Σε πορεία κλιμάκωσης «χωρίς επιστροφή» βρίσκεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία.

Εναν χρόνο μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής, στη διάρκεια του οποίου επιβεβαιώθηκε πλήρως ο χαρακτήρας της σύγκρουσης, όλα τα στρατόπεδα δεν κρύβουν πως προετοιμάζονται για «ευρύτερη» και «μακροχρόνια», με όλα τα μέσα αντιπαράθεση. Δεν κρύβουν ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τον γεωπολιτικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα. Δεν κρύβουν επίσης ότι το βλέμμα είναι πάντα στραμμένο στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και στην Κίνα.

Ηδη από τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής, ηγέτες, υπουργοί Αμυνας και στρατιωτικοί αναλυτές της Δύσης δήλωναν με πλήρη συναίσθηση ότι η σύγκρουση - η οποία στην πραγματικότητα κρατάει τουλάχιστον μια δεκαετία - «δεν τελειώνει εδώ», αντίθετα οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία «θα πολλαπλασιαστούν στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ για χρόνια».

Αλλά και ο επικεφαλής του «αμυντικού συμφώνου» της Ρωσίας, του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), υπογραμμίζει ότι το αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία «θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση ασφαλείας σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη και στον ευρασιατικό χώρο γενικά και ίσως την αρχιτεκτονική της διεθνούς Ασφάλειας».

Μόλις πριν από λίγες μέρες ο ΟΗΕ διαπίστωσε ότι ο κόσμος οδεύει «με τα μάτια ορθάνοιχτα» προς «έναν ευρύτερο πόλεμο», ενώ η Μόσχα λέει ξεκάθαρα πως τα κράτη του ΝΑΤΟ αποτελούν μέρος της σύγκρουσης στην Ουκρανία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της περιοχής.

Στο σήμερα, ενώ και οι δύο πλευρές «αδειάζουν» επί έναν χρόνο τα οπλοστάσιά τους πάνω στον ουκρανικό λαό και πάνω στους δεκάδες χιλιάδες Ρώσους και Ουκρανούς στρατιώτες που αλέθονται στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δηλώνουν κυνικά πως αυτός είναι ένας πόλεμος «επιμελητείας», δηλαδή θα κερδίσει αυτός που έχει τα μεγαλύτερα στρατιωτικά αποθέματα και τη δυνατότητα να τα αξιοποιήσει στο πεδίο της μάχης.

Πολύ περισσότερο, αυτό που συζητιέται σήμερα πιο έντονα από ποτέ είναι το «μετά», η «επόμενη μέρα» του πολέμου και όλες οι πλευρές προετοιμάζονται για μακρόχρονη αντιπαράθεση ακόμη και μετά από μια «ειρηνευτική συμφωνία»...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν μια μεγάλη καμπή στον πολύχρονο γεωπολιτικό ανταγωνισμό του ευρωατλαντικού μπλοκ και της Ρωσίας που είχε ήδη οξυνθεί από το 2014, συσσωρεύοντας εύφλεκτο υλικό όλα αυτά τα χρόνια.

Στο πλαίσιο αυτής της αντιπαράθεσης, που προετοίμασε τη σημερινή κλιμάκωση, εντάσσονται το αιματηρό πραξικόπημα του 2014 με τη στήριξη ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για την ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης, η αξιοποίηση ακροδεξιών φασιστικών δυνάμεων για την εγκαθίδρυση και τη στήριξη του φιλοδυτικού καθεστώτος, όπως και η απόσπαση τμημάτων της ουκρανικής επικράτειας από τη Ρωσία, με την προσάρτηση της Κριμαίας και την ενίσχυση των ρωσόφωνων αυτονομιστών στις περιοχές του Ντονμπάς. Οι συγκρούσεις στην Ανατολική Ουκρανία στην πραγματικότητα δεν σταμάτησαν ποτέ, ενώ θνησιγενείς «ειρηνευτικές» συμφωνίες συμβιβασμού, όπως οι συμφωνίες του Μινσκ, ομολογείται ανοιχτά πλέον σήμερα ότι απλώς εξασφάλισαν χρόνο στα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα να προετοιμαστούν για την επόμενη φάση του πολέμου.

