Associated Press |
Στην πληθώρα των άρθρων που κατέκλυσαν το διεθνή Τύπο, όλες αυτές τις τελευταίες μέρες, με θέμα, φυσικά, την «ορθότητα της προσαγωγής Μιλόσεβιτς στο ΔΠΔ και την, από αυτήν την πράξη, απορρέουσα δικαίωση του αισθήματος διεθνούς δικαίου και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», άρχισαν να παρεισφρέουν ορισμένες «αποκλίνουσες» φωνές, που δεν μπορούν παρά να ερμηνευτούν ως «κώδωνας κινδύνου» και έκφραση αγωνίας για την κατάληξη που θα έχει, τελικά, η υπόθεση και για το κατά πόσο αυτή θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όσων δρομολόγησαν τη συγκεκριμένη διαδικασία. Το τελικό λάκτισμα για να ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας» φαίνεται ότι έδωσε η πρώτη εμφάνιση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ενώπιον του ΔΠΔ για την Πρώην Γιουγκοσλαβία στη Χάγη.
Χωρίς ταλαντεύσεις και χωρίς ομάδα συνηγόρων, ο πρώην Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας στάθηκε ενώπιον του ΔΠΔ για 12 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων επέμεινε στην αρχική του θέση ότι πρόκειται για μια δίκη με πολιτικά κίνητρα, στην οποία ο ίδιος δεν προτίθεται συνεργαστεί, ούτε να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Οι λακωνικές, σταθερές απαντήσεις του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στις ερωτήσεις του Βρετανού δικαστή της έδρας Ρίτσαρντ Μέι είναι χαρακτηριστικές:
«Θεωρώ αυτό το Δικαστήριο ως ψευδές και τις κατηγορίες ως ψευδείς κατηγορίες. Είναι παράνομο, καθώς δεν έχει οριστεί από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, συνεπώς δε νιώθω την ανάγκη να εκπροσωπηθώ σε ένα παράνομο όργανο» ήταν η πρώτη δήλωση του Σλ. Μιλόσεβιτς, ο οποίος απαντώντας στο ερώτημα αν θέλει να του αναγνωστεί το κατηγορητήριο αρκέστηκε να δηλώσει ότι «αυτό είναι δικό σας πρόβλημα».
Στις αλλεπάλληλες απόπειρες του δικαστή Μέι να λάβει κάποια απάντηση από τον πρώην Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας, η οποία θα εμπεριέχει έστω και σε πρώτο επίπεδο κάποιο δείγμα αναγνώρισης της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, αλλά και του έργου που έχει κληθεί να φέρει σε πέρας, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς παρέμεινε αμετακίνητος από τις αρχικές του δηλώσεις, επιμένοντας ότι «στόχος της δίκης είναι να παράσχει άλλοθι και δικαίωση για τα εγκλήματα πολέμου που έπραξε το ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας». Τα μικρόφωνα έκλεισαν και στην προσπάθειά του να πιέσει τον Μιλόσεβιτς για κάποια, πιο «θετικού» περιεχομένου, απάντηση ο δικαστής Μέι συνέστησε στον πρώην Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας να μη «βγάζει ομιλία» γιατί θα έχει την ευκαιρία να το πράξει κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Υπό αυτές τις συνθήκες η «παρθενική» εμφάνιση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στη Χάγη δεν πρέπει να ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των εκπροσώπων των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των τηλεοπτικών που συνέρρευσαν στην ολλανδική πόλη, καθώς ήταν ολιγόλεπτη και λακωνική, το αντίστροφο, δηλαδή, από το χρόνο που αναμένεται να διαρκέσει η ίδια η δίκη, αλλά και η προετοιμασία της. Και αυτό είναι το σημείο του όψιμου προβληματισμού έγκριτων αναλυτών και αρθρογράφων.
Με προσεκτικό πλην αποκαλυπτικό τρόπο, η ελβετική εφημερίδα «Le Temps» υποστηρίζει ότι δε «θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηριζόταν η προσαγωγή Μιλόσεβιτς στο ΔΠΔ ως εμπορική συναλλαγή», ενώ καταλήγει ότι δεν αποτελεί εφαρμογή του διεθνούς δικαίου αλλά πρόκειται, μάλλον για μια «πράξη επιβολής», που έρχεται «σε σφοδρή αντίθεση με όσα συνήθως πρεσβεύει η Δύση».
