Εκδήλωση με τίτλο «Συναγερμός! Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο» πραγματοποίησαν το απόγευμα του Σαββάτου οι Τομεακές Οργανώσεις Καβάλας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην αίθουσα του κινηματογράφου «OSCAR», με ομιλητή τον Κώστα Παπαδάκη, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτή του ΚΚΕ.

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Κώστας Παπαδάκης σημείωσε πως καθώς συμπληρώνονται πάνω από 50 μέρες από το ξέσπασμα του πολέμου, είναι ανάγκη να μην επικρατήσουν η ρουτίνα και η συνήθεια στον λαό. «Ο λαός χρειάζεται όχι απλά να διατηρήσει το ενδιαφέρον του αλλά να εντείνει ανυποχώρητα την πάλη του, να σταθεί δίπλα στο ΚΚΕ ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, να σταθεί δίπλα στο ΚΚΕ ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στα καλέσματα κυβέρνησης κι άλλων κομμάτων που λένε στον λαό "τα κεφάλια μέσα" και να προσαρμοστεί σε ό,τι περισσεύει από το φαγοπότι των ομίλων», ανέφερε και πρόσθεσε: «Ναι, με το ΚΚΕ που θαρρετά ανέλαβε την ευθύνη και σε όλες τις μεγάλες στιγμές έπεσε μέσα, επιβεβαιώνεται και προφυλάσσει τον λαό από τον αιφνιδιασμό, τον προετοιμάζει για να οργανώσει πριν να είναι αργά την πάλη του».

Ο πόλεμος αυτός «είναι ιμπεριαλιστικός, άδικος και από τις δύο πλευρές γιατί διεξάγεται και ενορχηστρώνεται από τις αστικές τάξεις, τους εκμεταλλευτές των λαών, με δυο λόγια είναι καπιταλισμός εναντίον καπιταλισμού», ανέφερε και υπογράμμισε ότι «ο ουκρανικός λαός λοιπόν περνά τα πάνδεινα επειδή η χώρα του αποτελεί ενεργειακό διαμετακομιστικό κόμβο στρατηγικής σημασίας, Ο,τι ακριβώς οραματίζεται και η εδώ αστική τάξη για να γίνει η Ελλάδα, όπως κι ειδικά η Ανατ. Μακεδονία - Θράκη, αυτά λέγανε πρόσφατα και στη σχετική συζήτηση στη Βουλή (...) Εξαιτίας όλων αυτών γίνεται πόλεμος, συνέχεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης που κάθε άλλο παρά ευημερία έφερε στον λαό, όπως ακόμα συνεχίζουν και τάζουν και για εδώ τα αστικά κόμματα, οι βουλευτές και οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες τους».

Εξηγώντας το πώς μεταφράζεται η εμπλοκή της χώρας μας επισήμανε ότι «είναι πάνω από όλα η λειτουργία των βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όπως και αυτή στο διπλανό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, η διάθεση βάσεων, υποδομών, λιμανιών, αεροδρομίων, του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας για να περνάνε τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα κατευθυνόμενα στα πολεμικά πεδία. Εμπλοκή είναι η αποστολή στρατευμάτων στη Βουλγαρία. Και αυτά έχουν τη σφραγίδα και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Κι επειδή "κανείς δεν παίρνει μόνο δεξί παπούτσι", όπως λέει κι ο Αμερικανός πρέσβης, ο Πάιατ, θέλει και αριστερό, δηλαδή το λιμάνι της Καβάλας, για ζευγάρι με την Αλεξανδρούπολη, ως πολεμικό προγεφύρωμα και ταυτόχρονα στόχο αντιποίνων από τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ, όπως η Ρωσία. Θέλουν λένε "σύγχρονα" - "έξυπνα" λιμάνια που για την ΕΕ πρέπει να είναι και πολεμικά ορμητήρια, και μεγάλα εμπορικά διαμετακομιστικά κέντρα, και με εργασιακή γαλέρα. Τρία σε ένα δηλαδή για το κεφάλαιο».

