-- Καλημέρα σας, καλώς σας βρήκα.

-- Τι κάνετε;

-- Καλά, από υγεία καλά.

-- Ολα τ' άλλα όμως...

-- Στους δρόμους του αγώνα βρισκόμαστε..

-- Αν κρίνουμε από τη χθεσινή (σ.σ. προχθεσινή) ανακοίνωση του ΚΚΕ, βλέπετε το «Καλημέρα Ελλάδα».

-- Το βλέπουμε, ναι. Και μάλιστα ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που είναι στην επικαιρότητα το καλάθι.

-- Εχουμε το καλάθι. Για πάμε στο καλάθι.

-- Νομίζω τα είπε πολύ γλαφυρά στην εκπομπή σας χθες (σ.σ. προχθές) ο καταναλωτής όταν κάνατε ρεπορτάζ.

-- Μη μας πείτε για τον καπαμά. Για τον καπαμά θα μας πείτε;

-- Μάθαμε από τι υλικό γίνεται ο καπαμάς τελικά, σχετικά με το καλάθι. Αποδίδει την πραγματικότητα. Δυστυχώς πρόκειται για μεγάλο εμπαιγμό. Επί της ουσίας έχουμε τις προσφορές των σουπερμαρκετάδων να βρίσκονται στο καλάθι του νοικοκυριού, για να τις παίρνει η νοικοκυρά και ο νοικοκύρης. Από κει και πέρα κέρδη έχουν οι μεγαλέμποροι, κέρδη έχουν οι εταιρείες που προωθούν τα προϊόντα τους, ιδιαίτερα αυτά με την ετικέτα. Ευκαιρία βρίσκουν τα σούπερ μάρκετ να ξεστοκάρουν προϊόντα και ο καταναλωτής, ο εργαζόμενος λαός, ο φτωχός, η φτωχή λαϊκή οικογένεια να πηγαίνει εκεί και να πληρώνει τα υποτίθεται προϊόντα που βρίσκονται στο καλάθι, με ανατιμήσεις, οπωσδήποτε πιο ακριβά σε σχέση με πέρυσι. Πολύ αναλυτικά και πολύ ωραία τα λέει ο «Ριζοσπάστης» σήμερα (σ.σ. χθες), αν τον είδατε. Σε σύγκριση με πέρυσι τέτοια εποχή, πόσο αυξήθηκαν όλα αυτά τα προϊόντα που μπαίνουν στο νοικοκυριό για να φάει και να ζήσει μια οικογένεια.

-- Εφικτές λύσεις υπάρχουν όμως; Λύσεις που θα μπορούσαν τώρα να εφαρμοστούν, όχι ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα, αλλά τώρα. Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια;

-- Ναι. Υπάρχουν άμεσες λύσεις. Για παράδειγμα, η κατάργηση του ΦΠΑ στην Ενέργεια και στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης είναι ένα μέτρο που θα διευκόλυνε και θα ανακούφιζε.

-- Θα ωφεληθούν και οι πλούσιοι όμως απ' αυτό.

-- Καλά, ποιοι πλούσιοι θα ωφεληθούν από την κατάργηση του ΦΠΑ, μην τρελαθούμε, και πόσοι είναι αυτοί; Μιλάμε τώρα για τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που υποφέρουν.

-- Ετσι λέει η κυβέρνηση.

-- Γιατί να μην το κάνει όμως η κυβέρνηση αυτό; Καλό δεν θα της έκανε, θα πει κάποιος. Δηλαδή, για κάποιο λόγο δεν συμβαίνει, απ' ό,τι αντιλαμβάνομαι. Γιατί, θα μπορούσε να πει η κυβέρνηση, μειώνω φόρους, καταργώ φόρους. Γιατί να μην το κάνει;

-- Προφανώς ξέρετε κι εσείς, όπως ξέρει κι ο ελληνικός λαός, ότι βρίσκονται στις δεσμεύσεις. Οχι τις προηγούμενες μνημονιακές, αλλά του νέου υπερμνημονίου, του Ταμείου Ανάκαμψης που υπάρχει και προϋποθέτει συγκεκριμένα πράγματα.