Ενα βήμα περαιτέρω προχωρά το σχόλιο του αμερικανικού περιοδικού «Time», το οποίο εκτιμά ότι η προσαγωγή Μιλόσεβιτς δεν αποτελεί εφαρμογή του διεθνούς δικαίου αλλά «έκφραση της δύναμης των ΗΠΑ». Στο άρθρο, μάλιστα, αναγνωρίζεται ότι «η ισχύς του ΔΠΔ για την Πρώην Γιουγκοσλαβία περιορίζεται στις αίθουσές του» ενώ παραδέχεται ότι «το ΔΠΔ, όπως και πολλοί άλλοι διεθνείς οργανισμοί, από το ΔΝΤ μέχρι το ΝΑΤΟ, δεν είναι παρά παράρτημα της Pax Americana». Μάλιστα, στο άρθρο εμπεριέχεται η προειδοποίηση ότι την έκδοση, και μάλιστα με τον συγκεκριμένο τρόπο, του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς μπορεί να τη μετανιώσουν, τελικά, οι ΗΠΑ, αφού αντί, σύμφωνα με την εκτίμηση του περιοδικού, να πετύχουν «τη σταθερότητα που επιθυμούν στα Βαλκάνια, για την οποία είναι απαραίτητη η σταθερότητα στη Γιουγκοσλαβία, μπορεί η εξέλιξη να είναι η ακριβώς αντίθετη, δηλαδή αποσταθεροποίηση».
Σε πιο ρεαλιστικούς τόνους κινείται η ανάλυση της αμερικανικής εφημερίδας «New York Times», η οποία αρκείται να ασκήσει, εξ απαλών κριτική σε σύγκριση με τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα στη διαδικασία έκδοσης και στην ταχύτητα που τη χαρακτήρισε. Οπως υπογραμμίζεται είναι σχεδόν σίγουρη η πλήρης απουσία υπογεγραμμένων εντολών για συγκεκριμένες ενέργειες στο Κόσσοβο από τον πρώην Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας. Χωρίς αυτές, όμως, τις γραπτές εντολές δεν αποδεικνύεται από πουθενά ότι τα όσα συνέβησαν στο Κόσσοβο αποτελούν αποτέλεσμα ενός συστηματικού σχεδίου, που εκπονήθηκε σε ανώτατο επίπεδο, και όχι αυθόρμητες και αποσπασματικές πράξεις αντεκδίκησης.
Τελικά, λοιπόν, μάλλον ανησυχία παρά ανακούφιση προσέφερε στους εμπνευστές του ΔΠΔ για την πρώην Γιουγκοσλαβία και τους δράστες των διαρκών εγκλημάτων στα Βαλκάνια, η πολυπόθητη έκδοση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ισως και να ακούγονται περίεργα, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη, μόλις, 12 λεπτών πρώτη εμφάνιση του Μιλόσεβιτς στη Χάγη, όλες αυτές οι «φωνές» «ανησυχίας» και «αγωνίας», αλλά ίσως να είναι και προειδοποιητικές σχετικά με το γεγονός ότι η πολύκροτη διαδικασία μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και αποκαλύψεις, πιθανότατα όχι τόσο ικανοποιητικές για τους παγκόσμιους τιμητές των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Μήπως αυτό ακριβώς επιδιώκουν να προλάβουν; Μήπως η τυπική νομιμότητα της Χάγης είναι τόσο εξόφθαλμα αστήριχτη που χρειάζεται ενισχύσεις; Αυτή η πράξη του έργου στο «θέατρο του ιμπεριαλιστικού παραλόγου» μόλις άρχισε.
Associated Press |
Οταν ο Μιλόσεβιτς έχασε τις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία, μίλησαν για ειρήνη και δημοκρατία. Εκείνο που ήρθε ήταν περισσότερος πόλεμος και αντί για δημοκρατία περισσότερα προτεκτοράτα.
Τώρα, με τη σύλληψη του Μιλόσεβιτς μιλούν για ειρήνη, για δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Ας δούμε τι εννοούν:
α) Πριν λίγες μέρες ο Ετσεβίτ έθεσε θέμα τουρκικής μειονότητας στα Σκόπια. Μέσα στο γενικό χαμό, δηλαδή, η Τουρκία εγγράφει υποθήκες αποβλέποντας στο διαμελισμό των Σκοπίων.
