Σε εκδήλωση, στο Περιστέρι, που διοργάνωσε η Κομματική Επιτροπή Ενέργειας της ΤΟ Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα «Ο "πράσινος" ενεργειακός πόλεμος και η έκρηξη της ενεργειακής φτώχειας. Οργανώνουμε τη λαϊκή αντεπίθεση, φωτίζουμε τη σοσιαλιστική διέξοδο», μίλησε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ξεκινώντας την ομιλία του, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία, το ΝΑΤΟ, οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού, συγκρούονται πλέον ανοιχτά για το ξαναμοίρασμα των αγορών με την Κίνα, τη Ρωσία και τους συμμάχους τους που σχηματίζουν σιγά - σιγά τον αντίπαλο ευρασιατικό άξονα. Και όλοι αυτοί μαζί σημαδεύουν τους λαούς, το εισόδημά μας, τα δικαιώματά μας και την ίδια τη ζωή μας. Ολοι αυτοί μας βομβαρδίζουν εδώ προς το παρόν με ανατιμήσεις και αλλού ήδη με πραγματικές βόμβες. Και αυτό συμβαίνει τώρα, δεν θα συμβεί στο μέλλον. Είναι επομένως επείγουσα ανάγκη να απαντήσουμε, να διεξάγουμε απέναντί τους τον δικό μας δίκαιο ταξικό πόλεμο.

Εχουμε στα χέρια μας ένα σημαντικό όπλο. Οι εξελίξεις μας βοηθούν να αποκαλύψουμε πλέον πιο εύκολα τον πραγματικό εχθρό των εργαζομένων. Να φωτίσουμε ότι τα ψέματα τέλειωσαν, οι συνεχείς υποσχέσεις της άρχουσας τάξης για επιστροφή στην κανονικότητα ακούγονται πλέον αστείες.

Το γνωστό παραμύθι που μας καλούσε να κάνουμε λίγο υπομονή γιατί θα έρθει όπου να ΄ναι η ανάπτυξη για όλους, κατάντησε κακόγουστο ανέκδοτο. Το ακούσαμε στη μεγάλη κρίση του 2008 και στη νέα κρίση του 2020. Μας παρουσίασαν πολλούς ενόχους, τους κερδοσκόπους του χρηματιστηρίου, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, την τρέλα του Πούτιν, για να αθωώσουν τον πραγματικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα. Ομως, η προπαγάνδα τους όσο καλή και αν είναι, δεν μπορεί να κρύψει τη σαπίλα και τα αδιέξοδα του σημερινού συστήματος.

Πρέπει και μπορούμε να αποκαλύψουμε τι κρύβεται πίσω απ' την άθλια προπαγάνδα τους και να καλέσουμε σε αγωνιστικό συναγερμό. Πίσω απ' τα προσχήματα που επικαλούνται, κρύβεται ο ανελέητος ανταγωνισμός για τις σφαίρες επιρροής, για τα μερίδια αγοράς στην ΕΕ του αμερικανικού LNG και του ρωσικού φυσικού αερίου, για το αν μια χώρα θα αγοράσει αμερικανικά "F-35" ή ρωσικούς "S-400", για το ποιος θα ελέγξει την Αζοφική και τη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. (...)».

Στη συνέχεια, ο ομιλητής αναφέρθηκε στις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τονίζοντας:

«Στη συγκεκριμένη φάση ο πόλεμος, η στρατιωτική αναμέτρηση, δεν υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό τον οικονομικό ανταγωνισμό των αντίπαλων στρατοπέδων, αλλά διεξάγεται παράλληλα και ταυτόχρονα με αυτόν.

Δίπλα στη στρατιωτική αιματηρή αναμέτρηση, προς το παρόν στο έδαφος της Ουκρανίας, κλιμακώνεται ο οικονομικός, ενεργειακός, νομισματικός πόλεμος σε διεθνή κλίμακα.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ επιβάλλουν πακέτα κυρώσεων που, όπως θα δούμε, δεν πλήττουν τελικά μόνο τη ρωσική οικονομία, αλλά σε μεγάλο βαθμό και τη γερμανική».

