Από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη

Κατά τις εργασίες της Συνδιάσκεψης μεταφέρθηκαν πλούσια εμπειρία, πολύτιμα συμπεράσματα και γόνιμος προβληματισμός, μέσα σε νέες συνθήκες, «δύσκολες κι απαιτητικές», παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις. Η ανανέωση με νεότερες ηλικίες στις γραμμές του ΕΣΥΝ, οι εγγραφές νέων μελών και η ανάδειξη νέων ανθρώπων στα ΔΣ, η ίδρυση και η δράση δύο νέων Παραρτημάτων στη Νέα Μάκρη και στα Μεσόγεια που αγκαλιάστηκαν με ενδιαφέρον και ήδη έχουν δημιουργηθεί προϋποθέσεις για κοινές δράσεις ενημέρωσης και διεκδίκησης με συλλόγους γονέων και εκπαιδευτικούς, είναι μερικές από τις κατακτήσεις των τελευταίων ετών παρά τα εμπόδια που όρθωσαν οι περιορισμοί για τη διαχείριση της πανδημίας.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στα παλιά ιδεολογήματα που επανεμφανίζονται με νέο μανδύα, προκειμένου να αθωώσουν τη χρήση ναρκωτικών, αλλά και στην ανάγκη να αποδομείται η αντιεπιστημονική επιχειρηματολογία που τα συνοδεύει, όπως: Ο διαχωρισμός των χρηστών σε «λειτουργικούς» και «μη λειτουργικούς».

«Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το σύγχρονο "σκληρά - μαλακά" αλλά πιο προσαρμοσμένο και πιο καλά συνδεδεμένο με την ίδια την οικονομία και τις επενδύσεις γύρω από τα ναρκωτικά (...) Η εμπειρία από την κάνναβη έδειξε στα μονοπώλια ότι η ψυχαγωγική χρήση ναρκωτικών μπορεί να είναι πολύ κερδοφόρα. Οπότε είναι λογικό τα βλέμματα να στρέφονται και προς άλλα είδη ναρκωτικών (...) Οταν μιλάνε για λειτουργικό χρήστη ουσιαστικά μιλάνε για "υγιή χρήση ναρκωτικών", δηλαδή για μία χρήση η οποία υποτίθεται ότι θα αποτελεί μέρος της καθημερινής ή λιγότερο καθημερινής ρουτίνας ενός ανθρώπου. Υποτίθεται, δηλαδή, ότι η χρήση επιτρέπει μια φυσιολογική μέρα χωρίς βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες επιπτώσεις (...) Για την πρόληψη θα σημαίνει ουσιαστικά εκπαίδευση στη σωστή και λάθος χρήση, δηλαδή στο πώς μπορείς να χρησιμοποιείς σωστά μια ουσία. Ποια ουσία ταιριάζει στο προφίλ σου με βάση την προσωπικότητά σου;», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Ορέστης Παπαγιαννόπουλος, μέλος της Γραμματείας του ΕΣΥΝ.

Παράλληλα, ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην απογείωση της ατομικής ευθύνης για τη χρήση, ρίχνοντας στις πλάτες του χρήστη όλο το βάρος των οικονομικών, κοινωνικών και ψυχολογικών παραγόντων που τον οδήγησαν στην τοξικοεξάρτηση. Στην ιατρικοποίηση του φαινομένου της τοξικοεξάρτησης που εκφράζεται τόσο μέσω των επιχειρημάτων περί «χρόνιας υποτροπιάζουσας νόσου» που ξαναήρθαν στο προσκήνιο πρόσφατα, και στην υποτιθέμενη κοινωνική προσφορά των επενδύσεων στην κάνναβη, με την παραχώρηση αγροτικών εκτάσεων για την καλλιέργειά της.

