Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε η Ελσα Ζαμπέτα, εκλεγμένη στην Κεντρική Διοίκηση του Οικονομικού Επιμελητηρίου και στέλεχος του ΚΚΕ, τονίζοντας τη σημασία «να κουβεντιάσουμε πλατιά με τον κόσμο φωτίζοντας την πραγματική αιτία των βασικών οικονομικών γεγονότων της περιόδου αλλά και του πολέμου που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στη γειτονιά μας».

Ενώ για τις επικείμενες εκλογές στο Επιμελητήριο ανέφερε πως το εκλογικό σώμα εκτιμάται να ξεπεράσει τους 55.000 ανθρώπους από τους 40.000 το 2019 και υπογράμμισε ότι «δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις να υπάρξει ηχηρή απάντηση και σε αυτές τις εκλογές να δυναμώσει το ρεύμα της αμφισβήτησης και του αγώνα. Να υπάρξει ηχηρή απάντηση στην κατεύθυνση που τρέχει με "χίλια" για την υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, για την υλοποίηση των νέων πιστοποιήσεων αλλά και προγραμμάτων κατάρτισης και πιστοποίησης που ενισχύουν την υποβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων».

«Η σημερινή εκδήλωση και γενικότερα οι δράσεις μας αυτή την περίοδο εξελίσσονται σε ένα ιδιαίτερα σύνθετο και μερικές φορές αντιφατικό περιβάλλον», επεσήμανε ο κεντρικός ομιλητής Γρηγόρης Λιονής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του Κόμματος.

Τόνισε ότι «βλέπουμε μια κλιμάκωση του πολέμου και μια οικονομική κρίση που ελλοχεύει. Στην πραγματικότητα, η ατμομηχανή της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται ήδη και τυπικά σε ύφεση δύο εξάμηνα με ΑΕΠ αρνητικό, ενώ στις ΗΠΑ η όλη συζήτηση είναι αν θα αντέξει το δημόσιο χρέος το 2024, φωτογραφίζοντας πως και εκεί η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν τρέχει στα καλύτερά της».

Μιλώντας για το ενεργειακό κόστος, αναφέρθηκε στη «συμμετοχή της Ελλάδας ως σημαιοφόρος στο ΝΑΤΟ στον μεγάλο πόλεμο, στις μεγάλες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, από τη μια ενεργά ως στρατιωτική συμμετοχή, είτε με τη χρησιμοποίηση των ελληνικών βάσεων είτε και με την ίδια τη χρησιμοποίηση ενόπλων δυνάμεων της χώρας στη Γάζα τώρα ή στη Λιβύη αν πάμε και σε εκείνο το εκστρατευτικό σώμα, αλλά πάνω απ' όλα με το παιχνίδι των υδρογονανθράκων, το παιχνίδι της Ενέργειας και πώς η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει ενεργά σε αυτό. Ολα αυτά συνιστούν και συγκροτούν έναν βασικό λόγο για την εκτίναξη του ενεργειακού κόστους στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα», μαζί και με την προώθηση της «απελευθέρωσης» Ενέργειας από το 2000, την τεράστια διείσδυση των πανάκριβων ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της χώρας, την προώθηση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την «απελευθέρωση» της Ενέργειας.

Σημείωσε επίσης πως όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης προς τα λαϊκά στρώματα, ακόμα και με το φορολογικό νομοσχέδιο, «όλα αυτά δεν είναι επιμέρους πλευρές, επιμέρους συνθήκες. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο. Είναι ενιαία πολιτική της αστικής τάξης σε ΗΠΑ, Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο, που έχει συγκεκριμένο άξονα, στόχο και προσανατολισμό, πώς θα διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση, τη μείωση της κερδοφορίας, πώς θα διαφυλάξει το ποσοστό κέρδους, πώς θα δημιουργήσει νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, πώς θα φορτώσει την κρίση στα λαϊκά στρώματα».

Σε ό,τι αφορά το Οικονομικό Επιμελητήριο, είπε πως «πρέπει να δούμε πώς εκφράζεται αυτή η πολιτική στον δικό σας κλάδο ή στον δικό σας χώρο. Και εδώ ο ειδικός ρόλος που παίζουν σημαιοφόροι της αστικής πολιτικής, όπως το Οικονομικό Επιμελητήριο, είναι καταλυτικός, είναι ουσιαστικός, είναι σημαντικός. Βλέπουμε έναν σημαιοφόρο της αστικής πολιτικής, αυτό είναι το Οικονομικό Επιμελητήριο στον δικό σας κλάδο, ένας σύμβουλος του αστικού κράτους ο οποίος σε κάθε καμπή της αστικής πολιτικής εξηγεί γιατί η πολιτική αυτή πρέπει να προχωρήσει. Πρόκειται για εκείνο τον θεσμικό φορέα που έλεγε ότι είναι σωστά τα μνημόνια, ότι είναι σωστή η επεκτατική πολιτική μετά, ότι είναι σωστή η Ελλάδα 2.0, ότι είναι σωστός ο προϋπολογισμός τώρα που είναι στροφή σε μια περιοριστική πολιτική, ένας σύμβουλος λοιπόν, ο οποίος στόχο έχει να εξειδικεύσει, να εξηγήσει, βεβαίως να διαμορφώσει και καταλληλότερες συνθήκες για την ανάπτυξη του καπιταλισμού και του κεφαλαίου και με αυτόν τον τρόπο να συμβάλει μέσα στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτό είναι το Οικονομικό Επιμελητήριο».

Καταλήγοντας, κάλεσε τους παρευρισκόμενους «να αντισταθούμε, να οργανώσουμε την αντίστασή μας απέναντι στην επέλαση αυτής της πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, να παλέψουμε μέσα από τις οργανωμένες δυνάμεις με ένα ταξικό χαρακτήρα και ταξικό πρόσημο, να αντισταθούμε στην κυρίαρχη πολιτική όπου και όπως και αν εκφράζεται. Να ισχυροποιήσουμε μέσα από αυτή την αντίσταση εκείνες τις δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Αυτό είναι το καθήκον το οποίο ως ΚΚΕ βάζουμε σήμερα, αυτή είναι η ουσιαστική μάχη που βάζουμε και δίνουμε παντού σε όλα τα επίπεδα. Πώς θα προχωρήσει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που φωτίζει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, εξηγεί γιατί οι αιτίες αυτές είναι κοινές, ενιαίες παντού, φωτίζει τη δυνατότητα, την αναγκαιότητα, τη ρεαλιστικότητα ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης».