Μόνο αστεία δεν είναι όμως τα κυβερνητικά παιχνίδια με την ειλικρινή αγωνία ενός κόσμου που για μια ακόμα φορά βλέπει να φιγουράρουν οι εγκληματίες ναζιστές και οι σάπιες ιδέες τους στα τηλεοπτικά παράθυρα και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Είναι γεγονός ότι αν είχε ολοκληρωθεί η δίκη θα εμποδίζονταν έστω οι καταδικασμένοι με αμετάκλητες αποφάσεις χρυσαυγίτες να συμμετάσχουν στις εκλογές. Ομως, η δεκάχρονη διάρκεια της εξελισσόμενης ποινικής διαδικασίας, που δεν θα ολοκληρωθεί σύντομα, φέρει την υπογραφή των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, που μ' ένα στόμα μια φωνή απέρριπταν τα συγκεκριμένα μέτρα που πρότεινε συνέχεια το ΚΚΕ για την επιτάχυνσή της, εφαρμόζοντας τελικά πολύ καθυστερημένα ορισμένα μέτρα που οι ίδιες αποφάσισαν.

Αντίστοιχα, οι επαναλαμβανόμενες τροπολογίες δεν είναι θέμα προχειρότητας, όπως κατηγορεί την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι ότι εξυπηρετούνται συγκεκριμένες στοχεύσεις που με συνέπεια προωθούν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις στο έδαφος της κατάστασης που συνδιαμόρφωσαν.

Με τις τελευταίες εξελίξεις όμως και την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος του Κασιδιάρη από τον πρώην αντεισαγγελέα αναδείχθηκαν για μια ακόμα φορά οι άρρηκτοι δεσμοί των φασιστικών κομμάτων με το κράτος και τους θεσμούς «υπεράνω πάσης υποψίας», όπως της Δικαιοσύνης.

Φυσικά, δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση αφού - και εδώ - οι εξελίξεις με τη δίκη της ΧΑ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές. Δεν ξεχνάμε ότι για να κινηθεί η ποινική διαδικασία ενάντια στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής «έπρεπε» να δολοφονηθούν ο Π. Φύσσας και ο Σ. Λουκμάν, να γίνουν οι δολοφονικές επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Δεν ξεχνάμε ούτε την προκλητική αθωωτική πρόταση για τους εγκληματίες χρυσαυγίτες από την εισαγγελέα στο πρωτόδικο δικαστήριο. Ούτε την ίδια τη δικαστική απόφαση στο πρωτόδικο δικαστήριο που «έριξε στα μαλακά» τους κατηγορούμενους χρυσαυγίτες, ενώ ειδικά για την υπόθεση του ΠΑΜΕ υποβίβασε την κατηγορία με αποτέλεσμα η δολοφονική επίθεση να παραγραφεί. Ούτε τις συνεχόμενες μετέπειτα αποφάσεις για αποφυλακίσεις χρυσαυγιτών, μεταξύ των οποίων και του πυρηνάρχη Νίκαιας, Πατέλη.

Σε όσους μάλιστα εξανίστανται για τις «πιέσεις» που ασκούνται σε ανώτατους δικαστές από κυβερνητικά στελέχη, παρουσιάζοντάς το σαν εκτροπή και «ωμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης», τους θυμίζουμε ότι η ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων επιλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με τη βούλα του Συντάγματος. Μόνο το ΚΚΕ προτείνει σταθερά την κατάργηση αυτής της πρόβλεψης.

Επίσης, ανώτατοι δικαστές έχουν στελεχώσει υψηλές κυβερνητικές θεσούλες και υπουργικά χαρτοφυλάκια μετά τη συνταξιοδότησή τους σε όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, όπως ο κ. Πικραμμένος, πρόεδρος του ΣτΕ, υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 2012 και νυν αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση της ΝΔ ή η κα Θάνου, πρόεδρος του Αρείου Πάγου, υπηρεσιακή πρωθυπουργός το 2015 και από το 2017 προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Με τον μανδύα του αποκλεισμού των καταδικασμένων εγκληματιών της ΧΑ από τις εκλογές στην ουσία προωθείται συστηματικά η ευθεία κρατική παρέμβαση στα εσωτερικά των κομμάτων, μεταξύ άλλων με συνεχή και επαναλαμβανόμενο έλεγχο νομιμότητας των καταστατικών οργάνων και διαδικασιών τους, με απαγορεύσεις και περιορισμούς στη λειτουργία και δράση τους.

