Copyright 2022 The Associated

Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS R. Reagan» επέστρεψε ξανά στην περιοχή, με τις ΗΠΑ να μιλούν για «επίδειξη δυνατοτήτων»

Με «αφετηρία» τις διευρυμένες στρατιωτικές ασκήσεις των ΗΠΑ με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα την προηγούμενη βδομάδα, οι οποίες «συνοδεύτηκαν» από εκτοξεύσεις πυραύλων από τη Βόρεια Κορέα, πριν από λίγες μέρες η Πιονγιάνγκ πέρασε σε «μέτρα ανταπόδοσης» με νέες εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων, στέλνοντας μάλιστα έναν από αυτούς για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια να περάσει πάνω από την Ιαπωνία.

Αμεσα και αναβαθμισμένα ήταν τα «αντανακλαστικά» που έδειξαν οι ΗΠΑ με τους συμμάχους τους στην περιοχή, βαθαίνοντας την κλιμάκωση: «Δοκιμαστική» εκτόξευση πυραύλων εδάφους - εδάφους αλλά και εκτόξευση τακτικών πυραύλων από βομβαρδιστικά αεροσκάφη εναντίον εικονικών στόχων στην Κίτρινη Θάλασσα. Ακόμα, το πυρηνοκίνητο αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Ronald Reagan», νωρίς το πρωί της 5ης Οκτώβρη, επέστρεφε ξανά στη Νότια Κορέα, σε μια «ανασύνταξη όλης της δύναμης συνοδείας (του αεροπλανοφόρου) στην Κορεατική Χερσόνησο», λίγες μόλις μέρες μετά τη συμμετοχή του στις ασκήσεις ΗΠΑ - Ιαπωνίας - Νότιας Κορέας.

Οπως ανέφερε μάλιστα σχετική ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Νότιας Κορέας, η εν λόγω κίνηση «είναι πολύ ασυνήθιστη και δείχνει την αποφασιστική βούληση της συμμαχίας Νότιας Κορέας - ΗΠΑ να δυναμώσουν το δόγμα ετοιμότητας της συμμαχίας τους ενάντια στις διαρκείς βορειοκορεατικές προκλήσεις».

Σημειωτέον, μόλις στα μέσα Σεπτέμβρη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, σε συνάντηση με τον Ιάπωνα ομόλογό του, Γιασουκάζου Χαμάντα, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Λ. Οστιν, είχε σπεύσει να τονίσει την «αφοσίωσή μας σε μια αξιόπιστη και ανθεκτική μακρά αποτροπή, με χρήση του πλήρους εύρους των συμβατικών και πυρηνικών μας ικανοτήτων», ενώ, όπως ανακοινώθηκε, οι δύο υπουργοί συμφώνησαν για την κοινή βούληση με στόχο τον «πλήρη εκσυγχρονισμό της συμμαχίας και ειδικά στις στρατιωτικές ικανότητες της Ιαπωνίας».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, την ώρα που οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους μιλούν για «αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου», διευρύνεται η συζήτηση για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων και στην Ιαπωνία.

«Η τυφλή υπακοή στις τρεις αρχές για "μη πυρηνικά", της μη παραγωγής, μη κατοχής και μη χορήγησης άδειας για την είσοδο πυρηνικών όπλων στην Ιαπωνία, ακόμα και της άρνησης να συζητηθεί η απόκτηση ενός αποτρεπτικού μέσου, περιλαμβανομένου του ενδεχόμενου κοινής χρήσης πυρηνικών όπλων, θέτει την Ιαπωνία σε κίνδυνο», υποστήριζε πριν από μερικούς μήνες κεντρικό άρθρο στην ιαπωνική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας «Sankei Shimbun».

