Ο Murat Kιzιltas του Συνδικάτου Nakliyat-Is

Εργαζόμενοι από μια σειρά κρίσιμες ειδικότητες (εργαζόμενοι με εμπειρία σε επιχειρήσεις διάσωσης, υγειονομικοί κ.ά.) ξεκινούν από όλη τη χώρα για να φτάσουν στις σεισμόπληκτες περιοχές.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Murat Kιzιltas του Συνδικάτου Nakliyat-Is, μέλη του οποίου πήγαν στο ισοπεδωμένο Kahramanmaras.

«Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους της περιοχής», αναφέρει σε βιντεοσκοπημένη δήλωσή του προς το ΠΑΜΕ. «Ηρθαμε εδώ την τρίτη ημέρα του σεισμού. Το σημείο που βρισκόμαστε τώρα είναι στο κέντρο της πόλης Kahramanmaras. Την πρώτη μέρα που φτάσαμε, είδαμε την καταστροφή του σεισμού με τα μάτια μας. Είναι σαν να έπεσε ατομική βόμβα...

Στον δρόμο στον οποίο βρίσκομαι, περίπου ενάμισι χιλιόμετρο από την αρχή μέχρι το τέλος του δρόμου, σχεδόν όλα τα κτίρια έχουν καταστραφεί. Μόνο το κτίριο του δήμου βλέπω απέναντί μου που δεν έχει καταστραφεί. (...)

Οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα ότι οι συγγενείς τους θα βρεθούν ζωντανοί και θα σωθούν. Το μόνο που θέλουν είναι να βγάλουν τα άψυχα σώματα των συγγενών τους κάτω από τα κτίρια και να τα θάψουν.

Τα προβλήματα της πόλης είναι πολλά, υπάρχει έλλειψη νερού, έλλειψη σκηνών, έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος, έλλειψη σε βιολογικές τουαλέτες, οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν μπάνιο εδώ για αρκετές μέρες, τα τηλέφωνά μας παραμένουν χωρίς ρεύμα και έχουμε προβλήματα στην επικοινωνία.

Ενα άλλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκή αυτοκίνητα κηδειών εδώ, ο καθένας κάνει την κηδεία των συγγενών του με δικά του μέσα. Και ο αριθμός των γερανών είναι ακόμα μικρός εδώ, δυστυχώς, ο καθένας καλείται να βρει μόνος του έναν γερανό...».

Τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν στη χτυπημένη από τον σεισμό Τουρκία μοιράστηκαν σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου μέλη της αποστολής διάσωσης της ΕΜΑΚ και του ΕΚΑΒ. Στιγμές δύσκολες, φορτισμένες με συναίσθημα από τον ανθρώπινο πόνο που συνάντησαν μέσα στα ερείπια.

Οπως ειπώθηκε, «η πρωταρχική δυσκολία ήταν ότι ήμασταν οι πρώτοι που έφτασαν στο σημείο της καταστροφής. Ημασταν σε άμεση επαφή με ανθρώπους απελπισμένους, που αναζητούσαν εναγωνίως μια βοήθεια και μια υποστήριξη για να αναζητήσουμε τους ανθρώπους τους», ενώ όπως τονίστηκε, «στο Χατάι υπήρχε ένα μόνο νοσοκομείο με έναν μόνο χειρουργό, το επόμενο ήταν σε απόσταση 120 χλμ. στα Αδανα».

«Ηταν μια βδομάδα με έντονες στιγμές που δεν μπορούν να μετρηθούν. Ημασταν οι πρώτοι που είχαμε φτάσει εκεί και ψάχναμε σύνδεσμο για να ξεκινήσουμε. Τότε ένας πιτσιρικάς 7-8 χρόνων μού φέρνει ένα κουτί μπισκότα. Μπορεί να μην ακούγεται σαν κάτι, αλλά για μένα ήταν πολύ πιο ψηλά, πολύ πιο δυνατή από όλες τις άλλες στιγμές», είπε ο Σωκράτης Δούκας, γιατρός, επικεφαλής της αποστολής του ΕΚΑΒ στην Τουρκία.

«Το συναίσθημα που θα με συντροφεύει ίσως για το υπόλοιπο της ζωής μου ήταν οι φωνές των ζωντανών - θαμμένων. (...) Στη συνέχεια με ανησυχούσε ότι μέρα με τη μέρα αυτές οι φωνές χανόντουσαν. (...) Ενιωθες αγωνία να ξανακούσεις αυτή τη φωνή, γιατί αυτό μετά σηματοδοτούσε οποιαδήποτε ελπίδα να συνεχίσεις να επιχειρείς», συμπλήρωσε ο Ευθύμης Αραβανής, αναπληρωτής επικεφαλής της αποστολής του ΕΚΑΒ.

«Η διάσωση της 20χρονης Αϊρίν ήταν μια δύσκολη τεχνικά πολύωρη διάσωση, που κράτησε 16 ώρες. Ηταν η πιο δυνατή στιγμή. Ηταν σημαντικό που την βγάλαμε σώα» ανέφερε ο πυραγός Κώστας Νίκας, που θυμήθηκε την τραγική στιγμή που η νεαρή κοπέλα Αϊρίν (...) χαμογελώντας, όπως είπε, «μας ζήτησε να της κόψουμε το πόδι για να την βγάλουμε έξω. (...) Συγκλονιστική στιγμή. Είχαμε ένα δοκάρι που μας χώριζε. Στην τελική ευθεία της διάσωσης μας "άφησε" δυο φορές». Εγινε αναφορά και για άλλες διασώσεις αλλά και γι' αυτούς που δεν τα κατάφεραν.

Οι διασώστες ρωτήθηκαν αν έχουν εντοπιστεί κάποια σημεία, οργανωτικά ή θέματα εξοπλισμού, τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα, όπως και τι θα ζητήσουν όταν συναντήσουν τον πρωθυπουργό και ένας από αυτούς είπε με νόημα: «Θεωρώ ότι υπάρχει οξυδέρκεια και αντίληψη».

Και φυσικά η αυτοθυσία αυτών των εργαζομένων, που οι εκάστοτε κυβερνώντας επιχειρούν να καπηλευτούν, δεν μπορεί να κρύψει ότι με ευθύνη διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων οι υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας και η Πυροσβεστική είναι υποχρηματοδοτούμενες και υποστελεχωμένες.