Τον σύντροφο Κωνσταντίνο Κερμανίδη (καπετάν Ουρανός), που «έφυγε» χτες από τη ζωή πλήρης ημερών, αποχαιρετά η ΤΕ Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα, Τετάρτη 20 Απρίλη, στις 10 π.μ., στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου στα Νέα Κοιμητήρια Θεσσαλονίκης.

Ο Κώστας Κερμανίδης γεννήθηκε το 1925 στη Σοβιετική Ενωση στην πόλη Νοβοροσίσκ. Εκεί τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Το 1939 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με την οικογένειά του και αναγκάστηκε να δουλέψει από πολύ μικρή ηλικία ως λούστρος με τον αδερφό του για να βιοπορίσουν την οικογένειά τους και αργότερα στα χωράφια. Το 1942 οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση, τον Φλεβάρη του 1943 πέρασε στις γραμμές της ΕΠΟΝ και από τον Οκτώβρη του 1943 βγήκε στο βουνό στα Πιέρια Ορη και εντάχθηκε στις γραμμές του ΕΛΑΣ συμμετέχοντας σε πολλές μάχες. Εγινε μέλος του ΚΚΕ στις 5 Μάη του 1944. Μετά την παράδοση των όπλων κυνηγήθηκε από τις παρακρατικές, τρομοκρατικές οργανώσεις. Τον Απρίλη του 1946 κατατάχτηκε - στα Πιέρια - στις γραμμές του ΔΣΕ και αγωνίστηκε με το ψευδώνυμο «Ουρανός» ως υπολοχαγός και διοικητής λόχου στο 426ο Τάγμα στη 18η Ταξιαρχία. Πολέμησε σε Γράμμο, Βίτσι, Καϊμακτσαλάν, Σινιάτσικο και αλλού. Τραυματίστηκε πέντε φορές βαριά και τρεις φορές ελαφρά. Ο πιο βαρύς τραυματισμός του έγινε στη μάχη της Εδεσσας, όπου με φορείο μεταφέρθηκε σε σπηλαιώδες νοσοκομείο της Αλμωπίας. Για την ανδρεία του βραβεύτηκε με το μετάλλιο Γράμμου, ΕΛΑΣ και Παλιού Αντάρτη.

Με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου μέσω Αλβανίας πέρασε στην Πολωνία, όπου το 1950 παντρεύτηκε με την Μαρία Καλανταρίδου και απέκτησαν τον Παναγιώτη και την Γεωργία. Το 1951 πήγε στην Ουγγαρία, στην πόλη Οζντ και το 1956 οικογενειακώς εγκαταστάθηκε στη Βουδαπέστη. Εργάστηκε στο εργοστάσιο «CSEPEL MVEK» ως βαφέας μηχανών. Το 1975 επαναπατρίστηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη, όπου και εργάστηκε έως τη συνταξιοδότησή του το 1987 σε εργοστάσιο εμφιάλωσης αναψυκτικών. Σε μεγάλη πλέον ηλικία έγραψε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο «Oι 1717 μέρες αγώνων στα βουνά της Βορείου Ελλάδας στον ΕΛΑΣ και στον ΔΣΕ».

Συνέχισε να αγωνίζεται ως μέλος του Κόμματος μέχρι το τέλος της ζωής του, μέσα από την ΚΟΒ Ανάληψης. Στάθηκε αταλάντευτος ενάντια στον οπορτουνισμό, υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος.

Η ΤΕ Δήμου Θεσσαλονίκης απευθύνει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.