ΒΙΕΝΝΗ.-

Δεκάδες χιλιάδες ήταν οι συνδικαλιστές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Αυστριακής Ομοσπονδίας Συνδικάτων και πήραν μέρος στη «Διαδήλωση για τη Δημοκρατία» και κυρίως κατά του νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό, μπροστά στο κτίριο της καγκελαρίας στη Βιέννη.

Στη διαδήλωση, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, πήραν μέρος περισσότεροι από 70.000 συνδικαλιστές, αριθμός πρωτοφανής για τα αυστριακά δεδομένα, ενώ είναι η πρώτη που διοργάνωσαν σε παναυστριακό επίπεδο στην εκατοντάχρονη ιστορία τους τα αυστριακά συνδικάτα. Τα «βέλη» των συνδικαλιστών στρέφονταν κατά του κυβερνητικού συνασπισμού --του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος και «Κόμματος των Ελευθέρων» του Γιεργκ Χάιντερ-- και κυρίως κατά των προθέσεών του για κατάλυση του ισχύοντος ασφαλιστικού συστήματος, κατά της πολιτικής του στο χώρο της Υγείας, και γενικότερα κατά της μαζικής απειλής από μέρους του των δημοκρατικών θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Στη διαδήλωση, όπου κυριαρχούσε ο ιδιαίτερος παλμός και η μαχητικότητα των συνθημάτων, και της οποίας προηγήθηκε πορεία μήκους αρκετών χιλιομέτρων, το λόγο πήραν δεκάδες ομιλητές όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Οι ομιλητές κατήγγειλαν την κυβέρνηση ότι με το νόμο που θα ψηφίσει - σήμερα - στη Βουλή καταργεί την αυτοδιαχείριση του Συνδέσμου των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας, ανατρέπει «πραξικοπηματικά» εκλεγμένες ηγεσίες των διοικήσεών τους μετατρέποντάς τες σε εκτελεστικά όργανά της και παραμερίζει ουσιαστικά το σύστημα των κοινωνικών εταίρων, ενώ απώτερος στόχος της είναι η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης μιας και ο τομέας αυτός αφορά τεράστια ποσά, ύψους 500 δισεκατομμυρίων σελινιών -περίπου 12 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Ακόμη οι ομιλητές, κατηγορώντας τον κυβερνητικό συνασπισμό πως με το νέο νόμο, αλλά και με μια σειρά άλλων μέτρων που έχει πάρει στοχεύει στην κατάργηση του υποδειγματικού κράτους - πρόνοιας που ίσχυε στην Αυστρία τις τελευταίες δεκαετίες, προειδοποίησαν για την αποφασιστικότητα της Ομοσπονδίας Συνδικάτων να προχωρήσει σε μαχητικότερες κινητοποιήσεις, μη αποκλείοντας και την κήρυξη γενικής απεργίας, που αν πραγματοποιηθεί, θα είναι η πρώτη στη μεταπολεμική ιστορία της Αυστρίας.

ΑΛΓΕΡΙ.-

Εξαιρετικά τεταμένη παρέμενε η ατμόσφαιρα, μέχρι χτες βράδυ, στην αλγερινή πρωτεύουσα, όπου εκατοντάδες Βερβέροι άρχισαν καθιστική διαμαρτυρία σε κεντρική πλατεία του Αλγερίου, διαμαρτυρόμενοι για την απαγόρευση και τα μπλόκα που έστησε η αλγερινή αστυνομία και ο στρατός σε χιλιάδες συμπολίτες τους στα όρια της πόλης, προκειμένου να μη συμμετάσχουν στην προγραμματισμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τους. Οι Βερβέροι διαδηλωτές δήλωναν ότι θα επιμείνουν στην καθιστική διαμαρτυρία μέχρις ότου αρθούν τα εμπόδια στους υπόλοιπους διαδηλωτές. Υπό τις συνθήκες αυτές, στο περιθώριο πέρασε η συμπλήρωση 39 χρόνων από την απελευθέρωση της Αλγερίας από τους Γάλλους αποικιοκράτες.