Η συζήτηση αυτή, που επανέρχεται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο, αποτελεί συνέχεια της αναθεώρησης μιας σειράς διατάξεων και στο ιαπωνικό Σύνταγμα που είχε διαμορφωθεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πριν από λίγα χρόνια η Ιαπωνία κατάργησε περιορισμούς που εμπόδιζαν την ανάληψη δράσης εκτός συνόρων για τις Ενοπλες Δυνάμεις της, οι οποίοι στην πραγματικότητα ήταν αποτέλεσμα του μεταπολεμικού συσχετισμού δυνάμεων.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που επιτείνει η ραγδαία άνοδος της Κίνας αναθέρμαναν δραστικά και τη συζήτηση για την ανάγκη αναπροσαρμογής του στρατιωτικού δόγματος της Ιαπωνίας.

Τον περασμένο Φλεβάρη, ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Σίνζο Αμπε - ο οποίος δολοφονήθηκε τον Ιούλη - αφού χαρακτήρισε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία «σοβαρή πρόκληση για τη διεθνή τάξη πραγμάτων», υποστήριξε ότι πρέπει να ξεκινήσει στο εσωτερικό της Ιαπωνίας μια συζήτηση για το θέμα της «κοινής χρήσης πυρηνικών» («nuclear sharing»), στο πλαίσιο της οποίας ήδη οι ΗΠΑ διαβουλεύονται με μια σειρά «εταίρων» τους την ανάπτυξη αμερικανικών πυρηνικών όπλων και την από κοινού διαχείρισή τους στην επικράτεια σύμμαχων χωρών. «Δεν πρέπει να θεωρούμε ταμπού τη συζήτηση της πραγματικότητας όσον αφορά την παγκόσμια ασφάλεια», είχε πει τότε ο Αμπε, σχολιάζοντας τους δισταγμούς και τις αντιρρήσεις που υπάρχουν σε μεγάλο μέρος της ιαπωνικής κοινωνίας για οποιαδήποτε χρήση πυρηνικών όπλων, μετά τον όλεθρο που βίωσε ο λαός της χώρας το 1945 από τις αμερικανικές πυρηνικές βόμβες.

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, ο Σιγκέρου Ισίμπα, στέλεχος του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος, δήλωσε ότι «στην εποχή μας, έχει γίνει ακόμα πιο μεγάλη η σημασία να διατηρήσει η Ιαπωνία την ικανότητα να αναπτύσσει πυρηνικά όπλα και να αυξάνει την αποτελεσματικότητα μιας διευρυμένης πυρηνικής αποτροπής».

Ο πρώην δήμαρχος της Οσάκα και μέλος του υπερσυντηρητικού Κόμματος Καινοτομίας (το οποίο στις πρόσφατες εκλογές σχεδόν διπλασίασε τις δυνάμεις του στη Βουλή), Τόρου Χασιμότο, δήλωσε ότι «δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πυρηνικά όπλα για κανέναν λόγο αλλά είναι απαραίτητο να συζητήσουμε την κοινή χρήση πυρηνικών».

Αλλά και ο σημερινός δήμαρχος της Οσάκα, από το ίδιο κόμμα, Ιτσίρο Μάτσουι, δήλωσε ανοιχτά ότι «είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το ενδεχόμενο να φιλοξενήσουμε αμερικανικά πυρηνικά όπλα». Πρόσθεσε δε ότι «οι τρεις αρχές για "μη πυρηνικά" αντιπροσωπεύουν μια μεταπολεμική άποψη, που είναι πια 80 χρόνων...», ενώ - όπως τόνισε αναφερόμενος στη Ρωσία - «σήμερα διεξάγει πόλεμο μία χώρα που είναι κάτοχος πυρηνικών όπλων».

Ο πρώην πρέσβης της Ιαπωνίας στις ΗΠΑ (2001 - 2008) Ριόζο Κάτο μίλησε για την ανάγκη μιας «σοβαρής και έξυπνης συζήτησης» πάνω στο ζήτημα της «πυρηνικής αποτροπής».

Η συζήτηση για την «πυρηνική αποτροπή» στην Ιαπωνία και η όξυνση στην Κορεατική Χερσόνησο φουντώνουν ενώ κλιμακώνεται συνολικά η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία.

