Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Γουδή, στον τόπο εκείνο όπου πριν τα ξημερώματα της 30ής Μάρτη του 1952 το αστικό κράτος και η κυβέρνηση Πλαστήρα έστησαν το εκτελεστικό απόσπασμα, ημέρα Κυριακή, που δεν εκτελούσαν ούτε οι Γερμανοί ναζί κατακτητές...

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Αττικής του Κόμματος, ενώ απηύθυνε χαιρετισμό η Γεωργία Γκούφα, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Επίσης κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο.

Παρευρέθηκαν η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και ο Κώστας Παπαδάκης, ευρωβουλευτής και μέλος της ΚΕ.

Μετά την ολοκλήρωση της κεντρικής ομιλίας, στο κλείσιμο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε το νέο τραγούδι «Περηφάνια» του Γιώργου Κοφινά, εμπνευσμένο από τη θυσία του Μπελογιάννη.

«Ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα με την ίδια πίστη στον επαναστατικό μας σκοπό, με την ίδια αφοσίωση και αγάπη στον λαό, με την απαίτηση από τον εαυτό μας να γίνουμε πιο ικανοί αγωνιστές, με τη σιγουριά ότι συνεχίζουμε στις σημερινές συνθήκες τον αγώνα για τον οποίο εκείνοι θυσιάστηκαν. Και θα φτάσουμε αυτόν τον αγώνα μέχρι το τέλος, μέχρι να οικοδομήσουμε τον κόσμο που ονειρεύτηκαν και πάλεψαν κι εκείνοι, έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων», τόνισε στον χαιρετισμό της η Γεωργία Γκούφα.

Ο Μ. Ραπανάκης ανάμεσα σε άλλα θύμισε τα λόγια του Μπελογιάννη: «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουν, κατά πάσα πιθανότητα, μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με το ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω παραμένοντας πιστός σε αυτές. Πάντοτε προτίμησα τον δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω». Με αυτά, τόνισε, ο Μπελογιάννης «στάθηκε ηρωικά απέναντι στους στρατοδίκες του, εμπνέοντας μέχρι σήμερα όλες τις γενιές κομμουνιστών και κομμουνιστριών, μελών της ΚΝΕ, φίλων του Κόμματος και άλλων λαϊκών ανθρώπων. Ηταν ήρωας γιατί έκανε το καθήκον του. Ηταν συνειδητή η απόφασή του να πεθάνει. Είχε αρκετό χρόνο για να κάνει πίσω και να σκεφτεί όποια υπαρξιακά διλήμματα.

Στεκόμαστε σήμερα εδώ τιμώντας τον "άνθρωπο με το γαρύφαλλο", που στο χαμόγελό του αποτυπώθηκε η επαναστατική κομμουνιστική αισιοδοξία ακόμα και απέναντι στον θάνατο. Στάθηκε ήρεμος μαζί με τους συντρόφους του απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα που τους πήρε τη ζωή σε αυτόν εδώ τον τόπο, τη νύχτα της 30ής Μαρτίου του 1952, Κυριακή, μέρα που δεν εκτελούσαν ούτε οι ναζί. Το έγκλημα της κεντρώας κυβέρνησης Πλαστήρα, του Παλατιού, της αστικής τάξης, των Αμερικανών και Βρετανών συμμάχων τους είχε ολοκληρωθεί». Και πρόσθεσε ότι η θυσία τους, όπως και χιλιάδες ακόμη αγωνιστών - κομμουνιστών, «παραμένει μέχρι σήμερα σπορά και έμπνευση για να βαδίζουν οι επόμενες γενιές, χιλιάδες ακόμα, στον δύσκολο και όμορφο δρόμο που περπάτησαν, για την υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού μας!».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: «Με τη δίκη και την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, η αστική τάξη, το κράτος της και οι σύμμαχοί της ήθελαν να στείλουν μήνυμα αδιαλλαξίας απέναντι στην ύπαρξη και δράση του Κόμματος, στην ανάγκη να δυναμώνει και να δρα πρωτοπόρα και επαναστατικά σε οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και σε συνθήκες παρανομίας και άγριας καταστολής. Και μάλιστα λίγα χρόνια μετά τη μεγάλη ταξική αναμέτρηση της δεκαετίας του '40, που κόντεψε να τους στερήσει την εξουσία. Στην ουσία, η αποστολή του Μπελογιάννη εμπόδιζε και τις στοχεύσεις αστών και οπορτουνιστών για ένα ΚΚΕ ενσωματωμένο και συμβιβασμένο στο σύστημα, ή τη διάλυση και διάχυσή του μέσα στην ΕΔΑ.

