RIZOSPASTIS

Την κεντρική τοποθέτηση στην εκδήλωση έκανε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησαν σημαντικές παρεμβάσεις από ανθρώπους του Αθλητισμού. Συγκεκριμένα, παρεμβάσεις έκαναν η πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, Σοφία Σακοράφα, ο πρόεδρος της ΕΓΟ, Θανάσης Σταθόπουλος, ο Ανέστης Κωστίδης, γραμματέας της Ομοσπονδίας Ξιφασκίας, η Βίκυ Μανιάτη, από τον Σύνδεσμο Προπονητών Στίβου Αττικής, η Ελένη Χαλκιαδάκη, αθλήτρια του σωματείου ΑμεΑ «Κεραυνός» και μέλος της Εθνικής ομάδας Γκόλμπολ, και ο Μανώλης Ραγκούσης, δημοτικός σύμβουλος Πετρούπολης εντεταλμένος για τον Αθλητισμό και αντιπρόεδρος του ΓΣ Πετρούπολης (βόλεϊ και κολύμβηση).

Στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Αθηναίων το «παρών» έδωσαν μέλη άνω των 60 αθλητικών σωματείων και Ομοσπονδιών, προπονητές, αθλητές, αθλητές ΑμεΑ, ενώ αρκετά ήταν τα αθλητικά σωματεία που έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα για τη σημαντική εκδήλωση του ΚΚΕ, τα οποία δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν.

RIZOSPASTIS

Εκ μέρους της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε στην εκδήλωση ο Π. Παπαγεωργόπουλος. Οπως επισήμανε, το ΚΚΕ πήρε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία απευθυνόμενο σε κόσμο του Αθλητισμού από Ομοσπονδίες, Ενώσεις, σωματεία όλων των αθλημάτων, προπονητές και αθλητές. Σε όσους δηλαδή δίνουν καθημερινά έναν αγώνα μέσα και έξω από τα γήπεδα, τους χώρους άθλησης, ερχόμενοι σε επαφή με χιλιάδες νέους ανθρώπους, γονείς και εργαζόμενους.

Στόχος της εκδήλωσης ήταν να κατατεθούν οι σκέψεις και οι θέσεις του ΚΚΕ για τον Αθλητισμό, αλλά και να ακουστούν γνώμες, ξεκινώντας από μια αφετηρία που αποτελεί θεμέλιο στην αντίληψη του Κόμματος, ότι ο Αθλητισμός δεν είναι πολυτέλεια για λίγους, αλλά είναι πραγματική κοινωνική ανάγκη. Αρα θα πρέπει να αποτελεί δικαίωμα για όλους και ιδιαίτερα τη νεολαία. Στάθηκε, τέλος, στη δέσμευση του ΚΚΕ να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για τα αιτήματα και τους προβληματισμούς των ανθρώπων του Αθλητισμού.

Στην ομιλία του ο Νίκος Σοφιανός είπε μεταξύ άλλων: «Η σημερινή εκδήλωση έχει στόχο να αναδείξει: Πρώτον την κατάσταση που βιώνουν τα αθλητικά σωματεία, τη σκληρή πραγματικότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων που δρουν εθελοντικά, οι προπονητές με το συνεχές τρέξιμο όλη τη βδομάδα, οι αθλητές και κυρίως η λαϊκή οικογένεια στην προσπάθειά της να έχουν πρόσβαση τα παιδιά της στον αθλητισμό.

Δεύτερον να φωτίσει την αντίφαση αλλά και τη λύση στο εξής ζήτημα: Απ' τη μια να μειώνεται η πρόσβαση του πληθυσμού σε οργανωμένες και συστηματικές αθλητικές δραστηρίοτητες και απ' την άλλη να μεγαλώνουν, να οξύνονται προβλήματα όπως η επιθετικότητα και η εσωστρέφεια των νέων, καθώς και ασθένειες (καρδιαγγειακά νοσήματα, μυοσκελετικές διαταραχές, ψυχικές παθήσεις, παχυσαρκία), σε συνδυασμό με την κακή διατροφή να εμφανίζονται πολύ νωρίς και επηρεάζουν κυρίως τις παραγωγικές ηλικίες.

