Γι' αυτό ακριβώς, οι ΚΝίτες, οι ΚΝίτισσες και μαζί τους πολλοί ακόμα νέοι και νέες στις 7 και 8 του Ιούλη, θα διαδηλώσουν ενάντια στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Τυρνάβου, θα κηρύξουν ανεπιθύμητους τους δολοφόνους των λαών, θα στήσουν μια αγωνιστική νεανική κατασκήνωση στο Στόμιο της Λάρισας, όπου θα τραγουδήσουν την ανάγκη τους για ειρήνη και ζωή με δικαιώματα. Στις 7 και 8 πραγματοποιείται το 10ο πανελλαδικό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, ένας νεανικός θεσμός στο πλαίσιο του 27ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» που έχει αποκτήσει πια τη δικιά του δυναμική και ιστορία.

Για δυο μέρες, χιλιάδες νέοι και νέες θα κατασκηνώσουν όλοι μαζί και αναδεικνύοντας την αξία της συλλογικότητας, θα τραγουδήσουν, θα παίξουν, θα κολυμπήσουν, θα ενώσουν τις φωνές τους και θα ανεμίσουν τις σημαίες τους σ' αυτή τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διοργάνωση. Το διήμερο προπαγανδίζεται αυτές τις μέρες στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα και φαίνεται ότι η συμμετοχή φέτος θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Οι εκδηλώσεις στην κατασκήνωση θα ξεκινήσουν από την Παρασκευή το βράδυ για την Οργάνωση Θεσσαλίας της ΚΝΕ και τις υπόλοιπες οργανώσεις που βρίσκονται κοντά γεωγραφικά, με ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια από την ορχήστρα «Νόστος».

Το πρωί του Σαββάτου, οι κατασκηνωτές θα χαρούν τον ήλιο, τη θάλασσα. Θα πραγματοποιηθεί μάλιστα και τουρνουά ποδοσφαίρου ανάμεσα στις οργανώσεις περιοχής της ΚΝΕ, που θα ολοκληρωθεί το πρωί της Κυριακής οπότε και θα βραβευτεί η νικήτρια ομάδα. Στο χώρο θα παρουσιαστεί έκθεση φωτογραφίας του Μανώλη Πάκια για τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, ενώ θα πραγματοποιηθεί και η βράβευση των πρώτων οργανώσεων στην Οικονομική Εξόρμηση της ΚΝΕ για το 8ο Συνέδριο της Οργάνωσης.

Το βράδυ του Σαββάτου, το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της κατασκήνωσης, θα είναι ιδιαίτερα πλούσιο και θα περιλαμβάνει: μουσική από το συγκρότημα της Νεανικής Δράσης για την Ειρήνη Θεσσαλονίκης, θέατρο από το Λαϊκό Μορφωτικό Σύλλογο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, προβολή βίντεο αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου, συναυλία από τον Μίλτο Πασχαλίδη, που θα συμμετέχει φιλικά στις εκδηλώσεις του διημέρου και ρεμπέτικο λαϊκό πρόγραμμα από τον Βασίλη Κασούρα και το συγκρότημα «Μινόρε».

Το απόγευμα της Κυριακής θα πραγματοποιηθεί η μεγάλη διαδήλωση στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο στον Τύρναβο.

Επίσης, οι εκδηλώσεις του διημέρου θα κλείσουν την Κυριακή με μεγάλη συναυλία του Νίκου Πορτοκάλογλου, στις 9 μ.μ., στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, για την Οργάνωση Θεσσαλίας (ενώ οι υπόλοιπες οργανώσεις θα επιστρέψουν στις πόλεις τους).