«Η κυριότερη παράμετρος που μπορεί να οξύνει τις αντιθέσεις στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο και μέσα στην ΕΕ, είναι η πρόταση για γρήγορη απεξάρτηση απ' το ρωσικό φυσικό αέριο.

Στο βαθμό που γίνονται βήματα σ' αυτήν την κατεύθυνση κερδισμένες βγαίνουν προφανώς οι ΗΠΑ, που θα εξάγουν σε υψηλές τιμές στην ΕΕ περισσότερο αμερικανικό LNG, μειώνοντας ταυτόχρονα τους ρωσικούς μοχλούς πίεσης στην ΕΕ. Στους νικητές θα βρεθούν και οι Ελληνες εφοπλιστές, το βαρύ πυροβολικό της ελληνικής άρχουσας τάξης, που ελέγχουν ήδη το 22% της παγκόσμιας χωρητικότητας των πλοίων μεταφοράς LNG.

Για τη Γερμανία όμως και άλλα κράτη της ΕΕ που εξαρτώνται σήμερα σημαντικά απ' το ρωσικό φυσικό αέριο, οι συνέπειες είναι ήδη αρνητικές και μπορούν να γίνουν καταστρεπτικές στην περίπτωση μιας απότομης διακοπής της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου.

Στην πραγματικότητα, μια άμεση αντικατάσταση των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου προς την ΕΕ είναι αδύνατη την επόμενη τριετία. Οι δυνατότητες άμεσης αύξησης των εισαγωγών LNG απ' τις ΗΠΑ και το Κατάρ, καθώς και μέσω αγωγών από Αζερμπαϊτζάν και Αλγερία, είναι πολύ περιορισμένες. Αυτό δεν αφορά μόνο τις διαθέσιμες ποσότητες αλλά και τις υπάρχουσες περιορισμένες υποδομές μεταφοράς και αποθήκευσης στην ΕΕ.

Ηδη οι περισσότερες πηγές αερίου σ' όλο τον πλανήτη δουλεύουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους και "δεν υπάρχει τίποτ' άλλο σημαντικό να γίνει άμεσα". Η "Gazprom" παράγει σήμερα περισσότερο απ' όσο παράγουν μαζί η BP, η "Shell", η "ExxonMobil", η "Chevron" και η σαουδαραβική "Aramco". Για να αντισταθμιστεί το ρωσικό φυσικό αέριο στην ΕΕ θα χρειαστούν ετησίως 112 εκατ. τόνοι LNG, ενώ οι ΗΠΑ παράγουν σήμερα μόνο 70 εκατ. τόνους. Αλλά και για να μην κατευθυνθεί το αμερικανικό LNG προς τις αγορές της Ασίας και να προτιμήσει την ΕΕ, πρέπει οι τιμές στην Ευρώπη να διατηρηθούν πολύ ψηλά.

Αλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως του βιοαερίου και του υδρογόνου, θέλουν χρόνια για να υπάρξει σοβαρό αποτέλεσμα. Γι' αυτό και οι γερμανικοί σύνδεσμοι της χημικής βιομηχανίας και της αυτοκινητοβιομηχανίας πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση να βρει μια συμβιβαστική λύση. Γι' αυτό επίσης οι κυβερνήσεις της Σλοβενίας, της Ουγγαρίας και πιο διστακτικά της Αυστρίας δεν αποκλείουν την αποδοχή κάποιων ρωσικών απαιτήσεων. (...)

Τα κράτη - μέλη της ΕΕ δεν έχουν όλα τον ίδιο βαθμό εξάρτησης απ' το φυσικό αέριο. Η Γαλλία στηρίζεται στην πυρηνική Ενέργεια, ενώ η Γερμανία είχε αναπτύξει προνομιακές σχέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία, με τους αγωγούς "Nord Stream" και "Nord Stream II" (...)».