Και οι δυο διαστάσεις αυτές που θίγουμε, αναδεικνύουν τη σημασία του αθλητισμού ως δικαίωμα. Δικαίωμα που αποτελεί μέτωπο πάλης σήμερα και στον χώρο αυτό καθ' αυτό του δομημένου αθλητισμού (Ομοσπονδίες Ενώσεις, σωματεία) με εξειδικευμένα αιτήματα που αφορούν τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε αθλήματος, αλλά και ευρύτερα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα που πρέπει σταθερά να συμπεριλαμβάνει στις διεκδικήσεις που αφορούν τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της, το δικαίωμα στην άθληση».

Εστιάζοντας στις βασικές αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα ο αθλητικός χώρος και τις συνέπειες που έχει η καθημερινότητα τόσο στους ανθρώπους του αθλητικού κόσμου (προπονητές, αθλητές, σωματεία, Ομοσπονδίες κ.ά.), αλλά και γενικότερα για τη λαϊκή οικογένεια, επισήμανε:

«Χρόνια τώρα, ιδιαίτερα από το 1ο μνημόνιο και μετά, συζητιέται ότι η σημερινή δομή του Αθλητισμού είναι παρωχημένη και ξεπερασμένη και ότι πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτός ο κατακερματισμός, η μεγάλη διασπορά με τα πολλά σωματεία ανά περιοχή. Δεν βοηθάει στη συγκέντρωση της πίτας, στη διείσδυση των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον αθλητισμό. Αυτό το ζήτημα απασχόλησε όλες τις κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης, αφού όλες θεωρούσαν και θεωρούν τον αθλητισμό πεδίο για την επενδυτική διέξοδο του συσσωρευόμενου κεφαλαίου της κρίσης.

Μιλάμε δηλαδή για μια αγορά που έχει δημιουργηθεί μετά το σχολείο, αφού με την υποβάθμιση της Φυσικής Αγωγής στην Εκπαίδευση, την σταδιακή συρρίκνωση των προγραμμάτων στους δήμους, το βάρος έπεσε στο σωματείο, που έχει συστηματική καθημερινή λειτουργία με την οικονομική στήριξη κυρίως από την οικογένεια, αλλά και από τοπικούς χορηγούς και τους δήμους, που τα χρόνια της κρίσης στέρεψαν.

Αυτήν τη δραστηριότητα λοιπόν την θέλουν καθαρή. Καθαρή από ανθρώπους και πράγματα που αντιστέκονται. Καθαρή οικονομικά, που να μπορεί κάποιος να έρθει να επενδύσει χωρίς ρίσκο και με φοροαπαλλαγές - κίνητρα που θεσπίστηκαν πρόσφατα.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιήθηκε και το λεγόμενο ηλεκτρονικό μητρώο. Γι' αυτό και δυσκολεύεται η συμμετοχή των απλών ανθρώπων που σήμερα σπαταλάνε χρήμα και χρόνο με μεράκι για τον σύλλογο. Γι' αυτό πολλά σωματεία αδυνατούν να επιβιώσουν και στην καλύτερη περίπτωση συγχωνεύονται με άλλα. Στόχος είναι να συγκεντρωθεί ο χώρος για να είναι διαχειρίσιμος. Το πρότυπο είναι να λειτουργεί το σωματείο σαν μια καλοστημένη επιχείρηση, καθαρή - βιώσιμη.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα αξιοποιηθούν περαιτέρω και οι δήμοι. Το πέρασμα όλων των εγκαταστάσεων στην αρμοδιότητά τους δεν ήταν τυχαίο. Η επιχειρηματική λειτουργία, η αξιοποίηση των εγκαταστάσεων με τη λογική να παράγουν χρήμα, να αυτοσυντηρούνται, πιέζει τα σωματεία οικονομικά».

Συνεχίζοντας, ο Ν. Σοφιανός σημείωσε: «Για να γίνουν όλα αυτά, πρέπει να ελεγχθεί εδώ και τώρα ο αθλητισμός. Να ελεγχθούν οι Ομοσπονδίες, τα Διοικητικά Συμβούλια των ενώσεων, των σωματείων. Να σταματήσει να υπάρχει η αντίληψη - με ό,τι προβλήματα και αν είχε αυτή - ότι το σωματείο είναι ένας λαϊκός θεσμός με αναφορά στη γειτονιά.

Είναι ζητούμενο σήμερα να αντέξει το σωματείο στη γειτονιά, να αντέξουν οι άνθρωποι που το τρέχουν, να στηριχτεί η προσπάθεια που κάνουν. Γιατί είναι οι ίδιοι, οι κυβερνήσεις τους και η πολιτική τους, που οδήγησαν τα σωματεία σε μαρασμό. Δεν πρόσεξαν όμως ότι την ίδια στιγμή που υποβάθμιζαν τη Φυσική Αγωγή στο σχολείο, το σωματείο αναδεικνυόταν στον μόνο σταθερό πόλο που ακουμπούσε καθημερινά η οικογένεια και η νεολαία για να αθληθεί, χωρίς να είναι και αυτός ο ρόλος του.

