Κινηματογραφική βδομάδα που έχει ενδιαφέρον στη διανομή και τα αφιερώματά της, και επιπλέον σήμερα ξεκινάει το 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο θα έχει αναμμένους τους προβολείς του έως την Κυριακή 17 Μαρτίου 2024, τόσο σε φυσικούς χώρους όσο και online. Στο 26ο ΦΝΘ θα προβληθούν 250 ντοκιμαντέρ μικρού και μεγάλου μήκους και ανάμεσά τους 67 μεγάλου και μικρού μήκους ελληνικές ταινίες. Το Φεστιβάλ θα διεξαχθεί στην ιστορική έδρα του, στις αίθουσες «Ολύμπιον» και «Παύλος Ζάννας», στις αίθουσες του Λιμανιού, καθώς και στον κινηματογράφο «Μακεδονικόν». Παράλληλα, θα προβάλλονται ταινίες, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ online.filmfestival.gr. Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ, καθώς και περισσότερες πληροφορίες για τις ταινίες, είναι διαθέσιμα στο www.filmfestival.gr. Για τις προτάσεις μας θα επανέλθουμε μέσα στην επόμενη βδομάδα.

Πριν περάσουμε στις ταινίες όμως, το δίκτυο Filmmakers for Palestine Greece, το δημόσιο κάλεσμα του οποίου υπογράφουν πάνω από 500 άνθρωποι του κινηματογραφικού και ευρύτερου καλλιτεχνικού χώρου και το οποίο έχει αποσταλεί στα κινηματογραφικά φεστιβάλ της χώρας, καλεί όλους τους φορείς του ελληνικού κινηματογράφου να πάρουν ανοιχτά θέση ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ. Ζητούμενο του δικτύου είναι να αναδειχθεί η πραγματικότητα στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη με την προβολή ταινιών Παλαιστίνιων σκηνοθετών/τριων και να ζητηθεί άμεση και οριστική κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται και εμείς θα επανέλθουμε σε επόμενο φύλλο.

Για αυτήν τη βδομάδα η στήλη δίνει ραντεβού... Πρώτα και κύρια, την Τετάρτη 13 Μάρτη στις 7 μ.μ. στον Κινηματογράφο «Studio» διοργανώνεται εκδήλωση με θέμα «Ο Λένιν για τον ρόλο του ΚΚ, της επαναστατικής πρωτοπορίας», όπου θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας «Ο Λένιν τον Οκτώβρη», με ελεύθερη είσοδο. Την εκδήλωση διοργανώνει η «Σύγχρονη Εποχή» σε συνεργασία με την «KINO PRAVDA STUDIO», στο πλαίσιο του αφιερώματος «10 Συναντήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και προβολές για τον Λένιν».

Τη Δευτέρα 11 Μάρτη, η «Weirdwave» και ο κινηματογράφος «ΑΝΔΟΡΑ» διοργανώνουν αφιέρωμα στους αδερφούς Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι, θέλοντας να τιμήσουν τον σπουδαίο Πάολο Ταβιάνι, που την περασμένη Πέμπτη έφυγε από κοντά μας. Θα προβληθούν οι τρεις τελευταίες ταινίες τους: «Θαυμάσιος Βοκάκιος» (2015, 120') 17.45, «Μια προσωπική ιστορία» (2017, 84') 20.00, και η τελευταία ταινία του Πάολο Ταβιάνι, την οποία είχε αφιερώσει στον αδερφό του Βιτόριο, «Λεονόρα Αντίο» (2022, 90') 21.40.

Μια σπουδαία επανέκδοση σε 4Κ, που αξίζει κινηματογραφικής προβολής, είναι «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας» (The Last Emperor) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, που θα παίζεται σε επιλεγμένες αίθουσες. Η ταινία δεν χρειάζεται συστάσεις, έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία στην πορεία της. Ο Μπερτολούτσι μας αφηγείται την ιστορία του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας και συνάμα την ταραχώδη ιστορία της από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι και τον θάνατό του.

Η εξάχρονη Κλεό αγαπά την νταντά της, την Γκλόρια, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Οταν η γυναίκα γυρίζει πίσω στην πατρίδα της, η Κλεό θα την επισκεφτεί για να περάσουν μαζί ένα τελευταίο καλοκαίρι που θα τις αλλάξει και τις δύο.