«Ο στόχος της απεξάρτησης της ΕΕ απ' το ρωσικό φυσικό αέριο αναβαθμίζει αντικειμενικά για το ΝΑΤΟ τη σημασία ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου για την παραγωγή και τη μεταφορά Ενέργειας. Η ενεργειακή διάσταση συμπληρώνει και υπογραμμίζει τη σημασία της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ για την περικύκλωση της Ρωσίας και τη συγκράτηση της δύναμης της Κίνας.

Ετσι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αυξάνουν τις πιέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις, για να διαμορφωθούν όροι ασφαλούς μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας προς την ΕΕ (π.χ. ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας με Αίγυπτο/EuroAfrica και το Ισραήλ/EuroAsia) καθώς και φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή. Σε αυτήν την κατεύθυνση προβάλλεται όλο και περισσότερο η έννοια του ΝΑΤΟικού εδάφους/χώρου, όπου θα υπάρχει στην ουσία "συγκυριαρχία" των εμπλεκόμενων κρατών υπό την εποπτεία και διαιτησία των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ για να ρυμουλκήσουν την Τουρκία προχωρούν σε Στρατηγικό Διάλογο μαζί της και δηλώνουν, με επιστολή του State Department, την πρόθεσή τους να ξεπαγώσουν την πώληση μαχητικών "F16".

Σε αυτό το πλαίσιο, οι απαιτήσεις της τουρκικής αστικής τάξης για να συνεχίσει να συνδράμει τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ δεν περιορίζονται μόνο στη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Αφορούν και τη διεκδίκηση αναβαθμισμένου ρόλου στη μεταφορά Ενέργειας (...) Καθόλου τυχαία η Τουρκία βάζει πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ακόμα και την κυριαρχία ελληνικών νησιών, την ώρα που αναβαθμίζει τον διπλωματικό της ρόλο ως διαμεσολαβητής με τη Ρωσία. Συζητά νέα σχέδια μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ, αλλά και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προς την ΕΕ, ζητώντας ανταλλάγματα επέκτασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στην Ανατολική Μεσόγειο.

Την ίδια στιγμή, η ελληνική αστική τάξη, για να αναβαθμίσει τη θέση της επιλέγει τον ρόλο του σημαιοφόρου στα επικίνδυνα πολεμικά και οικονομικά ευρωατλαντικά σχέδια. Δεν μιλάμε για έναν μελλοντικό κίνδυνο. Η ελληνική εμπλοκή γίνεται ήδη βαθύτερη με την εφαρμογή των οικονομικών κυρώσεων της ΕΕ, τον ενεργό στρατιωτικό ρόλο των βάσεων, απ' τα Χανιά έως την Αλεξανδρούπολη, τις στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων, τη δημιουργία και αναβάθμιση των σταθμών μεταφοράς αμερικανικού LNG στα Βαλκάνια, όπου δεσπόζει προς το παρόν το ρωσικό φυσικό αέριο.

Οι σταθμοί LNG στη Ρεβυθούσα, στους Αγίους Θεοδώρους, στην Αλεξανδρούπολη, ανήκουν εκτός των άλλων σε ανταγωνιστικά συμφέροντα. Για την υλοποίηση του ατλαντικού σχεδίου προωθείται και η Εγνατία των τεσσάρων λιμανιών της Βόρειας Ελλάδας, δηλαδή της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και της Ηγουμενίτσας.

Για τα συμφέροντα μιας χούφτας εφοπλιστικών, τραπεζιτικών και ενεργειακών ομίλων, η κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά του πολέμου και παράλληλα παζαρεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα. Γι' αυτό και όλα τα αστικά κόμματα άκουσαν ευλαβικά μέσα στη Βουλή το κήρυγμα του Ζελένσκι και του φασιστικού τάγματος του Αζόφ».

«Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κάλπικη κριτική στη ΝΔ για την επιλογή της βίαιης απολιγνιτοποίησης, την ανοχή στον σχηματισμό καρτέλ και στην κερδοσκοπία και την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Προσπαθεί ξανά να συσκοτίσει τις εγκληματικές ευθύνες του και να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και ο Βαρουφάκης είναι συνένοχοι στο έγκλημα της "πράσινης μετάβασης", που φέρνει σήμερα σε απόγνωση τη λαϊκή οικογένεια, τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους.

Η πολιτική της απολιγνιτοποίησης, με το σταδιακό κλείσιμο των λιγνιτικών σταθμών, η αποδοχή των κοινοτικών δεσμεύσεων για το εμπόριο ρύπων και η ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε βασικό καύσιμο μετάβασης, υλοποιήθηκε απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση αυτών των αντιλαϊκών κατευθύνσεων διαμόρφωσε ως κυβέρνηση το 2018 το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), το οποίο με δευτερεύουσες αλλαγές υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Την τετραετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η παραγωγή ρεύματος από εγχώριο λιγνίτη μειώθηκε κατά 50%, έκλεισαν οι λιγνιτικές μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς και δεν προχώρησε η κατασκευή νέων μονάδων.

Η σημερινή κυβέρνηση έδωσε τη χαριστική βολή. Η λιγνιτική παραγωγή καλύπτει πλέον μόνο το 10% του συνολικού ενεργειακού μείγματος. Τα εξορυκτικά πεδία της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία εγκαταλείφθηκαν χωρίς εξοπλισμό και προσωπικό. Τα σχέδια για εκσυγχρονισμό μονάδων, όπως του Αγίου Δημητρίου και της Μελίτης εγκαταλείφθηκαν. Με το σχέδιο εθελούσιας εξόδου αποχώρησαν 1.800 μόνιμοι και 700 εποχιακοί εργαζόμενοι.

Σ' αυτές τις συνθήκες, η προσωρινή αναγκαστική επαναφορά των εγκαταλειμμένων λιγνιτικών μονάδων και των ορυχείων θα έχει πρόσθετα κόστη που θα φορτώσουν νέα βάρη στις δικές μας πλάτες.

Ομως η συνενοχή των αστικών κομμάτων δεν αφορά μόνο την απολιγνιτοποίηση. Ολοι μαζί στήριξαν την εγκατάλειψη της αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων, μέχρι να καταλήξουν τα παζάρια της συνεκμετάλλευσης και της συγκυριαρχίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Το ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη πρωταγωνίστησε στην εγκατάλειψη των εξορύξεων.

Ολοι στηρίζουν τις νέες επιλογές της κυβέρνησης που θα αυξήσουν, αντί να μειώσουν, την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, με αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρικού ρεύματος απ' το Ισραήλ και την Αίγυπτο με βάση τα σχέδια EuroAsia και EuroAfrica, καθώς και απ' τα πυρηνικά εργοστάσια της Βουλγαρίας. Αυτές οι επιλογές που στηρίζονται σε σύγχρονα δίκτυα μεταφοράς αυξάνουν και τον κίνδυνο διακοπής της μεταφοράς Ενέργειας, καθώς ο τεχνολογικός έλεγχός τους απ' το ελληνικό κράτος δεν είναι πρακτικά διασφαλισμένος.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι επίσης συνένοχοι για τη βαριά έμμεση φορολογία στα καύσιμα. Η εκτίναξη των κρατικών εσόδων από έμμεσους ειδικούς φόρους στην Ενέργεια ως ποσοστό του ΑΕΠ υλοποιήθηκε με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων. Ετσι φτάσαμε το 50% της τιμής που πληρώνουμε για το πετρέλαιο, για τα καύσιμα, να είναι κρατικοί φόροι που καταλήγουν σε μεγάλο βαθμό και πάλι στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχαν οι κρατικοί φόροι και δεν έπρεπε να διασφαλιστεί το κέρδος των εισαγωγών, των ομίλων διύλισης και της χονδρικής εμπορίας, οι τιμές θα μπορούσαν να είναι μικρότερες απ' το 1/5 των σημερινών».