«Το τίμημα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών», πρόσθεσε, «είναι το ακριβότερο ρεύμα, η μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια, οι τιμές - φωτιά σε μετακινήσεις και βασικά αγαθά, ο υψηλός πληθωρισμός που εξανεμίζει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα που ήδη αποπληρώνει και τα δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης που ξεκοκαλίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Η μεγάλη μάλιστα αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχαν οι κρατικοί φόροι στο 50% και δεν έπρεπε να διασφαλιστεί το κέρδος των εισαγωγών, των ομίλων διύλισης και της χονδρικής εμπορίας, οι τιμές θα μπορούσαν να είναι μικρότερες απ' το 1/5 των σημερινών (...)».

Την ίδια ώρα, η «Energean», «προικισμένη με θαλασσοδάνεια 190 εκατομμυρίων ευρώ από ΕΕ και τράπεζες, απολύει εργάτες γιατί έχει άλλες ιεραρχήσεις κερδοφορίας, σε συμπράξεις με Ισραήλ κι Αίγυπτο, και η πρόσφατη πυρκαγιά αποκαλύπτει τα σοβαρά ζητήματα για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων που προκάλεσαν οι απολύσεις, ενώ ταυτόχρονα μαραζώνουν σε όλη την Ελλάδα κοιτάσματα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για φτηνή Ενέργεια, παρά τις κυβερνητικές ανακοινώσεις. Οι εργαζόμενοι στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη ακριβοπληρώνουν την Ενέργεια, την ίδια ακριβώς ώρα που ακούν για μια "κοσμογονία" χωρίς αντίκρισμα για τα συμφέροντά τους, του πλωτού σταθμού αποθήκευσης LNG στην Αλεξανδρούπολη, της υποθαλάσσιας αποθήκης φυσικού αερίου της Νότιας Καβάλας και του διασυνδετηρίου αγωγού Ελλάδας - Βουλγαρίας, ως και για πυρηνική συνεργασία Ελλάδας - Βουλγαρίας, με τις κυβερνήσεις να ερίζουν μεταξύ άλλων και για το ποια πλευρά θα έχει την ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος... Μπορεί λοιπόν ο ίδιος ο λαός να βγάλει συμπέρασμα ότι αυτός αποτελεί το μεγάλο θύμα αυτού του σχεδιασμού γιατί τα μονοπώλια αν δεν θησαυρίζουν στις πλάτες του δεν θα επενδύσουν».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Κ. Παπαδάκης μεταξύ άλλων σημείωσε: «Απορρίπτουμε λοιπόν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ιμπεριαλιστών, στρατόπεδο ληστών. Καμία εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις. Εχουμε επιλέξει την κοινή πάλη των λαών για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτοτελής αγώνας για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Αυτός είναι ο δίκαιος αγώνας, που στρέφεται κατά κάθε περικύκλωσης και εισβολής, κατά κάθε ξένης κατοχής και μπορεί να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας όταν χρειαστεί. Αυτός είναι ο δίκαιος αγώνας για τα δικαιώματα του λαού μας και των άλλων λαών, την κοινή πάλη, για να ξεμπερδέψουν με την εξουσία των λίγων που θησαυρίζουν στις πλάτες των πολλών, με περισσότερες δυνάμεις, στην καθημερινή πάλη, στην πάλη για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία.

Το ΚΚΕ παλικαρίσια μπαίνει μπροστά και έμπρακτα. Το βρίσκουν ξανά μπροστά τους οι ΝΑΤΟικοί μακελάρηδες, όταν πάνε να φορτώσουν πολεμικά φορτία στα τρένα τους, όπως έγινε στην Αλεξανδρούπολη, στη Θεσσαλονίκη, όταν πάνε να αράξουν τα αεροπλανοφόρα τους στον Πειραιά. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι η άγρια καταστολή της κυβέρνησης της ΝΔ κατά παραγγελία της πρεσβείας και του ΝΑΤΟ θα μας τρομάξει. Μαθημένοι είμαστε κι από τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ όταν προστάτευαν από τους διαδηλωτές το άγαλμα του λαομίσητου Τρούμαν».

