Γρηγοριάδης Κώστας

Εντάξει, κ. υπουργέ, σας καταλαβαίνουμε... Αν... επιμένετε, πάντως, μπορείτε να δώσετε στη δημοσιότητα, όχι μόνο το πόσα χρήματα έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και πόσα κέρδισαν οι τράπεζες, οι μεγαλοβιομήχανοι και οι λιγοστοί «έχοντες και κατέχοντες» γενικότερα, από την εκμετάλλευση - για δεκαετίες και χωρίς το παραμικρό ουσιαστικά κόστος - των τεράστιων αυτών ποσών.

Μόνον ειρωνικά χαμόγελα προκαλούν, πλέον, οι κατά καιρούς και συχνά επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις των κυβερνώντων, σχετικά με τη δημόσια διοίκηση, την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, κλπ., κλπ. Αλλωστε, σε πολλές περιπτώσεις πια, μόνο δημόσια δεν είναι, αφού προωθείται συστηματικά η εκχώρηση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών σε κάθε λογής ιδιώτες.

Η διαδικασία μετατροπής του ροζ διπλώματος οδήγησης σε διεθνές αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των προαναφερομένων. Μια σφραγίδα βάζει η ΕΛΠΑ, στην οποία έχει εκχωρηθεί αυτή η αρμοδιότητα, πληρώνεις είκοσι χιλιάδες δραχμές και η δουλιά σου έγινε... Τέτοια προχειρότητα να κοστίζει αδικαιολόγητα τόσο ακριβά, μόνο σε ένα κράτος που διακηρύσσει «εκσυγχρονισμό» και «ενδιαφέρον για την καθημερινότητα του πολίτη» θα συνέβαινε...

Αντικατάσταση «ανθύπατου» πραγματοποιείται τον καιρό αυτό και θεωρούμε σκόπιμο να σας δώσουμε ορισμένες πληροφορίες, για το νέο εκπρόσωπο στη χώρα μας, της πέραν του Ατλαντικού «υπερδύναμης». Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής ονομάζεται Τόμας Μίλερ και γεννήθηκε στο Ιλινόις του Σικάγο, το 1948. Εχει σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, παίρνοντας δίπλωμα Πολιτικών Επιστημών και δύο μεταπτυχιακά. Μιλά ελληνικά, ισπανικά, ταϊλανδέζικα, ινδονησιακά και ιαπωνικά. Μπήκε στο διπλωματικό σώμα το 1976 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 υπηρέτησε ως ειδικός αναλυτής για το Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη, ως ειδικός σύμβουλος του υφυπουργείου Πολιτικών Υποθέσεων και ως deputy principal officer στο προξενείο των ΗΠΑ, στο Τσιανγκ Μέι της Ταϊλάνδης. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, υπηρετεί σε θέση συμβούλου υπουργού και ασχολείται κυρίως με τη Μέση Ανατολή, μ' ένα διάλειμμα (1985 - 1987), που έρχεται στην Αθήνα ως στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας. Στη χώρα μας ξανάρχεται το 1994, ως νούμερο δύο μετά τον πρεσβευτή (επιτετραμμένος) και μένει μέχρι το 1997. Μετά αναλαμβάνει συντονιστής για το Κυπριακό, ενώ το 1999 γίνεται για πρώτη φορά πρεσβευτής και τοποθετείται στη Βοσνία, απ' όπου και μας ξανάρχεται.

Οι γνωρίζοντες περισσότερα, τον εμφανίζουν ως ιδιαίτερα δραστήριο και δυναμικό, που έχει ασχοληθεί - εκτός άλλων - και με το ζήτημα της «τρομοκρατίας». Οπως καταλαβαίνετε, η τοποθέτησή του δεν είναι καθόλου τυχαία...

Πλούσιο είναι το περιεχόμενο της φαρέτρας της επιχείρησης επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» στην περιοχή των Βαλκανίων. Διαθέτει από μοντέλα, λαϊκές αοιδούς και μόδιστρους, μέχρι και συνεργασίες πανεπιστημίων. Διαβάστε την ακόλουθη ανακοίνωση και θα καταλάβετε: «Στις 20 - 23 Ιουνίου θα ολοκληρωθεί στην Κωνσταντινούπολη η δεύτερη επιμορφωτική συνάντηση ηγετών των χωρών της Βαλκανικής, με θέμα την πολιτική και οικονομική συνεργασία και ανάπτυξη, που διοργανώνει το Πρόγραμμα Κόκκαλη σε συνεργασία με το τουρκικό πανεπιστήμιο Σαμπάντσι. Στη συνάντηση συμμετέχουν 25 ηγέτες, που κατέχουν νευραλγικές θέσεις της πολιτικής και οικονομικής ζωής των χωρών τους, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ, υπουργοί της σερβικής και τουρκικής κυβέρνησης, μέλη του ρουμανικής Γερουσίας, σύμβουλοι του Προέδρου της Βουλγαρίας και των πρωθυπουργών της Αλβανίας και της Ελλάδας».

Και κατ' αρχήν, βέβαια, δεν είναι κακό, να συζητούν μεταξύ τους εκπρόσωποι των βαλκανικών χωρών. Γίνεται, όμως, πολύ επιζήμιο έως επικίνδυνο, όταν όλες αυτές οι συναντήσεις και επαφές εντάσσονται στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια αποσταθεροποίησης της περιοχής, όπως καλή ώρα γίνεται τώρα με την ΠΓΔΜ. Και το ερώτημα πλέον είναι, μετά τα Σκόπια τι; Ποιος έχει σειρά;