Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τους Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και Αρη Ευαγγελίδη, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, βρέθηκε στις 25/5 στη Μαδρίτη, μετά από πρόσκληση του ΚΚ Εργαζομένων της Ισπανίας (PCTE) για να συμμετάσχει σε εκδήλωση με τίτλο «Οι πόλεμοί σας, οι νεκροί μας - Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο».

Η εκδήλωση, στην οποία συμμετείχε και αντιπροσωπεία του ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ), πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ένταξη της Ισπανίας στο ΝΑΤΟ, αλλά και μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθεί στη Μαδρίτη στις 29 - 30 Ιούνη.

Τόσο στις διμερείς συναντήσεις των αντιπροσωπειών των τριών ΚΚ όσο και στην εκδήλωση τονίστηκαν η αναγκαιότητα ενίσχυσης της κοινής και συντονισμένης πάλης των κομμουνιστών, η ένταση των προσπαθειών για νέες πρωτοβουλίες ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις αστικές τάξεις και τις συμμαχίες τους.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία που έκανε ο Γιώργος Μαρίνος, σε μια αίθουσα κατάμεστη από τα μέλη του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας και των Κολεκτίβων Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας.

Η ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949 ήταν στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων τους για τη θωράκιση του καπιταλιστικού συστήματος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με στόχο:

• Να πλήξει τη Σοβιετική Ενωση, τον σοσιαλισμό, που αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα στη νίκη επί του ναζισμού
• Να ανοίξει τον δρόμο στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια σε νέα πεδία κερδοφορίας
• Να χτυπήσει την εργατική, λαϊκή πάλη.

Εφτά και πάνω δεκαετίες το ΝΑΤΟ επιβεβαιώνει τον επιθετικό ρόλο του και την αποστολή του, ως το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού κατά των λαών, που έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα τους.

Πρωταγωνιστεί στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, βρίσκεται πίσω από πραξικοπήματα και στρατιωτικές χούντες, είναι φορέας του αντικομμουνισμού και πολέμιος της κοινωνικής εξέλιξης κι αυτά δεν μπορούν να «ξεπλυθούν» από την αστική προπαγάνδα που διαθέτει εκατομμύρια δολάρια για να ωραιοποιήσει το αποτρόπαιο πρόσωπο αυτού του δολοφονικού μηχανισμού.

Οι διάφοροι εκφραστές της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, που υποστήριζαν ότι μετά την αντεπανάσταση και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας - το οποίο στάθηκε στο πλευρό των λαών από το 1955 μέχρι το 1990 - το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί, εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Επιβεβαιώθηκαν οι θέσεις των κομμουνιστών, των συνεπών επαναστατικών δυνάμεων που υποστήριξαν ότι η ευρωατλαντική συμμαχία θα συνεχίσει τον επικίνδυνο δρόμο της, θα προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες των αντιλαϊκών σχεδιασμών και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, με τη Ρωσία και την Κίνα, τις συμμαχίες τους.

Αυτό ακριβώς ζούμε αυτά τα χρόνια. Το ΝΑΤΟ γίνεται πιο επιθετικό, αυξάνει τα μέλη του, αναδιατάσσει τις δυνάμεις του και επεκτείνεται. Με τη χρησιμοποίηση προσχημάτων, για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», τη «διασφάλιση της ασφάλειας», τον «έλεγχο όπλων μαζικής καταστροφής», πρωτοστάτησε στους πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία και τη Λιβύη, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες.

Σχεδιασμένα, προχώρησε στην περικύκλωση της Ρωσίας, από κοινού με την ΕΕ ευθύνεται για την επέμβαση στην Ουκρανία το 2014, την επιβολή φιλοατλαντικής κυβέρνησης για την απόσπαση της χώρας από τη ρωσική επιρροή, στηρίζοντας πολύπλευρα φασιστικές δυνάμεις.

Μέσα σ' αυτήν την πορεία οξύνθηκε ο ανταγωνισμός με τη ρωσική αστική τάξη, η οποία προωθεί τον δικό της σχεδιασμό για την καπιταλιστική ενοποίηση των κρατών της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.