Πολύτιμες υπηρεσίες σε αυτές τις στοχεύσεις της αστικής τάξης προσέφερε πάντα και απλόχερα ο οπορτουνισμός. Οι οπορτουνιστές, που ακόμα και σήμερα ισχυρίζονται ότι το Κόμμα δεν έπρεπε να στείλει τον Μπελογιάννη στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα αμφισβητούν ότι έπρεπε να δυναμώσει η δράση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων, αμφισβητούν τον ρόλο και τον χαρακτήρα του Κόμματος ως επαναστατικής πρωτοπορίας της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού. Εκείνα τα χρόνια μιλούσαν για "σεχταρισμό" και ότι προκαλεί αχρείαστους κινδύνους όσον αφορά τη δράση των παράνομων ΚΟ. Οι ίδιοι αρνήθηκαν την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ να ενταχθεί ο Μπελογιάννης στους συνδυασμούς της ΕΔΑ, γεγονός που σήμαινε εκλογή του ως βουλευτή και πρόσθετα εμπόδια στο αστικό κράτος για την εκτέλεσή του.

Αλλωστε το ΚΚΕ διαχρονικά βρίσκεται στο στόχαστρο της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Σε κάθε ιστορική φάση, με διαφορετική αναλογία αξιοποιούν και την καταστολή και την προσπάθεια για ενσωμάτωση, ώστε να αντιμετωπίζουν το Κόμμα, την επαναστατική του στρατηγική και την πρωτοπόρα δράση του μέσα στον λαό και στη νεολαία. Και αυτά σε συνδυασμό με τη διαστρέβλωση, τον αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό, την ταύτιση κομμουνισμού - ναζισμού, που είναι επίσημη πολιτική της ΕΕ, την "ΚΚΕδολογία", την καλλιέργεια ηττοπάθειας, ότι οι αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΔΣΕ έδωσαν τη ζωή τους "για ένα πουκάμισο αδειανό" κ.ά.». Επίσης, με την προσπάθεια αποσύνδεσης των κομμουνιστών ηρώων από το ΚΚΕ και την ουσία της πάλης τους, συνέχισε, τονίζοντας ότι «η επιδίωξη αυτή - που συνδυάζεται και με διαστρέβλωση και συκοφαντία - δεν αφορά απλά την ιστοριογραφική καταγραφή. Εχει το βλέμμα στο παρόν και στο μέλλον. Αυτό που επιδιώκει ο αντίπαλος είναι να βάλει εμπόδια στην έμπνευση και ένταξη περισσότερων στην επαναστατική πάλη με το ΚΚΕ, στη στράτευση αυτών που σήμερα αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική στην πάλη για την ανατροπή, στην πάλη για την εργατική εξουσία. Γιατί η αστική τάξη, τα κόμματά της, οι μηχανισμοί της, ξέρουν ότι ο πραγματικός στρατηγικός τους αντίπαλος ήταν και είναι το ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας εκτιμά συλλογικά την ιστορική του πείρα και την καταγράφει στα Δοκίμια Ιστορίας, που αποτελούν σημαντικό εφόδιο για κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια. Μακριά από κάθε εξωραϊσμό ή μηδενισμό, απαντάμε μαχητικά στην προσπάθεια διαστρέβλωσης και συκοφάντησης, διδασκόμαστε από την 100χρονη πείρα του ΚΚΕ, τα θετικά και τα λάθη, επικεντρώνοντας στα ζητήματα της στρατηγικής και των παραγόντων που τα καθόρισαν, αλλά και στην πλούσια σε περιεχόμενο και μορφές πρωτοπόρα δράση του Κόμματος σε όλες τις συνθήκες.