Μετά τη ρωσική εισβολή, «απελευθερώθηκαν» ανταγωνιστικές δυνάμεις και δυναμικές που υπέβοσκαν για χρόνια και δεκαετίες. Το ΝΑΤΟ - με τις ΗΠΑ να πρωτοστατούν - πολλαπλασίασε τις στρατιωτικές δυνάμεις του στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η Ρωσία χαρακτηρίζει τη σύγκρουση «ζωτικής σημασίας» για τα συμφέροντά της και τη θέση που διεκδικεί στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, έως τις 16 Μάρτη 2022 100.000 Αμερικανοί στρατιώτες είχαν αναπτυχθεί στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων». Στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής τον Μάρτη οι ΝΑΤΟικοί αποφάσισαν την ανάπτυξη επιπλέον 4 Battlegroups σε Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία και Βουλγαρία, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 8, καλύπτοντας πια όλη τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Χαρακτηριστικά, εν μέσω της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην κρίσιμη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, περίπου 4.700 Αμερικανοί στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα Ρουμανίας - Ουκρανίας. Η 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία του Στρατού των ΗΠΑ, η «ελίτ» της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, εκπαιδεύεται σχεδόν καθημερινά μαζί με ρουμάνικες δυνάμεις, φέρει εξοπλισμό και μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε λίγες ώρες στο πεδίο της μάχης.

Ο αριθμός των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη έχει αυξηθεί κατά δυόμισι φορές από τον περσινό Φλεβάρη, προσεγγίζοντας τα 40.000 μέλη.

Η παρουσία του ΝΑΤΟ στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα έχει ήδη διπλασιαστεί σε πάνω από 30 πλοία.

Στο άλλο στρατόπεδο, η Ρωσία ενισχύει τη στρατιωτική ενσωμάτωση με τη Λευκορωσία. Στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Ουκρανία σταθμεύουν 10.000 Ρώσοι στρατιώτες και εκπαιδεύονται μαζί με Λευκορώσους. Μόσχα και Μινσκ προωθούν τον «Κοινό Αμυντικό Χώρο» του «Ενωσιακού Κράτους», καθώς και τη συνεργασία στο πλαίσιο του «αμυντικού συμφώνου» ΟΣΣΑ (CSTO).

Η Ρωσία αναβάθμισε ρωσικής κατασκευής στρατιωτικά αεροσκάφη της Λευκορωσίας και πλέον μπορούν να φέρουν πυρομαχικά με πυρηνικό φορτίο, εκπαιδεύει πιλότους για τη χρήση τους. Επίσης διέθεσε στη Λευκορωσία τα πυραυλικά συστήματα «Iskander-M», ικανά να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, ανέπτυξε τα ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα S-400.

Περαιτέρω η Μόσχα προχωρά σε αναδιαρθρώσεις και ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων με αύξηση του μεγέθους του στρατού και εκσυγχρονισμό του οπλοστασίου της. Πιο συγκεκριμένα, θα δημιουργήσει 12 νέες βάσεις στα δυτικά σύνορά της και ο στρατός της θα αυξηθεί στο 1,5 εκατ. μέλη από περίπου 1,1 εκατ. σήμερα.

Το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού «Στρατηγός Τσουβόροφ» (Generalissimus Suvorov), ικανό να εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές «Bulava», εντάχθηκε πρόσφατα στο ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό, όπως και οι τελευταίας τεχνολογίας υπερηχητικοί πύραυλοι Κρουζ «Zircon». Γενικότερα το 2023 το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει στρατηγικά και πολλαπλών χρήσεων υποβρύχια, ποντοπόρα πλοία κ.ά.

Η Μόσχα τοποθέτησε τις πρώτες πυρηνικές κεφαλές για τις νέες τορπίλες «Poseidon» που θα αναπτυχθούν στο πυρηνικό υπερσύγχρονο υποβρύχιο «Belgorod».

Οι δε διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι «Sarmat», ικανοί να φέρουν πυρηνικές κεφαλές και να καταφέρουν πυρηνικά πλήγματα στις ΗΠΑ, τίθενται για πρώτη φορά σε ετοιμότητα μάχης.

Επιπλέον, η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία οξύνει τις αντιθέσεις μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα και τον ανταγωνισμό για το «πάνω χέρι» στον μελλοντικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, ο οποίος «περνάει» σε μεγάλο βαθμό και μέσα από τη στρατιωτική και οικονομική ενίσχυση της Ουκρανίας.

