Με ένα δυνατό χειροκρότημα οι επισκέπτες του Φεστιβάλ υποδέχτηκαν το Σάββατο στη Μαθητική Σκηνή την πολυμελή μπάντα του ΚΕΘΕΑ «Στροφή», σε μια ξεχωριστή συναυλία.

«Είμαστε πολύ χαρούμενοι που η μπάντα μας βρίσκεται σήμερα εδώ, καθώς αποτελείται όχι από επαγγελματίες μουσικούς αλλά από παιδιά που ασχολούνται ερασιτεχνικά με τη μουσική, ακόμα και λίγους μήνες», εξήγησε ο Γιώργος, ένας από τους τραγουδιστές του συγκροτήματος, και μίλησε για τη «μαγεία της θέλησης» και την προσπάθεια που γίνεται μέσω της Τέχνης και της μουσικής να ολοκληρωθεί επιτυχώς η θεραπεία των πρώην εξαρτημένων ατόμων στο ΚΕΘΕΑ.

Η μπάντα ξεσήκωσε τους θεατές με γνωστά τραγούδια από διαφορετικά είδη μουσικής, τίμησε τον Μίκη Θεοδωράκη με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατό του, και ξεσήκωσε με το «Another Brick In The Wall» των Pink Floyd.

Τη σκυτάλη πήρε ο Κώστας Μαλιάτσης - Σάλας, ζητώντας αρχικά ένα μεγάλο δυνατό χειροκρότημα για το Φεστιβάλ, ευχαριστώντας την ΚΝΕ και σημειώνοντας ότι σήμαινε πολλά γι' αυτόν η πρόσκληση.

Ξεκίνησε την παράστασή του με το ...ξεχασμένο θέμα της πανδημίας του κορονοϊού, για να περιηγηθεί στη συνέχεια σε αναμνήσεις από την παιδική ηλικία, σχολιάζοντας ένα σωρό ευτράπελα της καθημερινότητας που έχουν συμβεί σε όλους. Καθημερινές συνήθειες στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο, στο σούπερ μάρκετ έγιναν αντικείμενο γέλιου για τον καλλιτέχνη, που και φέτος ήταν ξεκαρδιστικός, αρχίζοντας να «χτίζει» παράδοση στη Μαθητική Σκηνή.

Λίγο πριν τις 11 το μικρόφωνο πήραν οι «Κοινοί Θνητοί», μέσα σε δυνατά χειροκροτήματα και καπνογόνα.

Το κοινό γνώριζε τα τραγούδια από την πρώτη νότα και οι ίδιοι, πιστοί στο ραντεβού τους με το Φεστιβάλ, δεν απογοήτευσαν! Μέσα σε ένα εκρηκτικό κλίμα, το κατάμεστο Μαθητικό Στέκι τραγούδησε για «του κόσμου τους λαούς», ενάντια στο τέρας του φασισμού «που δεν έχει θέση σε καμία οδό», ενώ έδωσε υπόσχεση να «χορεύει αντάμα» στους αγώνες για να κλαίνε με μαύρο δάκρυ όσοι θέλουν τον λαό υποταγμένο.

Μαζί τους βρέθηκαν και οι μικροί φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου», από τους οποίους μια ομάδα παιδιών ανέβηκε στη σκηνή για να τραγουδήσει το πολυαγαπημένο «Του κόσμου οι λαοί».

Το σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» δόνησε πολλές φορές την ατμόσφαιρα, σε εναλλαγή με το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Το πρόγραμμα της Μαθητικής Σκηνής έκλεισε με ελληνικούς pop ρυθμούς από τους Stavento. Τα πολυτραγουδισμένα hits τους βρέθηκαν στα χείλη του κοινού, που δεν σταμάτησε να χορεύει. Δεύτερη χρονιά στο Φεστιβάλ και ο Μιχάλης Κουινέλης, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να δηλώσει τη χαρά του που ξαναβρέθηκε στο Μαθητικό Στέκι.

Με «Σμυρναίικο Μινόρε», αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, άνοιξε την Παρασκευή το πρόγραμμα της Λαϊκής Σκηνής.

«Χαίρομαι που είμαι εδώ ακόμη μια φορά στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Είμαστε εδώ όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο», δήλωσε η Γλυκερία στην έναρξη της βραδιάς, που περιλάμβανε παραδοσιακά κομμάτια της Σμύρνης, κομμάτια που όπως είπε η ίδια «είναι των "ανώνυμων - επώνυμων", που ήρθαν εδώ πρόσφυγες και μέσω αυτών μάθαμε τη σμυρναίικη μουσική». «Τι σε μέλλει εσένανε», «Ρουμπαλιά Γαρουφαλιά», «Μάτια μου» κ.ά. ερμήνευσε η Γλυκερία, για να ακολουθήσουν ο Παντελής Θαλασσινός με τα δικά του κομμάτια, που έχουν το άρωμα του Αιγαίου, και η τουρκικής καταγωγής τραγουδίστρια Ντιλέκ Κοτς, με τα τουρκικά τραγούδια που πριν 100 χρόνια τραγουδούσαν μαζί Ελληνες και Τούρκοι.

Το τέλος της βραδιάς βρήκε και τους τρεις ερμηνευτές πάνω στη σκηνή, σε μια σειρά παραδοσιακών τραγουδιών, και ο χώρος κάτω από τη σκηνή γέμισε με κόσμο που δεν σταμάτησε να χορεύει και να τραγουδά.

Τη σκυτάλη της παραδοσιακής μουσικής πήρε ο Μάνος Κουτσαγγελίδης με τους «Maqamάτηδες» και το «Μουσικό Μπαχάρι» τους. Το πρόγραμμα περιλάμβανε παραδοσιακά τραγούδια με έμφαση στην Ανατολή και στην προσφυγιά, καθώς και θρακιώτικα τραγούδια. Πολλά από αυτά ξεσήκωσαν τους παρευρισκόμενους, που χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς, ζωναράδικο, μπαϊντούσκα, αντικριστό, ανεβάζοντας το κέφι.

Και το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι πολύ αργά, με ένα «Ταξίδι στην Ελλάδα» από το συγκρότημα του Νίκου Φιλιππίδη, με τον Παναγιώτη Λάλεζα και την Λευκοθέα Φιλιππίδη στο τραγούδι. Με τις πρώτες στροφές από το «Μήλο μου κόκκινο» άρχισαν οι πρώτοι χοροί, τόσο ανάμεσα στα τραπέζια όσο και μπροστά στη σκηνή.

«Γιούρια στα παλιούρια», «Πω πω πω Μαρία», «Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί» και οι χοροί δεν σταματούσαν...