β) Στη Βουλγαρία, οι εξελίξεις στα Σκόπια καθώς και οι εσωτερικές εξελίξεις με τη νίκη στις εκλογές του μονάρχη Συμεών, οδηγούν τις αρχές της χώρας στην ανατροπή της προηγούμενης απόφασης σε ό,τι αφορά τα διαδραματισθέντα στην ΠΓΔΜ. Η προηγούμενη θέση της Βουλγαρίας ήταν καμία ανάμειξη στα τεκταινόμενα. Τώρα λένε ότι πρέπει να ληφθεί μια νέα, εντελώς διαφορετική - όπως αναφέρουν - θέση, υπό το φως των νέων δεδομένων.
γ) Στα ίδια τα Σκόπια ο πρωθυπουργός της χώρας βγήκε ανοιχτά και τάχθηκε υπέρ της αλλαγής συνόρων και της ανταλλαγής περιοχών και πληθυσμών με την Αλβανία. Είναι ίσως από τις λίγες φορές που ένας διαμελισμός έχει τη σφραγίδα του ίδιου του πρωθυπουργού των διαμελιζόμενων...
δ) Στην Αλβανία το πολιτικό κλίμα παραμένει εξαιρετικά ρευστό ενώ την ίδια ώρα εγείρονται θέματα Τσάμηδων και Τσαμουριάς εναντίον της Ελλάδας, από τον UCK, με πορείες και διαδηλώσεις έξω από την ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα. Ενώ δε ο UCK φτάνει να απειλεί ακόμα και την Ελλάδα, οι Αμερικάνοι εκδίδουν διατάγματα με τα οποία ομολογούν ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια στήριζαν υλικά, στρατιωτικά και πολιτικά τον UCK...
Αυτή είναι η κατάσταση στα Βαλκάνια τη στιγμή που ο Μιλόσεβιτς προσάγεται στη δικαιοσύνη τους.
Από την άλλη πλευρά η Βοσνία βράζει, η Ουγγαρία με απόφαση του Κοινοβουλίου της καθόρισε ως πρώτο της «εθνικό» ζήτημα την κατάσταση - λέει - των ομοεθνών της στη Βοϊβοντίνα, και, παράλληλα, για μια ακόμα φορά απειλείται να διασκορπιστεί στα εξ ων συνετέθη ό,τι απέμεινε από την ενιαία Γιουγκοσλαβία.
Η ελληνική κυβέρνηση απέναντι σε αυτή την κατάσταση μετράει πόσα στρατεύματα θα στείλει στα Σκόπια, μετράει πόσα λάφυρα θα αποκομίσει από τον μικροϊμπεριαλιστικό της ρόλο στην περιοχή. Ρόλος που καθιστά τη χώρα μας μισητή στους λαούς της περιοχής και το λαό μας έκθετο στις πολεμοχαρείς εμπλοκές του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτή είναι η κατάσταση στα Βαλκάνια. Οι λαοί της περιοχής, ο ελληνικός λαός, ή θα αντισταθούν σε όσα γίνονται ή θα πληρώσουν ακριβά το τίμημα. Πριν λίγες μέρες ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, ο Κάρολος Παπούλιας, μίλησε ακόμα και για κίνδυνο ενός Γ' Βαλκανικού Πολέμου. Η φωτιά απλώνεται. Αλλωστε οι στόχοι τους είναι γνωστοί. Δεν πάει καιρός από τότε που ο λόρδος Οουεν, ο επί χρόνια επιτετραμμένος της ΕΕ για τη γιουγκοσλαβική κρίση δημοσίευσε εκείνο το περίφημο άρθρο του με τον εύγλωττο τίτλο: «Ξανασχεδιάστε το χάρτη των Βαλκανίων»! Δεν είναι πολλές μέρες που αποκαλύφθηκε ότι μεταξύ των UCΚάδων που επιτίθενται στα Σκόπια, συμμετέχουν και άντρες του Αμερικανικού Στρατού!
Η καταγραφή των παραπάνω δε συνιστά κινδυνολογία. Είναι καμπανάκι κινδύνου. Είναι συναγερμός.
Να αφήσουμε τη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση να ρυθμίσει τα του οίκου της!
Αυτή ήταν η απάντηση του κ. Ρέππα όταν ρωτήθηκε για την παράδοση του Μιλόσεβιτς. Θυμήθηκε την ανεξαρτησία της Γιουγκοσλαβίας και τη μη επέμβαση στα εσωτερικά της χώρα ο κ. Ρέππας... Τώρα τα θυμήθηκε όλα αυτά ο κ. Ρέππας. Είδατε τι περίεργο που είναι το μυαλό του ανθρώπου; Είδατε τι πήγε και σκαρφίστηκε ο άνθρωπος; Τη μη επέμβαση στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας πήγε και ξέθαψε ο κ. Ρέππας...