Η βερβερική κοινότητα είχε προγραμματίσει για χτες τη διαδήλωση παρά την απαγόρευση διαδηλώσεων που έχει επιβάλλει στην πρωτεύουσα η κυβέρνηση, μετά τα βίαια επεισόδια που έλαβαν χώρα στην προηγούμενη ανάλογη διαμαρτυρία, στις 14 Ιούνη, οπότε ένα εκατομμύριο διαδηλωτές συγκρούστηκαν με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα 4 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και εκατοντάδες να τραυματιστούν. Οι διοργανωτές είχαν φροντίσει στη χθεσινή διαδήλωση ο αριθμός των συμμετεχόντων να μην ξεπεράσει τις 5.000 και στόχευαν να πορευτούν προς το Προεδρικό Μέγαρο για να παραδώσουν λίστα με τα αιτήματά τους (τερματισμός των διακρίσεων, αναγνώριση της γλώσσας τους, αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που μαστίζουν την περιοχή τους) στον πρόεδρο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα. Παράλληλα, γενική απεργία είχε κηρυχτεί σε όλη την Καμπιλία.

Οι ταραχές στη βερβερική επαρχία της Καμπιλίας μαίνονται από τα μέσα Απρίλη, οπότε και υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σκοτώθηκε σε αστυνομικό τμήμα νεαρός Βερβέρος. Οι ταραχές όμως έλαβαν πανεθνικές διαστάσεις, καθώς η λαϊκή οργή ξεχειλίζει εξαιτίας της οξυνόμενης φτώχειας και ανεργίας. Τα κοινά αιτήματα αφορούν στην αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχειας αλλά και τον τερματισμό της hogra, της τακτικής κατάχρησης εξουσίας.

Ο Αλγερινός Πρόεδρος αναγνώρισε την ύπαρξη οξύτατων προβλημάτων «στέγασης, ασφάλειας και ανεργίας» και μίλησε για επίλυσή τους μέσω συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς να διευκρινίσει τίποτε περαιτέρω. Προς το παρόν, φαίνεται ότι προετοιμάζεται για την πρώτη του επίσκεψη στις ΗΠΑ, στις 12 Ιούλη, όπου θα διεκδικήσει τη στήριξη της Ουάσιγκτον με αντάλλαγμα την παραχώρηση συμφερόντων συμβολαίων άντλησης του πετρελαίου της Σαχάρας σε αμερικανικές εταιρίες. Την περασμένη χρονιά, τα έσοδα της χώρας από τις πωλήσεις πετρελαίου άγγιξαν το ποσό ρεκόρ των 22 δισ. δολαρίων, αλλά η ανεργία παραμένει στο 30%, με δεδομένο ότι το 70% των 30 εκατομμυρίων πολιτών είναι μικρότεροι των 30 χρόνων.

ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ - ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ.-

Σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει ένα «θετικό κλίμα» για την επικείμενη - το επόμενο Σάββατο, 14 Ιούλη - επίσκεψη του (στρατηγού, που αυτοαναγορεύτηκε Πρόεδρος) Περβέζ Μουσαράφ, η ινδική κυβέρνηση ανακοίνωσε προχτές και χτες σειρά μέτρων «καλής θέλησης» για την αποκατάσταση ενός «κλίματος εμπιστοσύνης». Αυτά τα μέτρα, σύμφωνα με την έκδοση στο Internet της εφημερίδας Times of India του ειδησεογραφικού πρακτορείου Ρόιτερ, περιλαμβάνουν απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, καλύτερη μεταχείριση ψαράδων που περνούν στα χωρικά ύδατα της Ινδίας, περικοπή των δασμών στα αγαθά που εισάγει η Ινδία από το Πακιστάν, καθώς και την παροχή υποτροφιών σε Πακιστανούς φοιτητές που συνοδεύονται από προκλήσεις σε Πακιστανούς ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες.

Τουλάχιστον 229 πολιτικοί κρατούμενοι και 202 ψαράδες κρατούνται από τις ινδικές αρχές, αν και οι αριθμοί ενδέχεται να «αλλάξουν», σύμφωνα με τους Times of India.

Η κίνηση είναι «μονομερής» και αποτελεί μια προσπάθεια δημιουργίας «καλής ατμόσφαιρας» εκ μέρους του Ινδού πρωθυπουργού Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ.

