«Αποτελεσματική (θεραπεία) δεν σημαίνει να είναι αποτελεσματική στο 1%, γιατί υπάρχει και το πόσο κόστος έχει μια θεραπεία. Εχουμε άλλες θεραπείες με τα ίδια λεφτά και το αποτέλεσμά τους είναι 4 βδομάδες επιβίωσης, εκεί δεν αξίζει. Οτιδήποτε δίνουμε παίρνει κάποια πράγματα από κάποιους άλλους». Το παραπάνω απόσπασμα είναι η κυνική απάντηση της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας Μ. Γκάγκα σε συνέντευξή της, μιλώντας για διαγνωστικές εξετάσεις και θεραπείες που δεν γίνονται στα δημόσια νοσοκομεία και δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία του Δημοσίου. Είναι μια τοποθέτηση ενδεικτική του πώς αντιλαμβάνονται οι αστικές κυβερνήσεις το «κόστος» της υγείας του λαού, με το ζύγι να γέρνει προς το θάνατο, αν η θεραπεία «κοστίζει». Είναι η πολιτική που στερεί το δικαίωμα σε χιλιάδες ασθενείς να δώσουν τη μάχη για τη ζωή τους, η συνέχεια του επιχειρήματος για τις ΜΕΘ ότι «είναι πολυτέλεια η επάρκειά τους». Αυτή η απάνθρωπη σφραγίδα μπαίνει από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις στο σύστημα Υγείας, με τα νοσοκομεία ΑΕ - «αυτοχρηματοδοτούμενες μονάδες», μια βαρβαρότητα στην οποία «τέλος» μπορεί να βάλει μόνο ο λαός με την πάλη του.