Ηταν χαρακτηριστική η συζήτηση στην έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ζήτησαν οι ΗΠΑ μετά τις νέες βαλλιστικές δοκιμές της Πιονγιάνγκ (6 δοκιμές μέσα σε ένα 12ήμερο).

Η αναπληρώτρια πρέσβειρα της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Αννα Εβστιγκνέεβα, είπε ότι «οι βαλλιστικές δοκιμές της Πιονγιάνγκ ήταν απάντηση στις κοντόφθαλμες στρατιωτικές δραστηριότητες των ΗΠΑ που διεξάγονται γύρω από τη Βόρεια Κορέα». Επέκρινε δε τη Δύση για διαφορετική στάση «όταν μιλάμε για περιοχές στις οποίες διακυβεύονται πραγματικά τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα» και καταδίκασε «την επίμονη προσπάθεια των ΗΠΑ να προωθήσουν μονομερώς το δόγμα ασφάλειάς τους σε Ασία - Ειρηνικό (...) με βάση την αρχή "αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον μας"». Κατήγγειλε δε ανοιχτά «τη δημιουργία νέων στρατιωτικών συμμαχιών», όπως «την αποκαλούμενη AUKUS». Υποστήριξε ακόμη ότι «η επιβολή περαιτέρω κυρώσεων κατά της Βόρειας Κορέας είναι αδιέξοδη» και «δεν παράγει αποτελέσματα», αλλά και ότι «μια αύξηση στρατιωτικών μέτρων από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους απειλεί με νέα κλιμάκωση εντάσεων στη Χερσόνησο, που μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες και πολύ επικίνδυνες συνέπειες σε όλη τη Βορειοανατολική Ασία».

Ο αναπληρωτής αντιπρόσωπος της Κίνας, Γκενγκ Σουάνγκ, δήλωσε ότι «για το ζήτημα του (βορειοκορεατικού) πυρηνικού προγράμματος, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να ασκούν πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών και επιδίδονται σε πολιτικούς ελιγμούς που δηλητηριάζουν το περιβάλλον ασφαλείας στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αυξημένες εντάσεις στη Χερσόνησο δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν κανέναν». Παρότρυνε δε την Ουάσιγκτον να δείξει «ειλικρίνεια» και να «δώσει απάντηση στις εύλογες ανησυχίες» της Πιονγιάνγκ.

Από την πλευρά της, η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Λίντα Τόμας Γκρίνφιλντ, είπε ότι «είναι καθαρή η προσπάθεια Κίνας και Ρωσίας να ανταμείψουν τη Βόρεια Κορέα για τις αρνητικές της ενέργειες» και κάλεσε να ενισχυθούν οι κυρώσεις εναντίον της.

Μετά τη συνεδρίαση, οι ΗΠΑ εξέδωσαν ανακοίνωση καταδικάζοντας τις νέες δοκιμές της Πιονγιάνγκ, την οποία συνυπέγραψαν Βρετανία, Γαλλία, Αλβανία, Βραζιλία, Ινδία, Ιρλανδία, Νορβηγία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Νωρίτερα, ο αρμόδιος για υποθέσεις Ανατολικής Ασίας και Ειρηνικού βοηθός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Ντ. Κρίτενμπρικ, είχε στηλιτεύσει την «αποτυχία Κίνας και Ρωσίας να εκπληρώσουν πλήρως τις υποχρεώσεις τους» όσον αφορά την εφαρμογή αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για κυρώσεις κατά της Βόρειας Κορέας. Αυτό «έδωσε θάρρος στην Πιονγιάνγκ να υπονομεύσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τη διεθνή έννομη τάξη και το καθεστώς μη εξάπλωσης των πυρηνικών», ισχυρίστηκε.