Σε αυτό το πλαίσιο τα κράτη - μέλη της ΕΕ αυξάνουν κατακόρυφα τις «αμυντικές» δαπάνες και εξοπλίζονται για μια ενδεχόμενη μελλοντική σύγκρουση.

Αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή, η Γερμανία ανακοίνωσε ένα στρατιωτικό ταμείο - μαμούθ ύψους 100 δισ. ευρώ. Ο Γερμανός καγκελάριος, Ολ. Σολτς, τονίζει συχνά τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της χώρας του να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο ευρωπαϊκό «σκέλος» του ΝΑΤΟ, λέγοντας μεταξύ άλλων πως ο γερμανικός στρατός θα γίνει ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη. Σε αυτό το πλαίσιο άνοιξε και η συζήτηση για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

Η Γερμανία σκοπεύει να γίνει ο «εγγυητής της ευρωπαϊκής ασφάλειας» και αυτός είναι «ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα γεωπολιτικά ρήγματα της εποχής», δηλαδή τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία και τον ανταγωνισμό μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα.

Παράλληλα, η Πολωνία, στενός εταίρος των ΗΠΑ και της Βρετανίας, αναδύεται ως μια νέα στρατιωτική «υπερδύναμη» στην Ευρώπη. Οι Πολωνοί στρατιώτες εκπαιδεύονται ήδη στα άρματα μάχης «Abrams» που τους παραδίδουν κατά εκατοντάδες οι ΗΠΑ και η Βαρσοβία αγοράζει όπλα μαζικά από τη Νότια Κορέα. Η χώρα εκτιμάται ότι σύντομα θα διαθέτει τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο συμβατικό στρατό στην ΕΕ. Το 2023 οι «αμυντικές» της δαπάνες θα αντιστοιχούν στο 3% του ΑΕΠ.

Την «αμυντική» συνεργασία με την Πολωνία έχει ενισχύσει και η Βρετανία, ενώ συγχρόνως προωθεί συμμαχίες «ασφαλείας» στην Ευρώπη - σε ανταγωνισμό με την ΕΕ - με τις βαλτικές και σκανδιναβικές χώρες.

Μετά από πολύμηνα παζάρια, όπου ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσία έθεταν τους δικούς τους όρους για την περιβόητη «αρχιτεκτονική ασφαλείας» στην Ανατολική Ευρώπη, με εκατέρωθεν απειλές, συγκέντρωση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων γύρω από την Ουκρανία και μετά από αναζωπύρωση συγκρούσεων στο Ντονμπάς, τα ξημερώματα της 24ης Φλεβάρη ξεκίνησε η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, με χτυπήματα από ρωσικό και λευκορωσικό έδαφος.

Οπως σε κάθε περίπτωση, δεν έλειψαν τα προσχήματα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, «ντυμένα» με «ιδεολογία» και επιλεκτικό «ανθρωπισμό».

Ετσι, σκοπός της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», σύμφωνα με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλ. Πούτιν, είναι να προστατευτεί ο ρωσόφωνος πληθυσμός «από τη γενοκτονία από το καθεστώς του Κιέβου», αλλά και η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Αμέσως πριν την εισβολή, είχε προηγηθεί η αναγνώριση των «δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από το Κρεμλίνο, ενώ ακολούθησε γενικευμένη επίθεση στην Ουκρανία, πολύ πέρα από το Ντονμπάς.

Οι δυνάμεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ισχυρίζονται από την πλευρά τους ότι υπερασπίζονται τον ουκρανικό λαό από την «αδικαιολόγητη ρωσική επιθετικότητα», υπερασπίζονται τον «ελεύθερο, δημοκρατικό κόσμο» έναντι του «αυταρχισμού του Κρεμλίνου».

Από την πρώτη στιγμή της εισβολής, το ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, παρά τη διάσταση συμφερόντων και τα «μπρος - πίσω», έκανε ξεκάθαρο πως θα εξοπλίσει το Κίεβο για να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.

Τεράστιες ποσότητες όπλων και στρατιωτικού υλικού άρχισαν να διοχετεύονται από τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, από μαχητικά αεροσκάφη σοβιετικού τύπου, αντιαρματικούς πυραύλους, συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, μέχρι πυρομαχικά, οβιδοβόλα, «αδειάζοντας» τα δυτικά οπλοστάσια.