-- Είναι μνημόνιο αυτό;

-- Βεβαίως. Το μεγαλύτερο μνημόνιο που έχει υπάρξει. Το Υπερταμείο, το πώς θα διαχειριστεί το κρατικό χρέος, με τα Εξάμηνα της ΕΕ και βεβαίως με τον συνεχή έλεγχο των δημοσιονομικών που γίνεται. Αυτό έκαναν και τα προηγούμενα μνημόνια. Και επιβάλλουν νόμους και πολιτικές, σαν αυτή που λέγαμε πριν, για να τις υλοποιήσουν.

Φυσικά, η κατάργηση από μόνη της του ΦΠΑ δεν λύνει το πρόβλημα, ούτε ανακουφίζει ολοσχερώς τη λαϊκή οικογένεια από την ακρίβεια, απ' τις μεγάλες ανατιμήσεις και απ' τον τεράστιο πληθωρισμό. Γιατί εδώ, απ' ό,τι φαίνεται, και οι εκτιμήσεις των κυβερνώντων και όλων των υπεύθυνων λένε ότι σταθεροποιείται στο 7% με 8% ο πληθωρισμός φέτος. Που σημαίνει ότι ακόμα κι αν αυξηθούν οι μισθοί, πάλι δεν καλύπτεται. Αλλά τουλάχιστον αυτό που θα μπορούσε να γίνει, επειδή ο εργαζόμενος άνθρωπος έχει χάσει το 50% του εισοδήματός του την τελευταία δεκαετία, θα ήταν οπωσδήποτε ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και σε συντάξεις. Ολα αυτά βέβαια σε συνδυασμό.

-- Αυτό κ. Κουτσούμπα που ζούμε το τελευταίο διάστημα έχει να κάνει με έναν πόλεμο που έχει ξεκινήσει στη γειτονική Ουκρανία, και θα πει κάποιος, κατά τη δική σας γνώμη η ακρίβεια που βιώνουμε όλοι οι πολίτες το τελευταίο διάστημα έχει την υπογραφή της κυβέρνησης ή έχει την υπογραφή Πούτιν;

-- Οπωσδήποτε επιδρά ο πόλεμος. Ομως η ακρίβεια, το πρόβλημα του πληθωρισμού, των ανατιμήσεων, ξεκίνησε πολύ πριν τον πόλεμο. Δηλαδή αύξηση των τιμών είχαμε και πριν τον Φλεβάρη του '22, που ξεκίνησε ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία. Και γι' αυτό όλα αυτά τα μέτρα που λέμε είναι συνδυασμός ενός σχεδίου οικονομικού - κοινωνικού που θα μπορούσε να απαλλάξει οριστικά τον άνθρωπο από την ακρίβεια, τις ανατιμήσεις, τη φτώχεια και όλα αυτά.

Για παράδειγμα, η αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών Ενέργειας, που δεν γίνεται στη χώρα μας - όπως και σε άλλες χώρες - γιατί υπάρχει η επιλογή της ΕΕ, που είναι η «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας και ταυτόχρονα η «πράσινη μετάβαση», που οδηγεί σ' αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση. Και ήρθε βέβαια ο πόλεμος να δέσει με όλα αυτά, εννοώ την κατάργηση του λιγνίτη και όλα αυτά, δηλαδή τις εγχώριες πηγές που είχαμε και θα μπορούσαν σ' αυτήν τη συγκυρία να είναι πιο φτηνές και να βοηθούν το λαϊκό εισόδημα, τον εργαζόμενο άνθρωπο. Και ήρθαν οι επιλογές της ΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Μητσοτάκη και προηγούμενα του κ. Τσίπρα - των κυβερνήσεων ΝΔ τώρα, ΣΥΡΙΖΑ πριν - να τις υλοποιήσουν. Για παράδειγμα, το Χρηματιστήριο Ενέργειας το ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτος και είπε «ΟΚ, πάμε έτσι, με Χρηματιστήριο Ενέργειας, με εμπόριο ρύπων». Και αυτό εκτίναξε τις τιμές, αυτό οδήγησε σε παραπέρα «απελευθέρωση» Ενέργειας, οδήγησε σε ακριβές ενεργειακές πηγές. Και, βεβαίως, πήγαν πίσω μια σειρά άλλες παράμετροι που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εδώ στην Ελλάδα.