Ενώ ο συριακός λαός μετά από 11 χρόνια πολέμου και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων εξακολουθεί να μετρά βαθιές πληγές, η μεγάλη όξυνση των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών σε όλο τον κόσμο, οι πολύμορφες συνέπειες και επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία, οι ευρύτερες διεργασίες, ανακατατάξεις και τα ανταγωνιστικά σχέδια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Περσικού επιδρούν καθοριστικά στις εξελίξεις και στη χώρα του, φέρνουν ξανά στο προσκήνιο αυτό το κρίσιμο μέτωπο της συνολικότερης αντιπαράθεσης.

Καθόλου τυχαία, εξάλλου, στο έδαφος της Συρίας παραμένουν στρατεύματα από ΗΠΑ, Ρωσία και Τουρκία, «στρατιωτικοί σύμβουλοι» από το Ιράν και τη λιβανέζικη «Χεζμπολάχ» αλλά και ξένοι μισθοφόροι πλειάδας ομάδων τζιχαντιστών που έχουν συγκεντρωθεί κυρίως στην επαρχία Ιντλίμπ, ενώ το Ισραήλ εξαπολύει συστηματικά αεροπορικά και πυραυλικά πλήγματα. Παράλληλα, εκτός συνόρων παραμένουν διασκορπισμένοι εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες, σε Λίβανο, Τουρκία, Ιορδανία και χώρες της Ευρώπης...

Ενα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν αυτήν την περίοδο είναι η νέα αύξηση των επιχειρήσεων των στρατών ΗΠΑ και Τουρκίας, που έχουν αναπτυχθεί εδώ και χρόνια παράνομα στο έδαφος κυρίως της ανατολικής και βόρειας Συρίας.

Αυτή η κινητικότητα καταγράφεται από τα μέσα Αυγούστου, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την υποκρισία των ΗΠΑ που αφενός κατακεραυνώνουν τη Ρωσία για την απαράδεκτη εισβολή στην Ουκρανία, «σε μια κυρίαρχη χώρα», όπως επαναλαμβάνουν, αφετέρου δικαιολογούν τη δική τους ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία με πρόσχημα την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», την «ασφάλεια των συμμάχων» τους, τα «εθνικά τους συμφέροντα» και τη «διαρκή ήττα» των τζιχαντιστών που «ευδοκίμησαν» στα θερμοκήπια δυτικών μυστικών υπηρεσιών ως πολυεργαλεία σε βάρος των λαών.

Ετσι, στα τέλη Αυγούστου, καταγράφηκε κλιμάκωση των αμερικανικών επιδρομών στα συρο-ιρακινά σύνορα. Ως πρόσχημα χρησιμοποιήθηκε η αναίμακτη ρίψη μερικών ρουκετών στις 15/8 σε συγκρότημα κτιρίων της αμερικανικής βάσης Αλ Τανφ που χρησιμοποιούν ο στρατός των ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή, που είναι κυρίως Κούρδοι και Αραβες μαχητές των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (SDF).

Παρότι καμία οργάνωση δεν ανέλαβε την ευθύνη, οι ΗΠΑ έσπευσαν να κατηγορήσουν ένοπλες «οργανώσεις που υποστηρίζονται από το Ιράν» - κάτι που διαψεύδει η Τεχεράνη - και προχώρησαν στις 21 Αυγούστου σε επιχείρηση που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Ιρανού στρατηγού των «Φρουρών της Επανάστασης», Αμπντολφαζί Αλιτζανί.

Το βράδυ της 23ης Αυγούστου, με εντολή Μπάιντεν, οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν επίθεση με βομβαρδιστικά F-16 και F-15E στη συριακή επαρχία Ντέιρ Εζόρ, όπου η αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία «ConocoPhillips» με την οργάνωση SDF και τις πλάτες του αμερικανικού στρατού εξορρύσσουν πετρέλαιο. Η επίθεση είχε ως στόχο αποθήκη πυρομαχικών και τμήματα εφοδιαστικής αλυσίδας οργάνωσης «ένοπλων Αφγανών Σιιτών» που (πάντα κατά τις ΗΠΑ) «στηρίζονταν από το Ιράν», προκαλώντας τον θάνατο 6 Σύρων και ξένων μαχητών.