Το Κίεβο, εξασφαλίζοντας δεσμεύσεις από το ΝΑΤΟ πως θα λάβει ό,τι χρειάζεται για να «νικήσει» τη Ρωσία και να διαπραγματευτεί από τις καλύτερες δυνατές θέσεις, στα τέλη Μάρτη εγκαταλείπει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα, που είχε στηθεί στη Λευκορωσία και την Κωνσταντινούπολη.

Εκείνη την περίοδο, πριν διακόψει τις διαπραγματεύσεις, η ουκρανική ηγεσία έκανε λόγο ακόμη και για αμφισβητούμενα εδάφη στο Ντονμπάς και την Κριμαία, ενώ ο Ουκρανός Πρόεδρος, Β. Ζελένσκι, είχε «παραδεχτεί» ότι η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ, ικανοποιώντας ορισμένους από τους όρους της Μόσχας. Αντίστοιχα το Κίεβο έκανε λόγο για νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις ασφαλείας και ανάμεσα στις «εγγυήτριες δυνάμεις» περιλαμβάνονταν - σε επίπεδο διαπραγματεύσεων πάντα - η Ρωσία και η Λευκορωσία. Επίσης φερόταν να αποδέχεται ότι δεν θα φιλοξενήσει πυρηνικά όπλα.

Η Ρωσία ζητούσε να δεσμευτεί νομικά η Ουκρανία σε καθεστώς ουδετερότητας και απαιτούσε να αναγνωρίσει τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, όπως και να πάψει να ζητά επιστροφή της Κριμαίας.

Σήμερα και οι δυο πλευρές έχουν σκληρύνει τη στάση τους, με την Ουκρανία να κάνει λόγο για απελευθέρωση όλων των ουκρανικών εδαφών - συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας - και να ζητά εξοπλισμούς και εγγυήσεις ΝΑΤΟικού τύπου. Η «φόρμουλα ειρήνης» που παρουσίασε ο Ουκρανός Πρόεδρος είναι ένα ΝΑΤΟικής έμπνευσης σχέδιο, που είναι βέβαιο ότι θα οξύνει την αντιπαράθεση.

Αμέσως μετά, ΕΕ και ΝΑΤΟ αρχίζουν να διαμηνύουν πως η Ουκρανία «δεν επιτρέπεται» να χάσει τον πόλεμο, επιταχύνεται και πολλαπλασιάζεται η αποστολή όλο και πιο επιθετικών όπλων προς το Κίεβο.

Τόσο πριν την έναρξη της ρωσικής εισβολής όσο και μετά, οι ΗΠΑ έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του πολέμου στην Ουκρανία είναι δική τους υπόθεση, ενισχύοντας το Κίεβο με κάθε τρόπο, στέλνοντας στρατιωτικά πακέτα σχεδόν κάθε βδομάδα.

Από τα τεράστια κεφάλαια που διοχετεύονται για στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν 45 δισ. δολάρια, ενώ η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών έχουν στείλει στο Κίεβο όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 12 δισ. ευρώ. Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη έχουν δαπανήσει σε στρατιωτική, οικονομική και προσφυγική βοήθεια τους τελευταίους δώδεκα μήνες συνολικά 67 δισ. ευρώ.

Στον αμερικανικό προϋπολογισμό του 2023 ορίζονται σχεδόν 50 δισ. δολάρια για στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας και των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη.

Η στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία έχει αποκτήσει τους τελευταίους 9 μήνες πιο συγκροτημένη μορφή και οι ΗΠΑ πρωτοστατούν στη λεγόμενη «Ομάδα Επαφής» για την ενίσχυση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. Το εν λόγω σχήμα συνεδριάζει κάθε μήνα και συντονίζει τα ουκρανικά αιτήματα για εξοπλισμούς, μεταξύ των κρατών του ΝΑΤΟ, αλλά και «εταίρων» από τον υπόλοιπο κόσμο.

Περαιτέρω, ΝΑΤΟ - ΗΠΑ φέρεται να έχουν στρατιωτικούς διοικητές - «συμβούλους» στην εμπόλεμη Ουκρανία, ενώ συνδράμουν το Κίεβο και με την παροχή πληροφοριών μέσω μυστικών υπηρεσιών, δορυφόρων και άλλων συστημάτων.

