Γρηγοριάδης Κώστας

Τώρα, άλλα στοιχεία - από την έρευνα των περσινών εξετάσεων της Γ` Λυκείου - φανερώνουν πως οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων εμφανίζουν να έχουν σαφές προβάδισμα, σε σχέση με αυτούς των δημοσίων. Γεγονός, το οποίο δε συνέβαινε παλιότερα. Συγκεκριμένα, στα τέσσερα βασικά μαθήματα (Μαθηματικά, Ελληνικά, Ιστορία, Φυσική), ο μέσος όρος των επιδόσεων των μαθητών από ιδιωτικά σχολεία υπερτερεί από 0,8 έως 1,8 μονάδες.

Και δε χρειάζονται συγκεκριμένα στοιχεία, βέβαια, για να σημειώσουμε ότι η κάθε λογής παραπαιδεία ζει, βασιλεύει και αναπτύσσεται καθημερινά και σε βάρος της τσέπης των μαθητών και των γονιών τους. Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες.

Αραγε, χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις, για τον αντιεκπαιδευτικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα της διαβόητης κυβερνητικής μεταρρύθμισης στην Παιδεία;

Για παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμό κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, προχτές, ο πρόεδρος της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης. Σημείωσε, επίσης, ότι επιδιώκουν να επιβάλουν καταχρηστικά τη θέληση των ιδιοκτητών τους στην πολιτεία και υποστήριξε, ότι η κρατική τηλεόραση θα πρέπει να λειτουργήσει ανασχετικά σ' αυτή την τάση, με την αναβάθμιση των προγραμμάτων της.

Χρειάζεται, άραγε, να του θυμίσουμε, ότι το υπαρκτό και τεράστιο πρόβλημα της δημοκρατικής ενημέρωσης, που έθεσε, έχει πρωτίστως πολιτικό περιεχόμενο και κυβέρνηση, αρκετά χρόνια τώρα, είναι το κόμμα στο οποίο ανήκει και ο ίδιος; `Η, μήπως, χρειάζεται να σημειώσουμε το πολύ απλό και αυτονόητο, ότι αναβάθμιση των προγραμμάτων της κρατικής τηλεόρασης προϋποθέτει - ανάμεσα σε άλλα - τον αυστηρό σεβασμό από τη διεύθυνση της τελευταίας ορισμένων βασικών κανόνων δημοκρατικής ενημέρωσης, απαλλαγή της κρατικής τηλεόρασης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της κυβέρνησης και ουσιαστική βελτίωση της αμοιβής και των σχέσεων εργασίας των δημοσιογράφων;

Τα παραπάνω, βέβαια, δε γίνονται μόνον εκτός Ελλάδας. Κι εδώ, στη χώρα μας, υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι καταβάλλουν ανάλογες και αρκετά... φιλότιμες προσπάθειες - πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Ενας απ' αυτούς είναι και ο Γ. Πρετεντέρης των «Νέων», γνωστός για τις σχετικές αντιλήψεις του και από τον καιρό που εξυμνούσε τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς ενάντια στη Γιουγκοσλαβία.

Μόνο που... εδώ είναι Βαλκάνια, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι. Γι' αυτό και η τακτική διαφοροποιείται αναλόγως. Πρώτον, επιχειρείται να φορτωθούν στον Σλ. Μιλόσεβιτς όλα όσα έγιναν στην επικράτεια της πρώην Γιουγκοσλαβίας και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, την τελευταία 15ετια. Η μέθοδος γνωστή από δεκαετίες: Ανακατεύεις ψήγματα αλήθειας, με μπόλικες δόσεις ψεύδους και βγάζεις το επιθυμητό μείγμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση διασπάσεις, διαμελισμοί, εμφύλιοι, εθνικισμοί, σκοτωμένοι, καταστροφές, κλπ., κλπ., κλπ., έχουν μία και μόνη υπογραφή, αυτή του Σλ. Μιλόσεβιτς. Για όλα φταίει ο «χασάπης των Βαλκανίων» και, πάντως, δεν έχουν καμιά ευθύνη οι ΗΠΑ και η ΕΕ... Δεύτερον, επιχειρείται η εμφάνιση όλων όσων καταγγέλλουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα, όλων όσων υπερασπίζονται τις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και το δικαίωμα του κάθε λαού, να καθορίζει την τύχη και το μέλλον του, ως θαυμαστών και οπαδών του πρώην Προέδρου της Γιουγκοσλαβίας. Ετσι ξεμπερδεύουμε και μ' αυτούς...

Μόνο που εδώ είναι Βαλκάνια, επαναλαμβάνουμε...

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι οι ακραιφνείς οπαδοί της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» στη χώρα μας είναι σχετικά λίγοι. Αρκετά περισσότεροι είναι όσοι παριστάνουν τους... Πόντιους Πιλάτους. Ο συνηθισμένος ισχυρισμός των τελευταίων είναι ο εξής: Θα ήθελαν, μαζί με τον Μιλόσεβιτς, να δικάζονταν και ο Κλίντον, ο Μπλερ, ο Σολάνα, κλπ. κλπ.

Είναι τουλάχιστον παράλογο, ίσως σκεφθείτε και δε θα 'χετε άδικο. Είναι αδιανόητο και εξωπραγματικό το δικαστήριο, που έστησαν ο Κλίντον, ο Μπλερ και οι λοιποί ΝΑΤΟικοί εταίροι για να εξυπηρετήσουν τους στόχους και τις επιδιώξεις τους, ακόμη και να σκεφθεί να δικάσει τους εμπνευστές και δημιουργούς του. Και αυτό αποδείχνεται από την ίδια τη ζωή, πέρα από την κοινή λογική.

Ολ' αυτά, όμως, είναι... ανούσιες λεπτομέρειες, για τους... Πόντιους Πιλάτους. Αλλωστε, η ίδια... λογική χαρακτηρίζει και τις υπόλοιπες θέσεις τους. Διακηρύσσουν φιλολαϊκές πολιτικές και μέτρα, αλλά τις θέλουν μέσα στον «ευρωμονόδρομο» και με κυρίαρχους τους «νόμους της αγοράς» και τις πολυεθνικές. Υπερασπίζονται στα λόγια την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, αλλά αποδέχονται στην πράξη το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και την επεμβατική του πρακτική, όπως και το νέο διεθνές «δίκαιο», που αυτά συνεπάγονται. Και τόσα άλλα.