Η Αματσουκελί φτιάχνει μια πολύ τρυφερή ταινία, η οποία όμως δεν στερείται και κοινωνικού περιεχομένου, αφού αναδεικνύει το τεράστιο ζήτημα εκατομμυρίων γυναικών σε όλο τον κόσμο που αφήνουν τα δικά τους παιδιά πίσω στην πατρίδα τους και μεταναστεύουν ώστε να βρουν χρήματα να τα θρέψουν. Μια τέτοια γυναίκα λοιπόν είναι και η Γκλόρια, που έχει αφήσει τα παιδιά της στη μητέρα της πίσω στο Πράσινο Ακρωτήρι, χιλιάδες μιλιά μακριά, και φροντίζει την μικρή Κλεό στο Παρίσι. Οταν η μητέρα της Γκλόρια πεθαίνει, εκείνη «αναγκάζεται» να γυρίσει πίσω στα παιδιά της, όμως υπόσχεται στην Κλεό να περάσουν ένα τελευταίο καλοκαίρι μαζί. Μέσα από τον φακό της στο Πράσινο Ακρωτήρι, η σκηνοθέτιδα αναδεικνύει τη φτώχεια που ζουν οι άνθρωποι, δείχνοντάς μας τις συνθήκες που ανάγκασαν την Γκλόρια να μεταναστεύσει. Η Γκλόρια όλο το καλοκαίρι φροντίζει την Κλεό σαν παιδί της και προσπαθεί τρυφερά να ξεκινήσει τον «απογαλακτισμό» της Κλεό. Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα και για τις δυο τους. Πόσο δυσδιάκριτα είναι τα όρια μεταξύ δουλειάς και αγάπης σε τέτοιες σχέσεις... Η πλευρά του παιδιού κυριαρχεί στην ταινία και είναι σημαντικό το στοιχείο ότι η μικρή έχει χάσει την μητέρα της και αναζητά το μητρικό πρότυπο στην νταντά... Λείπει όμως η αποτύπωση της μοναξιάς της Γκλόρια στην ξενιτιά, στοιχείο που θα έκανε την ταινία πιο ολοκληρωμένη ως προς το κοινωνικό της σκέλος.

Πριν από 100 χρόνια, στις 2 Φεβρουαρίου 1922, ο «Οδυσσέας» εκδόθηκε για πρώτη φορά σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο στο Παρίσι. Το βιβλίο θα είχε βαθύ αντίκτυπο στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό του επόμενου αιώνα. Κανένα μυθιστόρημα του 20ού αιώνα δεν συναγωνίστηκε τον «Οδυσσέα» στην εμβέλειά του. Αν και ο «Οδυσσέας» απαγορεύτηκε αρχικά στην Αμερική και τη Βρετανία, το έπος του Τζόις έγινε σύντομα αριστούργημα του μοντερνισμού και μια επανάσταση στη λογοτεχνική έκφραση.

Ενα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, που αναλύει σε βάθος τόσο τη ζωή του Τζόις όσο και το αριστούργημά του «Οδυσσέας». Μιλούν ακαδημαϊκοί και μελετητές του έργου του, ρίχνοντας φως σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη ιστορική εποχή για την Ιρλανδία, για τις δυσκολίες που συνάντησε μέχρι να το ολοκληρώσει και να το εκδώσει, και στην «αποδοχή» που συνάντησε αυτό το σπουδαίο έργο στην πατρίδα του. Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ταινία που παίζεται στον κινηματογράφο «Studio», που ίδρυσε ο επίσημος μεταφραστής του «Οδυσσέα» στην Ελλάδα, ο Σωκράτης Καψάσκης.

Οσο για την ταινία «Κάποια μέρα θα πούμε τα πάντα ο ένας στον άλλον» (Someday We'll Tell Each Other Everything) της Εμιλι Ατέφ, που διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1990 στην ύπαιθρο των συνόρων ανάμεσα στην Ανατολική και Δυτική Γερμανία, ενώ θέλει να περιγράψει έναν παθιασμένο έρωτα μεταξύ δυο ανθρώπων, δεν παραλείπει να ρίξει το αντικομμουνιστικό της δηλητήριο. Βεβαίως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τέτοιες ταινίες στη διανομή και στα φεστιβάλ, δεν είναι δα και μεγάλη πρωτοτυπία η ιστορική αναθεώρηση... Εάν έλειπε το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, με τον τρόπο που δόθηκε, θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον η ταινία, αλλά... υπερισχύουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια βλέπεις.