Ο νέος κατώτατος μισθός είναι λίγο πάνω από τον κατώτατο μισθό στις αρχές της δεκαετίας του 2010, τότε που από κοινού οι σημερινοί κυβερνώντες, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τον κατέβασαν, πάγωσαν τις τριετίες, την υποχρεωτικότητα των συμβάσεων, την αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης και μια σειρά αντεργατικών παρεμβάσεων που παραμένουν έως σήμερα, με αποκορύφωμα να αποφασίζει ο υπουργός Εργασίας το ύψος του κατώτατου μισθού στη βάση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, βγάζοντας έτσι από τη δύσκολη θέση τη μεγαλοεργοδοσία, υλοποιώντας τη «βρώμικη δουλειά» ώστε να τη «βγάζουν καθαρή» οι εργοδότες.

Πόσες και πόσες φορές όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε ακούσει τους εργοδότες να δικαιολογούνται απέναντι στις διεκδικήσεις μας για μεροκάματα και μισθούς, επικαλούμενοι το νομοθετικό πλαίσιο και τον εκάστοτε «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» υπουργό Εργασίας. Εχουν μεγάλες ευθύνες γι' αυτή την κατάσταση όλες οι κυβερνήσεις. Η σημερινή της ΝΔ, οι προηγούμενες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.

Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας είναι να υλοποιήσει τα αιτήματα των συνδικάτων! Να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που ψηφίστηκαν στα χρόνια των μνημονίων έως σήμερα. Να αποκαταστήσει τη διαδικασία των ελεύθερων διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό. Να καταργήσει όλους τους περιορισμούς που εμποδίζουν να κηρυχτούν υποχρεωτικές οι κλαδικές συμβάσεις που υπογράφονται. Να ξεπαγώσει τις τριετίες που με το «έτσι θέλω» έχει διαγράψει από το 2012 μέχρι το 2023.

RIZOSPASTIS

Η κυβέρνηση, για να κρύψει την άμεση σύνδεση της πολιτικής της στον κατώτατο μισθό με τη στρατηγική και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για φθηνά εργατικά χέρια, χρησιμοποιεί τον «μπαμπούλα» των ορίων της οικονομίας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, για να περάσει στον εργαζόμενο λαό το μήνυμα «από το τίποτα είναι καλύτερο μια μικρή αύξηση, γιατί πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της κατρακύλας».

Μόνιμη επωδός οι αντοχές της οικονομίας. Για το ΝΑΤΟ, όμως, αυτήν τη μηχανή πολέμου και αίματος, η κυβέρνηση διαθέτει κάθε χρόνο 7 δισ. που τα πληρώνει ο λαός, εμπλέκοντάς μας σε μεγάλους κινδύνους και στερώντας την κάλυψη αναγκών των εργαζομένων, των συνταξιούχων, του λαού. Στη βάση αυτή αρνείται την επιστροφή των δώρων στους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους.

Ταυτόχρονα παίζει διπλό παιχνίδι. Υπόσχεται ότι ο μέσος μισθός μέχρι το τέλος της τετραετίας θα αυξηθεί. Μα όταν ο κατώτατος μισθός κρατείται σε επίπεδα μιας 12ετίας τουλάχιστον πίσω, πώς θα αυξηθεί ο μέσος μισθός; Ο κατώτερος μισθός κρατιέται χαμηλά, για να συμπιεστεί και ο μέσος μισθός. Αυτή είναι η απαίτηση των εργοδοτών. Αυτό έχει συμβεί. Γι' αυτό και μέχρι τον Φλεβάρη του 2023, που έχουμε τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, ο μέσος πραγματικός μεικτός μισθός όλων των εργαζομένων είναι τα 1.038,23 ευρώ, όταν τον αντίστοιχο μήνα του 2010 ο μέσος πραγματικός μεικτός μισθός όλων των εργαζομένων ήταν τα 1.417,84 ευρώ, μειωμένος δηλαδή κατά 26,77%.

Δεν λένε φυσικά τίποτα για το γεγονός ότι το 50% των προσλήψεων του 2023 αφορούσαν «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης. Δεν λένε φυσικά τίποτα για το γεγονός ότι 122.375 συνάδελφοί μας έκαναν και δεύτερη δουλειά το 2023 για να τα βγάλουν πέρα, όταν το 2013 ήταν 36.235, αύξηση δηλαδή 338%! Δεν λένε φυσικά τίποτα για το γεγονός ότι το 2023, το 31% των εργαζομένων αμείβεται με ονομαστικό μισθό έως 800 ευρώ.