Η αντοχή που έδειξε και δείχνει το σωματείο σε μια γειτονιά στην πόλη, σε ένα χωριό, έχει να κάνει καθαρά με την προσπάθεια των παραγόντων, των γονιών και όλων όσοι στηρίζουν εθελοντικά. Μιλάμε για έναν δομημένο χώρο, με 6.500 περίπου σωματεία και ένα σύνολο 500.000 περίπου ατόμων που από διαφορετική θέση (αθλητές, προπονητές, μέλη ΔΣ, γονείς) έχουν συστηματική, αν όχι καθημερινή επαφή και ενασχόληση με τον αθλητισμό.

Είναι πια συχνές οι κραυγές αγωνιάς αλλά και οργής από αθλητές, προπονητές, μέλη σωματείων για την επιβίωσή τους, τη στήριξη της αθλητικής δραστηριότητας».

Ο Νίκος Σοφιανός απηύθυνε κάλεσμα στον αθλητικό κόσμο να συμπορευτεί με την πάλη του ΚΚΕ για έναν αθλητισμό πραγματικά κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα για όλους.

«Κάνουμε λοιπόν κάλεσμα στον αθλητικό κόσμο, βλέποντας και τη δική μας ευθύνη, ανταποκρινόμενοι σε όσους λένε ότι κάτι πρέπει να γίνει και εδώ. Να ταράξουμε τα νερά σε έναν χώρο που συναντιόνται καθημερινά χιλιάδες στα γήπεδα, στα στάδια, εθελοντές, προπονητές, αθλητές και εργαζόμενοι.

Κάλεσμα συντονισμού με στοχευμένες παρεμβάσεις, που θα αποκαλύπτουν ελλείψεις και προβλήματα, θα προβάλλουν το έργο των σωματείων, τα εμπόδια που τους βάζουν με στόχους και αιτήματα σε κάθε περιοχή, για να κινηθούν δυνάμεις που από διαφορετική αφετηρία καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται σύγκρουση για να σωθεί το κύτταρο του αθλητισμού, το σωματείο.

Με συσπείρωση δυνάμεων που θα δίνουν το στίγμα πανελλαδικά και τοπικά, στίγμα που διεκδικεί και δεν περιμένει, που απαιτεί και δεν παρακαλά για τα αυτονόητα. Επιλέγουμε τον δρόμο της διεκδίκησης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της αλληλεγγύης μαζί με ανθρώπους του αθλητισμού που "το πονάνε" και καταθέτουν και την ψυχή τους καθημερινά στο γήπεδο, στο στάδιο, βοηθώντας τα νέα παιδιά να βρουν τον δρόμο τους».

RIZOSPASTIS

Ο Ανέστης Κωστίδης

Ανέφερε μεταξύ άλλων: «Θα ήθελα να σταθώ ειδικά στον τίτλο της εκδήλωσης που αναφέρεται στον αθλητισμό ως κοινωνικό αγαθό. Πιστεύω πως όποια πολιτική κι αν εκφραστεί, θα υιοθετήσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό τον συγκεκριμένο τίτλο σαν αυτονόητο και σαν ένα αδιαπραγμάτευτο αξίωμα. Στις μέρες μας όμως - και φυσικά όχι ξαφνικά - τόσο η έννοια του δημόσιου όσο και του κοινωνικού αγαθού έχουν υποστεί τέτοιον ακρωτηριασμό, ώστε στο τέλος να προσδιορίζονται ελάχιστα, αν όχι και τίποτα.

Η πρώτιστη ανάγκη λοιπόν - και αυτό φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στον αθλητισμό - είναι να επαναπροσδιορίσουμε το νόημα των λέξεων για να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που πιθανά μας στερούν και πρέπει να το διεκδικήσουμε».