«Η αγορά της κάνναβης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πλέον εγκαθιδρυμένη. Αυτό επετεύχθη με μία συστηματική και αδιάκοπη προσπάθεια, ώστε η χρήση της ή τουλάχιστον η ελεύθερη ύπαρξή της να απενεχοποιηθεί στις συνειδήσεις των λαών - κυρίως της νεολαίας - ώστε να αλλάξει και το νομοθετικό/ρυθμιστικό πλαίσιο για την καλλιέργεια, διακίνηση και εμπορία της με τις λιγότερες δυνατόν φωνές αντίστασης. Ως εγκαθιδρυμένη αγορά, λοιπόν, κάποιοι κερδίζουν από την κάνναβη και κάποιοι χάνουν. Ποιοι είναι οι μεν και ποιοι οι δε;

Η τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους αναγκάζει το μεγάλο κεφάλαιο να στραφεί σε νέες επενδύσεις με υψηλότερα ποσοστά κερδοφορίας. Τυχαίο που το θέμα της νομιμοποίησης ξεκίνησε σε χώρες με μεγάλη ανάπτυξη στον πρωτογενή τομέα, δηλαδή στην Αμερική και τον Καναδά;», υπογράμμισε η Λήδα Μαλάμη, εκ μέρους του Παραρτήματος Αθήνας.

Και συνέχισε: «Επειδή εδώ και χρόνια τα περιθώρια κερδών του μεγάλου κεφαλαίου στον πρωτογενή τομέα, εξαιτίας του μεγάλου ανταγωνισμού, είναι περιορισμένα, γίνεται προσπάθεια έστω και με ένα μικρό τμήμα των εκτάσεων που διαθέτουν να τις αξιοποιήσουν με νέες καλλιέργειες, μεγαλύτερης απόδοσης, όπως είναι και η κάνναβη.

Με ανάλογο τρόπο προσπαθούν να δελεάσουν και τους Ελληνες αγρότες, αποκρύπτοντας ότι η παραγωγή και η βιομηχανική επεξεργασία της κάνναβης δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση του μεγάλου κεφαλαίου (μεγάλες επενδύσεις) και οι αυτοαπασχολούμενοι αγρότες θα αποτελούν το άλλοθι στον κλάδο, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα έχουν συμμετοχή.

Η άλλη πτυχή είναι ακόμα πιο κυνική. Τα κέρδη που γίνονται έως τώρα παράνομα, χωρίς κρατικό έλεγχο, ήρθε η ώρα να τα εκμεταλλευτούν και να τα ενσωματώσουν στον κρατικό προϋπολογισμό και μερίδιό του να μοιραστεί και στις νόμιμες επιχειρήσεις. Ποιος χάνει, όμως; Εδώ είναι και η μεγάλη αποκάλυψη για το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού που είναι αδίστακτο και δίχως ηθικούς φραγμούς. Χάνει η κοινωνία συνολικά: Τοποθετούνται πόροι σε μη παραγωγικές για την κοινωνία επενδύσεις αντί να στραφούν σε τομείς που η κοινωνία έχει πραγματική ανάγκη. Η κοινωνία στερείται από εν δυνάμει ενεργά και δραστήρια μέλη, τα οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν».

Στο στόχαστρο τέθηκε και η πανσπερμία των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων που έχουν κατακλύσει και τις δομές κατά των εξαρτήσεων, όπου εκατοντάδες εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς Συλλογική Σύμβαση, η κάλυψη των κενών γίνεται προσωρινά με μετακινήσεις προσωπικού, χωρίς εκπαίδευση, με τραγικές συνέπειες στη συνέχεια της παρέμβασης προς τους εξυπηρετούμενους.

«Το ΕΣΥΝ ενώνει τη δράση του με:

Τους Συλλόγους Γονέων και Ενώσεις, εκεί που όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η σχολική διαρροή, η δυσκολία ενός παιδιού να ανταποκριθεί στις μαθησιακές ανάγκες, η δυσκολία απόκτησης επιβεβαίωσης μέσα στο σχολικό περιβάλλον, η κοινωνική περιθωριοποίηση διαμορφώνουν ένα ευάλωτο υπόβαθρο προκειμένου ένα παιδί να οδηγηθεί πιο εύκολα στη χρήση ουσιών αλλά και συνολικότερα στην υιοθέτηση εξαρτητικών συμπεριφορών.