-- Κύριε Γενικέ, η κυβέρνηση λέει το εξής: Εγώ δεν μπορώ να κόψω τους φόρους, τους έμμεσους και τους άμεσους, να τους μειώσω. Γιατί απ' αυτούς τους φόρους προέρχονται έσοδα, που τα έσοδα αυτά τα επιστρέφω με τη μορφή των επιδομάτων τα οποία βλέπουμε. Η άποψή σας πάνω σ' αυτό.

-- Αυτό είναι το ζητούμενο, η μεγαλύτερη κοροϊδία και ο αποπροσανατολισμός. Τα επιδόματα στην ουσία είναι: Σου τα δίνω από τη μια τσέπη - κάποια ψίχουλα, κάποια επιδόματα, ας μην τα πω ψίχουλα, για κάποιους μπορεί να είναι σημαντικά, που δεν είναι - κι από την άλλη μεριά τούς τα παίρνει. Και τους τα παίρνει και ως καταναλωτές, με τους έμμεσους φόρους, και ως άμεσα φορολογούμενοι, με την άμεση φορολογία. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα δει και ο ελληνικός λαός, και να βγάλουμε και όλοι συνολικά συμπεράσματα. Εγώ απευθύνομαι και σε άλλους να σκεφτούν, κυρίως σ' αυτούς που ακολουθούν άλλα πολιτικά κόμματα - να σκεφτούν ότι τελικά βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Το ένα δημιουργεί το άλλο και γίνεται πάλι ένα ντόμινο επιπτώσεων. Και είναι αστείο πράγμα να βάζουμε σε ποσοστά αν πρώτα ευθύνεται η ΕΕ, για παράδειγμα με τις πολιτικές της, και ο πόλεμος του Πούτιν, ή αν έχει ευθύνη η σημερινή κυβέρνηση, η προηγούμενη και το πολιτικό σύστημα. Ολα αυτά πάνε μαζί. Διότι αν τα μετράς με ποσοστά, ο ένας λέει ότι «60% η ευθύνη είναι απέξω και 40% είναι από μέσα, γιατί έχουμε κι εμείς ευθύνες», και ο άλλος λέει το ανάποδο, «το 60% είναι από μέσα, ευθύνεται ο Μητσοτάκης, και το 40% είναι απέξω». Είναι μια τρύπα στο νερό, σε τελευταία ανάλυση.

-- Ετσι θα πάμε στις εκλογές; Πιστεύετε ότι το μείζον ζήτημα της ακρίβειας θα είναι εκείνο που θα καθορίσει το τι θα συμβεί στη μία, δύο, τρεις κάλπες, θα το δούμε αυτό;

-- Και είναι μόνο η ακρίβεια;

-- Οπωσδήποτε είναι πολύ σοβαρό ζήτημα η ακρίβεια, το οποίο απασχολεί όλα τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν πάρα πολλά ζητήματα. Υπάρχουν τα ζητήματα, όπως λέγαμε πριν, του πολέμου, που έχει επιπτώσεις, ο οποίος κλιμακώνεται, έχει επίδραση επίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στην κατάσταση στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, ευρύτερα στην περιοχή, και υπάρχουν κίνδυνοι μεγαλύτερης εμπλοκής της Ελλάδας, που θα την πληρώσει ο ελληνικός λαός και η νεολαία. Υπάρχουν τα ζητήματα του πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και το κράτος. Εχουμε υποκλοπές. Εχουμε τις επιπτώσεις από νόμους που παρότι είναι «νόμιμοι» - οι επιχειρηματίες, βουλευτές, πολιτευτές, δεν ξέρω τι και δεν συμμαζεύεται - επιδρούν. Και μπορεί να καταλάβει ο κόσμος και θα μπουν και στην ατζέντα όλα αυτά, γιατί ψηφίσανε τέτοιους νόμους και για τα «κόκκινα» δάνεια. Πώς τα «κόκκινα» δάνεια πάνε στη συνέχεια να τα δίνουν στα funds, στα αρπακτικά. Και πώς αυτά τα funds, τα αρπακτικά, θα κάνουν τους πλειστηριασμούς και στην ουσία θα διαλύσουν τη λαϊκή περιουσία. Αυτά είναι όλα ζητήματα που απασχολούν. Απασχολούν κάθε λαϊκή οικογένεια, κάθε άνθρωπο και κάθε σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας.

