Οι εργαζόμενοι ξέρουμε ότι οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής είναι αυτές που έχουν στα χέρια τους συγκεντρωμένες τις υποδομές, μέσω των οποίων πραγματοποιούμε κάθε επικοινωνία: Συνομιλούμε, μπαίνουμε στο διαδίκτυο για να ενημερωθούμε, να ψυχαγωγηθούμε, να ψωνίσουμε κ.ο.κ. Οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου συγκεντρώνουν για αυτό και επεξεργάζονται όλα τα δεδομένα γύρω από τις επικοινωνίες όλων μας (κλήσεις, μηνύματα, ηλ. ταχυδρομείο κ.λπ.).

Τα μονοπώλια της επικοινωνίας βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με το αστικό κράτος. Παρέχουν στα κράτη δεδομένα και στοιχεία όταν τους ζητηθούν, διαθέτουν και ενεργοποιούν συστήματα «συνακροάσεων» για τις κρατικές υποκλοπές, υποστηρίζουν με υποδομές και τεχνογνωσία το κράτος, ώστε να αναβαθμίζονται τα μέσα που αξιοποιεί για τους αντιδραστικούς σκοπούς του, πρώτα απ' όλα σε βάρος του «εχθρού λαού».

Γι' αυτό στην υπόθεση των υποκλοπών σε βάρος του ΚΚΕ είναι ψέμα, πάροχοι να ισχυρίζονται ότι «δεν έχουν δεδομένα» ή «δεν τα κράτησαν». Είναι ψέμα η «αδυναμία» που επικαλέστηκαν οι διάφορες κρατικές αρχές, για να μην ερευνήσουν ουσιαστικά την υπόθεση.

Για παράδειγμα, δεν πείθουν κανέναν οι επίσημες απαντήσεις της ΑΔΑΕ, η οποία «σήκωνε τα χέρια ψηλά» μπροστά σε δήθεν ανυπέρβλητες δυσκολίες, όπως ότι δεν μπορούσε να έχει τα αποτελέσματα της άρσης του απορρήτου και άλλα φαιδρά.

Οι αρχές μπορούσαν, αν ήθελαν, να συλλέξουν και να επεξεργαστούν συνδυασμένα και ολοκληρωμένα τα δεδομένα που έχουν οι πάροχοι. Να κινηθούν γρήγορα και άμεσα για να ακολουθήσουν τις «διαδρομές» των κλήσεων. Να συνεργαστούν μεταξύ τους και με άλλους παρόχους και φορείς του εξωτερικού, αφού υποτίθεται έπρεπε να διακριβώσουν ένα κακούργημα σε βάρος ενός πολιτικού κόμματος. Στην πραγματικότητα, είχαν πλήθος στοιχεία για να βγάλουν συμπεράσματα για τους υπαίτιους, την τεχνολογία και την τεχνογνωσία τους και τελικά να αποκαλύψουν ποιοι βρίσκονται πίσω από τις παρακολουθήσεις σε βάρος του ΚΚΕ.

Είναι απλό: Δεν ήθελαν να διαλευκάνουν την αλήθεια για τις υποκλοπές στο ΚΚΕ. Το κράτος των αφεντικών είναι επιλεκτικά δήθεν «αδύναμο» και χωρίς τεχνολογικά «όπλα», όταν πρόκειται για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, όταν πρόκειται για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του. Το ίδιο αυτό κράτος, χέρι χέρι με τη μεγαλοεργοδοσία, τη νέα τεχνολογία που εμείς οι εργαζόμενοι παράγουμε, την αξιοποιούν συνεχώς σε αντιδραστική κατεύθυνση. Για να επιτίθενται στα δικαιώματά μας, να υπηρετούνται οι στόχοι της κερδοφορίας των λίγων και της υποταγής των εργαζομένων στη σύγχρονη μισθωτή σκλαβιά και βαρβαρότητα.

Ολα τα αστικά κόμματα και οι δυνάμεις τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που εμφανίζονται ως «δημοκρατικά ευαίσθητοι» για το απόρρητο και τα δεδομένα του λαού, δεν είδαμε να λένε κουβέντα για τη μαζική παρακολούθηση των εργαζομένων για να εντείνεται η εκμετάλλευση και να καταστέλλονται οι αγώνες τους.

