Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν από την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος COVID-19 στη χώρα μας. Τρία χρόνια που απέδειξαν ότι ο «αόρατος εχθρός» τελικά ήταν πέρα για πέρα ορατός, με τον λαό να βρίσκει παντού απέναντί του το εγκληματικό ζύγι του «κόστους - οφέλους», τη στρατηγική της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, που στο όνομά της οι κυβερνήσεις έκλεισαν νοσοκομεία, υποχρηματοδότησαν τα υπόλοιπα, διέλυσαν εργασιακές σχέσεις και προσωπικό.

Στα τρία αυτά χρόνια, κάθε μέτρο που πάρθηκε ή όχι, κάθε οδηγία, κάθε νόμος σχετικός με τη διαχείριση της πανδημίας είχαν ένα και μόνο κριτήριο: Θωράκιση της κερδοφορίας των ομίλων, προστασία της δημοσιονομικής σταθερότητας, διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Με αυτά τα κριτήρια γινόταν το «άνοιξε - κλείσε», τα πρωτόκολλα γράφονταν και σβήνονταν και οι αντιφάσεις στη διαχείριση ήταν «κανονικότητα», προκαλώντας επιπλέον ανασφάλεια και σύγχυση στον λαό.

Σήμερα ο λαός και τα παιδιά του βγαίνουν από την πανδημία έχοντας θρηνήσει περίπου 35 χιλιάδες νεκρούς. Ολοι οι εργαζόμενοι, είτε νόσησαν είτε όχι, έχουν πιο επιβαρυμένη την υγεία τους. Το «σύστημα Υγείας μιας νόσου», που αποτέλεσε το φυσικό επακόλουθο μιας πορείας υποβάθμισης των δημόσιων νοσοκομείων από όλες τις κυβερνήσεις, είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες εξετάσεις να αναβληθούν, απαραίτητες διαγνώσεις για σοβαρές ασθένειες να μη γίνουν στην ώρα τους, θεραπείες που δεν ξεκίνησαν όταν έπρεπε κ.λπ. Καθυστερήσεις που θα αποδειχθούν μοιραίες για σημαντικό τμήμα ασθενών, με πιο χαρακτηριστική την «υποδιάγνωση» καρκίνων μέσα στα χρόνια της πανδημίας, που προφανώς δεν οφείλεται στην εξάλειψη της νόσου.

Το ίδιο το σύστημα Υγείας βγαίνει σε ακόμα χειρότερη κατάσταση από ό,τι πριν την πανδημία: Με προσωπικό εξουθενωμένο, που του χρωστούνται εκατοντάδες μέρες άδειας και ρεπό και που κατά κύματα παραιτείται, αφού δεν αντέχει να μην του δίνεται καν η δυνατότητα να προσφέρει όσα ξέρει και μπορεί. Με υποδομές ακόμα πιο ξεχαρβαλωμένες, που ασθμαίνοντας προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στον όγκο περιστατικών που συσσωρεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Απέναντι σε μια πολιτική που έκανε πραγματικότητα έναν ακόμα εφιάλτη για τον λαό, απέναντι στη ΝΔ που με ευκαιρία την πανδημία προώθησε ακόμα πιο αποφασιστικά την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ που «έβαζε πλάτη» δίνοντας διαπιστευτήρια στην άρχουσα τάξη και κατέθετε προτάσεις για να «μείνουν όρθιοι» οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το ΚΚΕ ήταν το Κόμμα που είχε καθοριστική συμβολή για να μείνει όρθιος ο λαός. Ρίχνοντας από την πρώτη στιγμή το σύνθημα «Μένουμε δυνατοί», τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος βρέθηκαν παντού στην πρώτη γραμμή: Για την προστασία του λαού, για να μη μείνει κανένας μόνος του, για το μεροκάματο, για να μπει φρένο στο εργοδοτικό ξεσάλωμα, για να σπάσει στην πράξη η κρατική καταστολή. Κυρίως για να αναδειχθεί το χάσμα που χωρίζει σήμερα τις δυνατότητες που υπάρχουν να αναβαθμιστεί η υγεία του λαού και να προστατευτεί από παλιούς και νέους κινδύνους, από τη σημερινή πραγματικότητα. Ενα χάσμα που βαθαίνει διαρκώς, όσο περισσότερο εντείνεται η επιχειρηματική δράση στην Υγεία και υψώνονται περισσότερα εμπόδια στην πρόσβαση του λαού στα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης.

Σταθμούς σε αυτή την πορεία των χρόνων της πανδημίας καταγράφει το χρονολόγιο που ακολουθεί, χωρίς να αποτελεί βέβαια αναλυτική ιστορική αναδρομή.