Το εργατικό κίνημα, εκεί που τα στοιχεία μάς δείχνουν πως η ανεργία, η εντατικοποίηση, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η ένταση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου μπορούν να αποτελέσουν ενισχυτικούς παράγοντες στη χρήση. Εκεί που η χρήση γίνεται η λησμονιά μιας κουραστικής μέρας, το αντίδοτο στην ανία, το υποκατάστατο των ψυχικών αντοχών ή η απόλαυση της στιγμής όταν οι υπόλοιπες απολαύσεις στερεύουν.

Το γυναικείο κίνημα, την πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία.

Αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς διεκδικώντας την πρόσβαση στο δωρεάν αθλητισμό και πολιτισμό για όλους.

Αγωνιζόμαστε για την αληθινή ουσία της ζωής, ένας αγώνας που δεν είναι εύκολος ούτε γρήγορος. Ενας αγώνας όμως που μας δημιουργεί αισιοδοξία γιατί είναι δίκαιος και αναγκαίος», σημείωσε μεταξύ άλλων η Ιλιάνα Ναζεντιάδου, μέλος της Γραμματείας του ΕΣΥΝ.

Πρόκληση αποτελεί το κόψιμο κορδέλας από τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη στον πρώτο (από τους πέντε με τον μέχρι τώρα σχεδιασμό) Χώρο Εποπτευόμενης Χρήσης (ΧΕΧ) στην Ελλάδα, ο οποίος στεγάζεται στα γραφεία του ΟΚΑΝΑ, όπου οι χρήστες θα μαντρώνονται σε 4 τοίχους και θα προμηθεύονται κιτ με υλικό για την «ασφαλή χρήση» (σύριγγες, προφυλακτικά).

Ο πρωθυπουργός έμεινε «εντυπωσιασμένος από την ποιότητα του χώρου» ελεγχόμενου θανάτου. «Δεν ήταν - όπως θυμάστε - προφανές να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε αυτό το βήμα, να έχουμε έναν χώρο ελεγχόμενης χρήσης», εννοώντας τις αντιδράσεις μαζικών φορέων και των εργαζομένων στον χώρο της Πρόληψης και της Απεξάρτησης.

Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε πως «το βασικό μήνυμα το οποίο θέλουμε να στείλουμε είναι ότι δεν μπορούμε να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Αυτός είναι ένας χώρος ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες με ασφάλεια να κάνουν τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών»... Ενώ προχώρησε κι ένα βήμα παρακάτω, λέγοντας ότι «θα μπορούμε σύντομα να ελέγχουμε και την ποιότητα των ναρκωτικών».

«Πρέπει να διασφαλίσουμε τουλάχιστον την ασφάλεια των χρηστών, ώστε να μην καταφεύγουν σε μία πραγματικότητα που νομίζω ότι είναι πολύ οικεία σε όλους, σε ανεξέλεγκτη χρήση, σε πιάτσες, σε άλλα φαινόμενα τα οποία εν πάση περιπτώσει δεν συνάδουν με αυτό το οποίο θα φανταζόμασταν σε μία κοινωνία με στοιχειώδη ευαισθησία», ανέφερε ο πρωθυπουργός.

Με τα παραπάνω η κυβέρνηση με τον πιο χυδαίο και αντιεπιστημονικό τρόπο υλοποιεί ό,τι άφησε στη μέση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στερώντας το δικαίωμα στην απεξάρτηση και στη ζωή από χιλιάδες ανθρώπους. Θέλουν ουσιαστικά να σβήσουν ότι η απεξάρτηση είναι διαδικασία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνειδητοποίησης, ενισχύουν την αντίληψη περί «ατομικής ευθύνης» και μετατρέπουν ένα σύνθετο - πολυπαραγοντικό πρόβλημα σε ιατρικό και δημόσιας τάξης, πασπαλίζοντάς το με «ευαισθησία».

