Στη μάχη για τη στήριξη των σεισμόπληκτων μπαίνουν και αγωνιστικά συνδικάτα της Τουρκίας, παρά τα πολύμορφα εμπόδια που μπαίνουν από την κυβέρνηση και τις κρατικές αρχές, αντλώντας δύναμη και από τη διεθνή αλληλεγγύη, όπως αυτή που εκφράζεται στη χώρα μας μέσα από το ΠΑΜΕ.

Εργαζόμενοι από μια σειρά κρίσιμες ειδικότητες (εργαζόμενοι με εμπειρία σε επιχειρήσεις διάσωσης, υγειονομικοί κ.ά.) ξεκινούν από όλη τη χώρα για να φτάσουν στις σεισμόπληκτες περιοχές.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Murat Kιzιltas του Συνδικάτου Nakliyat-Is, μέλη του οποίου πήγαν στο ισοπεδωμένο Kahramanmaras.

«Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους της περιοχής», αναφέρει σε βιντεοσκοπημένη δήλωσή του προς το ΠΑΜΕ. «Ηρθαμε εδώ την τρίτη ημέρα του σεισμού. Το σημείο που βρισκόμαστε τώρα είναι στο κέντρο της πόλης Kahramanmaras. Την πρώτη μέρα που φτάσαμε, είδαμε την καταστροφή του σεισμού με τα μάτια μας. Είναι σαν να έπεσε ατομική βόμβα...

Στον δρόμο στον οποίο βρίσκομαι, περίπου ενάμισι χιλιόμετρο από την αρχή μέχρι το τέλος του δρόμου, σχεδόν όλα τα κτίρια έχουν καταστραφεί. Μόνο το κτίριο του δήμου βλέπω απέναντί μου που δεν έχει καταστραφεί. (...)

Οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα ότι οι συγγενείς τους θα βρεθούν ζωντανοί και θα σωθούν. Το μόνο που θέλουν είναι να βγάλουν τα άψυχα σώματα των συγγενών τους κάτω από τα κτίρια και να τα θάψουν.

Τα προβλήματα της πόλης είναι πολλά, υπάρχει έλλειψη νερού, έλλειψη σκηνών, έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος, έλλειψη σε βιολογικές τουαλέτες, οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν μπάνιο εδώ για αρκετές μέρες, τα τηλέφωνά μας παραμένουν χωρίς ρεύμα και έχουμε προβλήματα στην επικοινωνία.

Ενα άλλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκή αυτοκίνητα κηδειών εδώ, ο καθένας κάνει την κηδεία των συγγενών του με δικά του μέσα. Και ο αριθμός των γερανών είναι ακόμα μικρός εδώ, δυστυχώς, ο καθένας καλείται να βρει μόνος του έναν γερανό...».