Το Βίλνιους, πρωτεύουσα της Λιθουανίας, όπου πραγματοποιήθηκε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, φέρεται κατά μια εκδοχή να προέρχεται από τη λέξη «κύμα», που αποδίδεται στον ποταμό Βίλνι της πόλης. Και αλήθεια είναι πως η συνάντηση του πρωθυπουργού, Κυρ. Μητσοτάκη, με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, χαρακτηρίστηκε από έναν NATOικό «κυματισμό» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εναν «κυματισμό» διεύρυνσης του ιμπεριαλιστικού οργανισμού του ΝΑΤΟ και ομοψυχίας απέναντι στις απειλές της Ρωσίας και της Κίνας στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπου η τελευταία παίζει τον ρόλο του αφρού στη NATOική παλίρροια.

Ετσι, όχι μόνο ο Ερντογάν ανακάλεσε τη στάση του απέναντι στη Σουηδία για χάρη της ΝΑΤΟικής διεύρυνσης, αφού έλαβε διάφορα ανταλλάγματα, αλλά και ο Κυρ. Μητσοτάκης πάτησε το κουμπί της επανεκκίνησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Οι δύο κυβερνήσεις στήνουν γέφυρα ώστε να επιταχυνθεί το επικίνδυνο ελληνοτουρκικό παζάρι. Πολλά και βασανιστικά τα ερωτήματα για το τι πράγματι θυσιάστηκε στα θεμέλια της νέας γέφυρας «για το καλό» της ενότητας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ωστόσο, ήδη γνωρίζουμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα επιχειρήθηκε, ειδικά από την κυβέρνηση της ΝΔ, να καλλιεργηθεί εφησυχασμός ότι υπάρχει καλό κλίμα μεταξύ των δύο κυβερνήσεων και ότι ξεκινά ειλικρινής συζήτηση. Κανένας όμως «οδικός χάρτης» ή ΜΟΕ δεν μπορεί να ακυρώσει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις αστικές τάξεις, μέσα στους οποίους η ισχυρότερη πλευρά απλώνει όλη την γκάμα των διεκδικήσεών της, από την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών έως την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ίδιας της κυριαρχίας της χώρας μας.

Το γεγονός ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο που το ΝΑΤΟ συγκεντρώνει δυνάμεις απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα δείχνει ότι κάτι βρωμάει. Αυτό γιατί οι ευρωατλαντικοί σύμμαχοι, στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα και τη Ρωσία, θεωρούν την Τουρκία στρατηγικό σύμμαχο, τη θέλουν στο δυτικό στρατόπεδο και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να την τραβήξουν από τη ρωσική επιρροή.

Η Τουρκία, που είναι μεταξύ των ισχυρότερων στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, διατηρεί υψηλού επιπέδου οικονομικές και πολιτικές σχέσεις και στρατιωτικές συναλλαγές με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία και γενικότερα με την ΕΕ και αυτά καθορίζουν τη στάση αυτών των δυνάμεων και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Οι εξελίξεις, μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, δείχνουν πως η αστική τάξη της Τουρκίας ενισχύει τη θέση της. Κάθε δήλωση τυπικής συμπάθειας εκπροσώπων των ΗΠΑ και της ΕΕ, π.χ., έναντι τουρκικών απειλών ή κινήσεων, καταλήγει στο γνωστό «να τα βρουν οι δύο πλευρές». Αυτή η πρακτική είναι ακόμα πιο έντονη κατά τη διάρκεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, καθώς η άρχουσα τάξη της Τουρκίας αναβαθμίζει πολύμορφα τον ρόλο της και παίζει σε διπλό ταμπλό.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η τουρκική αστική τάξη αξιοποιεί την οικονομική και στρατιωτική της δύναμη και ενισχύει τις διεκδικήσεις, τις απειλές για ζητήματα που αφορούν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και την κυριαρχία των νησιών. Καιροφυλακτεί ο οδυνηρός συμβιβασμός, με ή χωρίς προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, για τη διχοτόμηση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, με παρέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, προς όφελος των ενεργειακών ομίλων και σε βάρος των δύο λαών και του περιβάλλοντος, μια εξέλιξη που μπορεί να ναρκοθετήσει το μέλλον τους.

Κόντρα σε μια τέτοια εξέλιξη στέκεται το ΚΚΕ, που καλεί την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, ενάντια σε κάθε αλλαγή συνόρων και συνθηκών που τα έχουν καθορίσει, για την απεμπλοκή της χώρας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας, ενάντια στον εθνικισμό και στον ρατσισμό, για να φτάσει το μήνυμα πως οι γείτονες λαοί επιθυμούν και διεκδικούν να ζήσουν ειρηνικά!

(Αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Το ΠΑΡΟΝ»)