα, τις οποίες ευτυχώς πήρε πίσω ο συνάδελφός σας υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση - κι ελπίζω οριστικά - και βεβαίως μ' αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο αφορά στους θεσμούς, στη δημοκρατία, στην ελεύθερη λειτουργία του πολιτεύματος, το οποίο εισάγετε εσείς.

Διευρύνω τη σκέψη μου στον ευρύτερο περίγυρο στον οποίο μέλλει να πορευτεί η χώρα μας κάτω από καθοδηγήσεις, ελέγχους και εποπτείες για να πω ότι όταν στο 146 π.Χ. με τη μάχη της Λευκόπετρας η Ελλάδα έγινε ρωμαϊκή επαρχία, ο Πλούταρχος έγραφε: «Οι Ελληνες έχουν τόση ελευθερία όση τους αναγνωρίζει η Ρώμη». Πολύ φοβάμαι μήπως βρεθεί και κανένας Πλούταρχος στο μέλλον για να ξαναγράψει ότι οι Ελληνες έχουν τόση ελευθερία όση τους αναγνωρίζει η νέα Ρώμη. Σε ό,τι με αφορά, πρέπει να πω ότι οι Ελληνες έχουν τόση ελευθερία όχι όση τους αναγνωρίζουν, αλλά όση δικαιούνται να έχουν. Και δικαιούνται ακέραιη την ελευθερία. Και στο όνομα της ακέραιης ελευθερίας καταψηφίζω το νομοσχέδιο».

Ανεβαίνοντας στο βήμα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σήφης Βαλυράκης, σημείωσε, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

«Στο άρθρο 4, η υπαγωγή κακουργημάτων του 187 του Ποινικού Κώδικα στα εφετεία κακουργημάτων και ο πλήρης αποκλεισμός των μεικτών ορκωτών δικαστηρίων προτείνεται με το επιχείρημα ότι τα μέλη των εφετείων διακρίνονται για την εμπειρία και τη νομική κατάρτισή τους. Ο νομοθέτης εκδηλώνει εδώ δυσπιστία προς τους ενόρκους.

Εμένα μου φαίνεται τραγικό το ότι εισαγάγουμε στην πολιτική δίκη τον αποκλεισμό - ως σηματοδότηση της λαϊκής παρουσίας - της λαϊκής κυριαρχίας, εξ ονόματος της οποίας απονέμεται η δικαιοσύνη.

Θα μείνω στο εξής επιχείρημα. Λέτε ότι το οργανωμένο έγκλημα - εδώ μιλάμε κυρίως για τρομοκρατία - θα μεθοδεύσει, θα εκβιάσει. Ξέρετε, μεθοδεύεις πολύ πιο εύκολα ένα συγκεκριμένο αριθμητικά σώμα. Τον ένορκο που πληρώνεται είναι πολύ δυσκολότερο. Και βεβαίως μην ξεχνάτε ότι και οι Ελληνες δικαστές έχουν αποτελέσει στόχους και έχουν θύματα επίσης, μια συγκεκριμένη περίοδο, την οποία πρέπει να τη δούμε.

Σας είπα χθες ότι οι μυστικές υπηρεσίες, η ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών - και προκύπτει αυτό εξ εγγράφων που κατέθεσα - αντί να διώκει το δολοφόνο, μεθόδευε συκοφαντικά σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου, του ΠΑΣΟΚ και των στελεχών του. Ελπίζω ότι έχουμε φύγει απ' αυτό το κλίμα, παραμένει όμως ότι όταν ανοίγουν οι φάκελοι Μπακογιάννη, τότε βρίσκονται μέσα τα ίδια χαλκευμένα έγγραφα που διακινούνται στα δημοσιεύματα του Τύπου, ως ανακριτικό υλικό και πειστήρια. Δηλαδή οι ίδιες οι υπηρεσίες που θα εδίωκαν τη δολοφονία του βουλευτή βυσσοδομούσαν και ασχολούντο αποκλειστικά περίπου στο να επιρρίψουν την ευθύνη στην τότε αντιπολίτευση. Και αυτό είναι ένα ζήτημα και για τη δημοκρατία, αλλά κυρίως είναι ένα ζήτημα που αφορά την ουσία στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Κατηγορείται η Ελλάδα. Με συγχωρείτε, αλλά όταν η χώρα κατηγορείται ως περιθάλπουσα την τρομοκρατία, τότε εδώ τι κάνουμε; Κατ' αρχήν με πολύ μεγάλη αφέλεια - για να μη χρησιμοποιήσω άλλη λέξη - κατηγορούμε ο ένας τον άλλον. Γιατί αυτά άκουσα από τον συνάδελφο εισηγητή και είδα ως κλίμα και από άλλους. Οτι το ΠΑΣΟΚ υστερεί. Και εδώ σπεύδει όλη η ελληνική Βουλή να ψηφίσει νόμο αποδεχόμενη πολιτικά και ουσιαστικά την κατηγορία.