-- Επειδή αναφερθήκαμε στις εκλογές - και θα πάμε σε λίγο στα εθνικά - παίξατε σε κάποια σενάρια, κ. Κουτσούμπα, για το πώς θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση την επομένη των εκλογών.

-- Δεν παίξατε...

-- Λέω ότι συζητήθηκε, ο κ. Κουτσούμπας θα μας απαντήσει αν έπαιξε ή παίζει στ' αλήθεια.

-- Από το ΚΚΕ, λέω, δεν συζητήθηκε...

-- Εσείς δεν επιθυμείτε καμία συμμετοχή σε κανένα σενάριο με ένα από τα πρώτα δύο κόμματα;

-- Κοιτάξτε να δείτε. Η οποιαδήποτε στήριξη - συμμετοχή σε μια τέτοια κυβέρνηση, είτε με πυρήνα το κόμμα της ΝΔ, που φαίνεται να είναι πρώτο ακόμα σήμερα, είτε με βασικό πυρήνα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όχι απλά ενοχή, θα είναι συνενοχή σ' αυτό το χάλι του πολιτικού συστήματος, σ' αυτό το χάλι ενός άθλιου, σάπιου συστήματος που έχει και λειτουργεί με όλες αυτές τις παραμέτρους που είπαμε πριν. Για τις ανατιμήσεις, την ακρίβεια, τις υποκλοπές, για τα λεγόμενα εθνικά θέματα, για μια σειρά τέτοια ζητήματα.

-- Κι αν φτάσουμε σε αδιέξοδο, κ. Γενικέ; Εάν πράγματι η χώρα θα πρέπει να κυβερνηθεί και δεν θα υπάρχει η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης;

-- Δεν υπάρχουν αδιέξοδα σήμερα. Αλλωστε και η Ιστορία έχει δείξει ότι τα αδιέξοδα λύνονται ...

-- Ναι, στο παρελθόν συμμετείχατε...

-- Αφήστε εμάς, εμείς είπαμε, δεν συμμετέχουμε στο πλαίσιο αυτής της κατάστασης, αν δεν υπάρχουν αποφάσεις και θέληση για ριζικές αλλαγές, αν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις να αλλάξουν τα ριζικά τα πράγματα.

-- Το συζητάτε δηλαδή;

-- Μα φυσικά, ποιο κόμμα δεν θέλει να κυβερνήσει; Αλλωστε εμείς γι' αυτό ιδρυθήκαμε εδώ και πάνω από 100 χρόνια, για να οδηγήσουμε - λέμε - την εργατική τάξη, τον λαό μας, τη λαϊκή πλειοψηφία στη διακυβέρνηση της χώρας, στην εξουσία. Αυτό είναι. Αλλά για φανταστείτε για παράδειγμα να μπαίναμε, όπως είχαμε τεράστια πίεση, το 2012. Τώρα αυτή η πίεση δεν υπάρχει, γιατί υπάρχουν και τα συμπεράσματα, υπάρχει και η αρνητική και η όποια θετική πείρα από όλη αυτήν την κατάσταση και τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, και μέσα σε αυτές και τη στάση του ΚΚΕ, και πολλοί σήμερα μας λένε «μπράβο, καλά κάνατε», «μπράβο, καλά κάνατε που μας κρατήσατε όρθιους και μας δείξατε τον σωστό δρόμο και βγάλαμε σωστά συμπεράσματα». Το 2012, για παράδειγμα, που ήταν έντονη η πίεση, και πάλι είπαμε «όχι», τώρα δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, γιατί έχει αποκτήσει πείρα ο λαός από μια διακυβέρνηση όπου συμμετέχουν είτε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είτε ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και δεν συμμαζεύεται...