Στις 25 Αυγούστου, αξιωματούχοι του Πενταγώνου ανακοίνωσαν πως οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις σε Συρία και Ιράκ τίθενται σε κατάσταση «μεγάλης ετοιμότητας».

Με το πρόσχημα εξάλλου του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και της «αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους», ο αμερικανικός στρατός πραγματοποίησε αυτήν τη βδομάδα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα Τετάρτης προς Πέμπτη, επέμβαση με ελικόπτερα και στρατιώτες στο χωριό Μουλούκ Σαράι της επαρχίας Χάσακε που ελέγχεται από τον συριακό στρατό, σκοτώνοντας ένα άτομο και προχωρώντας στην απαγωγή άλλων δύο.

Αντίστοιχες επιδρομές με το ίδιο πρόσχημα έχουν πραγματοποιηθεί και κατά το παρελθόν από τον αμερικανικό στρατό στη βορειοανατολική Συρία, ωστόσο η συγκεκριμένη επιχείρηση είναι η πρώτη γνωστή επιδρομή σε περιοχή που τελεί υπό τον έλεγχο της συριακής κυβέρνησης.

Ενα άλλο στοιχείο που ξεχωρίζει είναι μια αλλαγή στη «γλώσσα» της Αγκυρας έναντι της συριακής κυβέρνησης Ασαντ.

Την ώρα που διατηρεί στρατό κατοχής στο συριακό έδαφος και διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις, η Τουρκία προσαρμόζει τη στάση της απέναντι στη Δαμασκό, σε συνάρτηση με τις ευρύτερες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το συνολικότερο παζάρι που διεξάγει μεταξύ Δύσης και Ανατολής για λογαριασμό της αστικής της τάξης.

Σε αυτό το φόντο καταγράφονται «απρόσμενα φιλικές» δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για τη Συρία, όπως αυτές του Ερντογάν στα μέσα Αυγούστου ότι η χώρα του δεν εποφθαλμιά το συριακό έδαφος, αλλά κυρίως ότι ο ίδιος τότε δεν απέρριψε ούτε την επαναπροσέγγιση με την κυβέρνηση Ασαντ, με το επιχείρημα πως «στην πολιτική δεν θα πρέπει να υπάρχει μνησικακία».

Πριν από τις δηλώσεις Ερντογάν, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μ. Τσαβούσογλου, παραδέχθηκε ότι ήδη τον Οκτώβρη του 2021 συνάντησε μυστικά στο Βελιγράδι τον Σύρο ομόλογό του, Φ. Μικντάντ, στην πρώτη συνάντηση τέτοιου επιπέδου μεταξύ των δύο χωρών από την έναρξη του πολέμου στη Συρία, το 2011. Ο Τσαβούσογλου, μιλώντας για τις προϋποθέσεις για έναρξη διαλόγου Αγκυρας - Δαμασκού, ανέφερε ότι η Συρία «χρειάζεται να εκκαθαρισθεί από τους τρομοκράτες (...) και οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν».

Με άλλα λόγια, ο Τσαβούσογλου ανέδειξε τις βασικές προτεραιότητες της Τουρκίας στη Συρία: Επιστροφή Σύρων προσφύγων (που έχουν αναδειχθεί σε ζήτημα της τουρκικής πολιτικής σκηνής) και απομάκρυνση «τρομοκρατών» (όπως βαφτίζει τους Κούρδους μαχητές της βόρειας Συρίας και του βόρειου Ιράκ) σε απόσταση ασφαλείας από τα νότια τουρκικά σύνορα.

Παράλληλα με τα παραπάνω «ανοίγματα», βέβαια, η Τουρκία πιάνει και το «μαστίγιο», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο κλιμάκωσης των χερσαίων επεμβάσεων που πραγματοποιεί ο στρατός της στη βόρεια Συρία από το 2016.