Ειδικότερα, με τις τρεις τροπολογίες σε λιγότερο από δύο χρόνια, θεσμοθετήθηκε ο επανέλεγχος μπροστά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση του εσωτερικού και της δράσης των κομμάτων από το κράτος του κεφαλαίου, με αιχμή του δόρατος τον «τρομονόμο» που στοχοποιεί τη ριζοσπαστική θεωρία και πράξη, που επιδιώκει την καταστολή των ριζοσπαστικών ιδεών.

Στην αρχή θεσπίστηκε ο έλεγχος στην ηγεσία των κομμάτων για κακουργηματικές καταδίκες για σειρά άρθρων του Ποινικού Κώδικα, μεταξύ των οποίων το σύνολο των άρθρων που στοχεύουν στην ποινικοποίηση της εργατικής - λαϊκής πάλης, με αιχμή του δόρατος τον «τρομονόμο».

Στη συνέχεια, με την τροπολογία της κυβέρνησης της ΝΔ που υπερψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, τον Φλεβάρη, εισήχθη η έννοια της πραγματικής ηγεσίας, δηλαδή μια ακόμα γενική και αόριστη έννοια που νομιμοποιεί το κυνήγι μαγισσών και τον βαθύτερο έλεγχο στη δομή και τη λειτουργία των κομμάτων, που ενισχύεται με την όλη συζήτηση περί «μπροστινών» στο κόμμα του Κασιδιάρη.

Επίσης, θεσμοθετήθηκε και ο έλεγχος στη δράση των κομμάτων, με την πρόβλεψη για «τήρηση της εύρυθμης λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος», έστω και αν, προς το παρόν, προβλέπεται για την περίπτωση που υπάρχουν καταδικασμένα στελέχη για εσχάτη προδοσία, εγκληματική οργάνωση αλλά και με βάση τον «τρομονόμο». Τότε αναδείχθηκαν ξανά και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, που με την αρχική του τροπολογία επικαλούνταν και αυτός τον «τρομονόμο», στρώνοντας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το έδαφος στην επικίνδυνη θεωρία των «δύο άκρων».

Γίνεται φανερό ότι μόνο τυχαίος δεν είναι ο κουρνιαχτός που ακόμα μια φορά σηκώνεται γύρω από τη ΧΑ και τις παραφυάδες της. Αξιοποιείται σταθερά για να θωρακίζεται με γρήγορους ρυθμούς το πολιτικό και νομικό περίβλημα της απαράδεκτης θεωρίας των «δύο άκρων», κάτω από την ταμπέλα της «αντισυστημικότητας», σε πρώτη φάση αυτής με ποινικό μητρώο. Από εκεί όμως δεν μένει πολύς δρόμος μέχρι η ταμπέλα να αντικατασταθεί από αυτή της αντιμετώπισης «της ριζοσπαστικοποίησης και του ολοκληρωτισμού» χωρίς ποινικό μητρώο, στην οποία είναι στραμμένο στην πραγματικότητα το στόχαστρο της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Αυτήν την πραγματική στόχευση ανέδειξε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ καταψηφίζοντας όλες τις σχετικές τροπολογίες. Η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να χαρακτηρίσει την κριτική του ΚΚΕ περίπου σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αφού τα περί «κολλημένων» τα είχαν προλάβει άλλοι.

Ομως, το έργο ήδη παίζεται στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκεί που με τη βούλα του νόμου έχουν απαγορευτεί Κομμουνιστικά Κόμματα, σύμβολα και νεολαίες, εκεί που το «κράτος δικαίου» αποκαθιστά συνεργάτες των ναζί και γκρεμίζει τα μνημεία της Αντιφασιστικής Πάλης και Νίκης των Λαών. Εκεί που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) επικυρώνουν την απαγόρευση Κομμουνιστικών Κομμάτων επειδή «η παρέμβαση (σ.σ. δηλαδή η απαγόρευση του ΚΚ Ρουμανίας από το κράτος του κεφαλαίου) εξυπηρετούσε επιτακτική κοινωνική ανάγκη για την προστασία της δημοκρατίας». Εκεί που οι κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης και σύνθεσης απαντάνε με διώξεις και καταστολή στους μεγαλειώδεις αγώνες των εργαζομένων, με ακόμα πιο ασφυκτικούς περιορισμούς στα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.

Αυτή είναι η ναυαρχίδα του «δημοκρατικού τόξου» που αθωώνουν όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, παρουσιάζοντάς τη ως τον μοναδικό πολέμιο του φασισμού. Και δεν παραβλέπουμε φυσικά ότι η παρέμβαση του κράτους του κεφαλαίου στο εσωτερικό των κομμάτων αφορά στην Ελλάδα ένα κράτος που «έθαψε» προκλητικά την υπόθεση της συστηματικής παρακολούθησης της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 2016.