-- Αρα το αποκλείετε.

-- Ε, είναι πολύ πιο εύκολο να το αντιμετωπίσουμε κι αυτό. Και ο κόσμος βγάζει συμπεράσματα και στο μέλλον θα βγάλει ακόμα περισσότερα.

-- Το βλέπω από τα μηνύματα και σας το ρωτώ πολύ απλά: Δεν έχετε τίποτα κοινό με τον Αλέξη Τσίπρα; Θα έλεγε κανείς είναι και οι δύο στον χώρο της Αριστεράς, θα ήταν μία ευκαιρία να συγκυβερνήσουν.

-- Αυτό το «της Αριστεράς» πλέον έχει γίνει και λίγο...

-- Δεν είναι αριστερός ο κ. Τσίπρας;

-- Ποια είναι η Αριστερά, καταρχήν; Πάμε αλλού, σε άλλη συζήτηση, και για τέτοια ώρα, πρωινή, δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να χάσουμε τον χρόνο μας γι' αυτό. Γιατί πολλοί έχουν μιλήσει για Αριστερά, πολλοί έχουν δηλώσει αριστεροί, για μένα δεν σημαίνει τίποτα. Ο άλλος άμα είναι εργαζόμενος άνθρωπος, τίμιος, συμμετέχει στα κοινά, παλεύει για το κοινό καλό, είναι είτε εργάτης, είτε αγρότης, είτε επαγγελματίας, είτε μικροεπιχειρηματίας, είτε επιστήμονας, είτε νέος, νέα, φοιτητής, εκεί στον αγώνα πρέπει να συναντηθεί με όλους, κι αυτό τον καλεί το ΚΚΕ, άσχετα τι είναι. Εμείς, να ξέρετε κα Αναστασοπούλου, απευθυνόμαστε και στους ονομαζόμενους «δεξιούς» και στους ονομαζόμενους «αριστερούς», αλλά με κοινωνικό - ταξικό πρόσημο, δηλαδή πού ανήκουν. Αν τα συμφέροντά τους είναι με αυτό που λέμε «ελληνικός λαός, Ελλάδα, συμφέροντα για το κοινό καλό».

-- Να πάμε και σε ένα μεγάλο θέμα, που προκαλεί αποτροπιασμό στην ελληνική κοινωνία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, και σας άκουσα χτες (σ.σ. προχτές) να μιλάτε στη Βουλή. Και αναφέρομαι στις κακοποιήσεις παιδιών, και μάλιστα με περιστατικά τα οποία ούτε να τα σκεφτεί, να τα διανοηθεί θα μπορούσε άνθρωπος. Εδώ διαπιστώνετε ότι βρίσκουν έδαφος αυτοί οι άνθρωποι για να κάνουν ό,τι κάνουν σε αυτά τα δύσμοιρα παιδιά και ότι δεν υπάρχει προστασία για τα παιδιά, απ' ό,τι σας άκουσα;

-- Δυστυχώς δεν υπάρχει προστασία. Ακόμα και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης, όπου υποτίθεται πρόθεση της κυβέρνησης, των συναρμόδιων υπουργών ήταν να επιλύσουν τέτοια ζητήματα προστασίας, όμως δεν λύνουν το πρόβλημα. Το να κάνεις επιμορφωτικά σεμινάρια, κ. Παπαδάκη, σε κάποιους εκπαιδευτικούς, σε κάποιους γονείς, σε κάποιους επιστήμονες, για το ζήτημα των παιδιών, του χειρισμού των παιδιών, της καλύτερης αντίληψης για το πότε ένα παιδί κακοποιείται ώστε να το προλαμβάνεις και να παρεμβαίνει το κράτος, η κοινωνία, δεν έχει αποτελέσματα με την πολιτική της κυβέρνησης. Διότι όταν δεν έχεις ειδικούς, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, γιατρούς, άλλες ειδικότητες, εκπαιδευτικούς, μέσα στις σχολικές μονάδες, μέσα σε μεγάλους χώρους δουλειάς, επίσης σε χώρους που ασχολείται και είναι τα παιδιά μας, η νεολαία, όπου βρίσκονται πολύ χρόνο σε πολιτιστικές δραστηριότητες, σε αθλητικές δραστηριότητες...