Δεκάδες είναι οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις του ΚΚΕ στα τρία αυτά χρόνια που ο λαός ταλαιπωρείται από τις εγκληματικές ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ολο αυτό το διάστημα δεν υπήρξε κλάδος εργαζομένων, μικρών επαγγελματιών, τμήμα νεολαίας που να μη βρήκε στο ΚΚΕ τον πιο συνεπή συμπαραστάτη του απέναντι στα οξυμένα προβλήματα, που να μη βρήκε μέσω του Κόμματος το κανάλι που έψαχνε ώστε να μεταφέρει την κραυγή αγωνίας του.

Πάντα στην πρώτη γραμμή για την ανάδειξή τους, τη διεκδίκηση λύσεων, τη μεταφορά τους στη Βουλή με Ερωτήσεις, Επερωτήσεις, Αναφορές κ.λπ., το ΚΚΕ δεν έλειψε ούτε ώρα από το πλευρό του λαού. Μια δράση δίχως διάλειμμα, στον αντίποδα της γραμμής των άλλων κομμάτων, που έψαχναν τρόπους να εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να βάλουν φρένο στην αγωνιστική διεκδίκηση, να δώσουν άλλοθι συναίνεσης στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης.

Από τον πρώτο μήνα που φάνηκε ότι με ευθύνη της κυβέρνησης ο λαός μπαίνει σε ένα ατέλειωτο σπιράλ ραγδαίας υποβάθμισης της υγείας του και μεγάλης ανασφάλειας, το ΚΚΕ καταθέτει δύο Επίκαιρες Ερωτήσεις στη Βουλή: Για την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και για την επίταξη των υποδομών των επιχειρηματιών στην Υγεία. Τον ίδιο μήνα φέρνει στη Βουλή Ερώτηση για την κατάσταση στα γηροκομεία, προειδοποιώντας ότι χρειάζονται έκτακτα μέτρα για τους φιλοξενούμενους σε αυτά, κάτι που αποδείχθηκε με τραγικό τρόπο μερικούς μήνες αργότερα.

Σταδιακά το Κόμμα, αφού είναι σε διαρκή επαφή με τους υγειονομικούς και τους φορείς τους, μαζεύει εικόνα από σχεδόν όλα τα νοσοκομεία της χώρας, ειδικά τα μεγαλύτερα, που συγκεντρώνουν και τον μεγαλύτερο φόρτο. Με επανειλημμένες παρεμβάσεις του αποκαλύπτει το έγκλημα διαρκείας που συντελείται χρόνια τώρα, από την υποχρηματοδότηση και την εμπορευματοποίηση στις υπηρεσίες τους, και με τα στοιχεία που καταθέτει για κάθε νοσοκομείο στη Βουλή κατεδαφίζονται οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης περί «ενίσχυσης» των νοσοκομείων με προσωπικό και μέσα, που βέβαια δεν ήρθαν ποτέ. Ακόμα, πραγματοποιεί παρεμβάσεις για τους υγειονομικούς που βρέθηκαν σε αναστολή λόγω μη εμβολιασμού, απαιτώντας την απόσυρση του αντιεπιστημονικού αυτού μέτρου της κυβέρνησης.

Το Κόμμα μεταφέρει στη Βουλή διαρκώς κάθε καταγγελία, κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων, ακόμα και από συγκεκριμένους χώρους δουλειάς. Για την κατάσταση στις ιδιωτικές δομές Υγείας, για τα Μέσα Μαζικής μεταφοράς.

Ειδικά δε για τον Πολιτισμό και το Θέαμα - Ακρόαμα, με τους χιλιάδες καλλιτέχνες να είναι σε απόγνωση, αφού μένουν χωρίς εισόδημα λόγω των περιοριστικών μέτρων, το ΚΚΕ καταθέτει απανωτές Ερωτήσεις, Αναφορές κ.λπ.

Ξεχωρίζει μεταξύ άλλων η επιμονή του Κόμματος στην απαίτηση από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα για τον επαναπατρισμό των ναυτεργατών που λόγω των μέτρων καραντίνας μένουν για μήνες στα βαπόρια, τους απαγορεύεται η αποβίβαση ή η αντικατάστασή τους από άλλα πληρώματα, καθώς οι μεταφορές έχουν «παγώσει».

Επίσης για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, τους ξεναγούς κ.λπ., που μένουν χωρίς δουλειά και χρειάζονται έκτακτα μέτρα στήριξης.

Στην κοινοβουλευτική δράση του Κόμματος ξεχωρίζουν οι διεκδικήσεις για μέτρα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, ακόμα και για τις ΑΕΝ.

Ακόμα, το ΚΚΕ απαιτεί μέτρα για τους στρατευμένους, ύστερα από επιστολές τους που αποκαλύπτουν το χάλι που επικρατεί στα στρατόπεδα και τις συνθήκες υπερμετάδοσης του κορονοϊού.