Είναι και το δικό μας βλέμμα μας στο παρόν και στο μέλλον, στην ανάπτυξη της πάλης σήμερα για να νικήσει η υπόθεση της εργατικής τάξης (...) Κριτήριο της δράσης μας ήταν και παραμένουν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας για να καλυφθούν αλλά συνθλίβονται για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το ελπιδοφόρο ρεύμα αμφισβήτησης μπορεί και πρέπει να δυναμώσει το επόμενο διάστημα. Εντείνουμε τη δράση μας μέσα στους αγώνες και μπροστά στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη και στην Πρωτομαγιά (...) Και την πολιτική μάχη για τις ευρωεκλογές θα τη δώσουμε με ανοιχτά τα μέτωπα των αγώνων! Με εμβάθυνση της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση! Με δυνάμωμα του ρεύματος αμφισβήτησης και εναντίωσης στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ (...) Στο στόχαστρο πρέπει πιο αποφασιστικά να μπει η ΕΕ, αυτή η φυλακή των λαών, που υπάρχει για να εξασφαλίζει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, τσακίζοντας κάθε λαϊκό δικαίωμα, με τις κατευθύνσεις και αποφάσεις της σε όλους τους τομείς της ζωής μας».

Και κατέληξε ο Μ. Ραπανάκης: «72 χρόνια μετά, το χαμόγελο του "ανθρώπου με το γαρύφαλλο" δεν σβήνει... Το κρατάνε ζεστό αυτοί που ακολούθησαν, εμείς σήμερα και οι χιλιάδες που θα ακολουθήσουν βαδίζοντας στα χνάρια του... Το κρατάει ζεστό η πάλη του Κόμματος και της ΚΝΕ για την επαναστατική ανατροπή του συστήματος της βαρβαρότητας, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ο κόσμος στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων θα γίνει πραγματικότητα».

Οι Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τιμώντας την 72η επέτειο εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του Ηλ. Αργυριάδη, Ν. Καλούμενου και Δ. Μπάτση, βρέθηκαν χτες έξω από το σχολικό συγκρότημα «Νίκος Μπελογιάννης», όπου τότε λειτουργούσαν οι διαβόητες φυλακές της Καλλιθέας, στα κελιά των οποίων κρατήθηκαν οι παραπάνω και άλλοι κομμουνιστές και αγωνιστές.

Μέλη της ΤΕ Νότιου Τομέα Αθήνας του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Μάγδα Χαλτσοτάκη, μέλος της ΕΠ Αττικής, και της ΤΟ Νότιων Συνοικιών της ΚΝΕ, με επικεφαλής την Δέσποινα Ρουμανέα, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, υποδέχτηκαν τους μαθητές με κόκκινα γαρύφαλλα και το αναμνηστικό της ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ. Με την ανακοίνωση που μοιράστηκε στο σχολείο κάλεσαν τους μαθητές να γνωρίσουν την ηρωική και αλύγιστη δράση του στελέχους του ΚΚΕ Ν. Μπελογιάννη, που το όνομά του έχει δοθεί στο σχολείο τους.

Στην είσοδο του σχολείου κατατέθηκαν λουλούδια από την Ελευθερία Πελέκη, μέλος του ΤΓ του Νότιου Τομέα Αθήνας του Κόμματος, και από την Ανδριάνα Χατζηπαντελή, μέλος του ΤΓ της ΤΟ Νοτίων Συνοικιών Αττικής της ΚΝΕ.