Η πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ έθεσε ως βασική προϋπόθεση τη μεγαλύτερη εμπλοκή όλων των ανθρώπων με τον αθλητισμό και ειδικά τις μικρές ηλικίες, προκειμένου να μεγαλώσει ξανά η λαϊκή απαίτηση για έναν αθλητισμό - κοινωνικό δικαίωμα. Μίλησε για τις δράσεις της Ομοσπονδίας, αλλά και για τα προβλήματα που υπάρχουν στις υποδομές και τα σωματεία, για τα οποία τόνισε πως έχουν υποστεί την ποιοτική φθορά, όπως όλος ο αθλητισμός, κάτι που τους εμποδίζει πλέον να έχουν τον ρόλο που θα έπρεπε.

RIZOSPASTIS

Η Βίκυ Μανιάτη

Στην τραγική πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα τα σωματεία και τις συνέπειες που έχει αυτό στο ευρύ φάσμα του αθλητισμού, αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας Θανάσης Σταθόπουλος, λέγοντας πως όσα συμβαίνουν, έχουν ως αιτία την έλλειψη πολιτικής βούλησης για να λυθούν τα προβλήματα του αθλητισμού.

«Στις μέρες μας το σωματείο, που αποτελεί το κύτταρο του ελληνικού αθλητισμού, πάει να διαλυθεί. Την ίδια στιγμή, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που έχουν επιβληθεί προκειμένου ένα σωματείο να μην βγει άκυρο από τους δημόσιους φορείς, απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις. Ετσι τα σωματεία υποχρεώνονται να έχουν δικηγόρο, λογιστή κ.τ.λ. που σημαίνει επιπλέον έξοδα, με αποτέλεσμα σχεδόν όλη η επιχορήγηση να πηγαίνει σε αυτά.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στις Ομοσπονδίες. Και εκεί τα καινούργια έξοδα που απαιτούνται είναι υπέρογκα, με αποτέλεσμα τα λεφτά που δίνονται να φεύγουν ουσιαστικά από τους αθλητές και την καθημερινότητα της προπόνησης».

RIZOSPASTIS

Η Ελένη Χαλκιαδάκη

Για τις πολιτικές του κέρδους οι οποίες αντιμάχονται τον αθλητισμό - κοινωνικό αγαθό μίλησε ο Ανέστης Κωστίδης, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ξιφασκίας, επισημαίνοντας πως οι γονείς αποτελούν σήμερα τους πραγματικούς χορηγούς του αθλητισμού, ενώ το σωματείο δεν μπορεί να παίξει τον κοινωνικό του ρόλο.

«Αθλητισμός ως κοινωνικό αγαθό δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει, ούτε θα υπάρξει με αυτή την πολιτική που έχουμε, όπου τα πάντα είναι κέρδος. Αλλωστε για ποια κοινωνικά αγαθά μιλάμε; Υπάρχει η Υγεία, η Παιδεία; Υπάρχουν σήμερα αθλητικά κέντρα; Οχι. Εμπορικά κέντρα είναι. Εμείς πάμε να κάνουμε αγώνες σε ένα γήπεδο και μας λένε πόσα δίνετε, γιατί το "Fame Story" δίνει τόσα για τον χώρο.

Φυσικά, τα όσα συμβαίνουν δεν είναι τωρινά. Παράδειγμα αποτελεί το "Γ. Καραϊσκάκης", που μέσα σε μια νύχτα εξαφανίστηκε ο στίβος και το προθερμαντήριο έγινε πάρκινγκ για τις ανάγκες της ΠΑΕ Ολυμπιακός. `Η το ΟΑΚΑ, που ξεπουλήθηκε στις ιδιωτικές εταιρείες, αλλά και όλα τα ολυμπιακά ακίνητα του 2004. Υπήρχε το σπίτι της ξιφασκίας και εμείς την επομένη των Ολυμπιακών Αγώνων πεταχτήκαμε έξω». Στάθηκε τέλος στους σημερινούς τεχνοκρατικούς σχεδιασμούς που οδηγούν ουσιαστικά στη συρρίκνωση του αριθμού των σωματείων, προκειμένου να στρώσει ο δρόμος για μεγαλύτερη κερδοφορία.

Η Σοφία Σακοράφα

«Οι εργαζόμενοι στον αθλητισμό έχουν μια ποικιλία στην προσέλευσή τους. Εχουμε απόφοιτους των ΣΕΦΑΑ, των ΙΕΚ προπονητικής, κατόχους πιστοποιητικών σεμιναρίων, των σχολών προπονητικής της ΓΓΑ, αλλά και μια μεγάλη διασπορά στους χώρους εργασίας, με τον μεγαλύτερο όγκο να δουλεύει σε σωματεία και γυμναστήρια, ενώ λιγότεροι είναι αυτοί που απασχολούνται σε δήμους, Κέντρα Αποκατάστασης και σχολεία.