Με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία δηλώνει την πλήρη αντίθεση του Κόμματος με τη λειτουργία τέτοιων χώρων, επειδή ναρκοθετούν την πρόληψη και τη θεραπεία:

«Η λειτουργία του Χώρου Εποπτευόμενης Χρήσης (ΧΕΧ) του ΟΚΑΝΑ, στο κέντρο της Αθήνας, είναι ένα ακόμα βήμα προς τη διάλυση της Πρόληψης, της Θεραπείας και της Κοινωνικής Επανένταξης των χρηστών και των εξαρτημένων από ψυχοδραστικές ουσίες.

Η κυβέρνηση της ΝΔ υλοποιεί σήμερα τις νομοθετικές ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους ΧΕΧ, που υπερψηφίστηκαν από όλα τα υπόλοιπα κόμματα το 2019, εν ονόματι δήθεν της "μείωσης της βλάβης", ταυτόχρονα όμως στρώνοντας το έδαφος να νομιμοποιηθεί στην κοινωνική συνείδηση ότι η χρήση και η εξάρτηση από ναρκωτικά δεν είναι πρόβλημα, απλά δεν πρέπει να είναι ορατή.

Τόσο η διεθνής πείρα από τους 89 ΧΕΧ που λειτουργούν σε 8 χώρες της Ευρώπης, όσο και η εγχώρια πείρα από τη λειτουργία στη χώρα μας του Εποπτευόμενου Σταθμού Ελεύθερης Χρήσης "Οδυσσέας", που λειτούργησε (10/2013 - 8/2014) με ευθύνη του ΟΚΑΝΑ, δείχνουν ότι ούτε η χρήση και οι θάνατοι μειώθηκαν, ούτε οι "πιάτσες" άδειασαν. Αντιθέτως, σήμερα έχει πολλαπλασιαστεί η χρήση και η εξάρτηση από ψυχοδραστικές ουσίες, αυξάνεται διαρκώς το ποσοστό της πολυτοξικομανίας, μειώνεται διαρκώς η ηλικία πρώτης επαφής και εξάρτησης από ναρκωτικά.

Η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση της Πρόληψης και των "στεγνών" θεραπευτικών προγραμμάτων, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των πολιτικών "διαχείρισης της βλάβης", θα μειώσουν ακόμα περισσότερο το ατομικό και κοινωνικό κίνητρο για θεραπεία, και αυτό είναι που θα υπηρετήσουν και οι ΧΕΧ.

Το ΚΚΕ δεν στέκεται μοιρολατρικά απέναντι στο κοινωνικό φαινόμενο της τοξικομανίας. Αντιπαλεύει τις πολιτικές που στοχεύουν αποκλειστικά δήθεν στη "μείωση της βλάβης" από τα ναρκωτικά.

Διεκδικεί πρόληψη - θεραπεία - κοινωνική επανένταξη - έρευνα, που θα έχουν στο επίκεντρο τις αιτίες του φαινομένου της τοξικοεξάρτησης και την επίδραση που έχουν στη ζωή του κάθε ανθρώπου ως κοινωνικού όντος.

Η στάση απέναντι στα ναρκωτικά είναι στάση απέναντι στη ζωή και το μέλλον, στο πού "τοποθετεί" καθένας τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Εχουμε μέτωπο ενάντια σε ό,τι βάζει σε κίνδυνο το μυαλό και την ψυχή, σε ό,τι αφήνει τον άνθρωπο χωρίς απαιτήσεις από τη ζωή.

Για αυτό παλεύουμε για μια ζωή ΟΛΟΚΛΗΡΗ και ΟΧΙ με ΔΟΣΕΙΣ».