Η ΝΑΤΟική βάση του Ακτιου περικυκλωμένη από τα νιάτα της ΚΝΕ και τους φίλους της (από το περσινό διήμερο σε Λευκάδα-Ακτιο)

Αυτή η πρωτοβουλία όχι μόνο πέτυχε, αλλά συνεχίστηκε, διογκώθηκε κι εξελίχθηκε σε ένα θεσμό, που συνέβαλε ουσιαστικά στην ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης της νέας γενιάς. Γιατί οι νέοι που βρέθηκαν στην αλυσίδα ειρήνης στις Πρέσπες, που όρθωσαν το ανάστημά τους μπροστά στις βάσεις του Ακτιου και της Σούδας, που τραγούδησαν για την ελληνοτουρκική φιλία, συναντήθηκαν και στους δρόμους του αγώνα για την αλληλεγγύη στους Κούρδους κατά την παράδοση του Οτσαλάν, στις διαδηλώσεις ενάντια στον πρόσφατο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και ενάντια στην επίσκεψη του αρχιμακελάρη Κλίντον.

Σήμερα, είναι φανερό για πολύ μεγαλύτερα τμήματα νέων απ' ό,τι παλιότερα, πως το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το μακελειό στη γειτονιά μας. Οι νέοι, δε, που παίρνουν τη θέση τους απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που διαλέγουν το δρόμο του αγώνα και της σύγκρουσης, είναι όλο και περισσότεροι. Η συμμετοχή της νεολαίας στις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια είναι σημαντική και αυξανόμενη. Κι η ΚΝΕ, λοιπόν, συνεχίζει, με τις γενικότερες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις και τα διήμερα που οργανώνονται κάθε Ιούλη και γίνονται ακόμα πιο μεγάλα, ακόμα πιο δυναμικά.

Φτάσαμε λοιπόν στο 10ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που θα στηθεί στο Στόμιο και θα βάλει στόχο του το ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Τυρνάβου, που ήταν επίσης στο στόχαστρο της Οργάνωσης το 1994. Θυμίζουμε εδώ το «ταξίδι» του πανελλαδικού αντιιμπεριαλιστικού διημέρου:

Η 1η Νεανική Επίθεση Ειρήνης πραγματοποιήθηκε, όπως είπαμε, το 1992 στις Πρέσπες, και συγκεκριμένα στα σύνορα Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας-Αλβανίας. Εκεί συναντήθηκαν νέοι όχι μόνο απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και αντιπροσωπείες από οκτώ οργανώσεις νεολαίας των Βαλκανίων και σχημάτισαν μια ανθρώπινη αλυσίδα ειρήνης, που απλώθηκε συμβολικά μέσα στα σύνορα και των τριών χωρών. Επίσης, οι οργανώσεις που συμμετείχαν συγκρότησαν Φόρουμ Ειρήνης και υπέγραψαν ένα «Αντιπολεμικό συμβόλαιο», ως δέσμευση αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα σχέδιά του στην περιοχή.

Την επόμενη χρονιά, το 1993, στόχος της ΚΝΕ ήταν η βάση του Ακτιου. Η συμμετοχή των νέων απ' όλη τη χώρα αυξήθηκε σημαντικά και μια κόκκινη κατασκήνωση στήθηκε στην παραλία της Γύρας, στη Λευκάδα. Στο πλαίσιο του διημέρου πραγματοποίησαν μια δυναμική πορεία στην Πρέβεζα, τραγούδησαν εκεί μαζί με το Διονύση Τσακνή και το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ενώ τη δεύτερη μέρα απέκλεισαν συμβολικά την ενεργό βάση των «ΑΒΑΚΣ» του Ακτιου.

Το 1994 ήταν η πρώτη φορά που η κατασκήνωση του διημέρου στήθηκε στο Στόμιο. Εκεί φιλοξενήθηκαν αντιπροσωπείες από Νεολαίες των Βαλκανίων και υπέγραψαν μια διακήρυξη για ένταση της κοινής τους δράσης ενάντια στον πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό. Επίσης, διαδήλωσαν όλοι μαζί στην πόλη της Λάρισας ενάντια στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο που τότε στηνόταν.