Η απαράδεκτη ρωσική εισβολή στο ουκρανικό έδαφος και ο πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσία εκφράζουν τα συμφέροντα των αστικών τάξεων για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των ενεργειακών αγωγών, της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης της Ουκρανίας.

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι μόνο μια αντιδραστική εξωτερική πολιτική, είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, το εκμεταλλευτικό σύστημα που έχει σαπίσει και ο χαρακτήρας του πολέμου στην Ουκρανία είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές. Είναι πόλεμος ανάμεσα σε δύο ληστές κι εμείς έχουμε κάνει τις επιλογές μας, είμαστε με τους λαούς, τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους, μέχρι την τελική νίκη, την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Τα ΚΚ που πιστεύουν στο δίκιο της εργατικής τάξης, στην αυτοτελή ιδεολογική και πολιτική πάλη και αγωνίζονται για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, έχουν μία και μόνη επιλογή: Να ταχθούν ενάντια στην αστική τάξη, στο κράτος και τις κυβερνήσεις της, να συγκρουστούν και με τα δύο στρατόπεδα των ιμπεριαλιστών. Κάθε άλλη επιλογή κινείται στον ολισθηρό δρόμο του συμβιβασμού με τους εκμεταλλευτές των λαών, είτε αυτό γίνεται με τη στήριξη του ευρωατλαντισμού στο όνομα της υπεράσπισης της Ουκρανίας είτε γίνεται με τη στήριξη της Ρωσίας στο όνομα του κάλπικου «αντιφασισμού» της ρωσικής ηγεσίας, που διαδραμάτισε τον δικό της ρόλο στην παλινόρθωση του καπιταλισμού, συκοφαντεί τον σοσιαλισμό και καταφεύγει στον αντικομμουνισμό.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Η πάλη ενάντια στον φασισμό είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πάλη κατά του καπιταλισμού που τον γεννάει, διεξάγεται ενάντια στους εκμεταλλευτές που χρησιμοποιούν τις φασιστικές δυνάμεις σε κάθε χώρα ως εργαλείο του συστήματος και όχι χρίζοντας ως σωτήρα των λαών την αστική τάξη και το κράτος της. Αυτό είναι μεγάλο ατόπημα, είναι σε αντίθεση με τις αρχές της κοσμοθεωρίας μας.

Είμαστε σε ετοιμότητα. Στην πάλη μας υπολογίζουμε καλά την αύξηση του κινδύνου γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αυτό απορρέει από την επέκταση των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, τη στρατιωτική και οικονομική στήριξη της ουκρανικής κυβέρνησης από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, την επιφυλακή των πυρηνικών οπλοστασίων και από τις δύο πλευρές, τη χρησιμοποίηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων, την ενίσχυση της κούρσας των εξοπλισμών, την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ εν μέσω αντιθέσεων και έντονων αντιδράσεων της Ρωσίας.

Αιχμή της κλιμάκωσης της ΝΑΤΟικής επιθετικότητας αποτελούν οι αποφάσεις που ετοιμάζονται στη Σύνοδο Κορυφής στη Μαδρίτη, στο πλαίσιο της «Στρατηγικής ΝΑΤΟ 2030 και 2040», της γενικότερης αναπροσαρμογής των στόχων του, ενίσχυσης των υποδομών και αναδιάταξης των στρατιωτικών δυνάμεων, που ενσωματώνουν την πολεμική πείρα αυτών των χρόνων, τις ανάγκες του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα, για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Με τη Σύνοδο αυτή επιταχύνονται οι διαδικασίες για την επέκταση της ΝΑΤΟικής συμμαχίας σε όλη την υδρόγειο, όπως έδειξε και η Διάσκεψη στην αμερικανική βάση του Ραμστάιν στη Γερμανία. Εκεί, πριν από λίγες μέρες, δεν πήραν μέρος μόνο τα 30 κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και η Σουηδία με τη Φινλανδία. Προστέθηκαν οι Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ισραήλ, Κατάρ, Ιορδανία, Κένυα, Λιβερία, Μαρόκο και Τυνησία.

