Στο εργοστάσιο της «HQF - Μιμίκος»

Στο πλαίσιο αυτό, κάθε ώρα είναι ώρα μάχης, με συνδικαλιστές να «οργώνουν» τους χώρους δουλειάς, μεταφέροντας παντού το κάλεσμα του απεργιακού ξεσηκωμού. Ταυτόχρονα συνεχίζονται οι Γενικές Συνελεύσεις, οι συσκέψεις, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις με επίκεντρο τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, τις ΣΣΕ, την προστασία των εργαζομένων.

Στην Ηπειρο, «στο πόδι» είναι τα Εργατικά Κέντρα και μια σειρά σωματεία. Ηδη άλλωστε τα Εργατικά Κέντρα Ιωαννίνων, Αρτας και Θεσπρωτίας έχουν λάβει αποφάσεις μέσα από πλατιές συσκέψεις και Γενικές Συνελεύσεις των αντιπροσώπων.

Σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, η μέχρι τώρα πείρα από την οργάνωση της δουλειάς για την επιτυχία της απεργίας φανερώνει τις μεγάλες δυνατότητες να εκφραστεί ένα πλατύ απεργιακό κύμα, ιδιαίτερα σε μεγάλους χώρους δουλειάς. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία πραγματοποιούν Γενικές Συνελεύσεις όπου μαχητικά και ζωντανά μεταφέρεται προβληματισμός για καθετί που απασχολεί τους εργαζόμενους, πείρα από τους αγώνες που έχουν δοθεί μέχρι τώρα, για πρακτικά μέτρα οργάνωσης της δουλειάς μπροστά στην απεργία. Στόχος, να γίνει η απεργία υπόθεση των ίδιων των εργατών, και «κλειδί» σε αυτήν την υπόθεση είναι οι διεκδικήσεις του κάθε κλάδου και χώρου δουλειάς.

Σε εργοτάξια της Θεσσαλονίκης

Παράλληλα πυκνώνουν οι εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς. Το Συνδικάτο Οικοδόμων «οργώνει» γιαπιά και κατασκευαστικά έργα, υπογραμμίζοντας ότι για τον κλάδο η απεργία αποτελεί τον τρίτο απεργιακό σταθμό το τελευταίο εξάμηνο στη μάχη τους ώστε να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις του υπουργείου Εργασίας, να κηρυχθεί υποχρεωτική η κλαδική ΣΣΕ και να αποδοθούν τα «υπέρ αγνώστων» ένσημα, διεκδικώντας την ίδια ώρα το σύνολο των αιτημάτων τους.

Σε εργοστάσια Μετάλλου στο Αλιβέρι

Παράλληλα, τα σωματεία παρεμβαίνουν και σε νέους χώρους δουλειάς. Π.χ. το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων επισκέφτηκε την εταιρεία τεχνολογίας «Terracom», ανοίγοντας τη συζήτηση για την οργάνωση και τη συλλογική διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, ενώ σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών εκφράστηκε η ανάγκη να απαντηθούν συλλογικά η εργοδοτική τρομοκρατία και η εντατικοποίηση.

Αντίστοιχα, στην Αρτα το επιχειρησιακό σωματείο στην «ΙΟΝ» μέσα από μαζική ΓΣ αποφάσισε συμμετοχή στην απεργία με στόχο να βάλει φραγμό στη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και να ακυρώσει κάθε σκέψη για πρόγραμμα «εθελούσιων» απολύσεων που προωθεί η εργοδοσία. Η ΓΣ των εργαζομένων του Σωματείου στον Πτηνοτροφικό Συνεταιρισμό Αρτας αποφάσισε η απεργία να σημάνει κλιμάκωση του αγώνα τους για υπογραφή επιχειρησιακής ΣΣΕ που θα επιβάλει αυξήσεις στους μισθούς για όλο το προσωπικό, ανεξάρτητα από τον χρόνο και τη σχέση εργασίας, και άμεση εφαρμογή των τριετιών. Το Σωματείο Επισιτισμού διεκδικεί από τον δήμο Αρτας, την Περιφέρεια Ηπείρου και τους εργοδότες να σταματήσει η εξώθηση σε παραίτηση δεκάδων συναδέλφων που εργάζονται σε καφετέριες στο κέντρο της πόλης, λόγω των εκτεταμένων έργων που γίνονται στο πλαίσιο του «Open Mall», και να ενταχθούν σε καθεστώς αναστολής εργασίας με διασφάλιση των αποδοχών. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και τον επισιτισμό στο Νοσοκομείο Αρτας, με τη στήριξη του Εργατικού Κέντρου, απεργούν ενάντια στις απολύσεις και στην παράδοση των υπηρεσιών σε εργολάβο.

Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται επίσης η δράση του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας και συνδικάτων της περιοχής για την οργάνωση της απεργίας.

Τις προηγούμενες μέρες, αντιπροσωπείες του Εργατικού Κέντρου και συνδικάτων πραγματοποίησαν μια σειρά περιοδείες και εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, όπως στα εργοστάσια «Αλλατίνη», «Galenica», «HQF - Μιμίκος», «Αιγίς», SABO S.A., «Κελαϊδίτης ΕΠΕ», «Παλίρροια», στα συνεργεία της «Cosmote Technical Services», στα Ναυπηγεία Χαλκίδας.

Επίσης, χθες βρέθηκε στην περιοχή του Αλιβερίου ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας. Μαζί με αντιπροσωπεία του Συνδικάτου Μετάλλου Εύβοιας πραγματοποίησαν περιοδεία στα εργοστάσια «Παπαδιόχος» και «ΒΙΔΟΜΕΤ», απευθύνοντας στους εργαζόμενους κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία.

Το σύνθημα «Δεν θα ζήσουμε με τα ψίχουλα» δεν είναι ακριβώς μια επικοινωνιακή ατάκα, δεν δίνεται για να ντοπαριστούν οι εργαζόμενοι μπροστά στην απεργία στις 28 Φλεβάρη ούτε αποτελεί κάποια υπερβολή.

Συνειδητοποιούμε τι γίνεται αυτές τις μέρες σε κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια;

Συζητάμε τον χειμώνα του 2024 αν θα ζεσταθούμε και πόσο, βρισκόμαστε με το χρονόμετρο στο χέρι κοιτώντας τον θερμοσίφωνα, μελετάμε χρωματιστούς αλγόριθμους της ΔΕΗ μήπως και μετριάσουμε το κόστος της Ενέργειας, παρακολουθούμε τις τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ κάνοντας τις προσθέσεις από μέσα μας, αναζητάμε τις προσφορές μετρώντας τα δεκάλεπτα του ευρώ, περιορίζουμε συνολικά την κάλυψη των αναγκών μας σε άλλες δραστηριότητες όχι μόνο γιατί είναι στριμωγμένη η κατάσταση τώρα αλλά και από φόβο μπροστά σε ένα απροσδιόριστο μέλλον που προδιαγράφεται.

Η ακρίβεια στις τιμές των βασικών αγαθών που βασανίζει κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια δεν είναι ένα αταξικό πρόβλημα που μας έρχεται ως καιρικό φαινόμενο, καθώς τόσο στην αφετηρία της όσο και στο ποιους επηρεάζει, έχει σαφή ταξικό χαρακτήρα και πρόσημο.

Εχουμε στέρηση αγαθών αυτήν την περίοδο; Πηγαίνουμε στα σούπερ μάρκετ, στις λαϊκές αγορές και υπάρχει έλλειψη προϊόντων; Προφανώς όχι! Υπάρχει επάρκεια αγαθών αλλά την ίδια στιγμή οι τιμές τους ανεβαίνουν κατακόρυφα. Με βάση αυτό επανέρχεται από το παρελθόν η θέση ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, ότι είναι πέρα και έξω από τη θέληση της εκάστοτε κυβέρνησης ή των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια στιγμή που παρατηρείται επάρκεια αγαθών, ακριβώς την ίδια ώρα εντοπίζεται ανεπάρκεια στους μισθούς και στα χρήματα που έχουμε στις τσέπες μας. Σε αυτό το έδαφος καλλιεργούνται και καταγράφονται γνωστές απόψεις, που λένε τι; Οτι ενδεχόμενες αυξήσεις στους μισθούς και συνολικά στο εισόδημα ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, είναι επικίνδυνες και αντιπαραγωγικές.