Το 4ο Πανελλαδικό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο, που έγινε το 1995, έβαλε στόχο τη ΝΑΤΟική βάση του Αραξου, όπου φυλάσσονται 24 ατομικές βόμβες. Η κατασκήνωση στήθηκε στην παραλία της Καλογριάς και πραγματοποίησαν επίσης μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην Πάτρα.

Το 1996, αυτός ο ξεχωριστός πια νεανικός «θεσμός» ταξίδεψε στην Επανωμή. Η κατασκήνωση απλώθηκε στο «Κτήμα του Καραγκιόζη», όπου υπήρχε πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα και τη δεύτερη μέρα οι χιλιάδες νέοι που συμμετείχαν διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην εγκατάσταση της πολυεθνικής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης.

Το 1997, οι χιλιάδες νέοι και νέες μπήκαν σ' ένα καράβι και σάλπαραν για την Κρήτη. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και στόχος της έγινε η βάση της Σούδας. Από την παραλία των Αγίων Αποστόλων, όπου κατασκήνωσαν, πραγματοποίησαν μια μεγάλη διαδήλωση στην πόλη των Χανίων, ενώ η πύλη της αμερικανικής βάσης υποχώρησε μπροστά στην ορμή τους όταν διαδήλωσαν εκεί.

Αφιερωμένο στην ελληνοτουρκική φιλία και στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό ήταν το 7ο Πανελλαδικό Διήμερο που έγινε το 1998 στη Χίο. Εκεί συμμετείχαν αντιπροσωπείες από Νεολαίες της Τουρκίας, της Κύπρου καθώς και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Διαδήλωσαν όλοι μαζί στο λιμάνι της πόλης, τραγούδησαν για την ειρήνη με τη Μαρία Δημητριάδη και το Γιάννη Θωμόπουλο, ενώ τη δεύτερη μέρα πέρασαν απέναντι, στον Τσεσμέ, όπου πραγματοποιήθηκαν επίσης εκδηλώσεις αλληλεγγύης.

Το 1999 η βάρβαρη επίθεση του ΝΑΤΟ ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό συγκλόνισε τη νεολαία της χώρας μας. Η κατασκήνωση του διημέρου στήθηκε στην παραλία της Γρίτσας στο Λιτόχωρο, εκεί όπου λίγο καιρό πριν είχαν αποβιβαστεί τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα. Στο πλαίσιο του διημέρου οι νέοι αγωνιστές διαδήλωσαν στο φυλάκιο των Ευζώνων στα σύνορα και στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου, προσπαθώντας να αποκλείσουν συμβολικά το λιμάνι που «ΝΑΤΟκρατούνταν», χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.

Πέρσι, το 9ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ έβαλε ξανά στόχο τη βάση του Ακτιου. Η κατασκήνωση στήθηκε ξανά στην παραλία της Γύρας, στη Λευκάδα, η οποία αποδείχτηκε αυτή τη φορά μικρή και γέμισε ασφυκτικά για να τους χωρέσει. Αφού με μια τεράστια αλυσίδα περικύκλωσαν τη βάση του Ακτιου, πραγματοποίησαν δυναμική διαδήλωση στην πόλη της Λευκάδας, όπου τραγούδησαν επίσης με το Διονύση Τσακνή και το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Και φέτος, ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο δυναμικά...

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ πόλεμος είχε τελειώσει (το Μάη του 1945) και στη σύνταξη του περιοδικού μας, τη «ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ», άρχισαν να φτάνουν τότε από τη Σοβιετική Ενωση κι άλλες χώρες πλούσια τα δημοσιογραφικά υλικά για την ηρωική συμμετοχή της νεολαίας στη γιγάντια αντιφασιστική μάχη για τη συντριβή του φασισμού.