Αυτό το σχέδιο συναντιέται με τις δραστηριότητες άλλων τοπικών και περιφερειακών ΝΑΤΟικών σχημάτων σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, κινείται στην κατεύθυνση του «Παγκόσμιου ΝΑΤΟ», είναι ανοιχτό σε νέες συμμετοχές, πολλαπλασιάζει τις κοινές ασκήσεις, προωθεί νέα εξοπλιστικά προγράμματα και ενισχύει τις υποχρεώσεις για κάθε κράτος - μέλος ή συνεργαζόμενο κράτος, βαθαίνει την έννοια της συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Εξίσου επικίνδυνη είναι η στρατηγική της ΕΕ που συνεργάζεται και ανταγωνίζεται με το ΝΑΤΟ για το μοίρασμα της λείας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Η «Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας» της ΕΕ σημαδεύεται από τον Ευρωστρατό κι ένα σύνολο επιθετικών στρατιωτικών μηχανισμών που ισχυροποιούνται με την αποκαλούμενη «Στρατηγική Πυξίδα» για την ανάπτυξη ιμπεριαλιστικών αποστολών σε όλη την υδρόγειο.

Παρακολουθούμε ιδιαίτερα τις εξελίξεις στον Ινδο-Ειρηνικό, τη μετακίνηση αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή, τη συγκρότηση της συμφωνίας AUKUS μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ, τις εντάσεις στην Ταϊβάν, τη συμφωνία της Κίνας με τα Νησιά του Σολομώντα και τις αμερικανικές αντιδράσεις.

Είναι επίσης πολύ επικίνδυνες οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συνολικά, οι ανταγωνισμοί για το μοίρασμα των αγορών, των ενεργειακών και γενικότερα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των αγωγών φυσικού αερίου διαμορφώνουν τους όρους για νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Το ΚΚΕ συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι συνένοχοι για τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, τις στρατιωτικές βάσεις και τη μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Το Κόμμα μας πρωταγωνιστεί στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον λαό στην εξουσία.

Αναπτύσσονται μεγάλοι αγώνες ενάντια στην αποστολή εξοπλισμού και στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία και σε γειτονικές χώρες, για την κατάργηση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων που πολλαπλασιάζονται με τη νέα Ελληνοαμερικανική Συμφωνία που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση στη Βουλή.

Η πάλη αυτή συνδυάζεται με την πάλη ενάντια στην αβάσταχτη ακρίβεια στα τρόφιμα, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα, στα ενοίκια, στην ενεργειακή φτώχεια. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

Η Ισπανία, η Τουρκία και η Ελλάδα, ως μέλη του ΝΑΤΟ, που διατηρούν στο έδαφός τους αμερικανικές βάσεις, στρέφονται κατά άλλων λαών και γίνονται στόχος αντιποίνων. Ο κοινός μας αγώνας για την απεμπλοκή από αυτό το δολοφονικό πλέγμα έχει μεγάλη σημασία.

Με τη δουλειά των κομμουνιστών, οι λαοί μας μπορούν να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα, να κρίνουν αυστηρά και να καταδικάσουν τις κυβερνήσεις, τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Από τη διακυβέρνηση των χωρών μας πέρασαν κυβερνήσεις διαφόρων αποχρώσεων, αλλά η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και γενικότερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς διατηρείται ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα, φιλελεύθερο ή σοσιαλδημοκρατικό, βρίσκεται στην κυβέρνηση. Είναι γνωστός ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην Ισπανία, στην Τουρκία και την Ελλάδα, ως τοποτηρητή της εξουσίας του κεφαλαίου και υποστηριχτή των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Στην πράξη έχει καταρρεύσει ο μύθος περί «προοδευτικών δυνάμεων».

Τα αστικά κόμματα κινούνται στις ράγες της ίδιας στρατηγικής, είναι αντίπαλοι των λαών, διαχειριστές αυτού του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Τα Κόμματά μας παλεύουν σταθερά για την ανατροπή του, για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τη διαμόρφωση των όρων για αμοιβαία επωφελείς σχέσεις ανάμεσα στους λαούς.

