Εκατοντάδες φοιτητές, καθώς και πανεπιστημιακοί κι εργαζόμενοι γέμισαν χτες το αμφιθέατρο «Σάκη Καράγιωργα» ΙΙ του Παντείου Πανεπιστημίου, στην εκδήλωση της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ με τίτλο «100 χρόνια ΕΣΣΔ: Μια χώρα που δεν υπάρχει πια, μια ζωή που δεν υπάρχει πια, αλλά συνεχίζει να διδάσκει... Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα».

Ενα πλατύ κάλεσμα στη νέα γενιά να μελετήσει την πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια της εργατικής τάξης να χτίσει μια κοινωνία στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων αποτέλεσε η εκδήλωση που άνοιξε με ένα σύντομο βίντεο κι ακολούθησε παρέμβαση από τον Φρίξο Μπρούζγο, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στις τεράστιες κατακτήσεις που σημειώθηκαν ειδικά στην Ανώτατη Εκπαίδευση στη Σοβιετική Ενωση, σε σχέση τόσο με την εξέλιξη της επιστήμης όσο και με τα δικαιώματα που απολάμβαναν οι φοιτητές.

Η σύγκριση με τα όσα ζουν και αντιμετωπίζουν σήμερα οι φοιτητές ήταν αναπόφευκτη και υπερτόνισε την ανωτερότητα της ΕΣΣΔ, δίνοντας τη σκυτάλη στον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για την κεντρική εισήγηση, η οποία πλαισιωνόταν από παρουσίαση φωτογραφιών και στοιχείων. Ο Μ. Παπαδόπουλος, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα εχθρικό κράτος, το οποίο την ίδια στιγμή που εμφανίζεται ανίκανο να μας προστατεύσει από πλημμύρες, χιονοπτώσεις, πυρκαγιές, αποδεικνύεται πολύ ικανό για να καταστέλλει διαδηλώσεις, να υπονομεύει απεργίες, να ξεσπιτώνει λαϊκές οικογένειες με τους πλειστηριασμούς, να οδηγεί στον θάνατο ένα 16χρονο που δεν πλήρωσε 20 ευρώ βενζίνη. Ενα κράτος που εμφανίζεται αλλού ικανό και αλλού ανίκανο για τους ίδιους λόγους, γιατί υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Με αυτό το κράτος συγκρούονται αποφασιστικά, πάνω από έναν αιώνα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ με αμέτρητες θυσίες, εκτελέσεις, εξορίες και φυλακίσεις. Θυσίες στην εποχή που το Κόμμα είχε τεθεί εκτός νόμου απ' την αστική δημοκρατία στην Ελλάδα και όχι μόνο απ' τις δικτατορίες, αλλά και σκληρούς αγώνες μετά την πτώση της δικτατορίας, από το 1974. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ αντιμετώπισαν τις "αύρες", τα ΜΑΤ, τις δίκες των συνδικαλιστών. Ηταν μπροστά στα μπλόκα των αγροτών, έσπασαν την απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου το 2020. Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα, απαιτεί κατάργηση όλων των ειδικών σωμάτων καταστολής, των ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΔΙ.ΑΣ., ΟΠΚΕ, και όλων των αντιδραστικών νόμων. Εμείς λέμε ότι δεν δικαιούνται ύπαρξης και όχι μόνο επιδόματος και ότι πρέπει να καταργηθούν».

Αφού αναφέρθηκε αναλυτικά στο πώς ζούμε και πώς θα μπορούσαμε να ζούμε στον 21ο αιώνα, με βάση και την εμπειρία από τον σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ, υπογράμμισε μεταξύ άλλων:

«Είμαστε περήφανοι για τον διεθνιστικό μας χαρακτήρα γιατί διανύσαμε έναν ηρωικό αιώνα αγώνων και θυσιών χωρίς ποτέ να υποκύψουμε στον αντισοβιετισμό. Ποτέ δεν αναθεωρήσαμε τη στάση σθεναρής υπεράσπισης της Σοβιετικής Ενωσης, παρά τα λάθη, τα προβλήματα και τις αδυναμίες της. Και αυτό δεν ήταν κάτι αυτονόητο. Πολλές δυνάμεις που προήλθαν από το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα οδηγήθηκαν στον μηδενισμό. Οχι μόνο για να διασφαλίσουν την ανοχή του συστήματος, αλλά και γιατί αποδέχτηκαν την αστική και μικροαστική κριτική στην Ιστορία της ΕΣΣΔ, που συγκαλύπτει συνειδητά ότι πρόκειται για την ιστορία της ανώριμης βαθμίδας της κομμουνιστικής κοινωνίας. Και επισημαίνει αδυναμίες απ' τη σκοπιά μιας ιδανικής, ώριμης κομμουνιστικής κοινωνίας, προκειμένου να την σπιλώσει και τελικά να αποτρέψει την επαναστατική εργατική δράση.