-- Σε αυτά δεν μπορεί να συμφωνήσετε όλοι μαζί σε ένα σχέδιο, δηλαδή σε αυτά χωράνε διαφωνίες; Αυτό θέλω να πω.

-- Κοιτάξτε να δείτε, εμείς κάναμε προτάσεις. Στις ομιλίες και των βουλευτών του ΚΚΕ, και στη δική μου, κάναμε ορισμένες προτάσεις για το τι μπορεί να γίνει. Αυτές οι προτάσεις δεν περιλαμβάνονται στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης. Τα ημίμετρα που προτείνονται, όσο κι αν είναι απαραίτητα, ξαναλέω, κάποια σεμινάρια, το ένα, το άλλο, δεν είναι εκεί το ζήτημα, ή κάποια ενίσχυση κάποιων δομών, δεν λύνουν όμως το πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα είναι τεράστιο. Μιλάμε για μια κοινωνία, ένα σύστημα που πραγματικά έχει σαπίσει, είναι κατά την άποψή μας διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι, το να κάνεις «αναδιαπαιδαγώγηση»...

-- Είναι συγκάλυψη;

-- Μα είναι συγκάλυψη, εφόσον το κράτος δεν παίρνει τις ευθύνες του. Δεν μπορεί κ. Παπαδάκη, όσο κι αν ο γονιός, μια οικογένεια έχει την ευθύνη για τα παιδιά του, οπωσδήποτε, αλλά δεν μπορεί να ρίχνεις εσύ ως κράτος, ως κοινωνία, την κύρια ευθύνη στη γονική ευθύνη, στον γονέα. Γιατί ο γονέας μπορεί να είναι άνεργος, μπορεί να είναι ακόμα και στο κοινωνικό περιθώριο, που οφείλεις να το ξέρεις, μπορεί ακόμα να έχει μπλέξει με τη μάστιγα των ναρκωτικών, να είναι αλκοολικός, να είναι οτιδήποτε, να έχει ψυχικά ή άλλα ψυχιατρικά προβλήματα και να μη βοηθιέται γι' αυτό. Οι γονείς, μια οικογένεια, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Αρα το ζήτημα, αυτό που θα έλυνε το πρόβλημα, είναι το κράτος, το πώς αναλαμβάνει αυτό που λέμε γενικά κοινωνία, αλλά με τη δομημένη μορφή της, που σημαίνει ότι έχεις υποδομές, ότι έχεις δομές και για τα κακοποιημένα παιδιά και για τις κακοποιημένες γυναίκες, και κυρίως για την πρόληψη.

-- Κύριε Κουτσούμπα, αναφερθήκατε λίγο πριν, αλλά θέλαμε και μια, έτσι, πιο ολοκληρωμένη απάντηση σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά και τα εθνικά μας θέματα. Και οι δυο χώρες, και η Ελλάδα και η Τουρκία, αλλά και η Κύπρος, πηγαίνουμε σιγά σιγά προς τις εκλογές. Πιστεύετε ότι μέσα σε αυτό το κλίμα, μπορεί να πάμε ακόμα και σε ένα θερμό επεισόδιο ή σε κάτι χειρότερο απ' αυτό το οποίο ζούμε σε επίπεδο ρητορικής αυτήν τη στιγμή;