ΘΥΜΑΜΑΙ τότε στο γαλλικό περιοδικό «En Route» κι ένα άρθρο του διάσημου συγγραφέα και δημοσιογράφου Ηλία Ερενμπουργκ, αφιερωμένο στη σοβιετική νεολαία και τον πόλεμο. Ως τότε, αποσπασματικά μόνο από ραδιοφωνικές εκπομπές με πολλές δυσκολίες είχαμε καταγράψει για τον παράνομο Τύπο πάμπολλα περιστατικά για τις θυσίες και τον αφάνταστο ηρωισμό. Τώρα με νωπές όλες αυτές τις εικόνες μας έδινε συνολικά τον πίνακα αυτής της θυσίας όπως τα είχε ζήσει στιγμή με στιγμή ο μεγάλος Σοβιετικός δημοσιογράφος «... Οι νέοι μας - έγραφε ο Ηλ. Ε. - όλα τα σκέπτονταν εκτός του πολέμου. Η αλήθεια είναι πως κάποτε άκουγε κανείς τους νέους να τραγουδάνε στις συγκεντρώσεις του τα βράδια "Αν γίνει πόλεμος..." αλλά αυτό ήταν τραγούδι. Μια μέρα με προσκαλέσανε σε μια τέτοια συγκέντρωση, λίγο καιρό πριν από τον πόλεμο. Οι νεαροί φίλοι μου ρωτιόντουσαν τι επάγγελμα να διαλέξουν. Ενας νεαρός δίσταζε ανάμεσα στην αεροπορία και την ποίηση και μια κοπέλα ανάμεσα στης γεωπονία και την εκπαίδευση. Ολοι οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί μπροστά τους μα κι αυτή η ευκολία μπορούσε να τους καταστρέψει».

«ΤΟΤΕ είπα, πως η νεολαία μας ήταν πολύ "λεπτεπίλεπτη". Από τότε όμως αυτή η "λεπτεπίλεπτη" νεολαία είχε ν' αντιμετωπίσει μια τρομερή δοκιμασία και σήμερα μπορούμε να πούμε πως η σοβιετική νεολαία έδειξε την ψυχική της δύναμη: έσωσε τη Ρωσία.

ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ δεν περίμεναν τέτοια γρήγορη απάντηση. Συγκρίνοντας τη νεολαία τους με τη δική μας έλεγαν: Η γερμανική νεολαία είναι πιο δυνατή γιατί αυτή ζούσε μόνο για τον πόλεμο. Εκανε όνειρα για στρατιωτικές εκστρατείες, διάβαζε στρατιωτικά συγγράμματα. Ολο της τον καιρό τον περνούσε σε γυμνάσια. Ο πόλεμος ήταν το ιδανικό της...

ΚΙ ΑΥΤΑ την ώρα που η δική μας η σοβιετική ονειρευόταν εξερευνήσεις στην Αρκτική και τη στρατόσφαιρα, τα επιστημονικά εργαστήρια και το θέατρο. Οι χιτλερικοί όλα αυτά τα κορόιδεψαν. Κι όμως στη δοκιμασία η νεολαία μας βγήκε πιο δυνατή.

ΣΤΙΣ 22 του Ιούνη - τη μέρα που μας επιτέθηκαν οι Γερμανοί - γράφει ο Ηλίας Ερενμπουργκ - στα σχολειά μας γινόντουσαν εξετάσεις. Οι έφηβοι βγαίνανε στη ζωή. Και γι' αυτούς η ζωή πια ήταν ο πόλεμος. Το πανεπιστήμιο, το πεδίο της μάχης. Οι κοπέλες έφυγαν μακριά στο Καζαχστάν για να δουλέψουν στα μεταλλεία ή στα πολεμικά εργοστάσια. Αυτή η αλλαγή έγινε απότομα.