Η πείρα τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ελλάδα επιβεβαιώνει ότι στη φωλιά της αστικής δημοκρατίας επωάζεται το αυγό του φιδιού που γεννάει το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης. Γιατί η ατζέντα των φασιστικών, εθνικιστικών κομμάτων είναι κομμάτι της ατζέντας του συστήματος που θυσιάζει στο κέρδος την ανθρώπινη ζωή και ενοχοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με συνθήματα όπως «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», προωθεί το δόγμα «νόμος και τάξη», αντιμετωπίζει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες ως εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη.

Γι' αυτό η Χρυσή Αυγή και άλλα τέτοια κόμματα μέσα στη Βουλή προωθούσαν με σθένος νομοθετικές ρυθμίσεις προς όφελος τμημάτων του κεφαλαίου, όπως το εφοπλιστικό. Γι' αυτό με κόμματα που έχυναν και χύνουν το εθνικιστικό και ρατσιστικό τους δηλητήριο έχουν συγκυβερνήσει και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Με αυτούς συναγελάζονται στις εορταστικές εκδηλώσεις εθνικών επετείων, συγκατοικούν σε ψηφοδέλτια της Τοπικής Διοίκησης κάτω από την ταμπέλα του ανεξάρτητου, συμπράττουν σε αρχαιρεσίες συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως του Εργατικού Κέντρου Πύργου.

Με αφορμή την τελευταία τροπολογία, μάλιστα, είναι ακόμα σε εξέλιξη μια ολόκληρη συζήτηση αφού ανατίθεται στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και όχι στη συνήθη ολιγομελή σύνθεση η απόφαση για τον αποκλεισμό των κομμάτων από τις εκλογές. Επίσης, προβλέπεται ρητά η συνδρομή από δικαστικές και άλλες «αρμόδιες» αρχές προκειμένου να αποφασίσει η Ολομέλεια του Α1 Τμήματος, εμπλέκοντας με τον πλέον επίσημο τρόπο στον έλεγχο των κομμάτων και των ψηφοδελτίων υπηρεσίες όπως η ΕΥΠ, η Αντιτρομοκρατική κ.ο.κ. Από την πλευρά της ΝΔ αυτό παρουσιάζεται ως ενίσχυση των εγγυήσεων της νομιμότητας, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ως ανεπίτρεπτη τάχα επέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Το δε ΠΑΣΟΚ επανέφερε την αρχική πρόταση για εξέταση από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

Ομως, κι αυτό το έργο το έχουμε κάπου ξαναδεί: Πριν από λίγους μήνες οι ίδιοι πρωταγωνιστές «διασταύρωναν» τα ξίφη τους για το αν έπρεπε ένας - δύο ή περισσότεροι εισαγγελείς να ελέγχουν τις εκατοντάδες άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών από την ΕΥΠ. Αφηναν έτσι έξω από το κάδρο της συζήτησης το απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει τις μαζικές και προληπτικές παρακολουθήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων, φτάνοντας μέχρι το δόγμα «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων» όταν αυτό επιβάλλει η εθνική ασφάλεια του κεφαλαίου.

Ετσι και τώρα, επιχειρούν να μείνει εκτός συζήτησης το απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο που θα εφαρμόζει η όποια σύνθεση του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου, με το οποίο άλλωστε συμφωνούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν πάει πολύς καιρός άλλωστε που η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέδειξε για άλλη μια φορά τη στήριξή της στα συμφέροντα του κεφαλαίου κρίνοντας νόμιμη - και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ - την επίσπευση των πλειστηριασμών από τις διάφορες εταιρείες διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, λύνοντάς τους τα χέρια για να προχωρήσουν ακάθεκτοι εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί.

Αναδεικνύεται λοιπόν ο ρόλος της ΧΑ ως πολύτιμης εφεδρείας του συστήματος και μάλιστα με πολλαπλές υπηρεσίες, ως του απαραίτητου κομπάρσου που μεταπηδά από βωβούς ρόλους σε θέση πρωταγωνιστή όταν το απαιτούν τα αντιλαϊκά σενάρια.

Η ζωή έχει αποδείξει ότι μόνο το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους φασίστες και το σύστημα που τους γεννά. Γιατί το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, να το εξαγοράσουν με κυβερνητικές θεσούλες και προνόμια ούτε να το τρομοκρατήσουν. Σταθερά, αταλάντευτα αντιμετωπίζει τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον χρειάζεται. Το έκανε πολλές φορές στην Ιστορία του, το κάνει κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, μέσα στη Βουλή. Με δυνατό ΚΚΕ σε όλες τις μάχες ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να κάψουν τα αντιλαϊκά σενάρια!