Επιπλέον, χιλιάδες μισθοφόροι «εθελοντές» από ΗΠΑ, Καναδά, Βρετανία, Πολωνία και αλλού έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου, πολεμώντας τον ρωσικό στρατό.

Σημαντικός σταθμός είναι το κολοσσιαίο στρατιωτικό πακέτο σχεδόν 40 δισ. δολαρίων που ενέκρινε τον Μάη η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ. Εκτός από τη γενναία στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, το πακέτο χρηματοδοτεί επίσης κράτη του ΝΑΤΟ που δίνουν βαρύ εξοπλισμό στην Ουκρανία, για αντικατάστασή του με αμερικανικούς εξοπλισμούς, καθώς και δαπάνες για την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη.

Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στα τέλη Ιούνη η Σουηδία και η Φινλανδία έλαβαν επίσημη πρόσκληση για ένταξη, με την απόφαση για νέα διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα με τη Ρωσία να αλλάζει τον «γεωπολιτικό χάρτη» της Ευρώπης. Επιπλέον, πάρθηκαν αποφάσεις για μακροπρόθεσμη στρατιωτική ενίσχυση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και σταδιακό μετασχηματισμό τους σύμφωνα με τα ΝΑΤΟικά πρότυπα.

Επίσης αποφασίστηκε να «μεταμορφωθεί» η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (με ισχύ περίπου 40.000 προσωπικό σήμερα) και να αυξηθεί ο αριθμός των δυνάμεων υψηλής ετοιμότητας σε τουλάχιστον 300.000.

Το καλοκαίρι η Ουκρανία υπέβαλε αίτημα για ένταξη στην ΕΕ και έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί δυο Σύνοδοι Κορυφής ΕΕ - Ουκρανίας, όπως και διεθνείς διασκέψεις για να συγκεντρωθούν κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Πολύ καθοριστική είναι η εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτών σε χώρες της ΕΕ, στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, που προσφέρει μακροπρόθεσμη ενίσχυση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και μετά τη λήξη του.

Πρόσφατα η ΕΕ ανακοίνωσε πως θα διπλασιάσει τον αριθμό των Ουκρανών στρατιωτών που εκπαιδεύονται σε κράτη - μέλη, κυρίως στην Πολωνία και τη Γερμανία, από 15.000 σε 30.000.

Στη Βρετανία ήδη έχουν εκπαιδευτεί 10.000 Ουκρανοί στρατιώτες τους τελευταίους έξι μήνες και φέτος θα εκπαιδευτούν άλλοι 20.000. Εξάλλου η Βρετανία θα ξεκινήσει ένα νέο πρόγραμμα για την εκπαίδευση πεζοναυτών, καθώς και εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων για σύγχρονα ΝΑΤΟικά μαχητικά αεροσκάφη.

Χιλιάδες στρατιώτες έχουν εκπαιδευτεί και στις ΗΠΑ.

Στα τέλη Σεπτέμβρη ο Ζελένσκι υπέβαλε αίτημα «ταχείας ένταξης» της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, αμέσως μετά το διάγγελμα του Ρώσου Προέδρου για μερική επιστράτευση 300.000 στρατιωτών και για την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών σε Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Χερσώνα και Ζαπορίζια, που βρίσκονται υπό μερική ή πλήρη ρωσική κατοχή.

Η Ρωσία διοργάνωσε δημοψηφίσματα και προσάρτησε τα εδάφη που ελέγχει σε αυτές τις περιοχές, παρά τα αρχικά διαγγέλματα του Κρεμλίνου ότι σκοπός της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» δεν είναι η κατάκτηση ουκρανικών εδαφών.

Στο μεταξύ, μετά τα χτυπήματα σε στρατιωτικές βάσεις στην Κριμαία, στη γέφυρα του Κερτς, αλλά και σε αεροπορικές βάσεις στην ενδοχώρα, η Μόσχα βομβαρδίζει ασταμάτητα από τον Οκτώβρη ενεργειακές και κρίσιμες στρατιωτικές υποδομές της Ουκρανίας.