Ο «διοικών» το Πακιστάν δεν ανακοίνωσε τίποτε ανάλογο για τους 620 Ινδούς πολίτες που κρατούνται στο Πακιστάν, έχοντας, όμως, το δικαίωμα να δέχονται επισκέψεις από την πατρίδα τους. Χτες ο Μουσαράφ δήλωσε προς το BBC World Service ότι θα πρέπει οι δύο χώρες να «πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα», σημειώνοντας πρόοδο στο θέμα του Κασμίρ, καθώς όλα τα άλλα εν συνεχεία «μπορούν να επιλυθούν».

Η Σύνοδος Κορυφής μεταξύ του πρωθυπουργού της Ινδίας και του Προέδρου του Πακιστάν θα πραγματοποιηθεί από τις 14 μέχρι τις 16 Ιουλίου στο Νέο Δελχί και θα είναι η πρώτη τα δύο τελευταία χρόνια μεταξύ των δύο χωρών, που, από το 1947, οπότε ανέκτησαν την ανεξαρτησία τους από τη Βρετανία, έχουν διεξάγει τρεις πολέμους - τους δύο για το διαφιλονικούμενο κρατίδιο Κασμίρ.

Οι συγκρούσεις στο Κασμίρ συνεχίζονταν και χτες, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, επτά αυτονομιστές αντάρτες σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας.

Ο Μουσαράφ χτες ζήτησε σε επιστολή του προς την ινδική ηγεσία τη δυνατότητα να συναντηθεί με την ηγεσία της «ομπρέλας» των αυτονομιστών, της οργάνωσης Διάσκεψη Ολων των Κομμάτων για την Ελευθερία (All - Hurriyat Party Conference). Η οργάνωση έχει ζητήσει συναντήσεις και με τους δύο ηγέτες, αλλά η Ινδία επιμένει ότι δε διαπραγματεύεται με τους αυτονομιστές.

ΑΓΚΥΡΑ.-

Λεγόταν Μαχμούτ Γκοχάν Οζοτζάκ, ήταν 41 ετών, μέλος του Επαναστατικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κόμματος/ Μετώπου και είχε αποφυλακιστεί την 31η Μάη, για «λόγους υγείας». Αλλά συνέχιζε την απεργία πείνας, το έσχατο μέσο διαμαρτυρίας για το βασανιστήριο της πλήρους απομόνωσης, που δεν είναι το μόνο βασανιστήριο που εφαρμόζουν οι τουρκικές «σωφρονιστικές» αρχές σε βάρος των πολιτικών κρατουμένων. Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν ολοκληρωτικά πια, είχε αρχίσει την απεργία πείνας από την 26η Οκτώβρη του 2000 - αλλά συνέχισε. Την Τετάρτη, στις 10 το βράδυ, άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, στη Σμύρνη.

Είναι ο 27ος νεκρός της απεργίας πείνας εφέτος, και μάλλον δε θα είναι ο τελευταίος. Σύμφωνα με την Ενωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας, άλλοι τουλάχιστον 250 πολιτικοί κρατούμενοι μετέχουν στην απεργία πείνας. Η τουρκική πολιτική ηγεσία δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει ούτε ένα σχόλιο - Για μεταρρυθμίσεις στο νέο σύστημα των Λευκών Κελιών ή έστω διαπραγμάτευση με τους κρατούμενους, ούτε λόγος...

Είναι αν μη τι άλλο χαρακτηριστική της απίστευτης απανθρωπιάς όχι μόνο της τουρκικής ηγεσίας, αλλά και του διεθνούς Τύπου, η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στη συνεχιζόμενη τραγωδία των τουρκικών φυλακών. Και αυτό παρά τις αποκαλύψεις ότι η επιχείρηση Επιστροφή στη Ζωή του Δεκέμβρη ήταν, όπως ακριβώς κατήγγειλαν οι κρατούμενοι, ένα στυγνό και εκ προθέσεως φονικό, παρά το ότι, όπως εξακολουθούν να καταγγέλλουν οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η απομόνωση και τα βασανιστήρια συνεχίζονται.