«Εξίσου αστεία και κάλπικη είναι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση της ΝΔ για τη δημιουργία καρτέλ και την ανοχή στην κερδοσκοπία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι συνένοχοι για την "απελευθέρωση του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας", σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που είναι μια μορφή λειτουργίας της απελευθερωμένης αγοράς. Το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που απ' τη φύση του είναι το βασίλειο της κερδοσκοπίας, ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τότε ο Τσίπρας και ο υπουργός Σταθάκης μάς εξηγούσαν για τα οφέλη απ' την αύξηση των επιχειρηματικών ευκαιριών και του διασυνοριακού εμπορίου. Τώρα τονίζουν ότι η τιμή στην χονδρεμπορική αγορά στην Ελλάδα είναι συνεχώς η υψηλότερη στην ΕΕ, το οποίο δεν αληθεύει.

Πιστεύουν ότι μπορούν να μας κοροϊδέψουν!

Η αλήθεια είναι ότι οι ίδιοι στήριξαν στην πράξη ενεργά τη δημιουργία του καρτέλ των ΑΠΕ.

Ολοι μαζί διασφάλισαν το σύστημα εγγυημένων τιμών από το κράτος, με τις οποίες πληρώνονται σταθερά οι παραγωγοί ΑΠΕ διασφαλίζοντας καταρχάς σίγουρα κέρδη.

Ολοι μαζί επέβαλαν τα χαράτσια, τα "πράσινα" ειδικά τέλη, τους "πράσινους" φόρους που γεμίζουν τα κρατικά ταμεία του Ειδικού Λογαριασμού για τις επιχειρήσεις ΑΠΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έσπευσε να καλύψει ένα έλλειμμα 800 εκατ. ευρώ στον Ειδικό Λογαριασμό Ενίσχυσης των μεγάλων ομίλων. Η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ότι αύξησε ξανά το έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού και έθεσε σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των "πράσινων" επενδύσεων. Αυτά έλεγε ο Τσίπρας στον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων των ΑΠΕ και ασκούσε κριτική στην επιλογή της ΝΔ να μειώσει τα "πράσινα" χαράτσια, του ΕΤΜΕΑΡ.

Χάρη σ' αυτό το καθεστώς των εγγυημένων τιμών βγάζουν οι όμιλοι των ΑΠΕ και τα υπερκέρδη, για τα οποία μιλά τώρα αποσπασματικά ο ΣΥΡΙΖΑ».

«Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας. (...)

Είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός του σοσιαλισμού που μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών, για να εξαλειφθούν η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας απ' τις εισαγωγές, να προστατευτεί η ασφάλεια των εργαζομένων, το περιβάλλον και η υγεία των κατοίκων. (...)

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα και χειροπιαστά τι μπορεί να διασφαλίσει ο σοσιαλισμός σήμερα στην Ελλάδα:

1) Αφού θα απαλλαγούμε απ' τις δεσμεύσεις του εμπορίου ρύπων και γενικότερα της "πράσινης μετάβασης" της ΕΕ, τα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη θα μπορούν να αξιοποιηθούν ξανά για την ηλεκτροπαραγωγή με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης, που θα αξιοποιούν και τις νέες τεχνολογίες δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα. Θα μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν για την παραγωγή υδρογόνου.

2) Θα προχωρήσει η κατασκευή νέων μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων για να αυξηθεί η σχετική ηλεκτροπαραγωγή, συμβάλλοντας και στις ανάγκες άρδευσης στον τομέα της αγροτικής παραγωγής. Δεν θα εξαρτάται πλέον ο βαθμός συμμετοχής των υδροηλεκτρικών έργων απ' τον ανταγωνισμό των ομίλων και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

3) Απαλλαγμένη απ' τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η εργατική εξουσία θα συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, με προτεραιότητα στα εντοπισμένα κοιτάσματα του Ιονίου, του Β. Αιγαίου και νότια της Κρήτης.