Αλήθεια:
- Οταν πριν μερικούς μήνες πήγαινε ο Γ. Παπανδρέου στο Βελιγράδι και απειλούσε ότι στις εκλογές οι Γιουγκοσλάβοι ή θα ψήφιζαν την αντιπολίτευση ή θα πέθαιναν από το εμπάργκο, πού ήταν αυτή η δημοκρατική ευαισθησία; Πού την είχε τότε γραμμένη την αρχή της μη επέμβασης η ελληνική κυβέρνηση; Τώρα ο κ. Ρέππας τη θυμήθηκε την ανεξαρτησία της Γιουγκοσλαβίας!
Αλήθεια:
- Πόσο σέβεται αυτήν την ανεξαρτησία ο κ. Σημίτης όταν έχει στείλει τον Αλεξ Ρόντος, το σύμβουλο του κ. Παπανδρέου, στο Βελιγράδι και στα Σκόπια για να το παίζει Αμερικανοθρεμμένος πλην στιβαρός Ελλην πράκτορας και Πιουριφόι των Βαλκανίων;
Αλήθεια:
- Πώς δεν του είχε περάσει από το μυαλό του κ. Σημίτη ότι βάζοντας την υπογραφή του υπέρ της ΝΑΤΟικής επιδρομής, διέπρατε την πιο αισχρή επέμβαση στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας; Παραχωρώντας το ελληνικό έδαφος για να περνούν πάνω από 1.000 αεροσκάφη, πάνω από 420 πολεμικά πλοία, πάνω από 510 σιδηροδρομικοί συρμοί, πάνω από 1.400 φάλαγγες οχημάτων, πάνω από 40.000 οχήματα και πάνω από 60.000 μισθοφόροι, πώς δεν του είχε περάσει από το μυαλό του κ. Σημίτη ότι μετατρέποντας με όλα αυτά την Ελλάδα σε προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας (πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επιδρομή στο Κοσσυφοπέδιο) αυτό ήταν η μέγιστη, η πιο ελεεινή επέμβαση στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας;
Οχι, λοιπόν. Τώρα κατάλαβαν ο κ. Σημίτης και ο κ. Ρέππας ότι δεν είναι σωστό να επαμβαίνουν στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας...
Τώρα, που δεν έμεινε τίποτα, τελικά, στο οποίο να μην έχουν επέμβει. Τώρα που δεν έμεινε κανένα ΝΑΤΟικό έγκλημα στο οποίο να μην έχουν συνεργήσει και να είναι συνυπεύθυνοι. Αλλά μην απατάσθε. Δεν είναι υποκριτές. Είναι απλώς μαριονέτες...
***
***
Την επομένη της απαγωγής και της παράδοσης του Μιλόσεβιτς οι φιλάνθρωποι της Δύσης αποφάσισαν να «δωρίσουν» - λέει - στη Γιουγκοσλαβία 1,3 δισ. δολάρια. Τόσο αποτιμήθηκε η προδοσία. Αλλά κι αυτά τα λεφτά στις πολυεθνικές τους θα πάνε που τώρα θα αρχίσουν, λέει, να ανοικοδομούν τη Γιουγκοσλαβία. Θα την ανοικοδομήσουν στα σημεία ακριβώς που χάσκουν οι κρατήρες από τις βόμβες, της επί 78 ημέρες θηριωδίας τους.
***
***
Βέβαια, πληρώνουμε κάτι παραπάνω αλλά φαίνεται ότι κάποιοι το ευχαριστιούνται. Γιατί, ξέρετε, από τα 1,3 δισ. δολάρια που αποτιμήθηκε το κεφάλι του Μιλόσεβιτς τα 70 δισ. δραχμές τα κατέβαλε η καλή μας κυβέρνηση! Ναι! Πληρώσαμε και μεις για την απαγωγή του Μιλόσεβιτς! Στα 70 δισ. δραχμές ανέρχεται η συμβολή μας για να πληρωθούν τα μεροκάματα των δημίων. Στα 70 δισ. δραχμές...
***
Η δημοκρατία μας βλέπετε, πληρώνει τους δημίους με «καθαρά» λεφτά.