Επιτρέψτε μου να σας πω ένα πράγμα: Πράγματι όλοι θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία. Εγώ δεν έχω αμφιβολία γι' αυτό. Αλλά όταν είναι διάτρητη η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, όταν η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ουσιαστικά είναι υπό τον έλεγχο των αμερικανικών υπηρεσιών για δέκα χρόνια τώρα, τότε τι κάνουμε;

Η CIA εκτός από την όποια δράση της, ελέγχει ουσιαστικά την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Η CIA και το FBI έχουν ειδικές ομάδες συνεργασίας, πλήρη εποπτεία και έλεγχο στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Εδώ ήρθαν επίσης και οι αγγλικές υπηρεσίες. Με συγχωρείτε, αλλά με την υπεροπλία την τεχνολογική και την πληροφορική στον τομέα της τεχνολογίας και των πληροφοριών που έχουν οι υπηρεσίες και οι χώρες αυτές, είμαστε υπόλογοι διότι δεν έχουμε συλλήψεις, ενώ υπάρχει μία δράση καθαρά επαγγελματική, με τρομερή δυνατότητα πληροφοριών.

Σας λέω λοιπόν ότι η δική μου εκτίμηση είναι ότι όσο δε θωρακίζεται η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, όσο εμείς νομίζουμε αφελώς ότι τέτοιοι ειδικοί νόμοι θα μας προστατεύσουν, τόσο - επιτρέψτε να σας πω - κάθε επώνυμος, βουλευτές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, οποιοσδήποτε επώνυμος σε αυτόν τον τόπο, είναι υποψήφιο θύμα της αποσταθεροποίησης και της διπλωματικής σε βάρος της χώρας μας διαπραγμάτευσης».

Σε γραπτή δήλωσή του, με ημερομηνία 7/6/01, ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ, Σήφης Βαλυράκης, σημειώνει τα παρακάτω:

«Η Ελλάδα είναι σταθεροποιητικός παράγοντας και η μόνη χώρα στην ευρύτερη περιοχή με δεδομένη πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας και αυτό είναι το κυριότερο διπλωματικό, διαπραγματευτικό μας επιχείρημα, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και μέσα στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το πλεονέκτημά μας σε όλα τα διεθνή φόρα ή τις διμερείς και πολυμερείς επαφές και διαπραγματεύσεις με άλλες χώρες.

Η τρομοκρατία όπως εμφανίζεται με τη δράση κυρίως της "17η Ν" αποδυναμώνει και υπονομεύει αυτή ακριβώς τη δυνατότητα της χώρας μας. Η ανάγκη για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας λοιπόν, είναι ζήτημα όχι μόνο Δημοκρατίας και ομαλής Δημοκρατικής εξέλιξης, αλλά και προστασίας των Εθνικών Συμφερόντων της πατρίδας μας.

Το Νομοσχέδιο που εισηγείται η κυβέρνηση και υπερψηφίζει η αντιπολίτευση της ΝΔ, ως δικαίωση της πολιτικής της, θα είναι σε λίγο νόμος δεσμευτικός για τον πολίτη. Η ψήφιση του νόμου αυτού, με συνοπτικές καθόλου κολακευτικές, για την εικόνα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μεθοδεύσεις, με την παρουσία ελαχίστων βουλευτών και με παραβίαση της αρχής της δεδηλωμένης πλειοψηφίας, είναι πρωτοφανής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Η ομόφωνη απόφαση όλων των βουλευτών του ελληνικού Κοινοβουλίου να παταχτεί η τρομοκρατία, δε βρίσκει την έκφρασή της σε ένα νομοσχέδιο ατελέσφορο απέναντι στο πρόβλημα. Ενα νομοσχέδιο συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Η ανάγκη προάσπισης της δημοκρατίας και της χώρας, η ανάγκη συγκρότησης ολοκληρωμένης πολιτικής απέναντι στην τρομοκρατία υποβαθμίζεται. Και εν πολλής στην ουσία αποσιωπάται.