Κανείς τους δεν λέει κουβέντα για το τι ισχύει στους χώρους δουλειάς «νόμιμα» ή παράνομα. Κουβέντα για το γεγονός ότι σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα υπάρχει δυνατότητα και, ιδιαίτερα στα call center, κατά κόρον κάποιος τρίτος (προϊστάμενος ή οποιοσδήποτε εκπρόσωπος της εργοδοσίας) να μπαίνει στην κλήση, να ακούει, ακόμα και να «ψιθυρίζει» στο αυτί του υπαλλήλου για την απάντηση που θα δώσει! Λέξη δεν έχουμε ακούσει για τις κάμερες παρακολούθησης στους χώρους δουλειάς, που διαμορφώνουν καθεστώς ακραίας εντατικοποίησης και εργασιακού άγχους στο κυνήγι της «απόδοσης» και των «στόχων» της εργοδοσίας, ενώ επιχειρούν να εμποδίσουν και τη συναδελφική συλλογική συζήτηση και οργάνωση των εργαζομένων. Το «μάτι» της εργοδοσίας θέλουν να επιβάλουν ακόμα και μέσα στα σπίτια μας, όσο επεκτείνεται το καθεστώς της τηλεργασίας.

Η συνεχής παρακολούθηση και ο έλεγχος των εργαζομένων έχουν απογειωθεί σε μια σειρά χώρους με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Είναι χαρακτηριστικό τι προωθείται σε βάρος των τεχνικών στις τηλεπικοινωνίες, των εργαζομένων στις ταχυμεταφορές, των ντελιβεράδων και άλλων εργαζομένων, που παρακολουθούνται λεπτό προς λεπτό οι κινήσεις τους με γεωεντοπισμό, δημιουργώντας ασφυκτική πίεση και εντατικοποίηση της δουλειάς τους, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για εργατικά «ατυχήματα», μαζί με την απουσία των αναγκαίων μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής τους. Η «ψηφιακή εποχή» των μονοπωλίων σημαίνει ο εργαζόμενος να δουλεύει με βροχές και παγετούς ή καύσωνα, έκθετος και απροστάτευτος, «ατομικά υπεύθυνος» για τα μέσα που χρησιμοποιεί, αλλά να αξιοποιείται η τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να γνωρίζει ο εργοδότης κάθε στιγμή τι κάνει, να ελέγχει και να κρίνει συνεχώς την αποδοτικότητά του, για τη μεγιστοποίηση των κερδών της εταιρείας.

Στις παραπάνω βέβαια περιπτώσεις οι παρακολουθήσεις γίνονται για τη διασφάλιση των καπιταλιστικών κερδών, οπότε μάλλον είναι - δεν είναι νόμιμες, σημασία έχει ότι είναι... ηθικές, με βάση τη σάπια καπιταλιστική ηθική του ξεζουμίσματος των εργαζομένων. Γι' αυτό σε όλα αυτά, οι διάφορες ελεγκτικές και «ανεξάρτητες» αρχές είτε «λάμπουν» διά της απουσίας και απραξίας τους, είτε τελικά προωθούν το φακέλωμα και την παρακολούθηση βάζοντάς το σε «νόμιμα πλαίσια».

Οι εργαζόμενοι έχουμε πείρα. Δεν υπάρχει εργατική - λαϊκή κινητοποίηση όπου δεν έχει ενεργοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός και με τη φυσική παρουσία της αστυνομίας έξω από χώρους δουλειάς, σε χώρους συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Ποιος ξεχνάει τις δεκάδες φορές όπου ασφαλίτες ως εργαζόμενοι ή διαδηλωτές πιάστηκαν στα πράσα να παρεισφρέουν σε διαδηλώσεις ή σε χώρους Γενικών Συνελεύσεων συνδικάτων. Πλάι στις παλιές γνωστές μεθόδους αξιοποιείται και η νέα τεχνολογία.

Εργοδοσία και κράτος, με συνένοχους τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και τα κόμματα του κεφαλαίου, προωθούν και το ψηφιακό φακέλωμα των αγωνιστών και των συνδικάτων. Βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι το απαράδεκτο φακέλωμα μέσα από τα ηλεκτρονικά μητρώα και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες του νόμου Χατζηδάκη.

Οι πρόσφατες εξελίξεις είναι απάντηση και στις δυνάμεις αυτών των κομμάτων, που παρεμβαίνουν στο κίνημα και βγήκαν μπροστά να εφαρμόσουν τις ηλεκτρονικές διαδικασίες, και μάλιστα στις ενστάσεις και στην επιμονή μας για φυσική παρουσία των εργαζομένων, μας κατήγγειλαν ως τεχνοφοβικούς. Τώρα που αποδεικνύεται στην πράξη το αυτονόητο, ότι όλοι και όλα παρακολουθούνται στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας» και γενικά για τις ανάγκες του κεφαλαίου, τι έχουν να απαντήσουν; Εξάλλου, με τις σύγχρονες μεθόδους και το επικίνδυνο πλαίσιο και οπλοστάσιό τους, τους «κοριούς» τους τους κουβαλάμε κάθε μέρα μαζί μας, τους έχουμε πάνω μας στην καθημερινότητά μας.