Πριν από την εκδήλωση, ο Κώστας Παπαδάκης μαζί με αντιπροσωπεία της Τομεακής Επιτροπής Καβάλας βρέθηκε στην πλατεία Καπνεργάτη, στο περίπτερο του Σωματείου Εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας». Εκεί, συζήτησε με τους εργαζόμενους και τον πρόεδρο του Σωματείου, Μ. Κελαϊδάκη, για τις εξελίξεις στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι ενάντια στις απολύσεις, στην εργολαβοποίηση των θέσεων εργασίας και την ασφαλή λειτουργία των εγκαταστάσεων. Μεταξύ άλλων, ο Κ. Παπαδάκης τόνισε πως το ΚΚΕ θα επαναφέρει στην Ευρωβουλή το ζήτημα, με αφορμή την έκρηξη σε δεξαμενή που προκάλεσε φωτιά στις εγκαταστάσεις, αναδεικνύοντας πως η εργοδοσία έχει λάβει από το ελληνικό κράτος και την ΕΕ 190 εκατ. ευρώ σε λιγότερο από έναν χρόνο, με κατεύθυνση να «τελειώνει» με τα δικαιώματα των εργαζομένων. Υπέγραψε επίσης στο βιβλίο συλλογής υπογραφών στήριξης του αγώνα του Σωματείου Εργαζομένων.

Τον σύντροφο Κωνσταντίνο Κερμανίδη (καπετάν Ουρανός), που «έφυγε» χτες από τη ζωή πλήρης ημερών, αποχαιρετά η ΤΕ Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα, Τετάρτη 20 Απρίλη, στις 10 π.μ., στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου στα Νέα Κοιμητήρια Θεσσαλονίκης.

Ο Κώστας Κερμανίδης γεννήθηκε το 1925 στη Σοβιετική Ενωση στην πόλη Νοβοροσίσκ. Εκεί τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Το 1939 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με την οικογένειά του και αναγκάστηκε να δουλέψει από πολύ μικρή ηλικία ως λούστρος με τον αδερφό του για να βιοπορίσουν την οικογένειά τους και αργότερα στα χωράφια. Το 1942 οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση, τον Φλεβάρη του 1943 πέρασε στις γραμμές της ΕΠΟΝ και από τον Οκτώβρη του 1943 βγήκε στο βουνό στα Πιέρια Ορη και εντάχθηκε στις γραμμές του ΕΛΑΣ συμμετέχοντας σε πολλές μάχες. Εγινε μέλος του ΚΚΕ στις 5 Μάη του 1944. Μετά την παράδοση των όπλων κυνηγήθηκε από τις παρακρατικές, τρομοκρατικές οργανώσεις. Τον Απρίλη του 1946 κατατάχτηκε - στα Πιέρια - στις γραμμές του ΔΣΕ και αγωνίστηκε με το ψευδώνυμο «Ουρανός» ως υπολοχαγός και διοικητής λόχου στο 426ο Τάγμα στη 18η Ταξιαρχία. Πολέμησε σε Γράμμο, Βίτσι, Καϊμακτσαλάν, Σινιάτσικο και αλλού. Τραυματίστηκε πέντε φορές βαριά και τρεις φορές ελαφρά. Ο πιο βαρύς τραυματισμός του έγινε στη μάχη της Εδεσσας, όπου με φορείο μεταφέρθηκε σε σπηλαιώδες νοσοκομείο της Αλμωπίας. Για την ανδρεία του βραβεύτηκε με το μετάλλιο Γράμμου, ΕΛΑΣ και Παλιού Αντάρτη.

Με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου μέσω Αλβανίας πέρασε στην Πολωνία, όπου το 1950 παντρεύτηκε με την Μαρία Καλανταρίδου και απέκτησαν τον Παναγιώτη και την Γεωργία. Το 1951 πήγε στην Ουγγαρία, στην πόλη Οζντ και το 1956 οικογενειακώς εγκαταστάθηκε στη Βουδαπέστη. Εργάστηκε στο εργοστάσιο «CSEPEL MVEK» ως βαφέας μηχανών. Το 1975 επαναπατρίστηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη, όπου και εργάστηκε έως τη συνταξιοδότησή του το 1987 σε εργοστάσιο εμφιάλωσης αναψυκτικών. Σε μεγάλη πλέον ηλικία έγραψε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο «Oι 1717 μέρες αγώνων στα βουνά της Βορείου Ελλάδας στον ΕΛΑΣ και στον ΔΣΕ».

Συνέχισε να αγωνίζεται ως μέλος του Κόμματος μέχρι το τέλος της ζωής του, μέσα από την ΚΟΒ Ανάληψης. Στάθηκε αταλάντευτος ενάντια στον οπορτουνισμό, υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος.

Η ΤΕ Δήμου Θεσσαλονίκης απευθύνει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.