Αν εξαιρέσουμε ένα μικρό μέρος των εργαζομένων που δουλεύουν στο Δημόσιο, σε μεγάλες ομάδες και ιδιωτικά σχολεία, η πλειοψηφία δουλεύει ανασφάλιστη, δουλεύουν μαύρα και με πενιχρούς μισθούς, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις η δουλειά στον αθλητισμό είναι δεύτερη, μαζί με μια κύρια, προκειμένου να μπορεί να βγει ο μήνας.

Χρειάζεται να παλέψουμε πιο αποφασιστικά ώστε να μην υπάρχει αυτός ο μεγάλος κατακερματισμός των εργαζομένων στον χώρο μας. Να παλέψουμε για την υπογραφή κλαδικής Σύμβασης Εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στον αθλητισμό, που θα καθορίζει την ωρομίσθια αμοιβή για όσους αμείβονται με την ώρα, για την ασφαλιστική κάλυψη στη σύνταξη και στις παροχές Υγείας από την ΓΓΑ για όσους προπονητές δουλεύουν σε ερασιτεχνικούς συλλόγους. Για την κάλυψη των οδοιπορικών όσων δουλεύουν σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, είτε ως γυμναστές, είτε ως συνοδοί, για το επίδομα πτυχίου στους απόφοιτους ΣΕΦΑΑ που δουλεύουν στα γυμναστήρια. Είναι θετικά τα βήματα που γίνονται στην οργάνωση των συναδέλφων και θα συνεχίσουμε με αισιοδοξία τον αγώνα μας».

Ο Θανάσης Σταθόπουλος

«Εχω φτάσει 46 ετών να παλεύω γιατί θέλω να υπάρξει συνέχεια σε αυτό που κάνω. Ξέρω τι είναι κοινωνικοποίηση, αλληλεπίδραση, ξέρω τι είναι να παίρνεις και να δίνεις και κυρίως ξέρω τι είναι μέσα σου, πως ό,τι και να σου συμβεί, να δίνεις ό,τι μπορείς και να κάνεις ό,τι καλύτερο.

Σαν Εθνική ομάδα πριν τρεις μήνες πήραμε το χάλκινο στο γκόλμπολ, αλλά ποιος το έμαθε; Πραγματικά είναι καημός μου να φτάσουμε στο επίπεδο να μπορούν παιδιά ΑμεΑ να μπαίνουν από νωρίς στον αθλητισμό που αποτελεί σημαντικό τομέα. Γι' αυτό θα είμαι εδώ να παλεύω, να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στον αθλητισμό, για να δώσει το κράτος χρήματα. Θα είμαι εδώ για να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ό,τι καλύτερο για τη νεολαία και τα παιδιά».

Ο Μανώλης Ραγκούσης, εντεταλμένος σύμβουλος αθλητισμού στον δήμο Πετρούπολης και αντιπρόεδρος του ΓΣ Πετρούπολης, εστίασε στα προβλήματα του σωματειακού αθλητισμού αλλά και τις δυσκολίες που καλούνται να ξεπεράσουν οι γονείς. Αναφέρθηκε στο οξύμωρο σήμερα οι επιτυχίες για έναν αθλητή ή ένα σωματείο π.χ. η πρόκριση σε πανελλήνιους ή διασυλλογικούς αγώνες, αντί να αποτελούν σημείο αναφοράς και χαράς, να αποτελούν πηγή άγχους για το πώς θα καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα όταν χρειάζεται μετακίνηση σε άλλη πόλη, διαμονή, φαγητό κ.τ.λ. Με συνέπεια τα έξοδα να μετακυλίονται στον γονέα.

Ο Μανώλης Ραγκούσης

Την ίδια στιγμή τα επιπρόσθετα προβλήματα, όπως τα όσα απαιτούνται για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για ένα σωματείο, κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα», ανέφερε. Μίλησε επίσης για την έλλειψη βοήθειας από το κράτος στους δήμους, προκειμένου να συντηρηθούν ή να λειτουργήσουν ή να φτιαχτούν οι αθλητικές υποδομές, να ενισχυθούν τα προγράμματα αθλητισμού.

Κάλεσε τέλος σε οργανωμένη πάλη των ανθρώπων του αθλητισμού, των σωματείων, των γονέων, προκειμένου να διεκδικηθεί ένας αθλητισμός πραγματικά κοινωνικό αγαθό και με το επίπεδο που του αξίζει.