«Σύντροφοι, αυτή η εκδήλωση πραγματοποιείται εν μέσω ενός ενδοϊμπεριαλιστικού πολέμου. Από τη μία μεριά, οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επιδιώκουν να διατηρήσουν την ηγεμονική τους θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και, από την άλλη, η αστική τάξη της Ρωσίας, που προωθεί την εθνικιστική υστερία, λοιδορεί την κληρονομιά της ΕΣΣΔ και των κατακτήσεών της, ευτελίζει τον "αντιφασιστικό αγώνα". Αυτά εξελίσσονται στο πλαίσιο της βαρβαρότητας του 21ου αιώνα, μοναδική αιτία των οποίων είναι ο καπιταλισμός, όσο δεν ανατρέπεται.

(...) Αυτός ο πόλεμος, αν και προς το παρόν περιορίζεται γεωγραφικά στην Ουκρανία, έχει δυναμική επέκτασης και μετατροπής του σε έναν γενικευμένο πόλεμο μεγάλων διαστάσεων. Εάν έχουμε τέτοιες εξελίξεις, οι χώρες μας δεν θα μείνουν απέξω. Γι' αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για να παλέψουμε ενάντια στη συμμετοχή σε αυτούς τους πιο γενικευμένους πολέμους, εξηγώντας κάθε μέρα πως είναι εξολοκλήρου ενάντια στα συμφέροντα του λαού.

(...) Τις τελευταίες βδομάδες, διοργανώσαμε αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις, μαζί με τους συντρόφους του ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά κίνητρα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ενάντια στους λαούς. Επίσης πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στα νότια της χώρας, εκεί όπου βρίσκεται η μισητή αεροπορική βάση των ΗΠΑ, στο Ιντσιρλίκ (...) Είμαστε ενάντια στην παρουσία της βάσης των ΗΠΑ στη χώρα μας, καθώς και στα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται εκεί, που αποτελούν απειλή για τον λαό της περιοχής, της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής (...) Δεν θέλουμε οι στρατιώτες μας να στέλνονται σε αποστολές στο εξωτερικό, ούτε οι στρατιώτες άλλων χωρών στη χώρα μας. Θέλουμε οι νέοι στρατευμένοι μας που έχουν σταλεί στην Αλβανία, στο Κόσοβο, στο Ιράκ, στη Συρία, στο Αφγανιστάν και σε πολλές ακόμα αποστολές, στο όνομα της "συνεργασίας για την ασφάλεια", να αποσυρθούν και να επιστρέψουν!

(...) Παρά ορισμένες τακτικές κινήσεις προσέγγισης του άξονα Ρωσίας - Κίνας - Ιράν ή τη δημιουργία εντάσεων με την ΕΕ και τις ΗΠΑ σε σχέση με τα ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου, της Κύπρου και της Λιβύης, η κυβέρνηση του ΑΚΡ υπήρξε μια φιλοδυτική και φιλοαμερικανική κυβέρνηση εξαρχής (...) Ταυτόχρονα βλέπουμε πως οι σοσιαλδημοκράτες στην Τουρκία υπερασπίζονται το ΝΑΤΟ με ακόμα μεγαλύτερη θέρμη, αποκαλώντας το "εγγύηση για τη δημοκρατία".

(...) Γι' αυτό, σε αυτούς τους καιρούς που καλλιεργούνται πολλές αυταπάτες, πρέπει να στηριζόμαστε με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στις αρχές μας. Δεν θα σταθούμε στο πλευρό των αστικών δυνάμεων, ούτε των φαινομενικά πιο αυταρχικών ούτε των πιο φιλελεύθερων. Δεν θα διαλέξουμε ανάμεσα στους άξονες που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Δεν θα αφήσουμε να αμαυρωθεί η ιστορία μας».