Είναι προκλητικό οι κυβερνώντες να πανηγυρίζουν με ανακοινώσεις μικρών αυξήσεων και ταυτόχρονα να καλλιεργούν αυταπάτες με πολλά «θα», που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που πραγματικά βιώνει ο εργαζόμενος. Πανηγυρίζουν με ψέματα, την ώρα που οι εργαζόμενοι έχουν μείνει στο έλεος της ακρίβειας και των καθημερινών ανατιμήσεων. Οι σουπερμαρκετάδες αλλάζουν καθημερινά τις τιμές των προϊόντων προς τα πάνω και εμάς μας ανακοινώνουν αυξήσεις που δεν καλύπτουν τίποτα, πολύ περισσότερο που ο μισθός μας εξανεμίζεται το πρώτο 15ήμερο του μήνα.

Το ελαιόλαδο στο σούπερ μάρκετ από τον Ιούνιο του 2021 έχει πάρει 135,5% πάνω, οι δαπάνες για διατροφή συνολικά κατά 30,5% σε σχέση με το 2020 και κατά 37% σε σχέση με το 2011, και αυτοί οι αθεόφοβοι δεν ντρέπονται να εξαγγέλλουν αυξήσεις - κοροϊδία. Τα νωπά λαχανικά 52%, τα κρέατα 30,7%, το ψωμί 33,4% και ο κατάλογος των ανατιμήσεων δεν έχει τελειωμό. Αν βάλουμε και τις στεγαστικές ανάγκες στον λογαριασμό, τα πράγματα είναι δραματικά. Ακόμη περισσότερο που για να γιατροπορευτούμε θα πληρώνουμε τα δημόσια χειρουργεία. Πώς θα καλυφθούν αυτές οι ανάγκες; Με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού και του υπουργείου Εργασίας;

Είναι σωστό αυτό που κουβεντιάζουμε μεταξύ μας οι εργαζόμενοι και αποτυπώνει τη μόνη αλήθεια: Στα χρόνια της κρίσης κυνηγάμε με το ντουφέκι να βρούμε μεροκάματο, να μπορέσουμε να μπαλώσουμε τρύπες και ανάγκες. Σήμερα με τις μηχανές της ανάκαμψης να γυρίζουν, έχοντας δουλειά, βρισκόμαστε στα ίδια προβλήματα και ακόμη χειρότερα.

Η στρατηγική της κυβέρνησης απέναντι στο εξασθενημένο εισόδημά μας, που το κατατρώει η ακρίβεια, βρίσκεται σε αυτό που είπε προ ημερών η υπουργός Εργασίας σε συνάντηση με τους συνταξιούχους που διεκδικούν την επιστροφή των Δώρων. Τους είπε, αν θέλουν έξτρα εισόδημα επειδή δεν τα βγάζουν πέρα με τη σύνταξη, να πάνε για μεροκάματο. Εχουν φροντίσει η κυβέρνηση και ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα και περιορισμός.

Το φάρμακο δηλαδή για τα προβλήματά μας είναι η δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τι και αν έχουμε πληρώσει, αν συνεχίζουμε να πληρώνουμε τα Ταμεία. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για την υπουργό και την κυβέρνηση. «Η δουλειά να γίνεται» πάση θυσία για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της εργοδοσίας, 13ωρη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, καθηλωμένοι μισθοί και συντάξεις, και από την άλλη ακόμη χαμηλότερα μεροκάματα στους χώρους δουλειάς, αδήλωτη εργασία, εισφοροδιαφυγή και πάει λέγοντας. (...)

Εκτός από τα κόμματα και τις προηγούμενες κυβερνήσεις που έχουν επιβάλει αυτό το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο στον κατώτατο μισθό, τις κλαδικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, υποστηρικτής και κλακαδόρος αυτής της αντεργατικής πολιτικής είναι η θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ. Ανεξάρτητα από τους βερμπαλισμούς και τους ψευτολεονταρισμούς, στηρίζει με κάθε τρόπο και αφορμή αυτή την αντεργατική πολιτική.

Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι προκήρυξε πανελλαδική απεργία στις 17 Απρίλη, που την προετοιμάζει με ξυλοπόδαρους και αποκριάτικο πνεύμα, την ώρα που η κυβέρνηση θα ανακοινώσει τον κατώτατο μισθό στις 22 Μάρτη! Εχουν κερδίσει τον χλευασμό όλων των εργαζομένων. Τη μάχη της απεργίας στις 17 Απρίλη, όπως και την απεργία της 1ης Μάη θα την δώσουν τα Συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι εργαζόμενοι που βγήκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη. Που βροντοφώναξαν το σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Ενα σύνθημα που αγκαλιάζει όλη τη ζωή των εργαζομένων. Για το μεροκάματο, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας, την Υγεία, την Παιδεία, τις ασφαλείς υποδομές στις συγκοινωνίες, για αντιπλημμυρική προστασία και αντισεισμική θωράκιση. Είναι το σύνθημα που απαντάει στην πολιτική του «πάμε και όπου βγει», ώστε να βγαίνει θωρακισμένη η κερδοφορία των λίγων απέναντι στις ανάγκες των πολλών.