Οι «προειδοποιήσεις» για μια τέτοια κλιμάκωση ήταν πολύ πιο έντονες τον Μάη και τον Ιούνη, με στόχο κυρίως τις περιοχές Ταλ Ριφάατ και Μάνμπιτζ.

Για τους δικούς τους ξεχωριστούς λόγους, ωστόσο, απέναντι σε αυτά τα τουρκικά σχέδια τάχθηκαν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία, καθώς μια κλιμάκωση των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με τα δικά τους συμφέροντα.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Ερντογάν δέχεται πίεση από μέρους της αντιπολίτευσης και κυβερνητικούς εταίρους για επαναπατρισμό των 3,7 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων που ζουν στην Τουρκία πάνω από μια δεκαετία. Αυτό δεν μπορεί να γίνει δίχως την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Δαμασκό.

Επιπροσθέτως η κυβέρνηση Ερντογάν δυσκολεύεται να μειώσει, με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, τον ρόλο των Κούρδων μαχητών των δυνάμεων SDF που εξακολουθούν να συνεργάζονται στενά με τον αμερικανικό στρατό. Πιθανή συνεργασία Αγκυρας - Δαμασκού μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση τις ΗΠΑ και τους Κούρδους συμμάχους τους στην περιοχή.

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος στο συγκεκριμένο θέμα είναι η Μόσχα που υπολογίζει ότι μια αποκατάσταση των συρο-τουρκικών σχέσεων θα δυσκολέψει τη θέση των αμερικανικών στρατευμάτων στη Συρία.

Τον Αύγουστο, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σ. Λαβρόφ, συναντώντας στη Μόσχα τον Σύρο ομόλογό του, Φ. Μικντάντ, δήλωσε ότι μια κλιμάκωση της τουρκικής στρατιωτικής δράσης στη Συρία θα είναι «απαράδεκτη». Στηλίτευσε επίσης το Ισραήλ για τις επιθέσεις που κάνει στη Συρία, τις οποίες ωστόσο αποσιωπούσε όσο είχαν μια καλή συνεννόηση.

Από την πλευρά του, ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση θέλει «την απομάκρυνση των αμερικανικών και τουρκικών στρατευμάτων κατοχής» από το συριακό έδαφος, να σταματήσει η υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων από Ουάσιγκτον και Αγκυρα και να τερματιστεί η ανάμειξή τους στις υποθέσεις της χώρας.

Η Συρία δεν δείχνει κατά τ' άλλα να «βιάζεται» να ανταποκριθεί στα «ανοίγματα» της Τουρκίας, σε συνθήκες μάλιστα που τα τελευταία χρόνια επιτυγχάνει μια επαναπροσέγγιση με άλλες αραβικές χώρες, όπως αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά τον περασμένο Μάρτη με το ξαφνικό επίσημο ταξίδι του Προέδρου Μπ. Ασαντ στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και με την προοπτική επιστροφής της στον Αραβικό Σύνδεσμο κατά την επόμενη Σύνοδο Κορυφής του.

Ο Φ. Μικντάντ χαρακτήρισε τις σχέσεις με τη Ρωσία «στρατηγικές», εκφράζοντας πλήρως την εμπιστοσύνη της χώρας του «στους Ρώσους και Ιρανούς φίλους μας». Πρόσθεσε πως η διακήρυξη της Τεχεράνης που ανακοίνωσαν στα τέλη Ιούλη οι Πρόεδροι Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν «συναντά σε μεγάλο βαθμό» τους στόχους της Συρίας.

Κατήγγειλε επίσης τις ΗΠΑ για τις συνεχιζόμενες επιθέσεις στη χώρα του, για τη λεηλασία του πετρελαίου και την επιβολή κυρώσεων.

Σε κάθε περίπτωση, οι λογαριασμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που δρουν στη Συρία παραμένουν ανοιχτοί, όσο και οι ανταγωνισμοί για το μοίρασμα της λείας της ανοικοδόμησης που υπολογίζεται σε κεφάλαια αρκετών εκατοντάδων δισ. δολαρίων.