4) Θα δοθεί έμφαση στην εξοικονόμηση Ενέργειας και στην αναβάθμιση της εγχώριας παραγωγής υποδομών για την αξιοποίηση των ΑΠΕ, απ' την κατασκευή ανεμογεννητριών μέχρι τον οικιακό εξοπλισμό, με προτεραιότητα τους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Σ' αυτό το πλαίσιο θα μειωθεί δραστικά η αξιοποίηση του φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή.

5) Με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα προσδιοριστεί το μέγεθος, η ορθή κατανομή και η χωροθέτηση των αιολικών πάρκων για να αποφευχθεί ο κορεσμός συγκεκριμένων περιοχών με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες στα δάση και στον υδροφόρο ορίζοντα. Αντίστοιχα θα προσδιορίζεται ο βαθμός αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας και της εγχώριας γεωθερμίας που έχει υψηλό συντελεστή απόδοσης.

Πάνω απ' όλα, ο σοσιαλισμός θα κατοχυρώσει ότι τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, η υγεία και η ίδια η εργατική δύναμη δεν θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα».

«Η ελπίδα βρίσκεται στη δική μας δύναμη, στην οργάνωση του δικού μας αγώνα. Και αυτή η δύναμη, η δύναμη του λαού όταν αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα χέρια του είναι πολύ μεγάλη. Δεν μπορεί να τη νικήσει κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο.

Αυτή η δύναμη του απλού εργαζόμενου όταν αποφασίσει να δράσει συλλογικά, να σημαδέψει και να αναμετρηθεί με τον πραγματικό αντίπαλό του, φάνηκε σ' όλες τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας.

Ας θυμηθούμε πώς ακυρώθηκε στη χώρα μας η επιστράτευση μέσα στη γερμανική κατοχή το '43. Ας θυμηθούμε τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, την ηρωική δράση στις εξορίες και στις φυλακές, τη δράση ενάντια στη χούντα του '67, τους αγώνες μετά την πτώση της δικτατορίας.

Μέσα σ' αυτό το καμίνι του καθημερινού αποφασιστικού αγώνα, του δίκαιου ταξικού πολέμου της εργατικής τάξης, του λαού, διαμορφώθηκαν και οι ηρωικές μορφές που έφτασαν στο ύψος του Μπελογιάννη».

«Σας καλούμε να μην εναποθέσετε τις ελπίδες σας στη μάταιη αναζήτηση απ' τα πάνω μιας καλύτερης κυβέρνησης, ενός δήθεν μικρότερου κακού απ' την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ολοι συμφωνούν με τις δεσμεύσεις, τις κυρώσεις και τα σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Σας καλούμε να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ, να παλέψουμε όλοι μαζί για να νικήσει πραγματικά ο λαός, για να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Να βαδίσουμε όλοι μαζί αγωνιστικά, για να ακυρώσουμε τα σχέδια της άρχουσας τάξης που οδηγούν μέχρι και στην άμεση εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Να διαμορφώσουμε και να διευρύνουμε τις μαχητικές πρωτοπόρες δυνάμεις, που θα βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα. Ωστε ακόμα κι αν θελήσουν να μας οδηγήσουν στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, να μην επιστρέψουμε μετά στο βάλτο του συστήματος της εκμετάλλευσης που γεννά τον πόλεμο και τη φτώχεια.

Κατανοούμε τις απαιτήσεις των ιστορικών στιγμών που διανύουμε. Κατανοούμε την ευθύνη μας. Στηριζόμαστε στη μεγάλη πείρα απ' την ηρωική Ιστορία ενός αιώνα. Στηριζόμαστε στο σύγχρονο επαναστατικό μας Πρόγραμμα. Εχουμε σχέδιο για το σήμερα και το αύριο. Προχωράμε με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης. Βαδίζουμε αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής, για να γράψουμε τις δικές μας σελίδες στην Ιστορία της κοινωνικής απελευθέρωσης».