-- Καλά, πάντα οι εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, είτε είναι εκλογικές είτε άλλες, ενισχύουν πιθανότητες και σενάρια προς υλοποίηση για σύγκρουση ή για εκμετάλλευση μιας κατάστασης και για το εκλογικό αποτύπωμα. Δεν θεωρούμε όμως ότι αυτό είναι το κύριο, διότι υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Εδώ δεν συγκρούεται ο τουρκικός λαός με τον ελληνικό λαό ή με τον κυπριακό λαό. Συγκρούονται οι άρχουσες τάξεις αυτών των χωρών, οικονομικά δηλαδή - για να το πω, για να καταλαβαίνει και ο κόσμος- συμφέροντα, οι αστικές τάξεις, που είναι ενεργειακά συμφέροντα, είναι μονοπώλια των χωρών που έχουν ενδιαφέροντα γύρω απ' αυτά, και για το Αιγαίο και για την Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή πολύ πλούσια από κάθε άποψη, και σε ορυκτό πλούτο και σε υδρογονάνθρακες, σε φυσικό αέριο, σε πετρέλαια, αλλά και κυρίως ως δρόμος μεταφοράς εμπορευμάτων προς αγορές κ.λπ. Και εδώ ενδιαφέρονται ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την Κίνα, που βρίσκονται στα δυο άκρα του κόσμου, μέχρι τους πιο κοντινούς μας, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία, αλλά και περιφερειακές δυνάμεις όπως η Τουρκία κ.λπ. Και ενισχύεται αυτή η επιθετικότητα. Εμείς δηλαδή έχουμε την ανησυχία - και καλούμε και τον ελληνικό λαό να βρίσκεται σε επαγρύπνηση - ότι μπορεί να προκύψει πολεμικό επεισόδιο, δεν ξέρω αν θα είναι μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης, όμως οι πολιτικές που ακολουθούνται, ακόμα και οι κατευθύνσεις που υπάρχουν από τους λεγόμενους συμμάχους, το ΝΑΤΟ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης κ.λπ., είναι σε αυτήν την κατεύθυνση. Βεβαίως, μαζί με το πολεμικό επεισόδιο και τη σύγκρουση, που οπωσδήποτε θα την πληρώσουν οι στρατευμένοι μας, παιδιά του ελληνικού λαού και οι κάτοικοι οπωσδήποτε των δύο χωρών, με επιπτώσεις αν είναι πιο θερμό το επεισόδιο, συνυπάρχει και η προσπάθεια συμβιβασμού. Γίνονται παζάρια, τα ξέρουμε όλοι, όχι ότι είμαστε ενάντια στους συμβιβασμούς, όμως το θέμα είναι τι συμβιβασμός είναι αυτός. Γιατί είναι άλλο να υποχωρείς και να εκχωρείς κυριαρχικά δικαιώματα ή και τμήμα της κυριαρχίας σου ακόμα - όπως κάποιες δυνάμεις θέλουν - και όπως και η τουρκική αστική τάξη επιχειρεί, και άλλο να υπάρχει ένας συμβιβασμός, μια διαπραγμάτευση για να επιλυθούν ζητήματα. Αλλά αυτά στις κοινωνίες που ζούμε δεν γίνονται. Χρειάζονται συνολικές, ξαναλέω, ανατροπές.

-- Με αυτό κλείνουμε, και ξέρω ότι θα θέλατε να το πείτε, αλλά ξέρω κι εγώ τι θα κάνετε 9 Νοεμβρίου. Ξέρω το πρόγραμμά σας.

-- Θα είμαι στην απεργιακή συγκέντρωση στα Προπύλαια, στο Σύνταγμα μαζί με τους εργαζόμενους της χώρας. Θα είναι μια μεγάλη απεργία, αυτό φαίνεται και από τις περιοδείες που κι εγώ προσωπικά έχω πάει σε χώρους δουλειάς, αλλά και από όλα τα στελέχη, τους βουλευτές του Κόμματος, αλλά και από όλες τις δυνάμεις που δραστηριοποιούνται. Θα είναι μεγάλη η απεργία και βεβαίως θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για την ανάπτυξη ενός δυναμικού κινήματος, έτσι ώστε ο λαός να γίνει πραγματικά πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

-- Σας ευχαριστούμε.