Εκ μέρους του ΚΚ Τουρκίας μίλησε η Εκίν Σονμέζ, μέλος της ΚΕ, η οποία τόνισε μεταξύ άλλων:

«Σύντροφοι, αυτή η εκδήλωση πραγματοποιείται εν μέσω ενός ενδοϊμπεριαλιστικού πολέμου. Από τη μία μεριά, οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επιδιώκουν να διατηρήσουν την ηγεμονική τους θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και, από την άλλη, η αστική τάξη της Ρωσίας, που προωθεί την εθνικιστική υστερία, λοιδορεί την κληρονομιά της ΕΣΣΔ και των κατακτήσεών της, ευτελίζει τον "αντιφασιστικό αγώνα". Αυτά εξελίσσονται στο πλαίσιο της βαρβαρότητας του 21ου αιώνα, μοναδική αιτία των οποίων είναι ο καπιταλισμός, όσο δεν ανατρέπεται.

(...) Αυτός ο πόλεμος, αν και προς το παρόν περιορίζεται γεωγραφικά στην Ουκρανία, έχει δυναμική επέκτασης και μετατροπής του σε έναν γενικευμένο πόλεμο μεγάλων διαστάσεων. Εάν έχουμε τέτοιες εξελίξεις, οι χώρες μας δεν θα μείνουν απέξω. Γι' αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για να παλέψουμε ενάντια στη συμμετοχή σε αυτούς τους πιο γενικευμένους πολέμους, εξηγώντας κάθε μέρα πως είναι εξολοκλήρου ενάντια στα συμφέροντα του λαού.

(...) Τις τελευταίες βδομάδες, διοργανώσαμε αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις, μαζί με τους συντρόφους του ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά κίνητρα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ενάντια στους λαούς. Επίσης πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στα νότια της χώρας, εκεί όπου βρίσκεται η μισητή αεροπορική βάση των ΗΠΑ, στο Ιντσιρλίκ (...) Είμαστε ενάντια στην παρουσία της βάσης των ΗΠΑ στη χώρα μας, καθώς και στα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται εκεί, που αποτελούν απειλή για τον λαό της περιοχής, της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής (...) Δεν θέλουμε οι στρατιώτες μας να στέλνονται σε αποστολές στο εξωτερικό, ούτε οι στρατιώτες άλλων χωρών στη χώρα μας. Θέλουμε οι νέοι στρατευμένοι μας που έχουν σταλεί στην Αλβανία, στο Κόσοβο, στο Ιράκ, στη Συρία, στο Αφγανιστάν και σε πολλές ακόμα αποστολές, στο όνομα της "συνεργασίας για την ασφάλεια", να αποσυρθούν και να επιστρέψουν!

(...) Παρά ορισμένες τακτικές κινήσεις προσέγγισης του άξονα Ρωσίας - Κίνας - Ιράν ή τη δημιουργία εντάσεων με την ΕΕ και τις ΗΠΑ σε σχέση με τα ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου, της Κύπρου και της Λιβύης, η κυβέρνηση του ΑΚΡ υπήρξε μια φιλοδυτική και φιλοαμερικανική κυβέρνηση εξαρχής (...) Ταυτόχρονα βλέπουμε πως οι σοσιαλδημοκράτες στην Τουρκία υπερασπίζονται το ΝΑΤΟ με ακόμα μεγαλύτερη θέρμη, αποκαλώντας το "εγγύηση για τη δημοκρατία".

(...) Γι' αυτό, σε αυτούς τους καιρούς που καλλιεργούνται πολλές αυταπάτες, πρέπει να στηριζόμαστε με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στις αρχές μας. Δεν θα σταθούμε στο πλευρό των αστικών δυνάμεων, ούτε των φαινομενικά πιο αυταρχικών ούτε των πιο φιλελεύθερων. Δεν θα διαλέξουμε ανάμεσα στους άξονες που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Δεν θα αφήσουμε να αμαυρωθεί η ιστορία μας».

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Αστορ Γκαρσία, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Εργαζομένων της Ισπανίας, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του:

«Τις ερχόμενες μέρες είναι η 40ή επέτειος της εισόδου της Ισπανίας στο ΝΑΤΟ και σε έναν μήνα, λίγα χιλιόμετρα από εδώ, θα πραγματοποιηθεί μια νέα Σύνοδος Κορυφής της Ατλαντικής Συμμαχίας, μόλις 25 χρόνια μετά την προηγούμενη Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη, όταν ο Ισπανός Χαβιέρ Σολάνα, ο χασάπης του Βελιγραδίου, ήταν γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.

