Κόντρα στην εντεινόμενη προσπάθεια τρομοκράτησης των λαών, κόντρα στα καλέσματα κυβερνήσεων και αστικών επιτελείων για... «διπλά πουλόβερ» για να βγει ο «δύσκολος χειμώνας», κόντρα στις εκκλήσεις για... «κεφάλια μέσα» στο όνομα της «επίτευξης οικονομικής και δημοσιονομικής σταθερότητας», οι συνεχιζόμενες απεργιακές και άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη στέλνουν ελπιδοφόρο μήνυμα ότι οι λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι για να περάσουν «άβρεχτα» τα μονοπώλια την προβλεπόμενη νέα οικονομική κρίση και τις συνέπειες από την όξυνση των ανταγωνισμών τους.

Τις τελευταίες μέρες αναμφίβολα ξεχώρισαν η πολυήμερη απεργία των εργατών στα διυλιστήρια της Γαλλίας και η συντονισμένη απεργιακή κινητοποίηση την περασμένη Τρίτη.

Το ίδιο διάστημα ωστόσο, το «απεργιακό δελτίο» είναι πυκνό σε όλη την Ευρώπη: Μεταξύ άλλων, στη Βρετανία, οι εργαζόμενοι στα τρένα ανήγγειλαν τρεις νέες απεργίες μέσα στον Νοέμβρη, αντιπαλεύοντας και το νέο αντιαπεργιακό νομοσχέδιο για τις «ελάχιστες εγγυημένες υπηρεσίες στις μεταφορές» που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση (η αντεργατική επίθεση δεν γνωρίζει από διαλείμματα, ούτε καν τη μέρα που παραιτείται η πρωθυπουργός...).

Εικοσιτετράωρες απεργίες συνεχίζουν και οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στα ταχυδρομεία «Royal Mail», οι δάσκαλοι ετοιμάζονται να ψηφίσουν για πανεθνική απεργιακή κινητοποίηση για πρώτη φορά από το 2008, αντίστοιχες ψηφοφορίες ετοιμάζουν οι υγειονομικοί, ενώ σε 5ήμερη απεργία κατεβαίνουν οι οδηγοί στη μεγάλη εταιρεία «GXO Logistics» που τροφοδοτεί μεγάλο τμήμα της εστίασης.

Στην Ολλανδία τριήμερη απεργία πραγματοποιούν οι οδηγοί λεωφορείων στις περιφερειακές συγκοινωνίες, διεκδικώντας καλύτερη Συλλογική Σύμβαση, ενώ με τις κινητοποιήσεις στον κλάδο των αερομεταφορών να συνεχίζονται, στο Βέλγιο απεργούν οι εργαζόμενοι ασφάλειας στο αεροδρόμιο του Σαρλερουά - το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας - και στη Γερμανία συνεχίζουν τις απεργίες οι πιλότοι της «Eurowings», θυγατρικής της «Lufthansa». Στη δε Ουγγαρία, μαζικές κινητοποιήσεις πραγματοποιούν οι καθηγητές, με τη στήριξη γονιών και μαθητών.

Κοινός παρονομαστής είναι η πάλη για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών απέναντι στην τεράστια ακρίβεια, ο αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, κόντρα στην «ευελιξία» και την εντατικοποίηση της εργασίας που «απογειώθηκαν» την περίοδο των lockdown, αλλά και την περίοδο της «αναθέρμανσης» που ακολούθησε, με πρώτα θύματα μάλιστα τους εργαζόμενους σε «κλάδους πρώτης γραμμής», στις Μεταφορές, στην Ενέργεια, στα Τρόφιμα, στην Υγεία, αυτούς που χειροκροτούσαν ως «ήρωες» αλλά εντείνουν την εκμετάλλευσή τους.

Ιδιαίτερα η απεργιακή μάχη στη Γαλλία, με τη μαζικότητα και τη μεγάλη διάρκεια του αγώνα στον στρατηγικό κλάδο των διυλιστηρίων, αλλά και με την πλατιά αλληλεγγύη που εκφράστηκε, προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα. Φανερώνει μεγάλες δυνατότητες για τους εργαζόμενους και σε άλλες χώρες, παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να τα παρουσιάσουν όλα «ακούνητα».

Απέναντι στον περιβόητο «κοινωνικό αυτοματισμό» που επιχείρησαν να καλλιεργήσουν κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία, μιλώντας για «βολεμένους εργαζόμενους» που «δεν γίνεται να μπλοκάρουν τη χώρα» - μια τέτοια «δόση» πήραμε και στη χώρα μας, από τα ρεπορτάζ των αστικών ΜΜΕ για «εικόνες χάους και απόγνωσης» στα γαλλικά βενζινάδικα - επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά η δύναμη της αλληλεγγύης των εργαζομένων.

Απέναντι στην κρατική καταστολή και τις εντολές επιστράτευσης απεργών από την κυβέρνηση Μακρόν (από τον... «προοδευτικό πόλο» που «κέρδισε την ακροδεξιά»), ο αγώνας γενικεύτηκε και σε άλλους κλάδους, με αποκορύφωμα την περασμένη Τρίτη, με τη μεγάλη απεργία σε λιμάνια, σιδηρόδρομο, αστικές συγκοινωνίες, logistics, Εμπόριο κ.α., με πάνω από 150 συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, στο επίκεντρο των οποίων τέθηκε και η υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος.

Αντίστοιχα, απέναντι στον γνωστό βρώμικο ρόλο του εργατοπατερισμού, ο οποίος επιχείρησε να συκοφαντήσει την απεργία στα διυλιστήρια - ως «προληπτική απεργία» που «δεν χρειαζόμαστε» την κατήγγειλε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) - και έσπευσε κατά τη διάρκειά της να υπογράψει με τα μονοπώλια του κλάδου συμβάσεις με «αυξήσεις» πολύ κάτω από τον πληθωρισμό, ο απεργιακός αγώνας και η πλατιά αλληλεγγύη τσαλάκωσαν τους «κοινωνικούς διαλόγους», έβαλαν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων απέναντι στις «αντοχές» των κερδών των μονοπωλίων, που ειδικά στον κλάδο της Ενέργειας κολυμπάνε σε ωκεανούς κερδοφορίας.

Οι χαρακτηριστικές εικόνες από τις συγκεντρώσεις και τις περιφρουρήσεις, με τους αστυνομικούς... να σπρώχνουν περιπολικά που έμειναν από βενζίνη, ήταν ένα από τα πιο ξεχωριστά στιγμιότυπα της απεργίας στη Γαλλία, αποτυπώνοντας τη δύναμη των εργαζομένων που «χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά».

`Η όπως το διατύπωσε εξίσου εύγλωττα ο γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Μασσαλίας, Ολ. Ματό, στην απεργιακή συγκέντρωση της περασμένης Τρίτης, στην οποία συμμετείχε επίσης αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ από την Ελλάδα, «όταν ο εργάτης δεν είναι στη θέση εργασίας του, οι μέτοχοι δεν παράγουν οτιδήποτε παρά μόνο απειλές. Είναι άχρηστοι!».

Σε αυτό το απεργιακό - αγωνιστικό κύμα σε όλη την Ευρώπη ενώνονται και οι εργαζόμενοι της χώρας μας και τα ταξικά τους συνδικάτα: Με τις σημαντικές μάχες που δίνονται σε κάθε κλάδο για τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων, με την πανελλαδική γενική απεργία στις 9 Νοέμβρη, παίρνουμε τη δική μας θέση στην κοινή πάλη για να μην πληρώσουν οι λαοί την κρίση και τους πολέμους των καπιταλιστών.