Ολα τα αστικά πολιτικά κόμματα δεν θέλουν να θίξουν τον πυρήνα του προβλήματος και το απαράδεκτο πλαίσιο που υπάρχει. Αντίθετα, υπηρετούν τη δικτατορία του κεφαλαίου, που με το κράτος της, είτε ως «ψηφιακό» και «επιτελικό» κατά ΝΔ, είτε ως τάχα «δίκαιο» κατά ΣΥΡΙΖΑ, παρακολουθεί και καταστέλλει τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, βάζει στο στόχαστρο και προσπαθεί να εκθέσει όποιον πηγαίνει κόντρα στην πολιτική της διασφάλισης και της αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Σύμφωνα με το πλαίσιό τους, μπορεί να παρακολουθηθούν μία εργατική κινητοποίηση και οι επικοινωνίες των συνδικαλιστών και αγωνιστών, και μάλιστα με επίκληση της «εθνικής ασφάλειας» του κεφαλαίου αν εναντιώνονται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που κλιμακώνουν τον διαρκή πόλεμο των αφεντικών ενάντια στην εργατική τάξη και την ίδια της τη ζωή.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα και η πολιτική του πρωτοπορία θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το ξήλωμα όλου του απαράδεκτου θεσμικού πλαισίου. Θα αποκαλύπτουμε στους εργαζόμενους την αλήθεια, όσο κι αν προσπαθούν να τη θάψουν. Δεν θα επιτρέψουμε ο λαός να συμβιβαστεί με τη μαζική παρακολούθηση και τα μέτρα ενάντια στο κίνημα.

Προσπαθούν μάταια να προλάβουν και να εμποδίσουν τους αγώνες των εργατών και του λαού, της νέας γενιάς. Ο μεγάλος τους φόβος, πως η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να τους εμποδίσει και να τους ανατρέψει, είναι βάσιμος. Τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, όλες οι υποδομές της οικονομίας είναι στη δική τους ιδιοκτησία, αλλά κάθε μέρα λειτουργούν στα δικά μας χέρια. Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη της συλλογικής οργάνωσης και με το ΚΚΕ μπορούμε να αντεπιτεθούμε. Θα εμποδίσουμε τα αντιδραστικά τους σχέδια, θα συγκρουστούμε με το σύστημα της παρακολούθησης, της καταπίεσης στην εκμετάλλευση. Ο δρόμος της ανατροπής είναι ο δικός μας δρόμος. Σε αυτόν θα γίνουν πράξη όλοι οι φόβοι των εκμεταλλευτών μας. Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό.

Πιο συγκεκριμένα, σε συνέχεια της επιστολής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ προς τον πρόεδρο της Βουλής, χτες αντιπροσωπεία της ΚΟ αποτελούμενη από τον Θανάση Παφίλη, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κόμματος, και την Μαρία Κομνηνάκα, αναπληρωματικό μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα.

Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ υπογράμμισαν την απαράδεκτη λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής, που διαμορφώνεται με το «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ» και με την επίκληση του απορρήτου από σημαντικούς μάρτυρες. Καυτηρίασαν επίσης την απόρριψη από την Εξεταστική Επιτροπή όλων των μαρτύρων που πρότεινε το ΚΚΕ για τη διερεύνηση των υποκλοπών σε βάρος του.

Περαιτέρω, η αντιπροσωπεία κατέθεσε τα ερωτήματα που αποκαλύπτουν το κουκούλωμα των υποκλοπών στο ΚΚΕ, έχουν ήδη κατατεθεί στην Εξεταστική Επιτροπή και έχουν δοθεί στη δημοσιότητα (δημοσιεύτηκαν αναλυτικά στο χτεσινό φύλλο του «Ριζοσπάστη»).

Επεσήμανε τέλος ότι αν δεν παρθούν έστω και τώρα τα ελάχιστα στοιχειώδη μέτρα, ακόμα και στο στενό αυτό πλαίσιο των ερευνών της Εξεταστικής Επιτροπής, θα παραμείνει στο απόλυτο σκοτάδι η χρόνια και σοβαρή υπόθεση των υποκλοπών σε βάρος του ΚΚΕ, με συσκότιση της αλήθειας από το 2016 μέχρι σήμερα.