(...) Στη σημερινή εποχή είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να επιμένουμε αποφασιστικά ότι ο ιμπεριαλισμός είναι μια συγκεκριμένη φάση της ανάπτυξης του καπιταλισμού και όχι μόνο η επιθετική εξωτερική πολιτική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Αυτή η επιμονή είναι υποχρεωτική επειδή, εδώ και πολλά χρόνια, ακούμε ομιλίες στο πλαίσιο του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος που, αγνοώντας τη λενινιστική ανάλυση και αντίληψη του ιμπεριαλισμού, χρησιμοποιούν τον όρο για να αναφερθούν όχι απλά στην επιθετική εξωτερική πολιτική των καπιταλιστικών δυνάμεων, αλλά ειδικά στην εξωτερική πολιτική μερικών καπιταλιστικών δυνάμεων: Των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Αυτή η πραγματικότητα έχει δημιουργήσει σοβαρές στρεβλώσεις στην πολιτική πρακτική πολλών κομμάτων και το πληρώνουμε με τη μορφή μιας πολύ σημαντικής πολιτικής οπισθοδρόμησης των κομμουνιστικών δυνάμεων, λόγω της αυξανόμενης αδυναμίας να αρθρώσουμε μια συνεκτική και ενιαία πολιτική πρόταση σε διεθνές επίπεδο, η οποία θα μας επέτρεπε να ανταποκριθούμε επαρκώς και ταυτόχρονα στα προβλήματα και τις απειλές που απειλούν την παγκόσμια εργατική τάξη στην εποχή μας (...)

(...) Αντίθετα με ό,τι ισχυρίζονται κάποιοι, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δεν μπορούν να εξαφανιστούν. Οι διαφορετικοί ρυθμοί και οι διαφορετικές στιγμές στις οποίες βρίσκονται οι διάφορες καπιταλιστικές χώρες σημαίνουν ότι, περιοδικά, νέα μονοπώλια και νέες δυνάμεις εμφανίζονται με συμφέροντα αντίθετα από τα κυρίαρχα, διεκδικώντας νέα μερίδια της παγκόσμιας αγοράς, εισάγοντας νέους όρους στις σχέσεις τους με τις άλλες δυνάμεις, καθώς αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των μονοπωλίων και των δυνάμεων που τα υποστηρίζουν.

(...) Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων φτάνει στη μέγιστη έκφρασή της μέσω του πολέμου, όπου οι αστοί θέτουν τους στόχους και οι εργάτες παρέχουν τους νεκρούς. Και ο πόλεμος είναι αυτό που προετοιμάζει το ΝΑΤΟ, αυτό που προετοιμάζει το ΝΑΤΟ εδώ και χρόνια ενισχύοντας τη στρατιωτική του θέση, αυξάνοντας τις αμυντικές δαπάνες, εκσυγχρονίζοντας τις δυνατότητές του για την άμυνα και την προστασία των μελών του.

(...) Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ρωσίας, η ιδιαιτερότητα έγκειται στο γεγονός ότι τα κύρια υπάρχοντα μονοπώλια δεν είναι συνέπεια της σοβιετικής κληρονομιάς, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά ακριβώς της καταστροφής αυτής της κληρονομιάς, της ιδιοποίησης των κρατικών μονοπωλίων και των σοσιαλιστικών επιχειρήσεων από αντεπαναστάτες, πολλοί από τους οποίους ανατράφηκαν στις ίδιες τις τάξεις του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κρατικού μηχανισμού που κατατρώγονταν από τις αναθεωρητικές θέσεις οι οποίες δεν καταπολεμήθηκαν επαρκώς.

(...) Αυτοί που κατέστρεψαν τον σοσιαλισμό είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κυβερνούν τις τύχες της καπιταλιστικής Ρωσίας και η σχέση τους με τις άλλες δυνάμεις είναι με όρους ενότητας και πάλης, με όρους ικανότητας να ανταγωνίζονται στη διαμάχη για την κυριαρχία των σφαιρών επιρροής, των αγορών, των πρώτων υλών και των οδών μεταφοράς τους».