Ταυτόχρονα, το Κόμμα μας ανέλαβε έμπρακτα τις δικές του ευθύνες για τις λαθεμένες εκτιμήσεις και τη θεωρητική ανεπάρκεια κατανόησης και παρέμβασης στις εξελίξεις, την εποχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Σκύψαμε αυτοκριτικά πάνω απ' την ιστορική πείρα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

Σε δύσκολες συνθήκες, λόγω των συνεπειών της αντεπανάστασης, το ΚΚΕ προσπάθησε να μελετήσει τις εξελίξεις και διαμόρφωσε βασικά συμπεράσματα με τις Εκτιμήσεις για τον Σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ, στο 18ο Συνέδριο και το Πρόγραμμα του Κόμματος στη συνέχεια.

Δεν σταματάμε, συνεχίζουμε αυτήν την επίπονη ερευνητική προσπάθεια. Νεότερες επεξεργασίες που εμπλουτίζουν τα συμπεράσματά μας δημοσιεύτηκαν στη συλλογική έκδοση "Σοσιαλισμός: Η απάντηση για τον 21ο αιώνα" και εξακολουθούν να δημοσιεύονται στην ΚΟΜΕΠ.

Είμαστε αισιόδοξοι όχι μόνο γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη και στο κριτήριο της εργατικής τάξης αλλά και γιατί σήμερα διαθέτουμε δύο μεγάλα όπλα.

Εχουμε τη δυνατότητα να μελετήσουμε και να αξιοποιήσουμε τη θετική και την αρνητική πείρα του 20ού αιώνα, της πρώτης προσπάθειας σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Μπορούμε να ερευνήσουμε τα προβλήματα πολιτικής οικονομίας του σοσιαλισμού εκ των υστέρων.

Αντίθετα, οι μπολσεβίκοι έκαναν την προσπάθεια διαμόρφωσης πολιτικής οικονομίας του σοσιαλισμού με πολύ περιορισμένα εφόδια, στην ουσία εξοπλισμένοι με τη μαρξιστική πολιτική οικονομία του καπιταλισμού.

Επίσης, σήμερα δεν υπάρχουν πλέον μια σειρά τεχνικοί και επιστημονικοί περιορισμοί για τον κεντρικό σχεδιασμό που υπήρχαν στη Ρωσία του 1917 και στην ΕΣΣΔ του 1950. Η αυτοματοποίηση της παραγωγής, τα ρομπότ, η ψηφιακή οικονομία, ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής που βαθαίνει είναι στην πραγματικότητα "τα χελιδόνια του σοσιαλισμού".

Φυσικά δεν πετάμε στα σύννεφα. Δεν έχουμε μπροστά μας έναν εύκολο δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Για να ξεκινήσουμε ξανά το έργο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης πρέπει πρώτα να βαδίσουμε νικηφόρα τον δρόμο της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού.

Ομως, μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ξέρουμε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος. Ξέρουμε ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ξέρουμε ότι όλες οι θεωρίες που υποσχέθηκαν εξανθρωπισμό του βάρβαρου συστήματος του καπιταλισμού αποδείχθηκαν "παραμύθια με κακό τέλος". Ξέρουμε ότι όλες οι οπορτουνιστικές αναλύσεις που εμφάνιζαν την περεστρόικα και την αντεπανάσταση ως διαδικασία ανανέωσης του σοσιαλισμού, υπηρετούσαν τον πραγματικό μας αντίπαλο.

Ξέρουμε ότι το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου δεν μπορούμε να το μετασχηματίσουμε σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, πρέπει να το τσακίσουμε για να εδραιωθεί η εργατική εξουσία.

Μπροστά μας είναι τα δύσκολα, αλλά εμείς οι κομμουνιστές είμαστε για τα δύσκολα.

Σήμερα, μέσα απ' τις νίκες και τις ήττες του 20ού αιώνα, έχουμε αποκτήσει τη γνώση και θα βρούμε τη δύναμη για να κινήσουμε ξανά τον τροχό της Ιστορίας προς τα εμπρός».