ΘΕΛΩ, τώρα, παρατηρεί ο μεγάλος εκείνος συγγραφέας και δημοσιογράφος, να ξαναγράψω μερικές εξομολογήσεις. Προπολεμικά ο υπολοχαγός Ουσάτσεβ ήταν μαθητής της Δραματικής Σχολής. "... Παράξενο μου φάνηκε ν' αφήσω το Σαίξπηρ και να γίνω στρατιώτης. Πριν από τον πόλεμο νόμιζα πως καταλάβαινα πολλά πράγματα. Κι όμως τίποτα δεν ένιωθα. Ούτε την αξία της ζωής ούτε τη φρίκη του θανάτου. Αλλά επειδή ακριβώς η ζωή είναι πλατιά, επειδή διάβασα και πάλι θα ξαναδιαβάσω τον Σαίξπηρ - αν όχι εγώ, οι άλλοι - γι' αυτό μπόρεσα και νίκησα το θάνατο, όπως και οι σύντροφοί μου".

ΚΟΝΤΑ στο Γκόμελ, συνεχίζει ο Ηλ. Ε., είδα μια νέα κοπέλα, τη Βάρια Βάριτς. Αυτή μπόρεσε να συγκεντρώσει τους συντρόφους της - φοιτητές, τεχνικούς και εργάτες της μικρής πόλης Δοβρουτσά. Οι Γερμανοί δε θα ξεχάσουν την ανατίναξη του Κεντρικού Ηλεκτρικού Εργοστασίου. Αλλά δεν ξέρουν ίσως πως αυτό ήταν έργο των Παρτιζάνων της Βάριας, μιας απλής Σοβιετικής κοπέλας. Οπως όλες τις άλλες, της άρεσε το σινεμά, της άρεσαν τα ρομαντικά. Οταν όμως ήρθαν οι Γερμανοί, δε σκέφτηκε τίποτα άλλο παρά μόνο το δυναμίτη».

ΚΑΙ ΤΟΥ αντίπαλου οι ομολογίες για τα σοβιετικά νιάτα που αναμετρήθηκαν στα πεδία της μάχης και σε κάθε σπιθαμή στα μετόπισθεν με τους χιτλερικούς εισβολείς. Να τι λέει ο αντιστράτηγος Δίτλιν, διοικητής της 183ης Μεραρχίας Πεζικού σε μια εμπιστευτική αναφορά του. «Οι νέοι και των δυο φύλων, όσοι από αυτούς έχουν κάποια μόρφωση λατρεύουν τη σοβιετική ιδέα. Η προπαγάνδα μας τους εμπνέει δυσπιστία. Οι νέοι που φοίτησαν εφτά χρόνια σε σχολειά, όταν συζητάμε κάνουν ερωτήσεις τέτοιες, που κανείς συμπεραίνει ότι το πνευματικό τους επίπεδο στέκεται ψηλά. Συνήθως κάνουν τον κουτό για να ξεγελάσουν τον άλλο... Ολη την ώρα λένε πως περνούσαν πολύ καλά και ότι η Σοβιετική Ενωση έκανε ό,τι μπορούσε για να τους εξασφαλίσει ένα λαμπρό μέλλον...».

ΑΥΤΕΣ είναι οι ομολογίες του αντιπάλου. Αυτό που κατά τους Γερμανούς ήταν η αδυναμία της σοβιετικής νεολαίας αποδείχτηκε πως ήταν η δύναμή της. Οι νεαροί, που ονειρεύονταν να γίνουν μηχανικοί, αστρονόμοι, καλλιτέχνες, έγιναν γενναίοι τανκίστες, αεροπόροι και Παρτιζάνοι. Αυτή η νεολαία η «λεπτεπίλεπτη» κατέστρεψε τα γερμανικά «Τίγρις», αυτή υπεράσπισε το Στάλινγκραντ.

ΟΙ ΝΕΟΙ μας, γράφει ο Ηλ. Ε., υπερασπίζουν την πατρίδα τους με τόσο ηρωισμό, γιατί η χώρα των Σοβιέτ είναι η χώρα της Νιότης. Ολο γι' αυτήν ονειρεύονται, γιατί το σοβιετικό κράτος κλείνει μέσα του το πνεύμα της Νιότης. Κι η Νιότη ορθώθηκε για να υπερασπίσει τη Νιότη.