Μπροστά στο ανοιχτό σκάμμα του τάφου, όλα τα λόγια είναι περιττά. Ισως, ακόμη, και τα δάκρυα. Γιατί ο αείμνηστος μαχητής του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Βασίλης Φυτσιλής, ο οποίος περνάει από τις μυλόπετρες των φυλακίσεων, των εκτοπισμών, των βασανιστηρίων, των διωγμών και των κατατρεγμών δεν λυγίζει, δεν οπισθοχωρεί. Πάντα παραμένει πιστός στην εργατιά υπέρ της αποκατάστασης της μνήμης των νεκρών συντροφισσών και συντρόφων του. Το σώμα, η καρδιά κι η ψυχή του, μετά από την απομόνωση και τον εγκλεισμό, πίσω από τα κάγκελα και τα σύρματα, όπου συχνά πυκνά ακούγεται ο αποτρόπαιος ήχος του κνούτου, του μαστίγιου, του καδρονιού, του σύρματος, του μπαμπού, δοκιμάζονται στα όριά τους, χωρίς, όμως, να...