Ως μέλος της Εθνικής αντιπροσωπείας αισθάνομαι ότι η κυβέρνηση κινείται εκτός των πολιτικών και των θεσμικών της δεσμεύσεων. Εκτός κυβερνητικού προγράμματος και εκτός πλαισίου κυβερνητικών δηλώσεων.

Οχι μόνο καταψηφίζω το νομοσχέδιο αλλά θεωρώ την πολιτική και τη διαδικαστική πρακτική που ακολουθήθηκε, εκτός της ψήφου εμπιστοσύνης που έχω δώσει».

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σταύρος Μπένος, παίρνοντας το λόγο, σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα, τα εξής:

«Εγώ είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι το νομοθέτημα είναι ετεροβαρές. Ενώ κατά την άποψή μου θα είναι ατελέσφορο ως προς την πάταξη της τρομοκρατίας, φοβάμαι ότι θα είναι αρκετά επαχθές και επώδυνο για την κοινωνία των πολιτών και τους πολίτες της χώρας στο πεδίο του κράτους δικαίου και των ατομικών τους δικαιωμάτων. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Υπάρχει ένα πλήθος διατάξεων επιβαρυντικών για τα ατομικά δικαιώματα, που αν τις δει κανένας, μία προς μία, θα μπορούσε η κάθε μια απ' αυτές ξεχωριστά απομονωμένη να είναι συζητήσιμη. Να απαριθμήσω μερικές απ' αυτές. Το άρθρο 1, η μετατροπή δηλαδή του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα που μπορεί να οδηγήσει και σε κάθειρξη μέχρι δέκα ετών, όχι για ένα έγκλημα που έχει τελεστεί αλλά για την επιδίωξη ενός εγκλήματος.

Σε άλλο άρθρο καταργείται το Σώμα των Ενόρκων. Σε άλλο άρθρο που θεσμοθετείται η λεγόμενη "ανακριτική διείσδυση" - εγώ πιστεύω ότι θα ήταν πιο σωστός ο όρος "αστυνομική διείσδυση" - χωρίς καμία οριοθέτηση. Σε άλλο άρθρο δεν επιτρέπεται η αναίρεση μιας εγκληματικής πράξης, δεν έχει δηλαδή περιθώρια αναίρεσης ο κατηγορούμενος. Σε άλλο άρθρο που προστατεύεται η ανωνυμία των μαρτύρων μέχρι την ακροαματική διαδικασία. Και σε άλλο άρθρο, που το θεωρώ και το πιο επώδυνο όχι για τους λόγους που αναφέρθηκαν οι συνάδελφοι αλλά για άλλους λόγους που θα τους εξηγήσω ευθύς αμέσως, για το πώς χρησιμοποιούμε το DNA.

Ολα αυτά όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, αν τα δούμε σωρευτικά, πώς επιδρά το ένα στο άλλο, μπορεί να μας οδηγήσουν σε οδυνηρά αποτελέσματα.

Ελπιζα ότι στο Κοινοβούλιο θα γινόταν μια συζήτηση διαφορετικού τύπου. Οπως είπα και στην αρχή της ομιλίας μου, το θέμα αυτό ανέδειξε τις διαχωριστικές γραμμές. Ελπιζα η παράταξή μου να είναι πιο κοντά στις αγωνίες, τα βιώματα και το αξιακό φορτίο της Αριστεράς. Δεν ήθελα να βρεθεί τόσο κοντά με την αισθητική της Δεξιάς σε αυτό το ζήτημα. Δεν την ήθελα να ταλαντεύεται.

Νομίζω ότι είναι μια στιγμή άσχημη για τη δημοκρατική, για την προοδευτική παράταξη. Πολύ περισσότερο γιατί ήλπιζα ότι μέσα στο Κοινοβούλιο θα είχαμε το περιθώριο να κάνουμε κάποιες βελτιώσεις προκειμένου αυτό το νομοσχέδιο να μην είναι τόσο απειλητικό για την κοινωνία των πολιτών, για τους πολίτες αυτής της χώρας.

Επειδή είναι προφανές ότι πιθανότατα δε θα προκύψει ονομαστική ψηφοφορία, εγώ θέλω να δηλώσω ευθαρσώς ότι αν προέκυπτε θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας θα καταψήφιζα το νομοσχέδιο».