Η Μόσχα εντείνει και τις πυρηνικές απειλές και όπως δήλωσε πριν λίγους μήνες ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμ. Μεντβέντεφ, τονίζοντας την αποφασιστικότητα της Ρωσίας να τραβήξει «μέχρι τέλους» τον πόλεμο, «πυρηνικές δυνάμεις ποτέ δεν έχασαν μεγάλες συγκρούσεις από τις οποίες εξαρτάται η τύχη τους».

«Η ήττα πυρηνικής δύναμης σε συμβατικό πόλεμο ίσως πυροδοτήσει πυρηνικό πόλεμο», προειδοποίησε. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, οι ρωσικές πυρηνικές και στρατηγικές δυνάμεις έχουν τεθεί σε ετοιμότητα, ενώ η Μόσχα προειδοποιεί κατά καιρούς πως τα χτυπήματα στο έδαφός της μπορούν να πυροδοτήσουν πυρηνική απάντηση.

Από την αρχή του πολέμου, τα «ταμπού» και οι «κόκκινες γραμμές» για την αποστολή στο Κίεβο πιο σύγχρονων και επιθετικών ΝΑΤΟικών εξοπλισμών καταργούνται το ένα μετά το άλλο.

Σήμερα πολλοί Ουκρανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ανοιχτά πως δεν υπάρχει είδος εξοπλισμού το οποίο δεν θα τους προμηθεύσει η Δύση.

Κομβικό σημείο κλιμάκωσης αποτέλεσε και η επίσκεψη του Ουκρανού Προέδρου στην Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζο Μπάιντεν, και πριν λίγες μέρες στο Λονδίνο, όπου συναντήθηκε με τον Βρετανό πρωθυπουργό, Ρίσι Σούνακ.

Στις ΗΠΑ ανακοινώθηκε πως θα παραδοθούν στο Κίεβο πυραυλικά συστήματα αεράμυνας «Patriot», ενώ αντίστοιχη απόφαση έλαβε στη συνέχεια και η Γερμανία.

Στη συνέχεια, Γερμανία, ΗΠΑ και Βρετανία ανακοίνωσαν πως θα στείλουν σύγχρονα κύρια άρματα μάχης - Leopard, Abrams, Challenger - ξεπερνώντας ακόμη μια «κόκκινη γραμμή». Επιπλέον οι ΗΠΑ και η Βρετανία ανακοίνωσαν πως θα στείλουν πυραύλους μεγαλύτερου βεληνεκούς για χτυπήματα στα μετόπισθεν των ρωσικών δυνάμεων, σε υποδομές καίριες για τον ανεφοδιασμό τους.

Μάλιστα, αμέσως μετά τα άρματα μάχης άνοιξε η συζήτηση για δυτικά μαχητικά αεροσκάφη, όπως F-16 κ.ά. Η Βρετανία θα εκπαιδεύσει Ουκρανούς πιλότους σε σύγχρονα δυτικά μαχητικά αεροσκάφη ως μια «επένδυση για το μέλλον», όπως εκπαίδευε τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις από το 2014 βλέποντας «μπροστά».

Οπως τονίζει ο Βρετανός υπουργός Αμυνας, Μπεν Γουάλας, η εκπαίδευση των πιλότων - που θα διαρκέσει πολλούς μήνες ή και χρόνια - στοχεύει περισσότερο στη «μακροπρόθεσμη ανθεκτικότητα» της Ουκρανίας παρά στην τρέχουσα ρωσική εισβολή.

Οπως φροντίζει να επισημαίνει όλο και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα η Μόσχα, η Ουκρανία είναι πλέον de facto «μέλος» του ΝΑΤΟ, με σύγχρονους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και εκπαιδευμένο στρατό, που αξιοποιείται ως «μοχλός» κατά της Ρωσίας. Αυτή η εξέλιξη σηματοδοτεί περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο μέλλον, ακόμη και μετά από έναν ενδεχόμενο τερματισμό του πολέμου.

Μάλιστα, σύμφωνα με αναφορές σε ΜΜΕ, η Ουκρανία εξετάζει το ενδεχόμενο να οργανώσει κοινή άδεια παραγωγής βλημάτων και άλλων όπλων με τη Βρετανία και να δημιουργήσει παρόμοιες στρατιωτικές επιχειρήσεις με άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, για μακροπρόθεσμο εξοπλισμό της.