Αναφέρουν πως οι αυξήσεις στους μισθούς προκαλούν επιπτώσεις στην παραγωγική διαδικασία των προϊόντων, τέτοιες που επηρεάζουν την τιμή πώλησής τους. Με βάση αυτό δημιουργείται μια ανάστροφη κίνηση ότι τάχα οι αυξήσεις στους μισθούς οδηγούν σε αυξήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, καταλήγοντας σε ένα επικίνδυνο συμπέρασμα που θέλει τους εργαζόμενους να φταίνε για ενδεχόμενες νέες ανατιμήσεις, να είναι υπόλογοι και εκτός πραγματικότητας εφόσον διεκδικούν αυξήσεις.

Ενοχοποιούν δηλαδή τα αιτήματα που έχουν διεκδικητικό περιεχόμενο και παράλληλα θέτουν ως απαγορευτικό κάθε αίτημα που ξεφεύγει από τη θέληση και τα ψίχουλα της κυβέρνησης.

Η λεγόμενη δημοσιονομική ισορροπία είναι μια λεκτική ακροβασία, που στην πράξη θέλει τους πολλούς να κρατούν στην καμπούρα τους τα κέρδη των λίγων.

Τα κέρδη τους είναι η πηγή για το κάθε ζόρι που τραβάει ο εργαζόμενος λαός. Τα κέρδη τους είναι αυτά που οδηγούν σε εγκλήματα όπως αυτό των Τεμπών που έναν χρόνο μετά ψάχνουμε ακόμα τον ένοχο στα βιβλία της συγκάλυψης. Τα κέρδη τους είναι αυτά που δεν αφήνουν χώρο για έργα στην πολιτική προστασία με αποτέλεσμα σε κάθε εποχή του έτους να μετράμε νεκρούς και ζημιές σε λαϊκά σπίτια, στην παραγωγή, σε υποδομές.

Οι αγώνες που αναπτύσσονται σε αρκετούς κλάδους και χώρους δουλειάς αυτήν την περίοδο έχουν ως βάση το αίτημα για αυξήσεις στους μισθούς με ιδιαίτερα ενθαρρυντικό στοιχείο την αυξημένη συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις, ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία, αυτών δηλαδή που έχουν βγει στην παραγωγή με τους χειρότερους όρους δουλειάς.

Κόντρα στην κρατική καταστολή, κόντρα στην εργοδοτική βία που τη βλέπουμε κατάματα σε κανονισμούς εργασίας και επιχειρησιακές συμβάσεις με όρους σκλαβιάς, απέναντι στις απολύσεις εργαζομένων επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν τις 3ετίες τους και απέναντι στα funds που αρπάζουν τα σπίτια και το βιος των λαϊκών ανθρώπων, οι αγώνες που αναπτύσσονται αποτελούν ελπίδα και υγεία.

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών που διεκδικούν αντίστοιχα την προστασία του εισοδήματός τους, οι κινητοποιήσεις στην Παιδεία και στην Υγεία ώστε να μην πληρώνουμε χρυσάφι τα αυτονόητα δικαιώματα είναι μέρος μιας οργής που συσσωρεύεται.

Η απεργία στις 28 Φλεβάρη είναι μέρα που θα συναντηθεί η οργή με τη μαχητική διεκδίκηση, είναι μέρα που θα συγκεντρωθούν σε μια πανελλαδική πανεργατική κινητοποίηση όλοι οι κλάδοι μαζί διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς «εδώ και τώρα», θα φωνάξουμε ξανά ότι στο έγκλημα των Τεμπών δεν θα επιτραπεί κανένα «κουκούλωμα», ότι δεν θα παζαρέψουμε τη ζωή μας μπροστά στα κέρδη τους.

Οι καιροί μάς θέλουν με τα κεφάλια... έξω!.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το «Newsbomb.gr»